Ιερομόναχος Ισαάκ
Το έτος 1977, κατόπιν προσκλήσεως από την τοπική Εκκλησία, ο Γέροντας
Παΐσιος επισκέφθηκε την Αυστραλία μαζί με τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής
Σταυρονικήτα π. Βασίλειο, για να βοηθήση πνευματικά τους ομογενείς της
Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Διηγήθηκε: «Πετώντας με το αεροπλάνο για μια στιγμή ένιωσα κάτι μέσα
μου. Ρωτησα να μάθω ποια είναι η χώρα που φαίνεται από κάτω. Ήταν η
Συρία. Έχει πολλή χάρι εξαιτίας των ασκητών που έζησαν στις ερήμους της.
Το ίδιο αισθάνθηκα και για τους Αγίους Τόπους.
»Αργότερα αισθάνθηκα μια ψυχρότητα, μια δαιμονική ακτινοβολία. Και
άκουσα τα μεγάφωνα του αεροπλάνου να ανακοινώνουν ότι πετάμε πάνω από το
Πακιστάν.
»Στην Αυστραλία αισθανόμουν ότι ο τόπος εκεί ακόμη δεν έχει αγιασθή με μαρτυρικά αίματα και οσιακούς ιδρώτες, αλλά θα αγιασθή».
Φιλοξενήθηκε στην Μελβούρνη από τον μακαριστό π. Ιωάννη Λιμογιάννη. Την
ημέρα προετοίμαζε τον κόσμο για το μυστήριο της εξομολογήσεως. Η κόρη
του π. Ιωάννου, Δέσποινα, θυμάται: «Ήταν σοφός άνθρωπος. Ήξερε τα
προβλήματά σου πριν του μιλήσης. Μοσχομύριζε και ευωδίαζε όλος και το
δωμάτιο που έμενε. Η φιλάσθενη μητέρα μου έλεγε: «Έχομε έναν άγιο μέσα
στο σπίτι μας που το ευλογεί. Όταν περπατά, δεν ακούς τα βήματά του.
Είναι ένας άγγελος χωρίς φτερά. Έχει την θεία χάρι στο πρόσωπό του. Από
την ημέρα που ήρθε στο σπίτι μας, αισθάνομαι τελείως καλά. Του βάζω
καθαρές πετσέτες και δεν τις μεταχειρίζεται. Έχει μια δική του μικρή
πετσετούλα που σκουπίζει το πρόσωπό του και όμως μοσχομυρίζει».
