Και
να μην το καταρασθή ο γονιός το παιδί, αλλά μόνο να αγανακτήση μαζί
του, το παιδί δεν βλέπει άσπρη μέρα, η ζωή του είναι όλο βάσανα.
Ταλαιπωρείται πολύ σ' αυτήν την ζωή. Φυσικά, στην άλλη ζωή ξελαφρώνει,
γιατί ξοφλάει εδώ μερικά. Γίνεται αυτό που λέει ο Αββάς Ισαάκ: “Τρώει
την κόλαση” (3), λιγοστεύει δηλαδή την κόλαση με τις ταλαιπωρίες εδώ, σ'
αυτήν την ζωή. Γιατί ταλαιπωρία σ' αυτήν την ζωή τρώει την κόλαση.
Δηλαδή, όταν λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι, αφαιρείται λίγο από την
κόλαση, από τα βάσανα.
Αλλά
και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στον “έξω απ' εδώ”, τα τάζουν
στον διάβολο και έχει δικαιώματα μετά ο διάβολος. “Μου τόταξες”, σου
λέει.
Ήταν
ένα ανδρόγυνο στα Φάρασα (4). Αυτοί είχαν ένα παιδάκι που έκλαιγε και ο
πατέρας συνέχεια το έστελνε στον “έξω απ' εδώ”. Και να, τι έγινε:
