"Κλίμαξ"
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Περί λογισμών βλασφημίας
(οι οποίοι είναι ανέκφραστοι)
1. Από δηλητηριώδη ρίζα και φοβερή μητέρα -εννοώ την
μολυσμένη υπερηφάνεια- ακούσαμε προηγουμένως ότι προέρχεται ένας πολύ φοβερός
απόγονος, δηλαδή η ανέκφραστη βλασφημία. Γι΄αυτό είναι ανάγκη να την φέρωμε
στην μέση, διότι δεν είναι τυχαίος εχθρός, αλλά εχθρός και αντίπαλος
φοβερώτερος από κάθε άλλον. Το δε χειρότερο είναι, ότι δεν μπορείς εύκολα να
την εκφράσης και να την εξομολογηθής ή να την στηλιτεύσης ενώπιον πνευματικού
ιατρού. Εξ αιτίας αυτού πολλές φορές αυτή η ανόσιος έφερε πολλούς σε απόγνωσι
και απελπισία και κατέστρεψε κάθε τους ελπίδα, όπως το σαράκι το ξύλο.
2. Αυτή λοιπόν, αυτή η παμμίαρη βλασφημία ευχαριστείται
πολλές φορές κατά την διάρκεια των αγίων συνάξεων και ακόμη την φρικτή ώρα της
τελέσεως των Μυστηρίων να υβρίζη τον Κύριον και τα τελούμενα άγια μυστήρια. Από
αυτό αντιλαμβανόμεθα πλήρως ότι δεν τα πρόφερε τα ανείπωτα και ασεβή και
ακατανόητα εκείνα λόγια η ιδική μας ψυχή, αλλά ο αντίθεος δαίμων, ο οποίος
εκδιώχθηκε από τους ουρανούς, διότι και εκεί σκέφθηκε να βλασφημήση τον Κύριον.
Διότι αν ήταν ιδικά μου τα άσεμνα και απρεπή εκείνα λόγια,
πώς δέχομαι το δώρο της Θείας Κοινωνίας και το προσκυνώ; Πώς μπορώ να υβρίζω
και να δοξολογώ συγχρόνως;
