Υποχρεωτική εκκλησιαστική κήδευση για όποιον το επιθυμεί. Το
αποκορύφωμα του «προοδευτικού» ολοκληρωτισμού.
Χαράλαμπος Άνδραλης
Σύμφωνα με το νέο νόμο περί επιλογής τόπου ενταφιασμού
(άρ. 15 του ν. 4368/2016),
κάθε
φυσικό πρόσωπο, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί ελεύθερα με ρητή δήλωση του ενώπιον
συμβολαιογράφου να ορίσει τον τύπο της τελετής της κηδείας του και τον τόπο
ενταφιασμού του, ενώ τα αρμόδια όργανα ή οι υπηρεσίες, που επιμελούνται της
ταφής του νεκρού, οφείλουν να συμμορφώνονται στη διατυπωθείσα επιθυμία του
θανόντος χωρίς οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση ή διαδικασία.
Με άλλα λόγια, οι κληρικοί είναι υποχρεωμένοι να
τελούν εκκλησιαστική κηδεία σε όποιον είχε εκφράσει την επιθυμία ως προς αυτό,
ανεξάρτητα αν ήταν χριστιανός! Επιπλέον, παρά την αντίθεση του ορθοδόξου
δόγματος στην επιλογή καύσης του νεκρού σώματος, το γράμμα του νόμου οδηγεί στο
συμπέρασμα ότι οι κληρικοί υποχρεούνται να τελέσουν κηδεία ενώπιον τεφροδόχου ή
ενώπιον σκηνώματος που πρόκειται να αποτεφρωθεί.
