Όλη η θεόπνευστη Γραφή διδάσκει και διατάσσει να προσκυνούμε και να
απονέμουμε κάθε τιμή όχι μόνο στην πάναγνη εικόνα του Σωτήρος μας Ιησού
Χριστού και της Παναγίας Θεοτόκου και των άλλων εναρέτων και θεαρέστων
ανδρών Του, αλλά και σε όλα τα άλλα που ως προσφορές αφιερώθηκαν στον
Σωτήρα Χριστό, όπως τα λειτουργικά εκκλησιαστικά σκεύη ή τα διάφορα
αντικείμενα για την διακόσμηση και την ευπρέπεια της πάναγνης εικόνας
Του ή της αγίας Τραπέζης. Όλα αυτά πρέπει να τα τιμούμε και να τα
προσκυνούμε ως πράγματα που μετέχουν ήδη της αγιοσύνης Του. Τούτο
φαίνεται από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Σωτήρ μίλησε επιτιμητικά στους
Φαρισαίους και είπε: «Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· ος αν ομόση
εν τώ ναώ, ουδέν εστιν, ος δ’ αν ομόση εν τω χρυσώ του ναού, οφείλει.
Μωροί και τυφλοί! Τις γάρ μείζων εστίν ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάζων τον
χρυσόν; Και ος αν ομόση εν τω θυσιαστηρίω, ουδέν εστιν, ος δ’ αν ομόση
εν τω δώρω τω επάνω αυτού, οφείλει. Μωροί και τυφλοί! Τί γάρ μείζον, το
δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον;»[1].
