Μέγας
Βασίλειος
Ἀπόσταγμα
σοφίας Πατέρων
Α΄.
Τό
νά
ἐφησυχάζει
κανείς,
ὅταν
τό
κινδυνευόμενον
εἶναι
ἡ
Πίστις,
τοῦτον
εἶναι
ἴδιον
τῆς
ἀρνήσεως,
τό
δέ
νά
ἐλέγχει
εἶναι
ὁμολογία
εἰλικρινής.
Β΄.
Τῆς
σιωπῆς
τό
κρίμα
φοβερόν
ἐστι.
Γ΄.
Τά
δάκρυα
εἶναι
ἀνάγκη
νά
διευθύνονται
ἀπό
τό
λογικό
καί
τό
μέτρο.
Δηλαδή
γιά
ποιούς
πρέπει
νά
δακρύζει
κανείς
καί
ἐπί
πόσο
χρόνο
καί
πότε
καί
πῶς
ἀρμόζει.
(Περί
εὐχαριστίας).
Δ΄.
Τό
γιατρό
πού
ἄλλα
μέλη
κόβει,
ἄλλα
καυτηριάζει
κι
ἄλλα
τά
ἀφαιρεῖ
ἐντελῶς
ἀπό
τό
σῶμα,
δέν
τόν
κατηγορεῖς
γιά
τίποτε.
Ἀλλά
καί
χρήματα
τόν
πληρώνεις
καί
σωτῆρα
τόν
ὀνομάζεις,
διότι
σταματάει
τήν
ἀρρώστια.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/10/blog-post_672.html