Ποιός είναι ο σκοπός της πίστεως; Η σωτηρία της ψυχής. Ποιος είναι ό
καρπός της πίστεως; Η σωτηρία της ψυχής. Επομένως, δεν προσκολλώμεθα
στην πίστη για την πίστη, αλλά για τη σωτηρία των ψυχών μας. Κανείς δεν
ταξιδεύει χάριν του δρόμου, αλλά επειδή κάποιος ή κάτι τον περιμένει
στην άλλη άκρη του δρόμου. Κανείς δεν πετάει ένα σχοινί στο νερό, μέσα
στο οποίο κάποιος πνίγεται, χάριν του σχοινιού αλλά χάριν εκείνου ο
οποίος πνίγεται. Ο Θεός μας έδωσε την πίστη σαν ένα δρόμο, στο τέλος του
οποίου οι ταξιδιώτες θα λάβουν τη σωτηρία των ψυχών τους. Ο Θεός
εξέτεινε την πίστη σαν ένα σχοινί σ’ εμάς, οι οποίοι πνιγόμαστε στα
μαύρα νερά της αμαρτίας, της άγνοιας και των παθών, ώστε με τη βοήθεια
της πίστεως να σώσουμε τις ζωές μας.
Πως έγινε το θαύμα αυτό;
Ευλόγησε ο Χριστός, που ζει και θριαμβεύει εις όλους τους αιώνας. Ναι, ο Χριστός! Άς Τον αγνοούν οι πολλοί…»
Συνέλαβαν κάποιον αντάρτη ἀπὸ τὰ βουνά και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη τῆς Κοζάνης και τον έρριξαν στη φυλακή.
Όταν το ἔμαθε ὁ π. Αυγουστίνος Καντιώτης πῆγε στην φυλακὴ γιὰ νὰ τὸν
δῇ. Αὐτὸς ἦταν ἐχθρός του. Πολλές φορὲς προσπάθησε νὰ τὸν σκοτώσῃ, ἀλλὰ
δὲν τὰ κατάφερε… Οἱ υπεύθυνοι των φυλακῶν δὲν τὸν άφηναν να περάσῃ καὶ τοῦ εἶπαν…
του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου,
«Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο
ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοίς επουρανίοις εν
Χριστώ», ο «προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις αυτόν,
κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, εις έπαινον δόξης της χάριτος
αυτού, εν ή εχαρίτωσεν ημάς εν τώ ηγαπημένω» (Εφ. α’, 3,5-6), ο
αναγεννήσας ημάς και καταστήσας ημάς μέλη του αγιασμένου Σώματός Του,
δηλαδή της Εκκλησίας Του.
Ευλογητός ο Θεός δια την Αγίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, το ευλογημένον
σώμα του Χριστού εις το οποίο αγιαζόμαστε και γνωρίζουμε «τό υπερβάλλον
μέγεθος της δυνάμεως αυτού εις ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν
του κράτους της ισχύος αυτού» (Εφ. α’, 19) και εις το οποίο ζούμε την
αγάπη του Θεού με τα Μυστήρια και την ασκητική ζωή. «Ώ, βάθος πλούτου
και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και
ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού!» (Ρωμ. ια’, 33).
Προσευχές πάλι, οι οποίες διαδέχονται την ανάγνωση, βρίσκουν την ψυχή πιο
νεαρή και πιο ακμαία, αφού έχει συγκινηθεί από τον πόθο προς τον Θεό (που
προκάλεσε η ανάγνωση). Καλή δε προσευχή είναι εκείνη που προκαλεί μέσα στην
ψυχή, σαφή την έννοια του Θεού. Και αυτό είναι ενοίκηση του Θεού, το να έχει
κανείς εγκατεστημένο μέσα του το Θεό με τη μνήμη. Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού,
όταν δεν διακόπτεται η συνέχεια αυτής της μνήμης από γήινες φροντίδες, όταν δεν
ταράσσεται ο νους από απροσδόκητα πάθη, αλλά αποφεύγοντάς τα όλα ο φιλόθεος
αναχωρεί στο Θεό, και εκδιώκοντας ό,τι μας προσκαλεί στην κακία, ενδιατρίβει
στις ασχολίες που οδηγούν στην αρετή.
-Πώς κατορθώνει κανείς την συγκέντρωση στην προσευχή;
(Ματθ. ιδ' 22-34)- Τι μας διδάσκει ο τρόπος που προσευχήθηκε ο Ιησούς; - Γιατί ο Κύριος δεν φρόντισε να έχουν ήσυχη θάλασσα στο ταξίδι τους οι μαθητές; - Γιατί ο Κύριος ενώ κινδυνεύουν οι μαθητές αργοπορεί και αναβάλλει την βοήθεια; - Η ανθρώπινη φύση πολλές φορές τα μεγάλα επιτελεί και άλλες φορές τα μικρά φοβάται.
Μετά
την παράβαση, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι φθόνοι και οι φιλονικίες και η
δολερή τυραννία του διαβόλου, που παρασύρει πάντα με τη λαιμαργία της
ηδονής και
ξεσηκώνει τους πιο τολμηρούς ενάντια στους πιο αδύνατους. Μετά την
παράβαση, το ανθρώπινο γένος χωρίστηκε σε διάφορες φυλές με διάφορα
ονόματα και η πλεονεξία κατακερμάτισε την ευγένεια της φύσεως, αφού πήρε και το νόμο βοηθό της.
Εσύ,
όμως, να κοιτάς την αρχική ενότητα και ισότητα, όχι την τελική
διαίρεση· όχι το νόμο που επικράτησε, αλλά το νόμο του Δημιουργού.
Βοήθησε, όσο μπορείς, τη φύση, τίμησε την
πρότερη ελευθερία, δείξε σεβασμό στον εαυτό σου, συγκάλυψε την ατιμία
του γένους σου, παραστάσου στην αρρώστια, σύντρεξε στην ανάγκη. Παρηγόρησε
ο γερός τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον πεσμένο, ο
χαρούμενος τον λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο.Δώσε
κάτι στο Θεό ως δώρο ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ’ αυτούς που
μπορούν να ευεργετούν και όχι απ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να
ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ βοήθεια από τα χέρια άλλων,
αλλ’ από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι βοήθεια.
28 Ιουλίου 2014 Η οσία
Ειρήνη ζούσε στην Καππαδοκία στους κόλπους πλούσιας και ευγενούς
οικογένειας, μετά τον θάνατο του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (842).
Όταν η Θεοδώρα ανέλαβε την αντιβασιλεία, αναζήτησε σε όλη την
Αυτοκρατορία σύζυγο για τον γιο της, τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ’
(842-867). Οι απεσταλμένοι της αυλής πρόσεξαν την ομορφιά και ευγένεια
των ηθών της Ειρήνης και την έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη μαζί με την
αδελφή της, η οποία παντρεύτηκε αργότερα τον καίσαρα Βάρδα, αδελφό της
Θεοδώρας. Στο δρόμο τους πέρασαν κοντά από το όρος Όλυμπος της Βιθυνίας
και η Ειρήνη επισκέφθηκε τον άγιο Ιωαννίκιο τον Μέγα [+ 4 Νοεμ.], ο
οποίος την χαιρέτησε προλέγοντας ότι θα γινόταν ηγουμένη της Μονής
Χρυσοβαλάντου.
Η θεία Πρόνοια εμπόδισε το γάμο της με τον αυτοκράτορα και, με την
καρδιά της ξαλαφρωμένη και γεμάτη χαρά, μοίρασε τα υπάρχοντά της και
αποσύρθηκε στην Μονή Χρυσοβαλάντου, την οποία είχε ιδρύσει ο πατρίκιος
Νικήτας (Νικόλαος), κοντά στην στέρνα του Άσπαρ, σε τόπο ευάερο, μακριά
από τις πλατείες και τα θορυβώδη μέρη.
Υπέροχο! Ακούστε τον ίδιο τον Άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη να τελεί όλη τη Θεία Λειτουργία !
Θεία Λειτουργία με τον Άγιο Πορφύριο
Ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης τελεί τη Θεία Λειτουργία σε Αγρυπνία
που πραγματοποιήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου Καλλισίων στην Πεντέλη τις 27 Μαΐου 1977.
Στην Θεία Λειτουργία ψάλλουν πνευματικά τέκνα του Αγίου με προεξάρχουσα την μετέπειτα Ηγουμένη Πορφυρία.
https://www.youtube.com/watch?v=Lwq7gPYk_0s
Η Θεία Λειτουργία πού έχει ηχογραφηθεί έγινε στις 27 Μαΐου 1977 στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Καλλισίων.
Η ηχογράφηση αρχίζει από το τελευταίο μέρος του όρθρου, τους Αίνους και τελειώνει μαζί με τη Θεία Λειτουργία.
Του χορού των ψαλτριών προεξάρχει η μακαρίτισσα αδελφή του Χαρίκλεια, μετέπειτα μοναχή Πορφυρία
και πρώτη ηγουμένη του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου “Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”.
Διάρκεια 1:32:13.
Ξεκινάει στο 1:00 λεπτό με το τελευταίο μέρος του όρθρου, τους αίνους
όπου συνεχώς ψέλνουν ο χορός των ψαλτριών μέχρι το 27:00 λεπτό,
όπου τελειώνει ο όρθρος και αμέσως από το 27:00 λεπτό και μετά αρχίζει η Θεία Λειτουργία με το Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. http://www.diakonima.gr http://hristospanagia3.blogspot.gr
Η ιστορία της Μονής Σιχαστρίας μετά από το 1909 είναι στενά δεμένη με τον πρωτοσύγκελο Ιωαννίκιο Μορόι ο
οποίος αναγέννησε από τις στάχτες για τέταρτη φορά στην ιστορία της την
μονή.Το 1944 τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γέροντας του 20ου αιώνα στην
Ρουμανία ο γέροντας Κλεόπας Ιλίε,καταστώντας την Μονή Σιχαστρία ένα από
τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα της σύγχρονης ΡουμανίαςΜιά
από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που έζησε ο πρωτοσύγκελος Ιωαννίκιος
Μορόι στην Σιχαστρία,ήταν η αλλαγή του ημερολογίου,τον Οκτώβριο του
1924.Σχεδόν τρία χρόνια ο ηγούμενος δεν ήθελε να αλλάξει το ημερολόγιο
και να ακολουθεί το νέο.Φοβόνταν μήπως έκανε κάποιο μεγάλο λάθος.Σε αυτό
τον επηρέαζαν και πολυάριθμοι μοναχοί και πνευματικοι οι οποίοι τον
συμβούλευαν να μην αλλάξει το ημερολόγιο. Μια φορά τον κάλεσαν στην Μονή Νεάμτς όπου ο μητροπολίτης Νικόδημος Μουντεάνου,ηγούμενος της Λαύρας,του είπε: