Μου είπε ακόμη ο Παππούλης (Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης):
«Ο
άνθρωπος, που δίνει την καρδιά του στο Χριστό, όπως ο Μοναχός, αυτός
γίνεται άλλος άνθρωπος. Ανοίγει ο νους του, γίνεται άλλος άνθρωπος.
Ανοίγει ο νους του, γεμίζει με το Χριστό. Ακούεις; Με καταλαβαίνεις; Με
το Χριστό. Και όταν ο νους και η καρδιά είναι γεμάτη από το Χριστό, τότε
αυτός ο άνθρωπος είναι σοφός, είναι έξυπνος, του τα διδάσκει όλα το
Πνεύμα του Θεού.
»Η λέξη έξυπνος, όχι με το
νόημα που την εννοεί ο κόσμος, δηλαδή να απαντά καθηλώνοντας τους
άλλους, ή να κάνει μια δουλειά καλύτερα από τους άλλους, αλλά, νά! Πως
να σου πω;
»Σε κάθε δυσκολία που του παρουσιάζεται, δεν τα χάνει, δεν απελπίζεται, αλλά προσφεύγοντας
στο Χριστό, που είναι μέσα του, βρίσκει ωραίους και εύκολους τρόπους να
την ξεπερνάει, χωρίς να του στοιχίζει, χωρίς να φθείρεται εσωτερικά. Με
καταλαβαίνεις, Γεώργιε;»
