Οἱ ἀναμνήσεις μου ἀπό τόν γέροντα Παΐσιο (Μέρος δ')

 Κάποτε φιλοξενήθηκε ο γέρων Παΐσιος σε κάποιο σπίτι, όπου νίφτηκε και σκουπίστηκε με μία πετσέτα. Από την πετσέτα μολύνθηκαν και πρήστηκαν τα μάτιά του και δεν έβλεπε καλά. Όταν εγύρισε στο κελλί του, πήγε στην εικόνα της Παναγίας και είπε: "Παναγία μου βοήθησέ με, δεν έχω άλλον από σένα στον κόσμο". Πήρε λαδάκι από το καντήλι και εσταύρωσε τα μάτιά του. Όμως η κατάσταση αντί να καλυτερεύσει, εχειροτέρευσε.

Δεν έβλεπε πλέον καθόλου. Έτσι μετά λίγες ημέρες πήγε πάλι στην εικόνα της Παναγίας και είπε: "Παναγία μου συγχώρησέ με πού έρχομαι πάλι, αλλά δεν έχω άλλον από σένα στον κόσμο". Και άπλωσε το χέρι του να πάρει λαδάκι από το καντήλι για να σταυρώσει τα μάτιά του. Αλλ' ώ του θαύματος! αυτοστιγμεί άνοιξαν τα μάτιά του και έγιναν τελείως καλά.

 

Στα τέλη Οκτωβρίου 1991 ο γέρων είχε αιματουρία. Ανησύχησε και για να διαπιστώσει αν προερχόταν από το στομάχι του το αίμα έφαγε καλαμάρια, πού τον επείραζαν. Όμως η αιματουρία δεν αυξήθηκε. Τότε κατέφυγε στον άγιο Αρσένιον το Καππαδόκη. Πήρε τα λείψανα, πού είχε στο κελλί του και με ευλάβεια τα έφερε στο στήθος του. Προσευχήθηκε θερμά στον άγιο ζητώντας τη βοήθειά του. Εκείνη την στιγμή ένοιωσε μία δύναμη και μία ανακούφιση μέσα του. Και ώ του θαύματος! η αιματουρία κόπηκε με το μαχαίρι.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/