Π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου-Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου: Ἀπόσπασμα ἀπό τήν 127η ὁμιλία του
[...]
...αφού θα μας βγάλουν αυτό το μίσος από την καρδιά (καλόν μίσος, που
λέγει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων), τότε, όταν η καρδιά μας βρεθεί
άδεια, τότε θα αποκτήσει την αγάπη την οικουμενιστική. Ποια είναι αυτή η
αγάπη η οικουμενιστική; Η αγάπη που μιλάει ο οικουμενισμός, για να μας
στριμώξει όλους στην κόλαση! Και που δεν είναι αγάπη του Θεού, γιατί δεν
είναι αγάπη εν αληθεία.
Λοιπόν, υπάρχει μίσος; Ναι, αγαπητοί μου, μάλιστα δεν αναφέρει εδώ ένα
χωρίο ο Άγιος Κύριλλος -τίνα πρωτοαναφέρει;- που λέγει ένας ψαλμικός
στίχος «τέλειον μίσος εμίσουν αυτούς», τους μισούσα, λέγει, με τέλειον
μίσος! Δηλαδή να μισήσομεν ανθρώπους; Προσέξτε. «Μισήσομεν του αξίους
μίσους» να μισήσομε εκείνους οι οποίοι είναι άξιοι μίσους, να
αποστραφούμε εκείνους που αποστρέφεται ο Θεός. Ο Θεός αποστρέφεται; Πάρα
πολλές φορές λέγει η Αγία Γραφή ότι ο Θεός αποστρέφει το πρόσωπόν Του.
Δεν λέμε και στον Ν' ψαλμό «και μη αποστρέψεις το πρόσωπό σου απ' εμού»;
Τί θα πει αποστρέφω; Γυρίζω το πρόσωπό μου αλλού. Όταν Αυτός γυρίζει το
πρόσωπό Του αλλού, σημαίνει, αγαπητοί μου, ότι δεν σε προσέχει πια,
είσαι θεήλατος, εκείνος που σε διώχνει ο ίδιος ο Θεός!!! Είναι αληθές;
Είναι χιλιομαρτυρημένο μέσα στην Αγία Γραφή; Είναι χιλιομαρτυρημένο και
στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη; Εάν είναι, τότε με ποιο δικαίωμα
λένε εκείνοι που λένε ό,τι λένε, εν ονόματι μιας αγάπης, μιας
οικουμενιστικής αγάπης; Και τι θα έπρεπε να φανούμε; Να φανούμε
θεϊκότεροι του Θεού;!!!
