Ὑπόθεση
ΛΒ΄(32)
«ΛΟΓΟΙ
ΚΑΙ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΑΓΙΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ»
Τοῦ
ἁγίου Ἐφραίμ
Ἀδελφοί,
τόν χρόνο πού περάσαμε στή μοναχική ζωή
τόν μετροῦμε, τήν ἀμέλεια ὅμως, πού
δείξαμε σέ αὐτήν, τήν ἀγνοοῦμε καί
ὑπερηφανευόμαστε. Ἔπαινος τοῦ ἀνθρώπου
δέν εἶναι μόνο ὁ χρόνος, ἀλλά ἡ προκοπή
στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Καί προκοπή δέν
εἶναι τά ἄσπρα μαλλιά, ἀλλα τό νά ἔχει
κανείς ἐνάρετη ζωή.
Κατάκτησε,
μοναχέ, τήν αἰώνια ζωή, στήν ὁποία σέ
κάλεσε ὁ Θεός καί γιά τήν ὁποία ἔδωσες
τήν καλή ὁμολογία μπροστά σέ πολλούς
μάρτυρες19,
δηλαδή μπροστά σέ ὅλη τήν κτίση, οὐράνια
καί ἐπίγεια. Γιατί ἀκόμη λίγο καί Αὐτός
πού περιμένουμε θά ἔρθει καί δέν θά
ἀργήσει20.
Τί
εἶναι ὁ μοναχός, ἤ μέ τί μοιάζει; Ὁ
μοναχός μοιάζει μέ ἄνθρωπο πού πέφτει
ἀπό ὕψος καί, καθώς βρῆκε ἕνα σχοινί
νά κρέμεται πιασμένο ἀπό ψηλά, τό ἅρπαξε
καί κρατήθηκε ἀπό αὐτό, καί φωνάζει
ἀδιάκοπα στόν Κύριο νά τόν βοηθήσει,
ξέροντας ὅτι, ἄν χαλαρώσει καί ἀφήσει
τά χέρια του, θά πέσει καί θά σκοτωθεῖ.