Ἀπόστολος: ( Κολ. β΄ 20 - γ΄ 3 )
Κολ. 2,20 Εἰ οὖν ἀπεθάνετε
σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ
κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε,
Κολ. 2,20 Εάν, λοιπόν, έχετε αποθάνει μαζή με τον Χριστόν και
έχετε απαλλαγή από τα στοιχειώδη και μάταια αυτά διδάγματα του Κοσμου, διατί,
σαν να ζήτε ακόμη κοσμικήν ζωήν, δέχεσθε τα αυθαίρετα διδάγματα των
ψευδοδιδασκάλων;
Κολ. 2,21 μὴ ἅψῃ
μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς -
Κολ. 2,21 Σας λέγουν δε αυτοί· “μη πιάσης αυτό ούτε να
γευθής εκείνο ούτε να εγγίσης το άλλο”.
Κολ. 2,22 ἅ ἐστι
πάντα εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει- κατὰ τὰ ἐντάλματα
καὶ διδασκαλίας τῶν ἀνθρώπων;
Κολ. 2,22 Αυτά τα υλικά στοιχεία είναι προωρισμένα όλα να
φθείρωνται, όταν χρησιμοποιηθούν και αχρηστευθούν. Πως, λοιπόν, σεις δέχεσθε
τέτοια δόγματα και τέτοιες διδασκαλίες αυτών των ανθρώπων;
Κολ. 2,23 ἅτινά ἐστι
λόγον μὲν ἔχοντα σοφίας ἐν ἐθελοθρησκείᾳ καὶ
ταπεινοφροσύνῃ καὶ ἀφειδίᾳ σώματος, οὐκ ἐν
τιμῇ τινι πρὸς πλησμονὴν τῆς σαρκός.
Κολ. 2,23 Τα αυθαίρετα αυτά δόγματα δεν περιέχουν κανένα
λόγον σοφίας, αλλά είναι θρησκεία καμωμένη κατά την αρέσκειαν των αιρετικών και
ψευδοταπεινοφροσύνη και περιφρόνησις, αλλά και ταλαιπωρία του σώματος. Αυτά
όμως δεν δίδουν καμμίαν τιμήν στον άνθρωπον, αλλ' απλώς μόνον υποβοηθούν να
γεμίζη από ψευδή ικανοποίησις το σαρκικόν και αμαρτωλόν φρόνημα του παλαιού
ανθρώπου.
Κολ. 3,1 Εἶ οὖν
συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ
Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος,
Κολ. 3,1 Εαν, λοιπόν, ανεστήθητε μαζή με τον Χριστόν, ζητείτε
και επιδιώκετε τα άνω, τα εν ουρανοίς, εκεί όπου υπάρχει ο Χριστός, καθήμενος
επί θρόνου εις τα δεξιά του Θεού.
Κολ. 3,2 τὰ ἄνω
φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς.
Κολ. 3,2 Τας σκέψεις σας, τας επιθυμίας σας, όλα τα
φρονήματά σας, ανυψώσατέ τα προς τα άνω και όχι εις τα επί της γης.
Κολ. 3,3 ἀπεθάνετε γάρ,
καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ
ἐν τῷ Θεῷ·
Κολ. 3,3 Μη σκέπτεσθε και μη ελκύεσθε από τα γήϊνα και
κοσμικά, διότι έχετε αποθάνει ως προς τον κόσμον δια του αγίου βαπτίσματος και
ελάβατε νέαν ζωήν, η οποία είναι κρυμμένη μαζή με τον Χριστόν εν τω Θεώ.
Λουκ.
11,1 Καὶ ἐγένετο ἐν
τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ
προσευχόμενον, ὡς ἐπαύσατο, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν
αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς
προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς
μαθητὰς αὐτοῦ.
Λουκ. 11,1 Οταν ο Ιησούς εις κάποιον τόπον έκανε την προσευχήν
του, μόλις έπαυσεν, είπε ένας από τους μαθητάς του προς αυτόν· “Κυριε, δίδαξε
μας να προσευχώμεθα, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εδίδαξε τους μαθητάς του”.
Λουκ.
11,2 εἶπε δὲ αὐτοῖς·
ὅταν προσεύχησθε, λέγετε· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς
οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω
ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ,
καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
Λουκ. 11,2 Είπε δε εις αυτούς· “όταν προσεύχεσθε να λέγετε·
Πατέρα μας, που είσαι πανταχού παρών, αλλά εξαιρετικά στους ουρανούς κάνεις
αισθητήν την άπειρη παρουσία σου, δώσε να αναγνωρισθή από όλους η αγιότης σου
και να δοξάζεται το όνομά σου. Ας έλθη και ας απλωθή η βασιλεία σου εις όλον
τον κόσμον, ώστε πρόθυμα οι άνθρωποι, αφωσιωμένοι εις σε, να σε αναγνωρίζουν
βασιλέα των· ας τηρήται το θέλημά σου εδώ εις την γην από τους ανθρώπους, με
όσην προθυμία και χαράν εκτελείται από τους αγγέλους στον ουρανόν.
Λουκ.
11,3 τὸν ἄρτον ἡμῶν
τὸν ἐπιούσιον δίδου ἡμῖν τὸ καθ᾿ ἡμέραν·
Λουκ. 11,3 Τον άρτον μας, τον απαραίτητον δια την συντήρησίν
μας, δίδε τον εις ημάς κάθε ημέραν.
Λουκ.
11,4 καὶ ἄφες ἡμῖν
τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν· καὶ γὰρ αὐτοὶ
ἀφίεμεν παντὶ τῷ ὀφείλοντι ἡμῖν· καὶ
μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ
ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Λουκ. 11,4 Και συγχώρησε τας αμαρτίας μας, διότι και ημείς
συγχωρούμεν κάθε ένα, που έφταιξε απέναντί μας, μας αδίκησε και μας είναι χρεώστης.
Και μη επιτρέψης να πέσωμεν εις πειρασμόν, αλλά φύλαξέ μας από τον πονηρόν”.
Λουκ.
11,5 Καὶ εἶπε πρὸς
αὐτούς· τίς ἐξ ὑμῶν ἕξει φίλον, καὶ
πορεύσεται πρὸς αὐτὸν μεσονυκτίου καὶ ἐρεῖ
αὐτῷ· φίλε, χρῆσόν μοι τρεῖς ἄρτους,
Λουκ. 11,5 Και είπε προς αυτούς την διδακτικήν παρομοίωσιν·
“ποιός από σας θα έχη φίλον και θα υπάγη εις αυτόν κατά τα μεσάνυκτα και θα του
πη· Φιλε, δάνεισέ μου τρία ψωμιά,
Λουκ.
11,6 ἐπειδὴ φίλος μου
παρεγένετο ἐξ ὁδοῦ πρός με καὶ οὐκ ἔχω ὃ
παραθήσω αὐτῷ·
Λουκ. 11,6 επειδή κάποιος φίλος μου ήλθε από ταξίδι στον σπίτι
μου και δεν έχω τι να του βάλω να φάγη.
Λουκ.
11,7 κἀκεῖνος ἔσωθεν
ἀποκριθεὶς εἴπῃ· μή μοι κόπους πάρεχε· ἤδη
ἡ θύρα κέκλεισται καὶ τὰ παιδία μου μετ᾿ ἐμοῦ
εἰς τὴν κοίτην εἰσίν· οὐ δύναμαι ἀναστὰς
δοῦναί σοι;
Λουκ. 11,7 Και εκείνος θα του αποκριθή από μέσα και θα πη· Μη
με βάζης σε κόπους· τώρα πλέον η πόρτα έχει κλεισθή και τα παιδιά μου είναι
μαζή μου στο στρώμα και κοιμούνται· δεν ημπορώ να σηκωθώ και να σου δώσω;
Λουκ.
11,8 λέγω ὑμῖν, εἰ
καὶ οὐ δώσει αὐτῷ ἀναστὰς διὰ τὸ
εἶναι αὐτοῦ φίλον, διά γε τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ
ἐγερθεὶς δώσει αὐτῷ ὅσων χρῄζει.
Λουκ. 11,8 Σας διαβεβαιώνω ότι και αν ακόμη δεν θελήση να
σηκωθή να του δώση, μολονότι τον είχε φίλον, πάντως δια την αδιακρισίαν του ότι
εις τέτοιαν νυκτερινήν ώραν τον ανησυχεί, θα σηκωθή και θα του δώση όσα του
χρειάζονται.
Λουκ.
11,9 κἀγὼ ὑμῖν
λέγω, αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε,
καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν·
Λουκ. 11,9 Δια τούτο και εγώ σας λέγω· να ζητήτε από τον
πανάγαθον Θεόν και θα σας δοθή, να γυρεύετε και θα βρήτε, να κτυπάτε την θύραν
της θείας αγάπης και θα σας ανοιχθή.
Λουκ.
11,10 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν
λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ
κρούοντι ἀνοιχθήσεται.
Λουκ. 11,10 Διότι καθένας που ζητεί από τον Θεόν λαμβάνει και
καθένας που γυρεύει ευρίσκει και εις εκείνον που κτυπά την θύραν του Θεού, θα
του ανοιχθή αυτή.
