Ὑπόμνησις
(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου
Καντιώτου)
«Δίκαιον ἡγοῦμαι, ἐφ᾿ ὅσον εἰμὶ ἐν
τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει» (Β΄ Πέτρ. 1,13)
Σήμερα,
ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ
τῆς Μεταμορφώσεως. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλαμψε πάνω στὸ Θαβὼρ ἀπὸ
θεϊκὴ δόξα ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του.
Οἱ τρεῖς μαθηταί, ὁ Πέτρος ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης,
ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ δοῦν –ὅσο μποροῦσαν– τὴ δόξα του, δὲν τὴν λησμόνησαν πλέον
ποτέ. Αὐτὸ ποὺ ἔζησαν τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἦταν τόσο μεγάλο, ὥστε τοὺς στήριξε στὶς δύσκολες στιγμὲς τῶν πειρασμῶν,
τῶν διωγμῶν, τοῦ μαρτυρίου. Ἀπὸ αὐτὸ ἀντλοῦσαν
δύναμι γιὰ νὰ στηριχθοῦν οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ στηρίξουν τὸ ποίμνιο τοῦ
Χριστοῦ.
