Ρωμ. 5,1 Δικαιωθέντες οὖν
ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ
τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
Ρωμ. 5,1 Αφού, λοιπόν, ελάβομεν την δικαίωσιν δια της
πίστεως, έχομεν ειρήνην με τον Θεόν δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ρωμ. 5,2 δι᾿ οὗ καὶ
τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν
χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿
ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.
Ρωμ. 5,2 Αυτός δια της πίστεώς μας έχει φέρει εις την
περιοχήν της χάριτος, εις την οποίαν έχομεν πλέον σταθή και εδραιωθή και
καυχώμεθα με την βεβαίαν ελπίδα, ότι θα απολαύσωμεν την δόξαν του Θεού.
Ρωμ. 5,3 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ
καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ
θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται,
Ρωμ. 5,3 Δεν καυχώμεθα δε μόνον δια την χάριν, που
ελάβομεν και την δόξαν που θα απολαύσωμεν, αλλά και δια τας θλίψεις, επειδή
γνωρίζομεν καλά, ότι η θλίψις εργάζεται σιγά-σιγά και φέρει ως πολύτιμον αγαθόν
την υπομονήν,
Ρωμ. 5,4 ἡ δὲ ὑπομονὴ
δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,
Ρωμ. 5,4 η δε υπομονήν έχει ως καρπόν της την δοκιμασμένην
αρετήν, η δε δοκιμασμένη αρετή φέρει την σταθεράν ελπίδα προς τον Θεόν.
Ρωμ. 5,5 ἡ δὲ ἐλπὶς
οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται
ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου
τοῦ δοθέντος ἡμῖν.
Ρωμ. 5,5 Αυτή δε η ελπίς, διότι δεν διαψεύδεται ποτέ, δεν
εντροπιάζει και δεν απογοητεύει αυτόν που την έχει. Δεν μας εντροπιάζει δε,
διότι η αγάπη του Θεού έχει πλουσία χυθή και πλημμυρίσει τας καρδίας μας με το
Αγιον Πνεύμα, το οποίον μας εδόθη ως προκαταβολή και ως απαρχή των υψίστων
δωρεών, τας οποίας έχομεν βεβαίαν την ελπίδα, ότι θα λάβωμεν από τον Θεόν.
Ρωμ. 5,6 ἔτι γὰρ
Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν
ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε.
Ρωμ. 5,6 Η άπειρος δε αυτή αγάπη και συγκατάβασις του Θεού
προς ημάς εφάνη και εκ του υψίστου γεγονότος, ότι καθ' ον χρόνον ημείς ήμεθα
ασθενείς πνευματικώς, αμαρτωλοί και ένοχοι, ο Χριστός στον κατάλληλον καιρόν,
που είχεν ορίσει με την πρόγνωσίν του ο Θεός, απέθανεν επί του σταυρού, δια να
σώση με την λυτρωτικήν του θυσίαν τους ασεβείς.
Ρωμ. 5,7 μόλις γὰρ ὑπὲρ
δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ
τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν.
Ρωμ. 5,7 Μεγίστη όντως η αγάπη του Θεού. Διότι μόλις και
μετά δυσκολίας θα υπάρξη άνθρωπος να θυσιασθή δια κάποιον δίκαιον. Δια τον
αγαθόν ίσως και να τολμήση κανείς να αποθάνη.
Ρωμ. 5,8 συνίστησι δὲ τὴν
ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι
ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ
ἡμῶν ἀπέθανε.
Ρωμ. 5,8 Ο Θεός όμως δεικνύει και επιβεβαιώνει κατά ένα
τρόπον αναντίρρητον την αγάπην του προς ημάς εκ του γεγονότος ότι, ενώ ημείς
ήμεθα αμαρτωλοί, ο Χριστός εθυσιάσθη προς χάριν ημών.
Ρωμ. 5,9 πολλῷ οὖν
μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ
σωθησόμεθα δι᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς.
Ρωμ. 5,9 Πολύ περισσότερον, λοιπόν, τώρα που ελάβομεν την
δικαίωσιν με το αίμα της θυσίας του, θα σωθώμεν ασφαλώς δι' αυτού από την
μέλλουσαν οργήν.
Ρωμ. 5,10 εἰ γὰρ ἐχθροὶ
ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ
υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες
σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·
Ρωμ. 5,10 Διότι εάν, ενώ ήμεθα εχθροί, εσυμφιλιώθημεν με τον
Θεόν δια του σταυρικού θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερον τώρα, που έχομεν
συμφιλιωθή, θα σωθώμεν δια μέσου του ζώντος αιωνίως πλησίον του Θεού Κυρίου,
αρχιερέως και μεσίτου ημών Ιησού Χριστού.
Ματθ. 6,22 Ὁ λύχνος τοῦ
σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ
ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά
σου φωτεινόν ἔσται·
Ματθ. 6,22 Ο λύχνος, που φωτίζει και εξυπηρετεί το σώμα, είναι το
μάτι (λύχνος δε που φωτίζει την ψυχήν είναι ο νους, το λογικόν που σας έχει
δώσει ο Θεός). Εάν λοιπόν το μάτι είναι γερό και καθαρό, όλον το σώμα θα
φωτίζεται, θα είναι φωτεινόν (έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους και
η καρδία σου δεν έχουν τυφλωθή από την προσκόλλησιν στους επιγείους θησαυρούς).
Ματθ. 6,23 ἐὰν δὲ ὁ
ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου
σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν
σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;
Ματθ. 6,23 Εάν όμως το μάτι σου είναι κατεστραμμένον και ανίκανον
να ίδη το φως, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν το
φως, που σου έδωκεν ο Θεός (ο νους δηλαδή και η συνείδησις, εξ αιτίας της
προσκολλήσεως εις τα υλικά αγαθά), είναι σκοτάδι, τότε το ηθικόν σκοτάδι της
ψυχής σου πόσον πυκνόν και αδιαπέραστον θα είναι;
Ματθ. 6,24 Οὐδεὶς
δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα
μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς
ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε
Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.
Ματθ. 6,24 Κανείς δεν ημπορεί να υπηρετή συγχρόνως δύο κυρίους·
διότι η θα μισήση τον ένα και θα αγαπήση τον άλλον η θα προσκολληθή στον ένα
και θα καταφρονήση τον άλλο. Και σεις δεν είναι δυνατόν να υπηρετήτε τον Θεόν
και τον πλούτον· η θα αγαπήσετε τον Θεόν και θα περιφρονήσετε τους επιγείους
θησαυρούς η θα υποδουλωθήτε εις αυτούς και θα καταφρονήσετε τον Θεόν.
Ματθ. 6,25 Διὰ τοῦτο
λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν
τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε·
οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς
καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;
Ματθ. 6,25 Δια τούτο ακριβώς και σας λέγω, μη φροντίζετε με
στενοχωρίαν και αγωνίαν δια την ζωήν σας, δηλαδή δια το τι θα φάγετε και το τι
θα πίετε, ούτε και δια το σώμα σας με τι θα ενδυθήτε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερον
από την τροφήν και το σώμα από το ένδυμα; (Ο Θεός, που σας έδωσε το
πολυτιμότερον, δεν θα σας δώση και το κατώτερον;)
Ματθ. 6 ,26 ἐμβλέψατε εἰς
τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ
σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας
καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά·
οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;
Ματθ. 6,26 Παρατηρήστε τα πτηνά του ουρανού και ίδετε ότι αυτά
ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν τροφάς εις αποθήκας. Και όμως ο
Πατήρ σας ο ουράνιος τα τρέφει. Σεις δεν έχετε ασυγκρίτως μεγαλυτέραν αξίαν από
αυτά;
Ματθ. 6,27 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν
μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν
αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;
Ματθ. 6,27 Ποιός δε από σας, όσας πολλάς και μεγάλας φροντίδας
και αν καταβάλη, ημπορεί να προσθέση στο ανάστημά του ένα πήχυν;
Ματθ. 6,28 καὶ περὶ ἐνδύματος
τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρῖνα τοῦ ἀγροῦ
πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει·
Ματθ. 6,28 Και περί του ενδύματος διατί φροντίζετε με τόσην
ανησυχίαν και αγωνίαν; Παρατηρήστε με προσοχήν τα άνθη του αγρού, πως φυτρώνουν
και πως αυξάνουν. Ούτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν.
Ματθ. 6,29 λέγω δὲ ὑμῖν
ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ
αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.
Ματθ. 6,29 Και όμως σας λέγω τούτο, ούτε και αυτός ο Σολομών με
όλην του την βασιλικήν μεγαλοπρέπειαν και δόξαν δεν εφόρεσε ποτέ ένα τόσον
περίλαμπρον ένδυμα ωσαν αυτό, με το οποίον περιβάλλεται ένα από τα ταπεινά αυτά
άνθη.
Ματθ. 6,30 Εἰ δὲ τὸν
χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς
κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ
πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;
Ματθ. 6,30 Εάν δε ο Θεός ενδύη με τόσην λαμπρότητα τα χορτάρια
του αγρού, που σήμερα υπάρχουν και αύριον ρίπτονται στον φούρνον, δεν θα ενδύση
πολύ περισσότερον σας, ολιγόπιστοι;
Ματθ. 6,31 μὴ οὖν
μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα;
Ματθ. 6,31 Λοιπόν μη κυριευθήτε ποτέ από την ανήσυχον μέριμναν
και μη λέγετε συνεχώς, τι θα φάγωμεν η τι θα πίωμεν η τι θα ενδυθώμεν;
Ματθ. 6,32 πάντα γὰρ ταῦτα
τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ
ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.
Ματθ. 6,32 Διότι οι ειδωλολάτραι (που δεν γνωρίζουν τα αιώνια
αγαθά και την στοργικήν πρόνοιαν του Θεού), επιζητούν αποκλεστικά και μόνον
αυτά τα φθαρτά αγαθά. Σεις όμως μην κυριεύεσθε από τέτοιες μέριμνες, διότι ο
Πατήρ σας ο ουράνιος γνωρίζει ότι έχετε ανάγκην από όλα αυτά, και σαν
πανάγαθος, που είναι, θα σας τα δώση.
Ματθ. 6,33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον
τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ,
καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
Ματθ. 6,33 Ζητείτε δε κατά πρώτον και κύριον λόγον την βασιλείαν
του Θεού και την αρετήν που θέλει από σας ο Θεός, και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά
θα σας δοθούν μαζή με τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
