Του Κωνσταντίνου Θύμη -Θεολόγου-Ιστορικού
Στις 12 Ιουλίου του 1994 έφυγε από την παρούσα ζωή μια μεγάλη πνευματική
προσωπικότητα του 20ού αι., ο Γέρων και νυν Άγιος της Εκκλησίας μας
Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Ο π. Παΐσιος, όπως τον γνωρίσαμε οι περισσότεροι, υπήρξε μία
αγιοπνευματική προσωπικότητα που πρόσφερε αφειδώλευτα τη χάρη που είχε
από τον Θεό σε δεκάδες τόπους και χιλιάδες ανθρώπους. Στις 13 Ιανουαρίου
2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, λαμβάνοντας υπόψη
την αναγνώριση και τις μαρτυρίες των ανθρώπων της Εκκλησίας, ομόφωνα
συναρίθμησε στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον Μοναχό Παΐσιο τον
Αγιορείτη. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Ιουλίου.
Αξίζει, πιστεύουμε, ως ελάχιστη τιμή ενόψει της μνήμης του, στο παρόν
άρθρο να αναφερθούν και να αναδειχθούν τρεις ιδιαίτεροι δεσμοί που είχε
με τον τόπο μας.
Α΄) Στις 16 Οκτωβρίου 1924 φθάνει στο νησί μας ακόμη ένα κύμα προσφύγων
από τη Μικρά Ασία. Αυτή τη φορά ήταν από τα Φάρασα της Καππαδοκίας.
Στην Κέρκυρα τους εγκατέστησαν προσωρινά στο Παλαιό Φρούριο. Μεταξύ
αυτών η οικογένεια του Προδρόμου και της Ευλογίας Εζνεπίδη μαζί με τα
παιδιά της. Τελευταίο παιδί τους, περίπου τεσσάρων μηνών, ήταν ο μικρός
Αρσένιος, ο μετέπειτα π. Παΐσιος.
