Ἡ ἐπιζήμια εὐλάβεια (Ἀρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)
 |
Η επιζήμια προσέλευση
«μηδέ παγίδα και βρόχον ημίν εξαρτυέτω την επιζήμιον ευλάβειαν ο βαθύς εις πανουργίαν διάβολος» (Κύριλλος Αλεξανδρείας)
Ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής και μεγάλων εορτών όλοι οι χριστιανοί
πλησιάζουν στην Θεία Κοινωνία από μία συνήθεια ιερή και παράδοση αγία.
Αυτή η συνήθεια δείχνει τον πόθο της αιωνιότητος και τη χαρά για την
γεύση του Θεού. Είναι μία μυστική πηγαία ώθηση και ένας ακατάσχετος
πόθος για να πλησιάσουν τον Θεό. Έτσι πλάστηκε και έτσι γεννιέται με τον
φυσικό αυτό πόθο ο άνθρωπος. Όμως κάθε άγιο πράγμα και άγιο
πόθο ο διάβολος προσπαθεί να το διαστρέψει. Πιο εύκολα πιάνει η μέθοδος
της διαστροφής παρά η επιβολή της τέλειας άρνησης. Αφήνει μεν τον πόθο να υπάρχει μέσα στους χριστιανούς, βάζει όμως την επιζήμια ευλάβεια
σαν παγίδα και θηλιά στον λαιμό τους, ώστε και να έχουν την ψευδαίσθηση
ότι κοινωνούν σαν καλοί χριστιανοί, αλλά και να κολάζονται με την
ανάξια συμμετοχή τους στο μυστήριο. Είναι η πονηριά του διαβόλου, ο
οποίος με μαεστρία πλανεύει τον άνθρωπο.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
