ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΔΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ.

Η «γεροντισσούλα» Ευγενία

Η αγιασμένη αυτή Γερόντισσα καταγόταν από την νήσο Κάλυμνο και μάλιστα από το χωριό Άργος όπου βρισκόταν το Κάθισμα των Αγίων Αποστόλων, Μετόχι της Μονής του Θεολόγου Πάτμου.

Σε νεαρότατη ηλικία, αναχώρησε για το ιδιόρρυθμο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, στην Πάτμο. Εκεί, εγκαταβίωσε σε ένα λιτότατο κελλί και επιδόθηκε σε μεγάλους ασκητικούς αγώνες και, προπαντός, στη διακονία των εμπερίστατων συνανθρώπων της που κατέφευγαν στο Μοναστήρι.

Έκανε εργόχειρα στον αργαλειό (υφαντά, σεντόνια, χράμια κ.τ.λ.). Από τα χρήματα που κέρδιζε κρατούσε πολύ λίγα για τις ανάγκες της και τα υπόλοιπα τα μοίραζε σε πτωχές οικογένειες. Επίσης, ήταν χειροπράκτης άριστη. Θεράπευε με την προσευχή και την τέχνη της τα σπασίματα, τα διαστρέμματα κ.τ.λ. και έκανε φυσιοθεραπείες εντελώς δωρεάν. «Διάβαζε» τον καιρό και έτσι πολλές φορές γλύτωνε την περιουσία των πτωχών αγροτών από τις θεομηνίες. Μα, πάνω απ’ όλα, διακρίθηκε για την ασκητική της αγάπης που εφάρμοζε.

Στο κελλί της φιλοξενούσε για πολλά χρόνια μια κοπέλα πού ’χε χάσει τα λογικά της από ερωτική απογοήτευση. Η νέα αυτή –που ονομαζόταν Ειρήνη– ήταν πολύ όμορφη και είχε αρραβωνιαστεί κάποιον που την εγκατέλειψε για κάποια φίλη της. Η νέα, μη έχοντας κανένα πνευματικό στήριγμα, έπεσε σε μελαγχολία και έχασε τα λογικά της.

Αυτός ο νευρικός κλονισμός την έκανε επιθετική και απότομη. Έτσι οι δικοί της την έφεραν στο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής με την ελπίδα να θεραπευτεί. Την ανέλαβε λοιπόν η φιλάνθρωπος και υπομονετική αδελφή Ευγενία, η οποία, την αγκάλιασε και της προσέφερε την αγάπη της, χωρίς φειδώ.

Εκτός από την παρουσία της, η μακαρία Γερόντισσα Ευγενία, έπρεπε να αντιμετωπίσει και τα νεύρα της Ειρήνης. Διότι πολλές φορές η νέα την χτυπούσε ή έκανε φασαρίες. Κάποτε-κάποτε, άδειαζε κατάχαμα και το δοχείο της νυκτός.

Η Γερόντισσα Ευγενία, με πολλή προσευχή και αγόγγυστα δεχόταν τα πάντα για να οικονομήσει την άτυχη νέα. Πολλές φορές την χαμογελούσε, την χάιδευε και της τραγουδούσε το αγαπημένο της τραγουδάκι, που το έλεγε όλη η Πάτμος, υμνώντας την ομορφιά της Ειρήνης, προτού σαλέψουν τα λογικά της βέβαια.

Της έλεγε: «Έλα-έλα Ρηνάκι μου, να σου πω το τραγουδάκι σου:

Παλληκάρια ἀρματωθείτε,

στοῦ Κονόμου νὰ σταθῆτε,

νὰ περάσῃ τὸ τραντόρι,

τοῦ Κατίγκου ἡ πρωτοκόρη!».

Τόσο ανεξάντλητη ήταν η αγάπη της Γερόντισσας Ευγενίας!

Στην άσκηση της αγάπης και τη φιλανθρωπία η Γερόντισσα Ευγενία ήταν ποταμός ακένωτος. Όλοι θυμούνταν την ελεημοσύνη και την καλωσύνη της. Γι’ αυτό και όλοι τής εύχονταν: «Να αγιάσουν τα χέρια σου, Γεροντισσούλα μου!».

Εκοιμήθη σε ηλικία 90 περίπου ετών, στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Και, όντως, αγίασαν τα χέρια της! Κατά την εκταφή της, που έγινε από τον ιερομόναχο Πρόχορο, ενώ το σώμα της βρέθηκε λιωμένο, εντούτοις τα ελεήμονα χέρια της ήταν άφθαρτα και ευωδιάζοντα! Και έτσι διατηρούνται μέχρι σήμερα στο Ιερό Κάθισμα των Αγίων Αποστόλων στα Λουκάκια…

Ιερομονάχου Δημητρίου Καββαδία:«Μοναζουσών Σύναξις(Θαυμαστόν Γυναικείον Γεροντικόν
του εικοστού αιώνος)»,μέρος α΄, κεφ. 33ο, σελ. 305–306,
Εκδοτική Παραγωγή «Επτάλοφος»,Αθήνα,.
 http://impanahrantou.blogspot.gr/2015/02/blog-post_63.html

π.Σάββας Αγιορείτης. Λόγος περί Μετανοίας. Α΄ Μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=z_W7XHqNM84
Ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτου με θέμα Λόγος περί Μετανοίας (κατά τον Άγ. Ιωάννη της Κλίμακος).
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Νικαίας στις 2 Απριλίου 2011.
Προλογίζει ο εφημέριος του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Νικαίας πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Μπουσδέκης.

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 

ΠΗΓΗ: http://agiameteora.net/radio/

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος γιά τόν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;

- Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει. 

Πήγε μία φορά σέ ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στήν αρχή τής Σαρακοστής καί κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά. Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό καί τόν δικαιολόγησε. Ήρθε μετά καί μού είπε:

«Δέν τόν παρεξηγώ, Πάτερ. Ήταν βλέπεις από τό τριημέρι!». Άν τό τριημέρι πού έκανε ήταν πνευματικό θά είχε μία γλυκύτητα πνευματική καί θά μιλούσε στόν άλλο μέ λίγη καλοσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωϊστικά τόν εαυτό του νά κάνει Τριήμερο, καί γι’ αυτό όλα τού έφταιγαν.

- Γέροντα, τί νά σκέφτομαι τήν Σαρακοστή;

  - Τό Πάθος, τήν θυσία τού Χριστού νά σκέφτεσαι. Άν καί εμείς οι μοναχοί πρέπει συνέχεια νά ζούμε τό Πάθος τού Χριστού, γιατί... μάς βοηθούν σ’ αυτό κάθε μέρα τά διάφορα τροπάρια, όλες οι Ακολουθίες. 

Πηγή 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τι σημαίνει μετα-νοώ; Αλλάζω νουν....

Από ομιλία του Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου 
στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Νικαίας, βασισμένη στον:
Λόγο πέμπτο «Περί μετανοίας» Τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος
 "Πάθος εἶναι μία ἁμαρτία πού τήν κάνουμε συνέχεια, ὁπότε γίνεται κακή συνήθεια, κακή ἕξις.  Ἕνας πού θυμώνει συνέχεια ἀποκτάει τό πάθος τοῦ θυμοῦ. Γίνεται θυμώδης. Ἕνας πού ὑποκύπτει γιά μία, δύο, τρεῖς φορές στό πάθος τοῦ φθόνου καί τῆς ζήλιας, σιγά  σιγά ἀποκτάει αὐτόν τόν χαρακτήρα καί γίνεται φθονερός, γίνεται ζηλόφθονος καί βασανίζεται. Ἔτσι γίνεται μ’ ὅλα τά πάθη.  
Δέν ἔχουμε τά πάθη ἐγκατεστημένα ἐξ’ ἀρχῆς μέσα μας. Ἔχουμε κάποιες ροπές, τίς ὁποῖες  κληρονομοῦμε ἀπό τούς γονεῖς μας, ἀπό τούς προγόνους μας. Ἄν λοιπόν δέν ἀγωνιστοῦμε σωστά, δέν μᾶς δείξουν οἱ γονεῖς μας τόν δρόμο τόν σωστό, σιγά σιγά ἀρχίζουμε νά ἁμαρτάνουμε, ὑποκύπτουμε σ’ αὐτές τί ροπές καί ἀποκτοῦμε αὐτά τά πάθη.  Καί φτάνουμε σέ κάποια ἡλικία, πού καταλαβαίνουμε τί ἔχουμε κάνει: ὅτι ἔχουμε καταστρέψει τή ζωή μας καί ἔχουμε θάψει αὐτή τή Χάρη.  Καί τότε ἀποφασίζουμε νά μετανοήσουμε.
Καί στήν ἐποχή μας σπάνια βλέπεις ἀνθρώπους, πού ἀπό μικρά παιδιά νά ἔχουνε φυλάξει καθαρό τόν ἑαυτό τους – βέβαια ἀπόλυτα καθαρό κανένας- ἀλλά τέλος πάντως νά ἔχουν μία σταθερή πορεία μές στήν Ἐκκλησία ἀπό τήν παιδική ἡλικία. Συνήθως ἔχουμε ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἴσως στήν ἀρχή πήρανε κάποια μαθήματα χριστιανικά, μετά ξέφυγαν στήν ἐφηβεία καί ξαναέρχονται γύρω στά τριάντα στά τριανταπέντε στήν Ἐκκλησία.

Διαβάστε περισσότερα   

πηγή: http://hristospanagia3.blogspot.gr