Ἔτσι ὁ πρᾶος ἄνθρωπος
προτιμάει νά μείνει στά λιγότερα καί νά εἶναι εὐχαριστημένος, παρά
νά ἀδικήσει τήν ψυχή του μέ τήν ὀργή, τόν θυμό. Καί ὁ Θεός θά τόν δικαιώνει
πάντοτε ἀλλοῦ, ὅπως τόν Ἰσαάκ.
Οἱ ἀντεκδικήσεις πού βλέπουμε
εἶναι ἰδίως γιά τά κληρονομικά. Πώ πώ, αὐτά τά κληρονομικά... τί θυμοί,
τί διεκδικήσεις δικαιωμάτων ὑπάρχουν ἐκεῖ! Καί μάλιστα περισσότερο
διεκδικοῦν ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν δίκαιο! Σᾶς βεβαιώνω ὅτι δέν φοβήθηκα,
ἤ μᾶλλον δέν σιχάθηκα τίποτα περισσότερο, ἀπό τό νά ἔρχεται κάποιος ἄνθρωπος
νά μέ ρωτήσει τί πρέπει νά κάνει γύρω ἀπό τά θέματα τά κληρονομικά!
Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν ὡραῖοι
ἄνθρωποι, καί ἄνδρες καί γυναῖκες, πού λένε: «Εἶμαι ἕτοιμος
νά παραιτηθῶ ἀπό ἕνα δικαίωμά μου ἀπό τά ἀδέλφια μου»! Πολλές φορές συμβαίνει γιά μιά ζωή ὁλόκληρη νά μή ποῦν οὔτε καλημέρα τά ἀδέλφια, ἐπειδή νομίζουν ὅτι
ἀδικήθηκαν. Φοβερό πράγμα!