Μιλοῦσα
κάποτε μέ μία κυρία καί μέ ρωτοῦσε τί
ἔπρεπε νά κάνει, στήν ἀδιαφορία πού
ἔδειχνε ὁ ἄνδρας της, τήν εἶπα, νά
προσέξει καί νά τόν βοηθήσει σιγά-σιγά,
ὥστε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά καταλάβει
τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί τήν
ἀναγκαιότητα τῶν μυστηρίων τῆς
Ἐκκλησίας. Πάνω ἀπό ὅλα, τῆς εἶπα,
εἶναι νά ξεκινήσει σωστά. Ἐκεῖ χώρισαν
οἱ δρόμοι μας καί μετά ἀπό ἀρκετές
μέρες, ξανασυναντηθήκαμε. Αὐτή μέ μιά
χαρά, ἦρθε πάνω μου, νά μέ φιλήσει.
- Κύριε
Παναγόπουλε, μέ εἶπε, πραγματοποιήθηκε
αὐτό πού ἤθελα καί ὁ σύζυγός μου,
Κοινώνησε!
- Τίς
εὐχές
μου,
τῆς
εἶπα.
Πῆγε
τελικά
στόν
ἱερέα
πού
σέ
συνέστησα;
τήν
ρώτησα.
Καί
μέ
ἔδωσε
μία
ἀπάντηση,
πού
μέ
αἰφνιδίασε:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_59.html#more