Όλα ξεκίνησαν στις 6 Δεκεμβρίου 1965. Εγώ ήμουν εφημέριος στο ναό τών
Αγίων Κοσμά και Δαμιανού στην πόλη Κόρτσα, της περιοχής Ρόβενσκ. Τότε οι
κομμουνιστές έκλεισαν την εκκλησία τού Αγίου Νικολάου.
Εγώ ήξερα ότι θα γίνει αυτό και μετά το τέλος μιας Θείας Λειτουργίας από
τη στενοχώρια μου έψαλα τόσο δυνατά, πού έσπασαν οι φωνητικές μου
χορδές. Το επόμενο πρωί ίσα-ίσα πού μπορούσα να μιλάω.
Άρχισα θεραπείες, χάπια, ενέσεις. Τίποτα δε με βοηθούσε, μ’ όλο πού πήγα
σε γιατρούς και στο Κίεβο και στη Μόσχα. Εξαιτίας της λαρυγγίτιδας και
της φαρυγγίτιδας, άρχισαν να δημιουργούνται κάποια εξογκώματα. Παρ’ όλες
τις θεραπείες έχασα τη φωνή μου οριστικά. Μετά από ένα χρόνο δεν
μπορούσα να μιλάω ούτε ψιθυριστά. Στη Θ.Λειτουργία με βοηθούσαν άλλοι
ιερείς και διάκονοι.
Στην κεντρική πολυκλινική της Μόσχας όπου έφτασα χάρη σε παλιούς
συμφοιτητές μου, ή διάγνωση ήταν ή εξής: Καρκίνος γ' βαθμού...στό λαιμό.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
