Περί ἡσυχίας

-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΤΟΥ  ΟΣΙΟΥ  ΚΑΙ  ΘΕΟΦΟΡΟΥ  ΠΑΤΡΟΣ

ΗΜΩΝ  ΑΒΒΑ  ΑΜΜΩΝΑ-

ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ 

Γνωρίζετε βέβαια ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι ἀπό τότε πού ἔγινε ἡ παράβασις τῶν πρωτοπλάστων, δέν μπορεῖ ἡ ψυχή νά γνωρίση, ὅπως πρέπει, τόν Θεό, ἐάν δέν περιοριστῆ μακρυά ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀπό κάθε περισπασμό. Διότι τότε θά δοκιμάση τόν πόλεμο τῶν ἐχθρῶν της. Καί ἀφοῦ νικήση σέ κάθε προσβολή τῶν ἀντιπάλων, τότε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ θά κατοικήση μέσα της καί ὅλος ὁ κόπος της θά μεταβληθή σέ χαρά καί ἀγαλλίασι. Βέβαια στόν καιρό τοῦ πολέμου θά ὑπομείνη θλίψεις, στενοχώριες καί ἄλλα πολυποίκιλα βάσανα. Ἀλλά ας μη φοβηθή. Δέν θά νικηθή, ἐφ᾿ ὅσον ἀγωνίζεται στήν ἡσυχία.

Αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού οἱ ἅγιοι Πατέρες ζοῦσαν ἀπομονωμένοι στήν ἔρημο, ὅπως ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι Πατέρες.

Μή νομίσετε ὅτι οἱ Ἅγιοι κατόρθωσαν νά ἐξαγιασθοῦν ζῶντας μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Ἐπέτυχαν νά κατοικήση μέσα τους ἡ θεϊκή δύναμις, ἀφοῦ προηγουμένως ἀσκήθηκαν πολύ στήν ἡσυχία. Καί τότε, στολισμένους μέ τίς ἀρετές, τούς ἔστελνε ὁ Θεός ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς οἰκοδομήσουν καί νά τούς θεραπεύσουν.

Σάν ἰατροί πού ἦσαν, μποροῦσαν νά θεραπεύσουν τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων. Γιά τήν ἀνάγκη αὐτή ὁ Θεός τούς ἀποσποῦσε ἀπό τήν ἡσυχία καί τούς ἔστελνε στόν κόσμο. Τότε ὅμως τούς ἔστελνε, ἀφοῦ θεράπευαν ὅλα τά δικά τους πάθη. Εἶναι ἀδύνατο νά στείλη ὁ Θεός γιά τήν πνευματική ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων μιά ψυχή πού εἶναι ἀκόμη ἀσθενής.

Ὅσοι λοιπόν πηγαίνουν στόν κόσμο πρίν ὁλοκληρωθοῦν, πηγαίνουν μέ τό θέλημα τό δικό τους καί ὄχι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός μάλιστα λέει γι᾿ αὐτούς: «Ἐγώ μέν οὐκ ἀπέστελλον αὐτούς, αὐτοί δέ ἀφ᾿ ἑαυτῶν ἔτρεχον» (πρβλ. Ἰερεμ. κα' 23).

Γι᾿ αὐτό δέν μποροῦν οὔτε τόν ἑαυτό τους να προφυλάξουν οὔτε ἄλλη ψυχή νά οἰκοδομήσουν.

Ὅσοι ὅμως στέλνονται ἀπό τόν Θεό, δέν θέλουν βέβαια νά χωρισθοῦν ἀπό τήν ἡσυχία, ἀφοῦ γνωρίζουν ὅτι μ᾿ αὐτήν ἀπέκτησαν τίς θεϊκές δυνάμεις. Ἀναλαμβάνουν ὅμως τήν οἰκοδομή τῶν ἀνθρώπων, γιά νά μή παρακούσουν στόν Δημιουργό.

Σᾶς φανέρωσα τούς καρπούς τῆς ἡσυχίας, τούς ὁποίους ἀποδέχεται ὁ Θεός. Τώρα λοιπόν πού μάθατε τήν βοήθεια καί τήν ἀξία της, προσπαθῆστε νά τήν οἰκειοποιηθῆτε.

Οἱ περισσότεροι μοναχοί δέν τήν ἀπέκτησαν.

Ἔζησαν μέσα στόν κόσμο καί γι᾿ αὐτό δέν μπόρεσαν νά νικήσουν ὅλες τίς ἐπιθυμίες τους. Δέν θέλησαν νά κοπιάσουν καί ν᾿ ἀποφύγουν τήν κοσμική σύγχυσι, ἀλλά παρέμειναν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων δημιουργῶντας περισπασμούς. Γιά τόν λόγο αὐτό δέν δοκίμασαν τήν γλυκύτητα τοῦ Θεοῦ οὔτε ἀξιώθηκαν νά κατοικήση μέσα τους ἡ θεϊκή δύναμις καί νά τούς χαρίση τήν μακαριά ἀπόλαυσι. Δέν κατοικεί μέσα τους ἡ θεϊκή δύναμις, γιατί καταγίνονται μέ κοσμικές ὑποθέσεις καί ἀπασχολοῦνται μέ τά πάθη τῆς ψυχῆς, μέ τούς κοσμικούς ἐπαίνους καί τίς ἐπιθυμίες τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Θεός μᾶς γνώρισε τά μέλλοντα ἀπό τώρα. Παίρνετε δύναμι λοιπόν στούς ἀγῶνες σας. Διότι ὅσοι ἀποφεύγουν τήν ἡσυχία, δέν μποροῦν νά κυριαρχήσουν στίς ἐπιθυμίες τους οὔτε νά νικήσουν σέ πνευματικές μάχες. Δέν ἔχουν μέσα τους τήν θεϊκή δύναμι, διότι αὐτή δέν κατοικεῖ σέ ψυχές ὑποδουλωμένες στά πάθη. Ἐσεῖς ὅμως ἀγωνισθῆτε νά νικήσετε τά πάθη καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θά ἔλθη μόνη της μέσα σας.

Ὑγιαίνετε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ἀμήν!

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ”

ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
 http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/

ΛΑΪΚΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ

Ο γέρο-Ιωακείμ, από την Βατοπεδινή Καλύβη της Αναλήψεως πλησίον των Καρυών, ήταν από τους παλαιότερους Αγιορείτες. Πλησίασε τα 100 και έζησε πάνω από 70 χρόνια στο Άγιον Όρος. Διηγήθηκε ότι όταν ήταν νέος μοναχός, εγνώρισε ένα λαϊκό ασκητή, που ασκήτευε απέναντι από την αρχαία Μονή του Αλυπίου, σε μία σπηλιά, κοντά στο λεγόμενο Κελλί του Πατριάρχου.

Η σπηλιά ήταν σχηματισμένη από μια πέτρα που προεξείχε σαν οροφή και στην άκρη της προεξοχής είχε κτισμένο ένα τοιχάκι από ξηρολιθιά. Όσες φορές τον επεσκέπτετο, μόνον η θέα του προξενούσε μεγάλη κατάνυξη. Ο λαϊκός αυτός ασκητής ήταν σπουδαίος αγωνιστής. Έτρωγε κάθε δέκα μέρες και αγωνιζόταν να μιμηθή τον όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη, τον όποιο είχε σε μεγάλη ευλάβεια. Μέσα στο σπήλαιο είχε μόνο ένα Σταυρό, δυό μικρές εικόνες και δυό δίποδα, πάνω στα όποια είχε βάλει ο ασκητής δυό σανίδες• έτσι είχε κάνει το ασκητικό του κρεββάτι.
Παλαιά στην Ι. Μονή Φιλόθεου έζησε ένας λαϊκός εργάτης που το όνομα του δεν διασώθηκε. Αφού εκοιμήθη και τον έθαψαν, μετά από χρόνια του έκαναν ανακομιδή και τα οστά του ευωδίαζαν.
Εξεπλάγησαν, απορούσαν και προσπαθούσαν να εξηγήσουν για ποιό λόγο ο Θεός τίμησε με ευωδία τα οστά του λαϊκού. Εκείνο που διαπίστωσαν ήταν ότι κανείς δεν είχε το παραμικρό παράπονο απ’ αυτόν. Ποτέ κανέναν δεν είχε κατακρίνει και στενοχωρήσει. Ήταν ευλαβής, φιλήσυχος και είχε κρυφή εσωτερική εργασία. Στο διάλειμμα που έκαναν οι άλλοι εργάτες για να ξεκουρασθούν, αυτός πήγαινε λίγο απόμερα και καθόταν κάτω από μια ελιά, διάβαζε το Ευαγγέλιο και έκλαιγε.

(Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά». Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008)

www.alopsis.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Συμβουλές... σέ 170 κεφάλαια

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Συμβουλές... σέ 170 κεφάλαια

σελ. 40

78. Δέν πρέπει ἡ λογική καί ἀγωνιζόμενη ψυχή, εὐθύς ἀμέσως νά φοβᾶται καί νά δειλιάζει ἀπέναντι στά πάθη, γιατί ἔτσι θά θεωρηθεῖ δειλή καί θά περιφρονηθεῖ. Γιατί ἡ ψυχή πού ταράζεται ἀπό τίς φαντασίες τῆς ζωῆς, ἀπομακρύνεται ἀπό τά πρέποντα. Στά αἰώνια ἀγαθά προηγοῦνται οἱ ἀρετές τῆς ψυχῆς μας, ἐνῶ στίς αἰώνιες κολάσεις αἰτια εἶναι οἱ θεληματικές κακίες τῶν ἀνθρώπων.

79. Ὁ λογικός ἄνθρωπος πολεμεῖται διά μέσου τῶν αἰσθήσεων ἀπό τά ψυχικά πάθη. Πέντε εἶναι οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος: ὅραση, ὄσφρηση, ἀκοή, γεύση, ἁφή. Ὑποκύπτοντας μέσω τῶν αἰσθήσεων αὐτῶν στά τέσσερα πάθη αἰχμαλωτίζεται ἡ ἄθλια ψυχή. Κι εἶναι αὐτά τά τέσσερα πάθη τῆς ψυχῆς: κενοδοξία, χαρά, θυμός, δειλία. Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος μέ τή φρόνηση καί τήν ἐπανειλημμένη σκέψη σάν καλός στρατηγός γίνει κύριος τῶν παθῶν καί τά νικήσει, δέν πολεμεῖται πλέον ἀπό αὐτά, ἀλλά ἔχει εἰρήνη στήν ψυχή του καί στεφανώνεται ἀπό τό Θεό ὡς νικητής.

"ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ" τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν

Τόμος Α΄

Ἐκδόσεις: τό Περιβόλι τῆς Παναγίας"

hristospanagia3.blogspot.gr

Η θρησκεία, η εθνική συνείδησις, η γλώσσα, η παιδεία, αι τέχναι, αι
 παραδόσεις, τα τραγούδια, τα τροπάρια. Όλα μαζί ενωμένα, και συντονισμένα, αποτελούν την ελληνικήν ψυχή. Όλα μαζί αποτελούν μίαν ενότητα θρησκευτικής πίστεως και εθνικής συνειδήσεως. Και όλα μαζί ανέλαβαν να αποτινάξουν τον βαρβαρικόν ζυγόν και να δημιουργήσουν το νεώτερον ελληνικόν έθνος.

+ Εδέσσης Χρυσόστομος


ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2014
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΔΕΣΣΗΣ
ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Ἐξομολόγηση : Τό "σβηστήρι" τοῦ Θεοῦ

Στὴν ζωή μας κάναμε πολλὰ λάθη. Κάναμε λάθη ὅταν ἤμασταν παιδιά, ὅταν γίναμε ἔφηβοι καὶ νέοι, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο θα κάνουμε λάθη καὶ ἀργότερα ὅταν γίνουμε γονεῖς. Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη λάθη. Πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ ἦταν ἀνώδυνα, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ εἶχαν μεγάλες συνέπειες στὴ ζωή μας.Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο αὐτὰ τὰ λάθη ποὺ κάναμε. Κάναμε λάθη ἀπέναντι στὸ Θεό, οἱ περισσότεροι ἀποκοπήκαμε καὶ γυρίσαμε τὶς πλάτες σ᾿ Αὐτόν, νομίσαμε πῶς μακριὰ Τοῦ θὰ ἤμασταν εὐτυχισμένοι. Κυνηγήσαμε τὴ χαρὰ καὶ τὴ εὐτυχία στὶς ἡδονές, στὴ σάρκα, στὸν κόσμο. Χαράξαμε μία ζωὴ ὑλιστική, μὲ γλέντια, διασκεδάσεις, καὶ εὔκολη ζωή, ρουφήσαμε τὴν ἁμαρτία μέχρι τελευταίας σταγόνας. Δοκιμάσαμε τὰ πάντα, καὶ ὅμως ἡ πίκρα εἶναι ἁπλωμένη στὴ ζωή μας, τὸ κενὸ ποὺ ὑπάρχει μέσα μας αὐξάνει καθημερινά. Νομίζουμε πὼς αὐτὴ εἶναι ἡ μοῖρα μας καὶ τὸ τέλος μας.

Ἀλλὰ μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ πυκνὸ σκοτάδι ἕνα φῶς λάμπει, δὲν τὸ προσέξαμε, δὲν τὸ εἴδαμε. Εἶναι ὁ ἀστέρας ποὺ ὁδήγησε τοὺς μάγους στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Αὐτὸ τὸ ἀστέρι ἐξακολουθεῖ νὰ ὁδηγῇ τοὺς ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς σὲ ἐκεῖνον, στὸν ἕναν στὸ μοναδικό, στὸν Ἰησοῦ Χριστό.Ἀδελφέ μου, σκέψου γιὰ λίγο, μὴν ἀπογοητεύεσαι, μὴν ἀπελπίζεσαι, ὑπάρχει σωτηρία, ὑπάρχει Σωτήρας. Ὁ Κύριος τῆς ἀγάπης ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπέθανε γιὰ σένα, ἔχυσε τὸ αἷμα Τοῦ στὸ Σταυρὸ γιὰ νὰ σοῦ χαρίσῃ σωτηρία, λύτρωσι, ἐλευθερία ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Ἴσως δὲν γνώρισες, δὲν ἐνδιαφέρθηκες γι᾿ Αὐτόν· Αὐτὸς σὲ ἀγαπᾷ, σὲ ἀναζητᾷ, θέλει νὰ σὲ σώσῃ.

Γνωρίζεις ὅτι ὁ Κύριος ἔβαλε ἕνα σβηστήρι μέσα στὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ μπορεῖ νὰ σβήσῃ ὅλο τὸ παρελθόν σου, ὥστε νὰ μπορέσης ν᾿ ἀνοίξῃς μία καινούρια σελίδα στὴ ζωή σου. Τὸ σβηστήρι αὐτὸ εἶναι ἡ μετάνοια, εἶναι ἡ ἐξομολόγησι, εἶναι τὸ λουτρὸ τῆς ψυχῆς. Ἐὰν θέλῃς ν᾿ ἀλλάξῃ ἡ ζωή σου, ἐὰν θέλῃς νὰ νοιώσῃς χαρὰ καὶ εἰρήνη, πᾶρε τὴν ἀπόφασι ν᾿ ἀλλάξῃς ζωὴ καὶ πορεία.Ἡ ζωὴ ποὺ κάνεις θὰ σὲ ὁδηγήσῃ σὲ ἕνα θάνατο αἰώνιο· ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σὲ καλεῖ, θέλει νὰ σὲ σώσῃ. Αὐτὸ ποὺ διαβάζεις αὐτὴ τὴν ὥρα εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ· μὴ κλείσῃς τὴν καρδιά σου στὴ φωνή Του, ἔλα κοντά Του, πήγαινε νὰ βρῇς ἕνα πνευματικό, ἄνοιξε τὴν καρδιά σου στὸ Θεό, πὲς τὰ λάθη τῆς ζωῆς σου μὲ εἰλικρίνεια, μὲ ταπείνωσι, μὲ ἀληθινὴ μετάνοια, καὶ ὁ Θεὸς θὰ σὲ σώσῃ, θὰ σὲ ἀλλάξῃ, θὰ σὲ καταστήσῃ παιδὶ δικό του, θὰ σοῦ χαρίσῃ τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιον, θὰ γίνῃς νέος ἄνθρωπος, καινὴ κτίσι, πολίτης τοῦ οὐρανοῦ.

http://apfilipposgrammatikous.blogspot.gr/2014/01/blog-post_7113.html 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2664.html

ΨΑΛΜΟΣ ΠΕ΄85

 Κλίνον, Κύριε, το ούς σου και επάκουσόν μου, ότι πτωχός και πένης, ειμί εγώ.

**********

2 φύλαξον την ψυχή μου, ότι όσιος ειμί σώσον τον δούλον σου, ο Θεός μου, τον ελπίζοντα επί σέ.

 **********

3 ελέησόν με, Κύριε, ότι προς σε κεκράξομαι όλην την ημέραν.

 **********

4 εύφρανον την ψυχή του δούλου σου, ότι προς σε, Κύριε, ήρα την ψυχήν μου.

 **********

10 ότι μέγας ει συ και ποιών θαυμάσια, συ ει ο Θεός μόνος.

 **********

11 οδήγησόν με, Κύριε, εν τη οδώ σου, και πορεύσομαι εν τη αληθεία σου· ευφρανθήτω η καρδία μου του φοβείσθαι το όνομά σου.

ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ

Ψαλμός ΛΓ΄(ΛΔ΄)33

6  Προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε, και τα πρόσωπα υμών ου μή καταισχυνθή.
                                                **********
9  γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος μακάριος ανήρ, ος ελπίζει επ' αυτόν.
                                                **********
15 έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν, ζήτησον ειρήνην και δίωξον αυτήν.
                                                **********
20 πολλαί αι θλίψεις των δικαίων, και εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος.
                                                **********
22 θάνατος αμαρτωλών πονηρός, και αι μισούντες τον δίκαιον πλημμελήσουσι. 

ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ

«Ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»

«ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»

(Ματθ. ιθ΄: 19 – 20)

οὐ χαίρει ἐπί τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δέ τῇ ἀληθείᾳ·»

(Α΄Κορ. ιγ΄ : 6)

«δικαιοσύνη γάρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται

ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθώς γέγραπται·

ὁ δέ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται»

(Ρωμ. α΄ : 17)

«νυνί δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη,

τά τρία ταῦτα· μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη»

(Α΄Κορ. ιγ΄ : 13)

«στήκετε, καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἄς ἐδιδάχθητε

εἴτε διά λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν»

(Θεσ. Β΄, β΄: 15)

Στόν Θεό ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν!

http://www.hristospanagia.gr/?p=22185

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

 Μπορεί κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός.
 Γέροντας Πορφύριος
                                  * * * * * * * *

Η πίστη οδηγεί τον άνθρωπο στο φόβο. Ποιό φόβο; Να φοβάται την αμαρτία. Να φοβάται να μη λυπήσει τον Θεό. Ο φοβούμενος ταπεινώνεται. Και εκείνος που είναι ταπεινός έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα.
  Γέροντος Φιλόθεος
                                   * * * * * * *

   Κάθε πρωΐ ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος απ'όλους.
 Γέροντας Τύχων
                                     * * * * * * *
   
Ο άνθρωπος που έχει εγωισμό δεν ελκύει κανέναν. Και αν κάποιον ελκύσει, γρήγορα θα απομακρυνθεί. Ο πνευματικός σύνδεσμος γίνεται αδιάλυτος, μόνο όταν συναντήσει παιδικό πνεύμα,αθωότητα και αγιασμό.
Γέροντας Αμφιλόχιος
                                       * * * * * *

   Χωρίς ταπείνωση ο άνθρωπος δεν βλέπει Θεού πρόσωπο. Ταπείνωση για το σώμα είναι η νηστεία, η αγρυπνία, η σκληραγωγία,και γενικά η άσκηση. Ταπείνωση για την ψυχή είναι η αφάνεια,. Άσκηση λοιπόν και αφάνεια. Ιδού τα μέσα που κρατούν σε ταπείνωση και το σώμα και την ψυχή. Και ο μοναχός αυτό ακριβώς κάνει.Ταπεινώνει δια της ασκήσεως το σώμα και δια της αφάνειας την ψυχή.
Γέροντας Ιωήλ
                                        * * * * * * *    
Η πραγματική ευτυχία δεν είναι τα αξιώματα και οι αναπαύσεις του σώματος. Η πραγματική ευτυχία είναι η αρετή. Όσοι αγωνίζονται να αποκτήσουν τις αρετές, να εφαρμόσουν τις εντολές του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικά ευτυχείς.
Γέροντας Φιλόθεος
                                         * * * * * * *    
 Παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει, να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, πολύ ταπεινά, έκανα προσευχή για 'σας, αλλά όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πει: τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να πω: Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για ότι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνω. Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού.
Γέροντας Πορφύριος
                                        * * * * * * * *

    Αν δεις φως μέσα σου ή γύρω σου, μην πιστέψεις σ' αυτό αν δεν έχεις συγχρόνως κατάνυξη για τον Θεό και αγάπη για τον πλησίον. Μη φοβηθείς όμως, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου και το φως εκείνο θα εξαφανιστεί.
Γέρονtας Σωφρόνιος
                                      * * * * * * *

   Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο , υπάρχει υπερηφάνεια και εγωισμός.Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.
Γέροντας Παΐσιος
                                    * * * * * * * *  
 Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στη κόλαση.
Γέροντας Παΐσιος
                                     * * * * * * * *

   Να είμαστε σε όλα ταπεινοί, στη σκέψη, στα λόγια, στη συμπεριφορά. Ποτέ να μην παρουσιαστούμε στον Θεό και να πούμε: '' Έχω αρετές.'' Ο Θεός δεν θέλει την αρετή μας.Πάντα να παρουσιάζεσαι στον Θεό ως αμαρτωλός χωρίς, όμως, απελπισία, αλλά ''θαρρόν εις τον έλεος της ευσπλαχνίας Του''. Αρκεί να βρούμε το μυστικό.
Γέροντας Πορφύριος
                                   * * * * * * *

   Η απλότητα είναι αγία ταπείνωση,δηλαδή απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό. Να δίνουμε στον Χριστό όλη μας την ζωή.
Γέροντας Πορφύριος
                                  * * * * * * * *

   Ο εγωιστής στενοχωριέται πολύ με το καθετί. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ'όλους και από όλα.
Γέροντας Πορφύριος
 http://paterikadidagmata.blogspot.gr

Μακαρία η υπακοή

του Μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου

Τέσσαρες Μοναχοί από μίαν Σκήτην, επήγαν κάποτε και ευρήκαν ένα μεγάλο Ασκητή.
Και οι τέσσαρες ήσαν ενδεδυμένοι αντί ρούχα με δέρματα. Και άρχισε ένας-ένας να λέγη διά τας αρετάς του άλλου.

Ο πρώτος είπεν ότι ενήστευε πολύ. Ο δεύτερος ότι δεν κατείχε τίποτε άλλο εις τον κόσμον αυτόν εκτός από την προβιά που εφόρει. Ο τρίτος έκρυβεν μεγάλην αγάπην διά τον Κύριον εις την καρδιά του. Ο δε τέταρτος είπεν ότι επί είκοσι δύο χρόνια εζούσε κοντά εις τον Γέροντα του με τελείαν υπακοήν.

Τότε απεκρίθη ο Μέγας Ασκητής και τους λέγει, ότι από όλους σας ο τέταρτος έχει την πιο μεγάλη αρετή. Διότι ο καθ' ένας από σας την αρετή που απέκτησεν την απέκτησεν με το θέλημά του, ενώ ο τέταρτος, έκοψε το ιδικόν του θέλημα και έκαμε του άλλου, έκαμε καθαρώς του Γέροντός του· και δι' αυτό η αρετή αυτή είναι πάρα πάνω απ' όλες.

Και να ξέρετε καλά ότι, όσοι το κατορθώνουν αυτό είναι πράγματι εις το ύψος των Ομολογητών, εάν κατορθώσουν και κρατηθούν έως το τέλος εις την υπακοήν.

Ο αείμνηστος καλός εργάτης του Ευαγγελίου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
μέσα από τα γραπτά του

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
Θεσσαλονίκη

http://www.impantokratoros.gr/panagopoulos-ypakoh.el.aspx

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ" 

«Η Αγάπη δεν διδάσκεται. Δίδεται άνωθεν όταν την ζητήσουμε με επίγνωση του Εγωϊσμού μας που θέλουμε να συντρίψουμε.

Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»;
Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»;
Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης...

Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

Ο πνευματικά προχωρημένος άνθρωπος είναι αυτός που έφτασε να μην έχει «υπόσταση» και που έχει κατανοήσει βαθύτατα ότι ό,τι του συμβαίνει είναι...... είτε Θέλημα του Θεού, είτε Παραχώρηση του Θεού.
Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού.

Δεν πρέπει να παραδοθούμε τυφλά στο Θέλημά Του. Αυτό το κάνουν οι στρατιώτες. Εμείς τα Παιδιά Του, πρέπει να Του το προσφέρουμε το θέλημά μας μαζί με όλον τον εαυτό μας στο χάλι του. Και να Του πούμε: «Σου προσφέρω όλα μου τα στραβά και τα ατελή. Κάνε τα ίσια».

Δίνοντας χαρά στους άλλους, εσύ την νοιώθεις πρώτα.
Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι:
Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι... Αυτό είναι!...
Είσαι ήδη γεμάτος με την γλυκειά παρουσία Του Ιησού!»

Γερόντισσα Γαβριηλία από την «Ασκητική της αγάπης»

 http://panagiaalexiotissa.blogspot.com

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-
ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ

ΜΕΓΑ αγαθόν να παραδιδώμεθα εις το θέλημα του Θεού. Τότε εν τη ψυχή είναι Μόνος ο Κύριος και ουδεμία σκέψις επέρχεται, αύτη δε προσεύχεται μετά καθαρού νοός και αισθάνεται την αγάπην του Θεού, έστω και αν πάσχη κατά το σώμα.
Όταν η ψυχή παραδοθή εξ΄ολοκλήρου εις το θέλημα του Θεού, τότε Αυτός ο Κύριος άρχεται να χειραγωγή αυτήν, και η ψυχή διδάσκεται αμέσως εκ του Θεού, ενώ πρότερον ωδηγείτο υπό διδασκάλων και των Γραφών. Αλλά να είναι Διδάσκαλος της ψυχής Αυτός ο Κύριος δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος είναι σπάνιον και ολίγοι γνωρίζουν περί του μυστηρίου τούτου, μόνον όσοι διάγουν κατά το θέλημα του Θεού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
Αρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟ (Σαχάρωφ)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ-ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

…Αλλά σύ αγαπητέ, αν θέλης την σωτηρίαν σου, πρέπει να αρχίσης τοιουτοτρόπως. Ύστερα από την τελείαν υπακοήν οπού είπαμεν, πως πρέπει να έχης εις τον πνευματικόν σου Πατέρα, πρέπει να κάμνης και όλα σου τα έργα με συνείδησιν καθαράν, ωσάν να είσαι εμπρός εις τον Θεόν· διατί χωρίς υπακοήν δεν είναι δυνατόν να είναι ποτέ καθαρά η συνείδησις· και την συνείδησίν σου εις τρία πράγματα πρέπει να την φυλάττης καθαράν· εις τον Θεόν· εις τον πνευματικόν σου Πατέρα· και εις τους άλλους ανθρώπους, και εις τας ύλας, και πράγματα του κόσμου. Και εις τον Θεόν έχεις χρέος να φυλάξης την συνείδησίν σου καθαράν, ήγουν να μη κάμνης εκείνα οπού ιξεύρεις, πως δεν αναπαύουν τον Θεό,μήτε του αρέσουν. Εις τον πνευματικόν σου Πατέρα πάλιν να κάμνης εκείνα οπού σου παραγγέλλει, και μήτε παραπάνω από εκείνα, μήτε παρακάτω να κάμνης, αλλά κατά τον σκοπόν του, και κατά το θέλημά του, έτζι να πορεύεσαι. Εις δε τους άλλους ανθρώπους πρέπει να φυλάττης συνείδησιν καθαράν, να μην κάμνης εις αυτούς εκείνα οπού εσύ μισείς, και δε θέλεις να τα κάμουν εκείνοι εις εσένα· και εις τας ύλας πάλιν χρέος έχεις να φυλάττεσαι από την παράχρησιν, ήγουν να τας μεταχειρίζεσαι καθώς πρέπει· τόσον φαγητά, ωσάν και πιοτά, και φορέματα· και κοντολογής όλα πρέπει να τα κάμνης ωσάν να ήσουν εμπρός εις τον Θεόν· και εις κανένα έργον να μη σε ελέγχη η συνείδησίς σου, και να κεντά, πως δεν το έκαμες καλά· και έτζι μεταχειρίσου την αληθινήν, και απλανή στράταν του τρίτου τρόπου της προσοχής, και προσευχής, ο οποίος είναι αυτός.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΕΞΗΚΟΣΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΤΗΣ  ΠΡΟΣΟΧΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰσα­άκ ὁ Σῦρος:

«Εἶναι μακάριος αὐτός πού τρώει ἀπό τόν ἄρτο τῆς ἀγάπης, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησούς Χριστός. Ἐκεῖνος πού βρῆκε τήν ἀγάπη κάθε μέρα καί κάθε ὥρα τρώει τῶν Χριστό καί λόγω αὐτής τῆς τροφῆς γίνεται ἀθάνατος».

 http://www.hristospanagia.gr/?p=22044

Περί φιλαυτίας, 3ο μέρος mp3

Π. Σάββας 2008-08-17_Περί φιλαυτίας_3ο μέρος_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-08-2008 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla.

http://www.hristospanagia.gr/?p=21878

Πνευματικές νουθεσίες Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβήτη

Πνευματικές νουθεσίες Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβήτη

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

* «Υπάρχουν τρεις τρόποι πνευματικής ζωής. Ο πρώτος είναι να έχεις μία αρρώστια^. ό δεύτερος είναι να κάνεις όλες τις δουλειές με χαρά^. και ο τρίτος είναι να υπακούς σε Γέροντα. Αυτό το τελευταίον έχει τί το περισσόν».

* «Να λυώνεις επάνω στην εργασία σου. Να εργάζεσαι, όμως, μ' ευλάβεια, να έχεις πίστη μέσα σου και προσευχή. Μ' αυτό τον τρόπο θ' αγιάσεις».

* «Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι' αυτόν άσχημα.

* «Οι περισσότεροι έρχονται εδώ και μου λένε: Κανείς δεν με θέλει, είμαι άχρηστος, δεν με καταλαβαίνουν, δεν μ' αγαπούν». Τους εξηγώ τότε «όλα αυτά προέρχονται από τον εγωισμό. Όταν στραφείς προς το Θεό, δεν ζητάς τίποτε, δεν είσαι ανικανοποίητος, κι' είσαι με όλα και με όλους ευχαριστημένος. Τους αγαπάς τότε όλους κι' εκείνοι σ' αγαπούν. Κι' αυτό εξαρτάται από εσένα, διότι ενώθηκες με τον Θεό».

* «Η μητέρα αρχίζει να παιδαγωγεί το παιδί της μέσα από τη μήτρα της, με τα ψυχικά της βιώματα».

* «Επιτρέπεται», έλεγε, «να βοηθά ο Θεός τον άνθρωπο να κάμνει τόσες εφευρέσεις, να τις χρησιμοποιεί ο διάβολος κι' εμείς οι χριστιανοί να μη τις χρησιμοποιούμε;».

* «Όταν αγαπήσουμε τον Χριστό η ψυχή μας ελευθερώνεται από το φόβο». - «Όποιος αγαπά το Χριστό αυτός αποφεύγει την αμαρτία».

* «Βρίσκεσαι μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο και κουνάς τα χέρια σου και προσπαθείς μ' αυτό τον τρόπο να διώξης το σκοτάδι. Δεν φεύγει, όμως, έτσι το σκοτάδι. Άνοιξε το παράθυρο για να μπη το φως και μόνο τότε θα φύγη το σκοτάδι. Το φως είναι εκείνο που θα διώξη το σκοτάδι. Να μελετούμε, λοιπόν, την Αγία Γραφή, τους βίους των Αγίων, τους Πατέρες^. αυτό είναι το φως, που θα διώξη το σκοτάδι».

* «Όταν σε μια χώρα πέσει πολλή αμαρτία, τότε και τα πολιτικά της θέματα πάνε στραβά, αντί να πηγαίνουν ίσια».

* «Αν τακτοποιηθούν τα εσωτερικά του ανθρώπου, αυτόματα θα τακτοποιηθούν και τα εξωτερικά».

* «Ένας τρόπος υπάρχει, για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά^. η αγιότητα. Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας».

* «Όταν βλέπεις τον διάβολο να πατά στο λαιμό το παιδί σου, εσύ, αντί να θυμώνης στο παιδί σου, διότι παραστράτησε, να μιλάς στο Θεό γι' αυτό...».

* «Όσα θα έλεγες σ' αυτό το παιδί σου, αφού έχει κάποιες αντιδράσεις, λόγω του χαρακτήρος του, να τα λες στο Θεό. Γονάτιζε στο Θεό και, διά της χάριτος του Θεού, τα λόγια σου θα μεταβιβάζονται στο παιδί σου».

* «Η χάρις του Θεού σ' εμάς τους Ορθοδόξους αποκαλύπτει τα μυστήρια».

* «Εγώ δεν έχω τίποτε. Ένα πράγμα ξέρω^. μετάνοια, εξομολόγησι, ζωή μέσα στην Εκκλησία».

* «Η θρησκεία μας είναι κάτι το μεγαλειώδες^. θεραπεύει τα πάντα. Ν' αγαπήσεις τον Χριστό και τότε όλα θ' αλλάξουν μέσα σου και γύρω σου».

* «Στενοχωρούμαι και στενάζω, διότι δεν αγάπησα το Θεό, όσο πρέπει».

* «Το χάρισμα, παιδί μου, δεν είναι δικό μου^. είναι του Θεού. Λέω αυτό, που με φωτίζει ο Θεός εκείνη την ώρα, αυτό που μου λέει ο Θεός και όχι αυτό, που λέει ο νους μου, η φαντασία μου, η γνώση μου, η δική μου δυνατότητα».

* Πριν την κοίμησί του δύο εβδομάδες είπε τηλεφωνικώς, από το κελλί του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, τα εξής στην ερώτησι μιας κυρίας, πότε θα επέστρεφε στην Αθήνα: «Άκουσε, κόρη μου, σας αγαπώ όλους, αλλά εδώ έχω υψηλότερα καθήκοντα. Είμαι πολύ αμαρτωλός και ήρθα εδώ να βρω το Θεό».

* «Όταν φύγω θα είμαι πιο κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις».

* «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση. Ο Θεός, όμως μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν' απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό».

* «Ο ταπεινός, έλεγε, δεν είναι μια προσωπικότητα διαλυμένη. Έχει συνείδηση της καταστάσεώς του, αλλά δεν έχει χάσει το κέντρο της προσωπικότητάς του. Ξέρει την αμαρτωλότητά του, τη μικρότητά του και δέχεται τις παρατηρήσεις του πνευματικού του, των αδελφών του. Λυπάται, αλλά δεν απελπίζεται. Θλίβεται, αλλά δεν εξουθενώνεται και δεν οργίζεται. Ο κυριευμένος από το πλέγμα κατωτερότητας, εξωτερικά και στην αρχή, μοιάζει με τον ταπεινό. Αν, όμως, λίγο τον θίξεις ή και τον συμβουλεύσεις, τότε το αρρωστημένο εγώ εξανίσταται, ταράζεται, χάνει κι' αυτή τη λίγη ειρήνη που έχει. Το ίδιο, έλεγε, συμβαίνει και με τον παθολογικά μελαγχολικό σε σχέση με το μετανοούντα αμαρτωλό. «Ο μελαγχολικός περιστρέφεται κι' ασχολείται με τον εαυτό του και μόνο. Ο αμαρτωλός, που μετανοεί κι' εξομολογείται, βγαίνει από τον εαυτό του. Αυτό το μεγάλο έχει η πίστη μας: τον εξομολόγο. Τον πνευματικό. Έτσι και το 'πες στο Γέροντα κι' έλαβες τη συγχώρεση, μη γυρνάς πίσω...».

 http://geron-porfyrios.blogspot.gr

Ἡ διάσωσις μιᾶς γυναίκας ἀπό βέβαιο θάνατο. Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο.

Ἡ διάσωσις μιᾶς γυναίκας ἀπό βέβαιο θάνατο. Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο.

Ἡ διάσωσις μιᾶς γυναίκας ἀπό βέβαιο θάνατο

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 

Τό ἔτος 1947, κάποια νύκτα τῆς περιόδου τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, ὁ π. Κλεόπας ἐξωμολογοῦσε πολύ κόσμο μέχρι στίς 12 τά μεσάνυκτα καί ἦτο κουρασμένος. ῞Οταν ξεκίνησε λίγο νά ἀναπαυθῆ, μπῆκε στό ἐξομολογητήριο μία γυναῖκα, ταραγμένη καί κλαίουσα τοῦ εἶπε:
-Πάτερ, περιμένω ἐδῶ ἕξι ὧρες. . . *Ηλθα νά ἐξομολογηθῶ, διότι ἔχω μεγάλη ἁμαρτία μέσα στήν καρδιά μου.
-Παιδί μου, τώρα εἶμαι κουρασμένος. Σέ παρακαλῶ νά ἔλθης τό πρωῒ.
-Πάτερ, ἐάν δέν μέ δεχθῆς τώρα στήν ἐξομολόγησι, ἐγώ θά πάω νά κρεμασθῶ. Κύτταξε, ἔχω καί τό σχοινί στά χέρια μου. ῎Εκανα μεγάλη ἁμαρτία, διότι ἐσκότωσα μέ ἄμβλωσι πολλά παιδιά. Δέξου με, διότι δέν ἠμπορῶ ἄλλο νά ὑπομείνω!
Τότε ὁ Πατήρ ἐξωμολόγησε αὐτή τήν γυναῖκα, τήν παρηγόρησε, τήν ἐνίσχυσε πνευματικά, τῆς ἔδωσε κανόνα μετανοίας καί τῆς ἔλυσε μέ τήν συγχωρητική εὐχή τήν μεγάλη αὐτή ἁμαρτία της.
Τήν δεύτερη ἡμέρα αὐτή ἡ γυναῖκα ἤπιε Μεγάλο 'Αγιασμό, ἀσπάσθηκε τίς ῞Αγιες Εἰκόνες καί ἐπέστρεψε εἰρηνική στό σπίτι της.
Παρόμοιες περιπτώσεις ἐπανελήφθησαν πολλές φορές, ἀλλ' ὅμως ὁ πατήρ Κλεόπας, ὡς ἔμπειρος Πνευματικός, μέ πραότητα καί πνευματική σοφία, πάντοτε παρηγοροῦσε τίς Ψυχές αὐτές  τίς εἰρήνευε καί τίς συνεφιλίωνε μέ ὅλους.

 

Πρώτη ἀναχώρησις τοῦ π. Κλεόπα στήν ἔρημο.

'Ο π. Κλεόπας, εὑρισκόμενος γιά πολλά χρόνια μέ τά πρόβατα στά γύρω βουνά, ἐγνώριζε ὅλους τούς τόπους καί τά κελλιά τῶν ἐρημιτῶν.
 'Ακόμη ἐγνώριζε ἀρκετούς μοναχούς ἡσυχαστάς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζοντο σκληρά στά βάθη τῶν ὀρεινῶν κοιλάδων, ἄγνωστοι ἀπό ὅλους καί γνωστοί μόνο ἀπό τόν Θεό καί τόν Πνευματικό τους.
Τό ἔτος 1948, στίς 21 Μαῒου, τήν ἡμέρα πού ἑορτάζονται οἱ ῞Αγιοι Βασιλεῖς, Κωνσταντῖνος καί 'Ελένη, ὁ Πατήρ ἐλειτούργησε μέ τούς ἄλλους ἱερεῖς τῆς Μονῆς καί ἐκήρυξε στούς 'Αδελφούς ἐπαινώντας τόν μεγάλο ζῆλο τῶν 'Αγίων Θεοστέπτων Βασιλέων, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν ἐλευθερία στούς Χριστιανούς ἐκείνου τοῦ καιροῦ καί ἵδρυσαν ἀρκετές ἐκκλησίες.
'Η Πανοσιότης του εἶπε περίπου τά ἑξῆς στούς μοναχούς τῆς Μονῆς του: «Νά δώση ὁ Θεός, ὅπως καί οἱ ἰδικοί μας κυβερνῆτες νά γίνουν ὅπως οἱ ῞Αγιοι Βασιλεῖς γιά νά τούς μνημονεύη καί ἡ 'Εκκλησία στούς αἰῶνες!» Τότε ἕνας ἀπό τόν λαό μαγνητοφώνησε αὐτά τά λόγια του. Τήν ἄλλη ἡμέρα, χωρίς νά προλάβη νά πάρη τίποτε ἀπό τά ροῦχα του, τόν ἅρπαξε μία ὁμάδα ἀνθρώπων τῆς ἀστυνομίας, τόν ἔβαλε  στό αὐτοκίνητο καί τόν μετέφεραν στήν πόλι Τίργκου Νεάμτς.
'Εκεῖ τόν ἔβαλαν πέντε ἡμέρες μέσα σ' ἕνα μπουντρούμι, χωρίς νερό καί φαγητό, ὅπου δέν ὑπῆρχε οὔτε κρεββάτι. 'Υπῆρχε μόνο τό τσιμεντένιο δάπεδο. Κατόπιν τόν ἀπέλυσαν, χωρίς νά τόν δικάσουν. Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἕνας πιστός Χριστιανός εἶπε στόν π. Κλεόπα νά ἀναχωρήση γιά τό δάσος ἤ σέ ἄλλο μέρος  ἕνα διάστημα. 'Ακούοντας αὐτό ὁ στάρετς, συμβουλεύθηκε κι ἄλλους Πνευματικούς καί τήν ἴδια νύκτα κρύφθηκε στά βουνά τῆς Συχαστρίας, στόν τόπο πού λέγεται «Τό πόδι τοῦ κούκου», ἕξι χιλιόμετρα ψηλότερα ἀπό τό Μοναστήρι. 'Εκεῖ ἔφτιαξε μία καλύβα ἀπό χονδρά ξύλα μέσα στό χῶμα καί προσευχόταν ἀκατάπαυστα ἡμέρα καί νύκτα, ζητῶντας τήν βοήθεια καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Μία φορά τήν ἑβδομάδα ἐρχόταν νύκτα ὁ ἱερομόναχος Μακάριος, τόν ἐξωμολογοῦσε καί τοῦ ἔφερνε ὀλίγα τρόφιμα. 'Ερχόταν ἀκόμη καί ὁ μοναχός 'Αντώνιος ἀπό τήν στάνη τῶν προβάτων, διότι ἐκεῖ περιτριγύριζε μέ τά πρόβατα.
Μᾶς ἔλεγε ὁ π. Κλεόπας ὅτι, ὅταν ἔφτιαχνε τήν ὑπόγεια κρύπτη του, ἤρχοντο μερικά πουλιά καί ἐκάθοντο ἐπάνω στήν κορυφή τοῦ κεφαλιοῦ του. ῞Οταν ἐκοινώνησε γιά πρώτη φορά, ἔξω ἀπό τήν σπηλιά του, ἦλθαν κοντά του ἕνα κοπάδι, ἐνῶ δέν εἶχαν παρουσιαθῆ ποτέ ἐνωρίτερα. Αὐτά εἶχαν στό μέτωπό τους ἕνα σημεῖο μέ τήν μορφή σταυροῦ καί κελαηδοῦσαν πολύ ὡραῖα ὅλη τήν στιγμή πού αὐτός ἐκοινωνοῦσε. Κατόπιν ἐπετοῦσαν μακριά.
'Αργότερα, ὅταν τοῦ ἐτελείωσε ὁ ῞Αγιος ῎Αρτος, ἀπεφάσισε νά ἐπιτελῆ τήν Θεία Λειτουργία. 'Αφοῦ προετοιμάσθηκε διαβάζοντας ὅλες τίς προσευχές του, ἐτοποθέτησε τό ῞Αγιο 'Αντιμήνσιο ἐπάνω σ' ἕνα κούτσουρο κι ἄρχισε τήν 'Ακολουθία.
῞Οταν εἶπε:«Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός, καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ 'Αγίου Πνεύματος, πάντοτε νῦν καί ἀεί. . . » ἐμφανίσθηκε πάλι τό κοπάδι μέ τά ὡραῖα αὐτά πουλιά. Τά πουλιά ἐκάθισαν σέ μιά γωνία ἐκεῖ κοντά καί ἄρχισαν νά τραγουδοῦν. 'Ο Πατήρ ἀναρωτήθηκε μέσα του: «Τί νά εἶναι ἄρα γε αὐτά; Καί μία μυστική φωνή ἀπό μέσα του, τοῦ εἶπε ὅτι ἦλθαν οἱ ψάλτες του χοροῦ νά ψάλλουν!»
Κατόπιν ἐτελείωσε ἡ θεία Λειτουργία καί κοινώνησε. 'Αφοῦ ἔκαμε τήν ἀπόλυσι τά πουλιά ἔφυγαν. Καί ἔλεγε ὁ π. Κλεόπας ὅτι ἀπό τότε δέν εἶδα στό δάσος πουλιά τόσο ὡραῖα, ὅσον αὐτά. Σίγουρα τό γεγονός ὅτι κοινώνησε καί τό θαῦμα μέ τά πουλιά, τόν παρηγόρησαν πάρα πολύ. ῎Ετσι εὐχαρίστησε ἀπό καρδίας τόν Θεό γι' αὐτήν τήν μεγάλη φιλανθρωπία Του.
῞Οσο καιρό ἔμεινε σ' αὐτόν τόν τόπο, τόν βοηθοῦσαν ὁ Πνευματικός του π. 'Ιωήλ Γεωργίου, ὁ τσοπάνης, μοναχός 'Αντώνιος καί ἕνας Χριστιανός ἀπό τό χωριό Μιτόκου. Τό σύνθημα συναντήσεως μέ τόν π. 'Αντώνιο ἦτο αὐτό: 'Ο μοναχός κτυποῦσε μία φορά σ' ἕνα ξύλο καί, ἐάν ὁ Πατήρ ἄκουγε τό κτύπημα, κτυποῦσε κι αὐτός μία φορά, σέ ἄλλο δένδρο. 'Εάν ὁ ἕνας δέν ἀπαντοῦσε, ὁ ἄλλος ἐπερίμενε μέχρι νά ἀκούση τό καθορισμένο σύνθημα.
'Ο πατήρ 'Ιωήλ τοῦ ἔφερε τρόφιμα, ἁλάτι, σιτάρι, παξιμάδι καί τά ἔβαζε κάτω ἀπό ἕνα δένδρο, γιά νά μή γνωρίζη κανείς, τόν τόπο ὅπου εὑρισκόταν ἡ σπηλιά του.
'Ο πατήρ Κλεόπας ἀγωνιζόταν πολύ στήν σπηλιά του, προσευχόμενος ἡμέρα καί νύκτα. Γι'αὐτό καί οἱ δαίμονες τοῦ προξενοῦσαν πολλούς πειρασμούς καί τόν ἐτάραζαν εἴτε ἦτο ξύπνιος εἴτε κοιμώμενος. 'Ακόμη τόν ἐφόβιζαν μέ διάφορες φαντασίες, ὅπως ἔλεγε ἀργότερα στούς μαθητάς του:
«Κάποια φορά τά μεσάνυκτα, ἐδιάβαζα τόν κανόνα τῶν  προσευχῶν μου καί συγκεκριμένα τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου. Ξαφνικά ἄρχισε νά ἀκούγεται ἔνα δυνατό κατρακύλισμα. 'Εγώ εἶπα ὅτι θά εἶναι μεγάλος σεισμός! ῞Οταν ἄνοιξα λίγο τήν πορτίτσα μου, εἶδα ἕνα στρατιωτικό ἅρμα καί ἀρκετούς μαύρους στρατιῶτες ἐπάνω σ'αὐτό  πού κρατοῦσαν πύρινα ρόπαλα. ῞Ενας ἀπ' αὐτούς  εἶπε: «Αὐτός εἶναι ὁ στάρετς τῆς Συχαστρίας! Βάλτε τον ἐπάνω στό ἅρμα!» Κι ἀμέσως ἐνόμισα ὅτι εὑρέθηκα ἐπάνω. Οἱ ρόδες τοῦ ἅρματος ἄρχισαν νά περιστρέφωνται κι αὐτοί ἦσαν ἕτοιμοι μέ τά πύρινα ρόπαλά τους νά μέ κτυπήσουν καί ρίξουν κάτω.
'Εγώ εἶχα μαζί μου τό Βιβλίο τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου καί εἶπα: «'Αφῆστε με λίγο, διότι ἔχω ἕνα κείμενο νά διαβάσω στήν Κυρία Θεοτόκο!» Τήν ἴδια στιγμή εἶχαν ἐξαφανισθῆ τά πάντα. Δέν εἶδα οὔτε ἅρμα οὔτε κανέναν. . . καί ἐπέστρεψα στήν καλύβα μου».
'Ο πατήρ Κλεόπας καθημερινά ἐδιάβαζε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας. Κάποια ἡμέρα, ὅταν ἄνοιξε τό βιβλίο νά διαβάση, αἰσθάνθηκε μία ὡραία εὐωδία σάν κρῖνο καί τριαντάφυλλο. Τότε προσευχήθηκε στόν Κύριο νά τόν διαφυλάξη ἀπό τυχόν παγίδες τοῦ πονηροῦ καί, ἐάν δέν εἶναι ἀπό τόν Θεό αὐτή ἡ εὐωδία νά τήν ἀπομακρύνη. ῎Ελεγε ὅτι αὐτή ἡ εὐωδία ἴσως νά ἦτο ἀπάτη τῶν δαιμόνων γιά νά τόν ρίξουν στήν ὑπερηφάνεια. Διότι ἔλεγε συχνά ὁ π. Κλεόπας:«῞Οταν προσεύχεσαι μή δέχεσαι  τήν παραμικρή αἴσθησι εὐωδίας ἤ κάποια αἰσθητή ὡραία ἐμπειρία, διότι τότε, μποροῦν νά παρουσιασθοῦν οἱ δράκοντες καί θά σέ ρίξουν στήν ὑπερηφάνεια». ῞Οταν ἄρχισε πάλι τήν ἀνάγνωσι τοῦ 'Ακαθίστου ῞Υμνου, δέν αἰσθάνθηκε πάλι αὐτό τό ἄρωμα. ῎Ισως ὅμως καί νά προερχόταν κι ἀπό τήν Χάρι τῆς Παναγίας μας. Γι'αὐτό, τέτοια φαινόμενα, ὀφείλουμε νά τά ἐξομολογούμεθα στόν Γέροντά μας. Αὐτός μέ πολλή προσευχή καί χωρίς βιασύνη θά μᾶς εἰπῆ τί ἀκριβῶς συμβαίνει.
Μετά ἀπό ἕξι μῆνες παραμονῆς στά βουνά, ὁ π. Κλεόπας ἐπέστρεψε στήν Συχαστρία πρός μεγάλη χαρά ὅλων, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν.
Μετά ἀπό 40 χρόνια ὁ π. Κλεόπας μαζί μέ δύο ὑποτακτικούς του, ξεκίνησαν γιά τό δάσος νά ἀναζητήσουν τήν σπηλιά στήν ὁποία ἔμενε τό ἔτος 1948. 'Εξερεύνησαν σιγά-σιγά ἐκείνους τούς τόπους, ὅπου ὁ ἴδιος ἀσκήτευσε, ἀλλά δέν ἠμπόρεσαν νά εὕρουν τήν τοποθεσία. Μετά ἐπῆγαν μακρύτερα. ῞Οταν ἐπέστρεφαν ὄντες κουρασμένοι, σταμάτησαν στήν ἄκρη μιᾶς χαράδρας γιά νά γευθοῦν κάτι.
Τήν ὥρα πού ἔτρωγαν, ὁ π. Κλεόπας παρετήρησε ὅτι ἐκάθοντο ἀκριβῶς ἐπάνω στόν τόπο τῆς ὑπογείου καλύβας του. *Ητο ὅμως κατεστραμμένη. 'Ημποροῦσαν ὅμως νά ἰδοῦν κομμάτια ἀπό τήν ξυλεία, σίδερα καί σανίδια. 'Ο Πατήρ ἦτο πολύ χαρούμενος διότι εὑρῆκε τήν σπηλιά, στήν ὁποία ἔμεινε στήν νεότητά του καί εἶπε: «'Ιδού ἕνα ἀληθινό θαῦμα! ῞Οταν εἴπαμε ὅτι ματαίως ἐδῶ κοπιάσαμε ὁ Κύριος μᾶς χαροποίησε μέ τήν ἀνακάλυψι τῆς καλύβας μου!» Κατόπιν, δοξάζοντας τόν Θεό, ἐπέστρεψαν στό Μοναστήρι.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

Ἀναβάσεις

 http://www.hristospanagia3.blogspot.gr/2014/01/blog-post_412.html#more