Α Τιμ. 5,1 Πρεσβυτέρῳ μὴ
ἐπιπλήξῃς, ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα, νεωτέρους ὡς
ἀδελφούς,
Α Τιμ. 5,1 Μη επιπλήξης, και μάλιστα με απότομον τρόπον,
γεροντότερον, αλλά να τον προτρέπης και να τον παρηγορής σαν πατέρα, τους δε
νεωτέρους κατά την ηλικίαν να τους συμβουλεύης και να τους καθοδηγής σαν
αδελφούς.
Α Τιμ. 5,2 πρεσβυτέρας ὡς
μητέρας, νεωτέρας ὡς ἀδελφὰς ἐν πάσῃ ἁγνείᾳ.
Α Τιμ. 5,2 Τας ηλικιωμένας να τας προτρέπης και ενθαρρύνης σαν
μητέρας, τας νεωτέρας κατά την ηλικίαν να τας νουθετής σαν αδελφάς, κρατών τον
ευατόν σου εις πάσαν αγνότητα και καθαρώτητα.
Α Τιμ. 5,3 Χήρας τίμα τὰς ὄντως
χήρας.
Α Τιμ. 5,3 Να τιμάς και να υπολήπτεσαι τας χήρας, τας
πραγματικάς χήρας, αυτάς αι οποίαι ζουν με σεμνότητα και σωφροσύνην.
Α Τιμ. 5,4 εἰ δέ τις χήρα
τέκνα ἢ ἔκγονα ἔχει, μανθανέτωσαν πρῶτον τὸν ἴδιον
οἶκον εὐσεβεῖν καὶ ἀμοιβὰς ἀποδιδόναι
τοῖς προγόνοις· τοῦτο γάρ ἐστι καλὸν καὶ ἀπόδεκτον
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Α Τιμ. 5,4 Εάν δε καμμιά χήρα έχη παιδιά η εγγόνια, ας
μανθάνουν αυτά να σέβωνται πρώτον την οικογένειάν των και να ανταποδίδουν
αμοιβάς στους προγόνους των, απέναντι των όσων έλαβαν από αυτούς, όταν ως
παιδιά είχαν ανάγκην διατροφής και περιποιήσεως· διότι αυτό είναι καλόν και
ευάρεστον ενώπιον του Θεού.
Α Τιμ. 5,5 ἡ δὲ ὄντως
χήρα καὶ μεμονωμένη ἤλπικεν ἐπὶ τὸν Θεὸν καὶ
προσμένει ταῖς δεήσεσι καὶ ταῖς προσευχαῖς νυκτὸς
καὶ ἡμέρας·
Α Τιμ. 5,5 Η δε πραγματική χήρα, η αγνή και σεμνή, η οποία
μένει απολύτως μονή, χωρίς συγγενείς η απογόνους, έχει αναθέσει όλας τας
ελπίδας της στον Θεόν και αφιερώνει τας ημέρας και τας νύκτας της εις δεήσεις
και προσευχάς.
Α Τιμ. 5,6 ἡ δὲ σπαταλῶσα
ζῶσα τέθνηκε.
Α Τιμ. 5,6 Η χήρα όμως που ζη ένα σπάταλον και τρυφηλόν βίον,
καίτοι ζη ένα σωματικώς, έχει εν τούτοις αποθάνει πνευματικώς εξ αιτίας των
αμαρτιών της.
Α Τιμ. 5,7 καὶ ταῦτα
παράγγελλε, ἵνα ἀνεπίληπτοι ὦσιν.
Α Τιμ. 5,7 Και αυτά να παραγγέλλης και να συμβουλεύης εις τας
χήρας, δια να είναι άμεμπτοι και ακατηγόρητοι.
Α Τιμ. 5,8 εἰ δέ τις τῶν
ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν
πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων.
Α Τιμ. 5,8 Εάν δε κανείς από τους απογόνους, περί των οποίων
έκαμα λόγον ανωτέρω, δεν φροντίζη και δεν λαμβάνη πρόνοιαν δια τους ιδικούς του
ανθρώπους και μάλιστα τους οικιακούς του, έχει αρνηθή την πίστιν και είναι
χειρότερος από τον άπιστον, (ο οποίος επί τέλους ημπορεί να ενδιαφέρεται δια
τους οικιακούς του).
Α Τιμ. 5,9 Χήρα καταλεγέσθω μὴ
ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸς ἀνδρὸς
γυνή,
Α Τιμ. 5,9 Χηρα ας κατατάσσεται εις την τάξιν των χήρων, δια
να διακονή εις την Εκκλησίαν, εφ' όσον δεν είναι μικροτέρα των εξήντα ετών και
έχει υπάρξει σύζυγος ενός μόνον ανδρός, χωρίς να έχη έλθει εις δεύτερον γάμον.
Α Τιμ. 5,10 ἐν ἔργοις
καλοῖς μαρτυρουμένη, εἰ ἐτεκνοτρόφησεν, εἰ ἐξενοδόχησεν,
εἰ ἁγίων πόδας ἔνιψεν, εἰ θλιβομένοις ἐπήρκεσεν,
εἰ παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ ἐπηκολούθησε.
Α Τιμ. 5,10 Πρέπει δε να έχη εκ μέρους των άλλων και την καλήν
μαρτυρίαν δια τα καλά της έργα· εάν δηλαδή έθρεψε και ανέθρεψε με επιμέλειαν τα
τέκνα της, εάν εφιλοξένησε με προθυμίαν και χωρίς να λυπηθή έξοδα ανθρώπους,
που δεν είχαν που να μείνουν, εάν έπλυνε τα πόδια των Χριστιανών που ήρχοντο
από οδοιπορίαν, εάν επροθυμοποιήθη να βοηθήση τους θλιβομένους, εάν κατά το
μέτρον των δυνάμεών της επεδίωξε κάθε έργον καλωσύνης.
Μαρκ. 9,42 καὶ ὃς ἂν
σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων
εἰς ἐμέ, καλόν ἐστιν αὐτῷ μᾶλλον εἰ
περίκειται λίθος μυλικὸς περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ
καὶ βέβληται εἰς τὴν θάλασσαν.
Μαρκ. 9,42 Οποιος δε με τα λόγια η με τα έργα του ήθελε
σκανδαλίσει και σπρώξει στον δρόμον του κακού ένα από τους μικρούς και
ταπεινούς τούτους, που πιστεύουν εις εμέ, πρέπει να θεωρήση συμφερώτερον δια
τον εαυτόν του, εάν κρεμασθή από τον τράχηλόν του μια μυλόπετρα και ριφθή εις
την θάλασσα. (Διότι η τιμωρία, που τον περιμένει από τον δίκαιον Θεόν, θα είναι
ασυγκρίτως φοβερωτέρα).
Μαρκ. 9,43 καὶ ἐὰν
σκανδαλίζῃ σε ἡ χείρ σου, ἀπόκοψον αὐτήν· καλὸν
σοί ἐστι κυλλὸν εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν,
ἢ τὰς δύο χεῖρας ἔχοντα ἀπελθεῖν εἰς
τὴν γέενναν, εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον,
Μαρκ. 9,43 Και εάν πρόσωπον προσφιλές και πολύτιμον, όπως το δέξι
σου χέρι, σε σκανδαλίζη, κόψε την επικοινωνίαν και συναναστροφήν με αυτό, όπως
θα έκοπτες το αρωστημένο χέρι. Διότι είναι πολύ προτιμότερον για σένα να
εισέλθης εις την βασιλείαν των ουρανών κουλλός η έχων και τα δύο σου χέρια να
ριφθής εις την γέενναν, στο πυρ το άσβεστον,
Μαρκ. 9,44 ὅπου ὁ
σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ
σβέννυται.
Μαρκ. 9,44 όπου το σκουλήκι, που θα κατατρώγη τους αμαρτωλούς, δεν
πεθαίνει ποτέ και το φοβερό πυρ δεν σβήνεται ποτέ.
Μαρκ. 9,45 καὶ ἐὰν
ὁ πούς σου σκανδαλίζῃ σε, ἀπόκοψον αὐτόν· καλὸν
σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλόν, ἢ
τοὺς δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν, εἰς
τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον,
Μαρκ. 9,45 Και εάν το πόδι σου γίνεται αφορμή να αμαρτάνης, κόψε
το, διότι είναι προτιμότερον να μπης εις την αιωνίαν ζωήν κουτσός, παρά έχων
και τα δυό πόδια να ριφθής εις την γέεναν, στο πυρ το άσβεστον,
Μαρκ. 9,46 ὅπου ὁ
σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ
σβέννυται.
Μαρκ. 9,46 όπου το σκουλήκι, που κατατρώγη τους κολασμένους, δεν
θα έχη τέλος και η φωτιά, που θα τους κατακαίη, δεν θα σβήνη. (Είναι
προτιμότερον να στερηθής από τας υπηρεσίας των οποιωνδήποτε ανθρώπων, εφ' όσον
εξ αιτίας αυτών υπάρχει κίνδυνος να ριφθής εις την αιωνίαν κόλασιν).
Μαρκ. 9,47 καὶ ἐὰν
ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζῃ σε, ἔκβαλε αὐτόν·
καλὸν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἢ τοὺς δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα
ἀπελθεῖν εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός,
Μαρκ. 9,47 Και εάν το μάτι σου σε σκανδαλίζη και γίνεται αφορμή
αμαρτίας, βγάλε το. Είναι καλύτερον για σένα να μπης μονόφθαλμος εις την
βασιλείαν του Θεού, παρά με τα δύο μάτια να αποπεμφθής εις την γέενναν του
πυρός. (Είναι προτιμότερον να χωρισθής από πράγματα και πρόσωπα, που σου είναι
πολύτιμα ώσαν το μάτια, παρά εξ αιτίας αυτών η μαζή με αυτά να ριφθής εις την
κόλασιν)
Μαρκ. 9,48 ὅπου ὁ
σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ
σβέννυται.
Μαρκ. 9,48 όπου το σκουλήκι δεν παίρνει τέλος και η φωτιά δεν
σβήνεται.
Μαρκ. 9,49 πᾶς γὰρ πυρὶ
ἁλισθήσεται, καὶ πᾶσα θυσία ἁλὶ ἁλισθήσεται.
Μαρκ. 9,49 Διότι κάθε ένας θα αλατισθή με πυρ. Δια μεν τους
δικαίους πυρ εξαγχνιστικόν και αγιαστικόν είναι αι θυσίαι, εις τας οποίας
υποβάλλονται προς χάριν του Θεού. Δια δε τους αμαρτωλούς πυρ οδυνηρότατον και
ατελεύτητον είναι η αιωνία κόλασις. Και το πυρ αυτό των θυσιών, που
υποβάλλονται οι δίκαιοι είναι ανάλογον προς το άλατι, που κάνει νόστιμη κάθε
θυσίαν προσφερομένην στον Θεόν.
Μαρκ. 9,50 καλὸν τὸ ἅλας·
ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἄναλον γένηται, ἐν
τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε; ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς ἅλας
καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις.
Μαρκ. 9,50 Το άλατι είναι καλόν και χρησιμώτατον· εάν όμως χάση
την αλατιστικήν του δύναμιν, με τι θα το αρτύσετε, ώστε να γίνη και πάλιν
χρήσιμον; (Εάν αι θυσίαι και αι αρεταί του δικαίου, αι οποίαι τον κάνουν
πνευματικόν άλατι, που χαρίζει νοστιμάδα εις την ζωήν της κοινωνίας και
προλαμβάνει την σήψιν, εάν αυταί εξαφανισθούν και αντικατασταθούν από κακίας,
τότε από που θα ημπορέση ο άνθρωπος ν' αποκτήση πάλιν τα καλά γνωρίσματα του
πιστού, που είχε;) Δια τούτο κρατήστε μέσα σας το πυρ του Θείου ζήλου, της
θυσίας και της αρετής, δια να έχετε πάντοτε μεταξύ σας ειρήνην και να μη
φιλονεικήτε δια αξιώματα και τιμητικάς θέσεις”.
Μαρκ. 10,1 Καὶ ἐκεῖθεν
ἀναστὰς ἔρχεται εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας
διὰ τοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ συμπορεύονται
πάλιν ὄχλοι πρὸς αὐτόν, καὶ ὡς εἰώθει,
πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούς.
Μαρκ. 10,1 Από εκεί εσηκώθη ο Ιησούς και ήλθε εις τα σύνορα της
Ιουδαίας, προχωρήσας από την περιοχήν που είναι ανατολικά από τον Ιορδάνην. Και
πλήθη λαού έρχονται μαζή πάλιν προς αυτόν. Και καθώς εσυνήθιζε, τους εδίδασκε
πάλιν.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/