τοῦ
ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Οἱ
τύποι καί τά σχήματα ἀλλά καί γενικώτερα
ἡ δομή τῆς χριστιανικῆς λατρείας, ὅπως
ἔχει διασωθεῖ μέχρι σήμερα, εἶναι
ἡλίου φαεινότερον ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα
ἐπιδράσεων διαφόρων λαῶν καί πολιτισμῶν.
Κατά βάση ἡ Ἰουδαϊκή πίστη καί λατρεία
ἔχει προσφέρει τό ἔνδυμα τοῦ τρόπου
καί τοῦ χώρου τῆς λατρείας μας. Ὅμως
καί ἡ ἑλληνιστική ὅπως καί ἡ ρωμαϊκή
περίοδος ἔχουν συμβάλει σέ κάποιο βαθμό
στήν διαμόρφωσή της.1
Ἀπό τά τόσα ἐνδιαφέροντα θέματα πού
ὑπάρχουν στήν Παλαιά Διαθήκη καί
ἀποδεικνύουν αὐτές τίς ἀλληλεπιδράσεις
θά ἀναφερθοῦμε σέ ἕνα, στόν Ἀρχιερέα.
Ὁ
Ἀρχιερέας ἤ «Μέγας ἱερέας»2
ἤ «κεφαλή τῶν ἱερέων»3
ἦταν ὁ ἐπικεφαλής καί ἐκπρόσωπος ὄχι
μόνο ὅλων τῶν ἱερέων, ἀλλά κατεῖχε
καί μιά θέση ἐθνάρχη τοῦ Ἰσραήλ.4
Τό ἔργο του ἦταν σπουδαῖο, ἀφοῦ ἦταν
ὑπεύθυνος γιά τήν καθαρότητα τῆς
ἰσραηλιτικῆς θρησκείας καί τήν ἀποφυγή
ὁποιασδήποτε νόθευσής της.5