Όπως μου διηγήθηκαν οι Πατέρες της Σκήτης αυτής, στην Εύβοια ήταν
επίσκοπος με το όνομα Θεοφάνης. Στην επαρχία του ήταν ένας πτωχός, ο
οποίος, είχε στην κατοχή του από κληρονομιά ένα μικρό καζανάκι, που το
λέγανε "μπραγκάτσι".
Αυτό φαίνεται να είχε μεγάλη αρχαιολογική αξία. Το είδε ένας
συμπατριώτης του πλούσιος, του άρεσε και θέλησε οπωσδήποτε να το
αγοράσει και επειδή δε μπόρεσε με το καλό, με τις κολακείες να το
αγοράσει, διότι ο πτωχός δεν ήξερε αν το δοχείο αυτό έχει αρχαιολογική
αξία, αλλά επειδή ήταν κληρονομιά της οικογένειας του δεν το πωλούσε με
κανένα τρόπο. Τότε ο πλούσιος χρησιμοποίησε βία και κατακράτησε του
πτωχού το κληρονομικό κειμήλιο.
Μετά καιρόν, ο πλούσιος πέθανε σε νεαρή ηλικία, οι συγγενείς του, κατά
την Παράδοση της Εκκλησίας, μετά τριετία κάμανε την ανακομιδή, και το
σώμα του πλούσιο βρέθηκε αδιάλυτο. Έγινε δεύτερη και τρίτη ανακομιδή,
κατά τα ορισμένα χρονικά διαστήματα, ανά τριετία, αλλά και πάλι το σώμα
του νεκρού βρέθηκε τυμπανιαίο και αδιάλυτο. Τότε οι συγγενείς του
κάλεσαν, το Δεσπότη να γονατίσει στον τάφο, και να διαβάσει συγχωρητική
ευχή στο σώμα του νεκρού. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν να μείνει και πάλι το
σώμα αδιάλυτο.
