Ὑπόθεση
ΛΒ΄(32)
«ΛΟΓΟΙ
ΚΑΙ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΑΓΙΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ»
Τοῦ
ἀββᾶ Μάρκου
Νά
ξέρεις, ἀδελφέ, ὅτι ἐκεῖνος πού δέν
παραδίνει τελείως τόν ἑαυτό του στόν
σταυρό μέ ταπείνωση καί αἴσθηση τῆς
μηδαμινότητάς του καί δέν ρίχνει τόν
ἑαυτό του νά τόν πατοῦν ὅλοι καί νά
τόν καταφρονοῦν καί νά τόν ἀδικοῦν,
νά τόν περιγελοῦν καί νά τόν χλευάζουν,
ὑπομένοντας μέ χαρά ὅλα αὐτά γιά χάρη
τοῦ Κυρίου, καί μήν ἐπιδιώκοντας διόλου
τά ἀνθρώπινα, δόξα ἤ τιμή ἤ ἔπαινο ἤ
τήν εὐχαρίστηση τοῦ φαγητοῦ ἤ τοῦ
πιοτοῦ ἤ τῆς ἐνδυμασίας, ἀληθινός
μοναχός δέν μπορεῖ νά γίνει.
Ἀφοῦ
λοιπόν εἶναι μπροστά μας τέτοιοι ἀγῶνες
καί βραβεῖα καί στεφάνια, μέχρι πότε
ἐμεῖς θά ξεγελοῦμε τόν ἑαυτό μας μέ
τήν ὑποκριτική ἐξωτερική εὐσέβεια,
ὑπηρετώντας μέ πανουργία τόν Κύριο,
ἔτσι ὥστε ἄλλο νά μᾶς νομίζουν οἱ
ἄνθρωποι καί ἄλλο νά φαινόμαστε σέ
ἐκεῖνον πού γνωρίζει τά κρυφά; Γιατί
ἐνῶ ἀπό πολλούς θεωρούμαστε ἅγιοι,
εἴμαστε ἀκόμη ἄγριοι στόν χαρακτήρα,
δείχνοντας ἐξωτερικά ὅτι ἔχουμε
ἀληθινή εὐσέβεια, χωρίς ὅμως νά ἔχουμε
ἀποκτήσει στά μάτια τοῦ Θεοῦ τή δύναμή
της15.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/07/blog-post_267.html