Πνευματικός από κοντά

Όπως κανείς φροντίζει ο οικογενειακός γιατρός να βρίσκεται, όσο το δυνατόν, κοντά του, έτσι πρέπει να φροντίση και ο πνευματικός να βρίσκεται κοντά του. Ένας γιατρός, όταν είναι κοντά στον άρρωστο, μπορεί να τον βοηθήση καλύτερα από καθηγητές πανεπιστημίου – έστω και αν δεν έχη τόση πείρα -, γιατί μπορεί να τον παρακολουθή συστηματικά και, αν χρειασθή, θα τον στείλη στον ειδικό γιατρό. Μου έκανε εντύπωση το εξής, όταν ήμουν στο Σανατόριο[i]: Πολλοί πλούσιοι που είχαν φυματίωση έμεναν στο σπίτι τους και πήγαιναν εκεί καθηγητές πανεπιστημίου, για να τους κάνουν θεραπεία. Αποδείχθηκε όμως ότι η θεραπεία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, γιατί δεν μπορούσαν να τους παρακολουθούν συστηματικά. Γι’ αυτό αναγκάσθηκαν να δημιουργήσουν στο Σανατόριο ξεχωριστά τμήματα, για να νοσηλεύωνται εκεί, ώστε να παρακολουθούνται συστηματικά.

Θέλω να πω ότι, όπως ο γιατρός από κοντά παρακολουθεί τον άρρωστο, όταν του δίνη κάποια θεραπεία, βλέπει αν τα φάρμακα που του έδωσε τον βοηθούν ή έχουν παρενέργειες κ.λπ., και ανάλογα αυξάνει ή ελαττώνει την δόση και, αν χρειασθή, μπορεί ακόμη και να αλλάξη την θεραπεία, έτσι και ο πνευματικός πρέπει από κοντά να παρακολουθή την ψυχή, γιατί κατά καιρούς παρουσιάζει διάφορες αλλαγές και αντιδράσεις, τις οποίες από μακριά δεν μπορεί να παρακολουθήση, για να τον βοηθήση αποτελεσματικά. Μια φορά είχα πει σε μια ψυχή που είχε έναν πειρασμό: «Θα κάνης αυτό και θα δης ότι θα το ξεπεράσης». Πράγματι μ’ άκουσε και το ξεπέρασε. Μετά από λίγο καιρό είχε έναν τελείως αντίθετο πειρασμό, τον αντιμετώπισε με τον ίδιο τρόπο και ταλαιπωρήθηκε! Μπορούσε η ευλογημένη να στείλη έναν άνθρωπο ή να γράψη ένα γράμμα, για να με ρωτήση τι έπρεπε να κάνη, αφού αντιμετώπιζε άλλη δυσκολία. Θα της έδινα άλλο φάρμακο, δηλαδή άλλη συμβουλή. Δυσκολεύτηκε να με ρωτήση, επειδή ήμουν μακριά. Γι’ αυτό εγώ από μακριά δεν συνηθίζω να δίνω συμβουλές, αν δεν γνωρίζω καλά τον άνθρωπο και δεν έχω στενή επικοινωνία μαζί του.

http://www.oodegr.com/oode/pateres1/paisios/eksomologisi_1.htm#_Toc100214384

O Γέροντας Παϊσιος για τη δύναμη τής Εξομολογήσεως

Πηγή: Από το βιβλίο:  "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄.

Πώς θα προλαβαίνω να μη θυμώνω

- Γέροντα, πώς θα ξεπεράσω τον θυμό;
- Σκοπός είναι να προλαβαίνης να μη φθάνης στον θυμό.
Και το γάλα, αν δεν προλάβης να το κατεβάσης από την φωτιά, μόλις φουσκώση, χύνεται.
- Πώς θα προλαβαίνω να μη θυμώνω;
- Χρειάζεται επαγρύπνηση. Να παρακολουθής τον εαυτό σου και να συγκρατής τον θυμό σου, για να μη ριζώση μέσα σου το πάθος, γιατί μετά, και να θελήσης να το κόψης με το τσεκούρι, θα πετάη συνέχεια «λαίμαργα».
Να θυμάσαι αυτό που είπε ο Δαβίδ: «Ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην».
Είδες εκείνος ο μοναχός τι έκανε; Μόλις έβγαινε από το κελί του, έκανε τον σταυρό του και έλεγε: «Θεέ μου, φύλαξέ με από τους πειρασμούς» και ήταν έτοιμος να αντιμετωπίση πειρασμό. Ήταν σαν να κρατούσε σκοπιά. Κοιτούσε από πού θα του έρθη ο πειρασμός, για να αμυνθή. Αν λοιπόν κάποιος αδελφός του φερόταν άσχημα, αυτός ήταν έτοιμος και τον αντιμετώπιζε με πραότητα και με ταπείνωση. Έτσι να κάνης κι εσύ.
- Γέροντα, γιατί μερικές φορές σε έναν πειρασμό λέω από μέσα μου: «δεν θα μιλήσω», αλλά στο τέλος ξεσπάω.
- Τί θα πη ξεσπάς; Τα σπασμένα τί γίνονται μετά; Καίγονται; Δεν έχεις, φαίνεται, πολλή υπομονή, γι’ αυτό φθάνεις μέχρις ενός σημείου και ύστερα ξεσπάς. Χρειάζεσαι λίγη ακόμη …;
Πριν μιλήσης, να λες δυο-τρεις φορές την ευχή, για να πάρης λίγο φως. Μια γυναίκα, όταν θύμωνε, έλεγε το «Πιστεύω» και ύστερα μιλούσε.
Κοσμικοί άνθρωποι και βλέπεις τί αγώνα κάνουν!
- Γέροντα, όταν αντιδρώ με την συμπεριφορά μιας αδελφής, τί να κάνω;
- Να βλέπης την αδελφή με καλωσύνη. Να προσπαθής να την δικαιολογής με αγάπη. Αυτό θα σε βοηθήση να αποκτήσης φυσιολογικά μια σταθερή, καλή πνευματική κατάσταση και όταν θα έρχεται το πάθος του θυμού, θα βρίσκη κατειλημμένη την θέση της καρδιάς σου από την αγάπη και δεν θα μπορή πλέον να σταθή θα φεύγη.
Γέρων Παϊσιος
Πηγή: panagiaalexiotissa.blogspot.gr
http://www.diakonima.gr

Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ

Ὅση μεγαλύτερη ἰδέα καί τιμή ἔχουμε γιά τόν ἑαυτό μας, τόσο περισσότερο παρακινούμαστε νά κατακρίνουμε καί νά καταφρονοῦμε τούς ἄλλους, νομίζοντας ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε μακριά ἀπό ἐκεῖνες τίς ἀτέλειες καί τά ἐλαττώματα πού νομίζουμε ὅτι ἔχουν αὐτοί. Καί ὁ πανοῦργος διάβολος πού βλέπει μέσα μας μιά τόσο κακή διάθεσι, παραμένει πάντοτε ἄγρυπνος γιά νά μᾶς ἀνοίγη τά μάτια καί νά μᾶς κρατᾶ ξάγρυπνους γιά νά βλέπουμε καί νά ἐξετάζουμε καί νά μεγαλοποιοῦμε τά ἐλαττώματα τῶν ἄλλων. Ἀλλά οἱ ἀμελεῖς δέν τό πιστεύουν καί δέν γνωρίζουν πόσο φροντίζει καί πόσο συνεργεῖ ὁ ἐχθρός αὐτός νά τυπώση στό νοῦ μας αὐτά τά μικρά ἐλαττώματα τοῦ ἑνός καί τοῦ ἄλλου.
...........
Τό δραστικώτερο φάρμακο τῆς κακίας αὐτῆς, εἶναι τό νά ἀσχολῆσαι πάντοτε νά ἐρευνᾶς μέ τόν λογισμό σου τά δικά σου πάθη καί τίς δικές σου κακίες, τά ὁποῖα εἶναι τόσο πολλά καί τόσο ἀπόκρυφα, πού μόνον γιά νά τά γνωρίσης καί νά τά θεραπεύσης, δέν θά σοῦ φτάσουν ὅλες οἱ ἡμέρες τῆς ζωῆς σου, καί ὄχι νά σοῦ περισέψη καιρός γιά νά ἐξετάζης τίς πράξεις τῶν ἄλλων.

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΚΕΦ.ΜΔ΄ΣΕΛ.193)
ΑΠΟΔΟΣΙ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ἔχε τό νοῦ σου ὃτι ἡ πνευματική κατάσταση εἶναι κάπως ἔτσι:

Ἃγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Ὑπόθεσε ἓνα βασιλικό παλάτι. Σ' αὐτό ὑπάγονται αὐλές καί πρόθυρα καί διαμερίσματα, ἄλλα ἐξωτερικά καί ἄλλα στή συνέχεια ἐσωτερικά, ὃπου εἶναι ἀποθηκευμένα ἡ πορφύρα καί οἱ θησαυροί. Κατόπιν πάλι καί τό ἄλλο διαμέρισμα, τό πιό ἐσωτερικό, κατάλληλο γιά τή διαμονή τοῦ βασιλιά. Ὣστε ἄν κανείς μπεῖ στίς ἐξωτερικές αὐλές καί νομίσει ὅτι ἔφτασε στά ἐνδότερα διαμερίσματα, βρίσκεται σέ πλάνη. Ἔτσι καί στά πνευματικά, ἐκεῖνοι πού πολεμοῦν ἐναντίον τῆς κοιλιᾶς καί τοῦ ὓπνου καί ἀσχολοῦνται διαρκῶς μέ ψαλμούς καί προσευχές, ἄς μή νομίζουν ὃτι ἔφτασαν πιά στό τέλος καί στήν ἀνάπαυση. Βρίσκονται ἀκόμη στά πρόθυρα καί στίς αὐλές, καί ὄχι ἐκεῖ ὃπου φυλάγονται ἡ πορφύρα καί οἱ βασιλικοί θησαυροί. Καί ἄν ἀξιωθοῦν νά λάβουν κάποια πνευματική χάρη, οὔτε αὐτό νά τούς ἀπατᾶ ὃτι πέτυχαν τό τέλος. Ταιριάζει λοιπόν νά ἐρευνᾶ κανείς ἄν ἀπέκτησε τό θησαυρό στό πήλινο δοχεῖο του*, ἄν ντύθηκε τήν προφύρα τοῦ Πνεύματος, ἄν εἶδε τόν βασιλιά καί ἀναπαύτηκε...φύλαγε τόν ἑαυτό σου ὃσο μπορεῖς, καί φρόντιζε μέ μεγάλη ἐπιμέλεια νά ἔχεις πάντοτε τήν καρδιά σου ταπεινή καί συντετριμμένη.
* Β΄ Κορ.4,7

Ἀπό τό βιβλίο: «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν»

Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι Τῆς Παναγίας»

 Λόγοι σέ 150 κεφάλαια : τομ. γ, 115

 

Ἔχε τό νοῦ σου ὃτι ἡ πνευματική κατάσταση εἶναι κάπως ἔτσι:

Ἃγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Ὑπόθεσε ἓνα βασιλικό παλάτι. Σ' αὐτό ὑπάγονται αὐλές καί πρόθυρα καί διαμερίσματα, ἄλλα ἐξωτερικά καί ἄλλα στή συνέχεια ἐσωτερικά, ὃπου εἶναι ἀποθηκευμένα ἡ πορφύρα καί οἱ θησαυροί. Κατόπιν πάλι καί τό ἄλλο διαμέρισμα, τό πιό ἐσωτερικό, κατάλληλο γιά τή διαμονή τοῦ βασιλιά. Ὣστε ἄν κανείς μπεῖ στίς ἐξωτερικές αὐλές καί νομίσει ὅτι ἔφτασε στά ἐνδότερα διαμερίσματα, βρίσκεται σέ πλάνη. Ἔτσι καί στά πνευματικά, ἐκεῖνοι πού πολεμοῦν ἐναντίον τῆς κοιλιᾶς καί τοῦ ὓπνου καί ἀσχολοῦνται διαρκῶς μέ ψαλμούς καί προσευχές, ἄς μή νομίζουν ὃτι ἔφτασαν πιά στό τέλος καί στήν ἀνάπαυση. Βρίσκονται ἀκόμη στά πρόθυρα καί στίς αὐλές, καί ὄχι ἐκεῖ ὃπου φυλάγονται ἡ πορφύρα καί οἱ βασιλικοί θησαυροί. Καί ἄν ἀξιωθοῦν νά λάβουν κάποια πνευματική χάρη, οὔτε αὐτό νά τούς ἀπατᾶ ὃτι πέτυχαν τό τέλος. Ταιριάζει λοιπόν νά ἐρευνᾶ κανείς ἄν ἀπέκτησε τό θησαυρό στό πήλινο δοχεῖο του*, ἄν ντύθηκε τήν προφύρα τοῦ Πνεύματος, ἄν εἶδε τόν βασιλιά καί ἀναπαύτηκε...φύλαγε τόν ἑαυτό σου ὃσο μπορεῖς, καί φρόντιζε μέ μεγάλη ἐπιμέλεια νά ἔχεις πάντοτε τήν καρδιά σου ταπεινή καί συντετριμμένη.
* Β΄ Κορ.4,7

Ἀπό τό βιβλίο: «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν»

Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι Τῆς Παναγίας»

 Λόγοι σέ 150 κεφάλαια : τομ. γ, 115

 

Γιά τήν θεραπεία τοῦ Χριστιανοῦ, γιά τήν ἐπίτευξη τῆς Κάθαρσης καί τοῦ Φωτισμοῦ, χρειάζεται...

 

  Γιά τήν θεραπεία τοῦ Χριστιανοῦ, γιά τήν ἐπίτευξη τῆς Κάθαρσης καί τοῦ Φωτισμοῦ, χρειάζεται ἡ συνεργασία τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου.
   Ὁ ἄνθρωπος συνεργάζεται μέ τήν Θεία Χάρη, ἀκολουθώντας τίς ὁδηγίες τοῦ πνευματικοῦ του ὁδηγοῦ. Χωρίς πνευματικό ὁδηγό πού νά ἔχει τήν διάκριση τῶν πνευμάτων δέν μπορεῖ νά γίνει πνευματική ζωή καί νά ἐπιτευχθεῖ ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη.
   Ἡ προετοιμασία γιά νά λάβει ὁ ἄνθρωπος τήν Θεία Χάρη γίνεται μέ τήν ἀσκητική ζωή, ἡ ὁποία προετοιμάζει τήν ψυχή ὣστε νά δεχθεῖ τήν ἄκτιστη θεοποιό ἐνέργεια (Θεία Χάρη).

Ὃταν ὁ ἄνθρωπος ἡσυχάζει καί μετανοεῖ, νηστεύει καί ἐγκρατεύεται, κοπιάζει σωματικά καί προσεύχεται, γίνεται σιγά-σιγά δεκτικός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Θείας Χάριτος. Αὐτήν Ἡ Θεία Χάρις ἐνισχύει τόν πιστό στόν ἀσκητικό του ἀγῶνα καί ἐνεργεῖ τήν Κάθαρση καί τόν Φωτισμό. «Καί πῶς προσφέρεται ἡ Θεία Χάρις στόν ἀγωνιζόμενο χριστιανό;» ἀναρωτιέται κανείς. Διά τῶν Ἁγίων Μυστηρίων καί πρό πάντων διά τῆς τακτικῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Κοινωνίας.

   Ἐκεῖνο πού κατ' ἐξοχήν συντελεῖ στήν Κάθαρση τῆς Καρδιᾶς εἶναι ἡ ὑπακοή στόν Πνευματικό ὁδηγό καί ἡ ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Θείου Ὀνόματος, ἡ ὀποία βεβαίως συνοδεύεται ἀπό τήν ἐν μέτρω νηστεία καί ἀγρυπνία. 
Παράλληλα, ὁ Χριστιανός ἀγωνίζεται νά κόβει τίς αἰτίες τῶν παθῶν καί νά κάνει ἀνθρωπίνως ὃ,τι μπορεῖ γιά νά τά χαλιναγωγήσει.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη - Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται σελ.66-67
 Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ - Η υπακοή

https://www.youtube.com/watch?v=56ZrRzdfy5k&feature=relmfu

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ - ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

https://www.youtube.com/watch?v=qj4WH4geTyA

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ-ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

https://www.youtube.com/watch?v=6FCBM5eFbQs

Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας

Χ.Μ.Π.: Κάποια φορὰ εἶχα πάρει μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὸ Γέροντα Πορφύριο ἕνα Ἁγιορείτη μοναχό, πολὺ πνευματικὸ ἀσκητή. Ἡ συνομιλία τους, στὴν ὁποία ἤμουν κι ἐγὼ παρών, περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Ὁ μοναχὸς ρώτησε τὸ Γέροντα Πορφύριο πῶς πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Ὁ Γέροντας ρώτησε μὲ τὴ σειρά του τὸ μοναχὸ πῶς προσεύχεται ἐκεῖνος. Ὁ μοναχὸς τοῦ ἀπάντησε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλό». Ρώτησε κι ἐμένα πῶς προσεύχομαι. «Τὸ ἴδιο κι ἐγώ», τοῦ ἀπάντησα. Μᾶς εἶπε τότε ὁ Γέροντας:
— Ἐγὼ ὅταν προσεύχομαι καὶ λέω αὐτά, ποὺ λέτε κι ἐσεῖς, τοὺς δίνω περισσότερο χρῶμα. Λέω μία-μία λέξη, ἀργά-ἀργὰ καὶ τονίζω περισσότερο τὸ «ἐλέησόν με». Γιατί; Διότι καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα πρόσωπο. Κι ὅταν συνομιλεῖς μαζί του, ὀφείλεις νὰ γνωρίζεις ὅτι δὲν μιλᾶς στὰ σύννεφα οὔτε σὲ μία ἀφηρημένη ἔννοια ἢ κατάσταση. Ὁμιλεῖς στὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος σ’ ἀκούει.
Καὶ συνέχισε:

Ἡ κληρονομιά τοῦ πατρός των

Εις τον κόσμο αποθνήσκοντας ένας πατέρας έχει μία περιουσία, ας υποθέσουμε τώρα, εκατό δραχμές. Αφήνει τέσσερα παιδιά. Στα τέσσερα παιδιά θα διανείμει είκοσι πέντε, είκοσι πέντε, είκοσι πέντε, και είκοσι πέντε. Όλοι θα πάρουν από είκοσι πέντε δραχμές. Η κληρονομιά του πατρός των.

Στο πνευματικό δεν ισχύει αυτό, όχι. Ένας έχει πίστη, ευλάβεια, αυταπάρνηση, σεβασμό στον Γέροντα του είκοσι βαθμούς, είκοσι βαθμούς θα πάρει πνευματική δύναμη.
Ο άλλος έχει δύο, δύο θα πάρει· άλλος έχει ογδόντα, ογδόντα θα πάρει.
Αυτό το λέει και το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός είπε: «Ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, και ο δεχόμενος εις όνομα μαθητού, μισθόν μαθητού λήψεται, ο δεχόμενος εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου θα πάρει» (Ματθ. 10, 41).
Αυτό είναι το πνευματικό.
Όση ευλάβεια έχεις εις τον Γέροντα…

Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.

 http://www.diakonima.gr

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τά δάκρυα τῆς χάριτος- Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Τά δάκρυα τῆς χάριτος- Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Τα δάκρυα είναι μεταξύ εμπάθειας και απάθειας· τα δάκρυα καθαρίζουν.
Είναι τα αρχαρίτικα δάκρυα, δηλαδή τα δάκρυα μετανοίας· ήτοι σκέπτεσαι: Εάν κολασθώ; Θα είμαι με τον Χριστόν η με τον διάβολον;
Εάν θα είμαι αιώνια εις την κόλασιν; Τότε τι θα κάνω; κ.ο.κ.

Κατόπιν έρχονται τα δάκρυα της χάριτος.
Τα δάκρυα αυτά είναι τόσο γλυκά, ώστε όταν μου ήρχοντο, έλεγα: «Θεέ μου εις τον παράδεισο τίποτε άλλο δεν θέλω, παρά να κλαίω έτσι».
Αυτά τα δάκρυα έρχονται ύστερα.
 
Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.

 http://www.diakonima.gr
 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τά δάκρυα-Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Μαζί με την ευχούλα -τώρα δεν μπορούμε να πούμε και λεπτομέρειες, αυτό όταν το βρεις μονάχος σου, έχει περισσότερη δύναμη παρά όταν το ακούσεις από τον άλλον- έρχονται τα δάκρυα.
Τα οποία δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο από εσένα εξαρτάται να τα αυξήσεις.
Πιστεύσατέ με ότι τα δάκρυα δεν είναι τίποτες άλλο, συνήθεια είναι. Αν συνηθίσεις να κλαις, την άλλη μέρα θα κλαις, και την άλλη μέρα θα κλαις, και θα φτάσεις σ’ ένα σημείο θα πεις: «Γιατί κλαίω; Κι εγώ δεν ξέρω». Ναι, αλλά με τα δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμός γίνεται μέσα; Πώς πλένεις τη φανέλα σου, το μαντήλι σου με το σαπούνι, έτσι είναι και τα δάκρυα στην προσευχή.

Μέσα σου καθαρίζεται, καθαρίζεται, καθαρίζεται κι έρχεται κατόπιν σ’ άλλα ανώτερα δάκρυα.
Τα δάκρυα, θα σας πονέσει ο εγκέφαλος μέσα, το μυαλό θα σας πονέσει, διότι είναι τα πρώτα δάκρυα, τα οποία λέγονται “καθαρτικά δάκρυα”, καθαρίζουν τα δάκρυα μέσα.
Όταν περάσει ο βαθμός των “καθαρτικών”, έρχονται άλλα δάκρυα “χαροποιά”.
Τα οποία, και το πρόσωπό σας θα γίνει ωραίο, θα ομορφαίνει, και ο άλλος ο συνάνθρωπός σου, ο συνάδερφός σου, ο παραδελφός σου, θα τον βλέπεις σε άλλην ωραιότητα.
Πνευματικώς εννοώ.
Κατόπιν είναι άλλα δάκρυα, αλλά αυτά ο καθένας κατά τη βία του που έχει μέσα, κατά τον ζήλο, κατά τη θερμότητα, θα τα συναντήσει.
Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.
 http://www.diakonima.gr
 http://hristospanagia3.blogspot.gr

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

https://www.youtube.com/watch?v=0bDw5F32c_w

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ - ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=B9EeLI9bJIM

ΥΜΝΟΙ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=By7rQc3UBus

ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1985

https://www.youtube.com/watch?v=Y_PSU2cIptE

Αι γενεάι πάσαι μακαρίζομέν σε Ι.Μ. Ιβήρων

https://www.youtube.com/watch?v=y8lcfVtBycc

Ταπείνωση

 Γράφει ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός[1]: « Ὁ ταπεινόφρων δέν παύει νά κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του, ἀκόμη καί ἄν ὅλοι τόν μάχονται καί τόν ἀτιμάζουν ἔτσι ὥστε νά σωθῇ ὄχι μόνο ἀκουσίως, ὅπως αὐτοί πού ἔχουν ὑπομονή, ἀλλά ἑκουσίως, τρέχοντας πρός τά πάθη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τά ὁποῖα ἔμαθε τήν μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές, στήν ὁποία κατοικεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα».

Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές. Σ’ αὐτήν κατοικεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ ἀναγκαία προϋπόθεσι γιά τήν ἔνταξη καί παραμονή τοῦ πιστοῦ στήν Ἐκκλησία. Τοῦτο συμβαίνει διότι ἡ ταπείνωση τοῦ πιστοῦ ἑλκύει τό Ἅγιο Πνεῦμα σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν»[2].

Ὁ πλήρης Ἁγίου Πνεύματος πιστός ἑνώνεται καί παραμένει σταθερά στήν Ἐκκλησία, ἡ Ὁποία ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς «ψυχή» Της. Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα τελεσιουργεῖ τήν ἔνταξη καί μόνιμη παραμονή τοῦ πιστοῦ στό Χριστό καί στό σῶμα Του τήν Ἐκκλησία.

Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές. Εἶναι ὁ ἰσχυρότερος ἑνωτικός-συνδετικός παράγοντας μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ σ’ αὐτήν κατοικεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ ἄκτιστη θεοποιός Θεία Χάρη, διά τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος ἑνώνεται μέ τόν Θεό.

Διά τῆς ταπεινώσεως, πού συνδέεται ἄρρηκτα μέ τήν αὐτομεμψία, ὁ πιστός συνεχῶς αὐτοκατηγορεῖται. Ζεῖ ἔτσι τά πάθη τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι τήν αὐτοδικαίωσι τοῦ Φαρισαίου.

Ἀμφισβητώντας συνεχῶς τήν κρίση του, τή σοφία του καί κατηγορώντας σέ κάθε τι τόν ἑαυτό του, βρίσκει ἀνάπαυση στό Χριστό, ὁ Ὁποῖος «λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως»[3].

Ἡ αὐτομεμψία-ταπείνωση εἶναι ἡ ὁδός τῆς μίμησης τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος αὐτοκατηγορεῖται σηκώνει τόν «χρηστό» ζυγό τοῦ Κυρίου καί τό ἐλαφρό φορτίο Του.

Ὅποιος ἐπιζητεῖ νά δικαιωθῇ σηκώνει τό βαρύ φορτίο τῶν παθῶν καί μάλιστα τῆς ἀνθρωπαρέσκειας καί κενοδοξίας.

Ἡ αὐτομεμψία δέν ἐπιτρέπει γογγυσμό κατά τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἐνεργειῶν Του. Ὅταν συμβαίνει στόν πιστό καί ταπεινό κάτι ὀδυνηρό αὐτός ὁμολογεῖ ὅτι  «συμβαίνει γιά τίς ἁμαρτίες μου». Ἀντί νά γογγύζει, εὐγνωμονεῖ τόν Θεό πού τόν ἀγαπᾶ καί τόν ἐπισκέφθηκε διά τῆς θλίψεως. Γνωρίζει ὅτι ἡ θλίψη εἶναι ἐπίσκεψη Θεοῦ, ἐπειδή παραδέχεται ὡς ἀξιόπιστό τόν λόγο Του: «ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται»[4]. Ἡ μόνη του ἀγωνία εἶναι νά μήν λυπήσῃ μέ κάποια ἁμαρτία τόν Θεό, τοῦ Ὁποίου βιώνει ὑπαρξιακά τήν ἄπειρη Πατρική στοργή καί ἀγάπη, τήν «οὐδέποτε ἐκπίπτουσαν»[5].

Ἡ αὐτομεμψία ἐπίσης δέν ἐπιτρέπει τόν γογγυσμό καί ἄρα τόν χωρισμό ἀπό τόν οἱονδήποτε πλησίον. Σέ κάθε δυσκολία ὁ ταπεινός αὐτοκατηγορεῖται καί δέν κατηγορεῖ κανέναν, ὁπότε καί δέν χωρίζεται ἀπό κανέναν. Μέσα στήν καρδιά του ἀγαπᾶ ὅλους, πονάει γιά ὅλους, θυσιάζεται γιά ὅλους καί ζητάει συγχώρησι ἀπό ὅλους, ὄχι ὑποκριτικά, ἀλλά ἐπειδή πιστεύει ὅτι αὐτός φταίει γιά ὅλα. Ἀκόμη καί ἄν γιά κάτι συγκεκριμένο φαίνεται ὅτι δέν πταίει, ὅμως γνωρίζει ὅτι ἔχει φταίξει σέ ἄλλες περιπτώσεις καί γι’ αὐτό τώρα ἀδικεῖται καί ταλαιπωρεῖται. «Ἐκεῖνος πού εἶναι πραγματικά ταπεινόφρονας» διδάσκει ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ, «ὅταν ἀδικεῖται, δέν ταράσσεται οὔτε ἀπολογεῖται γιά τήν ὑπόθεση πού ἀδικήθηκε, ἀλλά δέχεται ὡς ἀλήθεια τή συκοφαντία καί δέ φροντίζει νά πείσει τούς ἀνθρώπους ὅτι ἀδικήθηκε ἀλλά ζητᾶ συγχώρηση»[6].

Πάντα ἑπομένως ὁ ταπεινός εἶναι ἀναπαυμένος μέ ὅλους, ὅ,τι καί ἄν τοῦ συμβαίνει. Ὅπως λέγει πάλι, ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ : «Κι ἄν κολληθῇ ὁ οὐρανός στή γῆ, ὁ ταπεινόφρων οὐ θροεῖται»[7].

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἄς ἀγαπήσουμε τήν κορυφαία ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης καί ἄς προσπαθήσουμε νά τήν βιώσουμε, γιά νά θεραπευθῇ ἡ ψυχή μας, ζώντας μέσα στό μόνο ἀληθινό ψυχο-θεραπευτήριο, τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τό σῶμα τοῦ ὑπέρ πάντα ἄλλον ταπεινοῦ, Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΑΥΤῼ Η ΔΟΞΑ ΣΥΝ Τῼ ΑΝΑΡΧῼ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ Τῼ ΠΑΝΑΓΙῼ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΑΜΗΝ.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

---

[1] Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν νηπτικῶν, τόμ. Γ΄, σελ. 135, ἐκδ. Ἀστήρ, 1991.

[2] Α΄ Πέτρ. 5, 5

[3] Α΄ Πέτρ. 2, 23.

[4] Παροιμ. 3, 12.

[5] Α΄ Κορ. 13, 8.

[6] Ἀββᾶ Ἰσαάκ, Ἀσκητικά, Ἐπιμ. Νικηφόρου Θεοτόκη, ἐκδ. Ρηγόπουλου, 1977, σελ. 224.

[7] Ὅ.π. σελ. 312.

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ὁ πειρασμός ξέρετε τί μάστορας εἶναι; Γέρων Ἀμφιλόχιος Μακρῆς

«Όταν Κάποιος ρίξη στο σκυλί μια πέτρα,  πολλές φορές ο σκύλος αντί να χυθεί σ΄ αυτόν που την έριξε, ορμά και δαγκώνει την πέτρα. Έτσι κάνουμε κι εμείς. Βάζει ο πειρασμός κάποιον άλλο να μας πειράξει είτε με λόγο είτε με φέρσιμο κι εμείς αντί να τα βάζουμε με εκείνον που έριξε την πέτρα, δηλ. τον πειρασμό , δαγκώνουμε την πέτρα, δηλ. τον συνάνθρωπο, που χρησιμοποίησε ο μισόκαλος ως πέτρα. 

Και ποιος ξέρει τάχα τι γέλιο κάνει ο πειρασμός και πως θα μας κοροϊδεύει, όταν τα βλέπει αυτά.

Εν ώρα πειρασμού εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. Ο πειρασμός ξέρετε τι Μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί πολέμους. Ξέρει πολλές τέχνες και φέρει τον άνθρωπο σε αμφιβολία.

Γι αυτό έχουμε πολλά ναυάγια. Η προστασία του Θεού αδυνατεί (εξασθενίζει) τον πειρασμό. Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται και η ΧΑΡΙΣ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ. 

Όταν δοκιμάζει κάποιος πειρασμούς , διαπιστώνει την αδυναμία του , ταπεινώνεται και ελκύει την χάριν του Θεού.

 Να μην σας επηρεάζουν οι άνεμοι των πειρασμών, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. »

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ»

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» ΜΗΤΡΟΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ www.eptalofos.gr

http://agiopneymatika.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3981.html?spref=fb
 http://hristospanagia3.blogspot.gr

π. ΜΩΥΣΗΣ, ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ, ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

https://www.youtube.com/watch?v=UPNF-fZsPC4

Ἡ ὠφέλεια τῶν πειρασμῶν

           «Ἀπό τούς πολλούς πειρασμούς καί τήν ὑπομονή σ’ αὐτούς γίνεται κάποιος ἔμπειρος καί γνωρίζει τήν ἀδυναμία του καί τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ».

Οἱ πειρασμοί ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο, πού κάνει ὑπομονή σ’ αὐτούς, στήν ἀληθινή αὐτογνωσία. Συμβάλλουν ἀποφασιστικά  στό νά συνειδητοποιήσῃ ὁ πιστός ἀφ΄ ἑνός τήν ἀσθένειά του καί ἀφ’ ἑτέρου τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Γράφει ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός στούς Λόγους συνοπτικούς περί Πνευματικῆς γνώσεως: «Ἀπό τούς πολλούς πειρασμούς καί τήν ὑπομονή σ’ αὐτούς γίνεται κάποιος ἔμπειρος καί γνωρίζει τήν ἀδυναμία του καί τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ»[1].

Γνωρίζοντας ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του, τόν ὁποῖο μέχρι τότε δέν ἐγνώριζε ἀληθινά, κατανοεῖ ὅτι ὑπάρχουν καί πολλά ἄλλα πού ἀγνοεῖ καί ἔτσι ταπεινοφρονεῖ.

Συνειδητοποιώντας ἐπίσης ὁ ἄνθρωπος, παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός, τήν τρεπτότητά του, ποτέ δέν ἐπαίρεται γιά τίποτε.

Παραδέχεται ὅτι ὅ,τι καλό ἔχει εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί ὅ,τι κακό εἶναι δικό του. Ἔτσι στερεώνεται μέ τήν εὐγνωμοσύνη στήν ἀγάπη πρός τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί ἑδραιώνεται μέσα στό σῶμα Του, τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Οἱ πειρασμοί, ἑπομένως, ὅταν γίνονται δεκτοί μέ χαρά καί ὄχι μέ γογγυσμό, συμβάλλουν ἀποφασιστικά στό νά ἐνταχθῇ καί νά παραμείνῃ ὁ πιστός στήν Ἐκκλησία διότι ὁδηγοῦν στήν ἀληθινή αὐτογνωσία, πού εἶναι ἡ ἐπίγνωσι τῆς ἀδυναμίας καί τῆς τρεπτότητάς του. Αὐτή ἡ ἐπίγνωσι διδάσκει ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός «γίνεται ταπεινώσεως πρόξενος»[2], δηλαδή ὁδηγεῖ στήν γνήσια ταπεινοφροσύνη.

Ἡ συνειδητοποίησι πάλι ὅτι ὅλα τά καλά πού ἔχει ὁ πιστός πηγάζουν ἀπό τήν Θεία δύναμη καί ἀγάπη προκαλεῖ τήν εὐγνωμοσύνη πρός τόν δωρεοδότη Θεό. Ἡ εὐγνωμοσύνη πάλι ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη καί τή λατρεία τοῦ Θεοῦ, καλλιεργεῖ τόν Θεῖο Ἔρωτα. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, ἐάν θέλῃ, καί κάνει ὑπομονή στούς πειρασμούς, ὁδηγεῖται δι’ αὐτῶν στήν ἀληθινή αὐτογνωσία, στήν ἀληθινή ταπεινοφροσύνη, στήν αὔξησι τοῦ Θείου Ἔρωτα καί στήν «ἔτι καί ἔτι» στενότερη καί θερμότερη σχέση του μέ τήν πηγή παντός ἀγαθοῦ, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

 «Σ’ αὐτόν πού γνώρισε τόν ἑαυτό του» λέγει ἐπίσης ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός «τοῦ δίδεται ἡ γνῶσις τῶν πάντων, καί αὐτός πού ὑποτάχθηκε στόν Θεό θά τοῦ ὑποταχθοῦν τά πάντα, ὅταν βασιλεύσῃ ἡ ταπείνωσι σέ ὅλα τά μέλη του»[3]. Ἑπομένως ἡ ἀληθινή αὐτογνωσία ὁδηγεῖ στήν κατά χάριν παντογνωσία καί ἡ ὑποταγή κάποιου στό Θεό ὁδηγεῖ στήν ὑποταγή τῶν πάντων σ’ αὐτόν.

Συμπερασματικά, ὁ ἄνθρωπος, πού ὑπομένει μέ εὐγνωμοσύνη τούς πειρασμούς, αὐτός γνωρίζει ἀληθινά τήν ἀδυναμία του καί τήν τρεπτότητά του. Φθάνει ἔτσι στήν ἀληθινή αὐτογνωσία, στήν γνήσια ταπεινοφροσύνη, στήν κατά χάριν παντογνωσία, στό νά βασιλεύσῃ σέ ὅλην τήν κτίσι, στό νά ἀποκαταστήσει ἐντός του τό «πρωτόκτιστο κάλλος» καί νά ἑνωθῇ διά τῆς Θείας ἀγάπης μέ τόν Θεό, στόν Ὁποῖο πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις σύν τῷ Ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί καί τῷ Παναγίῳ καί Ἀγαθῷ καί Ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

---

[1] Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν νηπτικῶν, τόμ. Γ΄, σελ. 136, ἐκδ. Ἀστήρ, 1991.

[2] Ὅ.π.

[3] Ὅ.π.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
https://www.youtube.com/watch?v=3TjLws4ChuI

ΠΕΡΙ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ 2 Π.ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Π.ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

https://www.youtube.com/watch?v=PFyOpFCsa_U

ΠΕΡΙ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Π.ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΤΗΡ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=DOyF4CW9mOs

Ο Γέροντας Παΐσιος μιλάει για την ευχή του Ιησού

https://www.youtube.com/watch?v=pI4DhZ8SBys

Γέροντας Παΐσιος Η Χάρη του Θεού μας παιδαγωγεί στην ταπείνωση

https://www.youtube.com/watch?v=OCzrlSjLVp0

Μήν Κρίνετε - Γέροντας Εφραίμ Αριζόνα

https://www.youtube.com/watch?v=V2vsprbvyj8&list=TL7T5hVdBir--J5Osf5yydqlwV7TqYSK0k

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι.ΜΟΝΗ ΒΑΛΑΑΜ

https://www.youtube.com/watch?v=C7vvPXz-Qes

Ο Γέροντας Παΐσιος μιλάει για τη νοερά προσευχή

https://www.youtube.com/watch?v=Im93nIlE_V8