Δημοσιεύτηκε στις 3 Οκτωβρίου 2014 - Επιμέλεια ανάρτησης ev armi
Η Βυζαντινή μουσική
θεραπεύει την κατάθλιψη
Είναι η μουσική της Εκκλησίας, η μουσική των Αγγέλων. Η καταθλιμμένη ψυχή θεραπεύεται και
αγιάζεται από αυτήν.
Μια φορά διηγείται ο π. Πορφύριος είχε
κάποιο δαιμόνιο ο βασιλιάς Σαούλ και πήγαινε ο Δαβίδ και του έψελνε και ο
δαίμονας έφευγε. Πήγαινε με το ψαλτήρι
στο χέρι- ήταν όργανο. Όταν τον έπιανε το δαιμόνιο της μελαγχολίας πήγαινε ο
Δαβίδ και του έπαιζε το ψαλτήρι κι έτσι έφευγε ο δαίμονας.
Πού΄ναι αυτοί που τρέχουνε να βρούνε θεραπεία για την κατάθλιψη;
Όταν μάθουνε βυζαντινή μουσική και
ιδούνε την μαυρίλα νά ΄ρχεται παπ! ένα δοξαστικό κι η μαυρίλα που έρχεται
να σε καταλάβει ως ένα είδος ψυχικής μελαγχολίας γίνεται ύμνος προς τον Θεό.
Εγώ το πιστεύω αυτό. Απόλυτα το
πιστεύω. Σας το λέω ότι ένας μουσικός που αγαπάει την μουσική, που είναι
ευσεβής μπορεί μια δυσκολία του να την εκάνει έργο μουσικό ή ένα έτοιμο έργο να το ψάλει, να το αποδώσει.
Έτσι προκειμένου να κλαίει και να καταπιέζεται προσφέρει μια δοξολογία στον Θεό270.
Oι πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν συχνά στα κείμενά τους τον ρόλο της
εκκλησιαστικής μουσικής στην διαμόρφωση και την καλλιέργεια του χριστιανικού
ήθους και παροτρύνουν τους χριστιανούς να υμνούν με τη μουσική τον Θεό.
Η μουσική για του Άγίους πατέρες είναι
μέσο κατευνασμού των παθών, ψυχικής κάθαρσης, πνευματικής αγαλλίασης.
Γράφει ο Μέγας Βασίλειος:» Η ψαλμωδία
γαληνεύει τις ψυχές, προξενεί την ειρήνη, καταστέλλει τον θόρυβο και τα κύματα
των λογισμών».
Ο Μέγας Αθανάσιος επίσης γράφει τα
εξής: Με την ψαλμωδία η ταραχή και η αγριότητα και η αταξία που υπάρχει στην
ψυχή εξομαλύνεται, ενώ η λύπη θεραπεύεται.
Τέλος ο
άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί. Γίνεται άγιος και ο αέρας με την
ψαλμωδία…Η διάνοια ακούει την φωνή και αλλάζει εισέρχεται η μελωδία και δραπετεύει
τα πάθη της πλεονεξίας».271
Η βυζαντινή μουσική
όταν την χρησιμοποιούμε μας αγιάζει χωρίς κόπο.
«Όταν
μελαγχολείτε,
έγραφε προς πνευματικό του παιδί ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος να
ψάλετε τα δύο
τούτα τροπάριά της: «Μακαρίζομέν σε πάσαι
αι γενεαί, Θεοτόκε Παρθένε∙ εν Σοί γαρ ο αχώρητος Χριστός ο Θεός Ημών
χωρηθήναι ηυδόκησε. Μακάριοι εσμέν και ημείς προστασίαν Σε
έχοντες....".
"Σε το απόρθητον
τείχος το της σωτηρίας οχύρωμα Θεοτόκε Παρθένε ικετεύομεν. Τας των εναντίον
βουλάς διασκέδασον, του λαού σου την λύπην εις χαράν μετάβαλε∙ υπέρ ειρήνης του
κόσμου πρέσβευε∙ ότι Συ εί Θεοτόκε η ελπίς Ημών»273.
Από το βιβλίο:
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτου