Πρωτοπρεσβύτερος Χριστόδουλος Χατζηθανάσης
Να σας πω και μια άλλη ιστορία να δούμε πως το πνεύμα του Θεού δεν κάνει
λάθος. Αυτές θα είναι μια προσωπική και μία μη προσωπική ιστορία. Να
σας πω πρώτη τη μη προσωπική ιστορία.
Όταν ήτανε ο π. Πορφύριος, που έλεγε «με διώξανε από το Άγιον Όρος»,
έτσι το έλεγε, δεν έλεγε έφυγα εξ αιτίας της φυματίωσης που είχα πάθει,
με διώξανε από το Άγιον Όρος, έλεγε. Όταν λέει με διώξανε από το Άγιον
Όρος, μια μέρα περπατούσε στη Θεσσαλονίκη, μιλάμε το1937
περίπου, και δίπλα του περνούσε μια άμαξα με έναν άμαξά. Ο αμαξάς την
ώρα που περνούσε δίπλα του έβριζε την Παναγία. Στενοχωρήθηκε πολύ ο
Γέροντας γιατί την Παναγία την αγαπούσε πιο πολύ και από τη μάνα του. Ο
ίδιος μου είχε πει κάποτε· «εγώ την Παναγία παρακαλούσα και αυτή έκανε
τα θαύματα». Και πράγματι την Παναγία παρακαλούσε και η Παναγία τον
άκουγε. Λοιπόν, περπατούσε η άμαξα δίπλα του και ο Γέροντας Πορφύριος
στενοχωρέθηκε. Λέει, λοιπόν, «Παναγία μου κάνε αυτά τα χείλη αντί να σε
βρίζουν να σε παρακαλούν». Δεν πρόφτασε να το πει καλά-καλά, πέφτει η
άμαξα σε μια λακούβα, τουμπάρει η άμαξα, αμαξάς και άλογο γίνανε μαλλιά
κουβάρια. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει κάτω ο αμαξάς, να τραβάει τα
μαλλιά του και ν’ αρχίζει να φωνάζει, «Παναγία μου, Παναγία μου, Παναγία
μου». Στη συνέχεια ο πατήρ Πορφύριος μου λέει, «στενοχωρέθηκα και από
τότε έμαθα. Τί έμαθα; Έμαθα ότι όταν συμβαίνει κάτι κακό, όταν κάποιος
βρίζει, όταν κάποιος κάνει κάτι άλλο, το μόνο που πρέπει να λέμε είναι
“Κύριε Ελέησον” και το “Κύριε Ελέησον” τα περιλαμβάνει όλα και ο καλός
Θεός ξέρει τι πρέπει να κάνει».
