ΜΕΣΑ
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗΣ.
Ή
Γερόντισσα συνήθιζε να μάς θυμίζει κάτι από την Αγία Γραφή, κάθε φορά πού
δινόταν μια αφορμή, είτε από τις πτώσεις μας, είτε επειδή ήθελε να μάς επιστήσει
την προσοχή.
Ο σκοπός της, βέβαια, ήταν πάντοτε ό ίδιος: ό εν Χριστώ σύνδεσμος μεταξύ των μελών της
Αδελφότητας. Όταν διέκρινε ότι κινδυνεύαμε να πέσουμε στην κατάκριση, μάς
συμβούλευε:
«Έχουμε
τά φυσικά μας ιδιώματα, την δική μας αντίληψη και ας μην ξεχνούμε, ότι ό Θεός
έδωσε σε άλλο πέντε τάλαντα, σε άλλο δύο και σε άλλο ένα. ’Αν εσύ έχεις πέντε, να ξέρης ότι δεν είναι από την δύναμή σου και
έτσι, με αυτό τον λογισμό, είσαι ασφαλισμένος να μην κρίνεις τούς άλλους. Και
εξάλλου, κάθε φορά πού κρίνουμε τούς αδελφούς μας, δεν τούς βοηθούμε με τον
τρόπο μας και, επομένως, βαδίζουμε αντίθετα από την γραμμή τού Ευαγγελίου. Δεν
μάς αναφέρει ή Γραφή, ,αδελφός υπ` αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά.
