Ιακ. 1,19 Ὥστε, ἀδελφοί
μου ἀγαπητοί, ἔστω πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ
ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι, βραδὺς
εἰς ὀργήν·
Ιακ. 1,19 Ωστε, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε
άνθρωπος γρήγορος και πρόθυμος να ακούη την αλήθειαν του Θεού, η οποία αναγεννά
και σώζει, και ας είναι ακόμη αργός και δυσκίνητος στο να ομιλή (δια τον φόβον
μήπως πη κάτι το άστοχον, το αμαρτωλόν και υβριστικόν). Ας είναι δε ακόμη αργός
και δυσκίνητος εις την οργήν, οποιαιδήποτε αφορμαί και αν του δίδωνται.
Ιακ. 1,20 ὀργὴ γὰρ
ἀνδρὸς δικαιοσύνην Θεοῦ οὐ κατεργάζεται.
Ιακ. 1,20 Διότι η οργή του ανθρώπου τον σκοτίζει, τον
εξάπτει, τον παρασύρει εις αδικήματα και δεν εργάζεται μέσα εις αυτόν
δικαιοσύνην Θεού.
Ιακ. 1,21 διὸ ἀποθέμενοι
πᾶσαν ῥυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίας ἐν πραΰτητι
δέξασθε τὸν ἔμφυτον λόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰς
ψυχὰς ὑμῶν.
Ιακ. 1,21 Δι' αυτό ακριβώς και σεις πετάξτε από τας ψυχάς
σας κάθε ηθικήν ακαθαρσίαν, ο,τι υπολείπεται μέσα σας από τας διαφόρους κακίας,
και δεχθήτε με πραότητα τον ευαγγελικόν λόγον, που εφυτεύθη μέσα σας δια του
Ιησού Χριστού και ο οποίος μόνος ημπορεί να σώση τας ψυχάς σας.
Ιακ. 1,22 Γίνεσθε δὲ
ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς.
Ιακ. 1,22 Να γίνεσθε δε τηρηταί του νόμου του Θεού και όχι
μόνον ακροαταί, εξαπατώντες τον ευατόν σας με την απλήν μόνον ακρόασιν του
θείου θελήματος.
Ιακ. 1,23 ὅτι εἴ
τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶ καὶ οὐ ποιητής, οὗτος
ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοοῦντι τὸ πρόσωπον τῆς
γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ·
Ιακ. 1,23 Διότι, εάν κανείς είναι ακροατής μόνον του λόγου
και όχι τηρητής, αυτός ομοιάζει με τον άνθρωπον, ο οποίος απλώς και μόνον
εκύτταξε καλά στον καθρέπτην την φυσιογνωμίαν του·
Ιακ. 1,24 κατενόησε γὰρ ἑαυτὸν
καὶ ἀπελήλυθε, καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποῖος
ἦν.
Ιακ. 1,24 διότι αυτός είδε μεν καλά τον ευατόν του στον
καθρέπτην και έφυγε, αλλά αμέσως εξέχασε ποίος ήτο. (Καθρέπτης είναι ο νόμος
του Θεού, δια να γνωρίσωμεν τας ελλείψεις μας· εάν δεν τας προσέξωμεν και δεν
ενδιαφερθώμεν δια την διόρθωσίν των, λησμονούμεν έντος ολίγου τον εαυτόν μας
και τον νόμον του Θεού).
Ιακ. 1,25 ὁ δὲ
παρακύψας εἰς νόμον τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίας καὶ
παραμείνας, οὗτος οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονῆς
γενόμενος, ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου, οὗτος μακάριος ἐν
τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται.
Ιακ. 1,25 Εκείνος όμως που έσκυψε με πολλήν προσοχήν και
εμελέτησε προσεκτικά τον τέλειον νόμον του Ευαγγελίου, ο οποίος χαρίζει την
ηθικήν ελευθερίαν και έμεινε με σταθερότητα στον νόμον αυτόν, αυτός δεν έγινε
ακροατής απλώς, που λησμονεί, αλλά τηρητής των έργων, που διατάσσει ο νόμος.
Αυτός θα είναι μακάριος και τρισευτυχισμένος δια την τήρησιν του θείου
θελήματος.
Ιακ. 1,26 Εἴ τις δοκεῖ
θρῆσκος εἶναι ἐν ὑμῖν μὴ χαλιναγωγῶν
γλῶσσαν αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ,
τούτου μάταιος ἡ θρησκεία.
Ιακ. 1,26 Εάν κανείς από σας νομίζη ότι είναι ευσεβής και
πιστός εις τα καθήκοντα, που επιβάλλει η θρησκεία, δεν χαλιναγωγή όμως την
γλώσσαν τοη, αλλ' εξαπατά την καρδίαν του με την πλανεμένην αυτήν αντίληψίν
του, μάθετε ότι του ανθρώπου αυτού είναι ανωφελής και άχρηστος η θρησκεία.
Ιακ. 1,27 θρησκεία καθαρὰ
καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη
ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν
τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν
ἀπὸ τοῦ κόσμου.
Ιακ. 1,27 Θρησκεία καθαρά και αμόλυντος ενώπιον του Θεού
και Πατρός είναι αυτή, να επισκέπτεται κανείς με αγάπην και καλωσύνην τα ορφανά
και τας χήρας, δια να τους προσφέρη την προστασίαν και παρηγορίαν εις την
θλίψιν των, και συγχρόνως να τηρή τον ευατόν του καθαρόν και αμόλυντον από την
αμαρτίαν, που κυριαρχεί στον κόσμον.
Μαρκ. 11,27 Καὶ ἔρχονται
πάλιν εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἐν τῶ ἱερῷ
περιπατοῦντος αὐτοῦ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ
πρεσβύτεροι
Μαρκ. 11,27 Και έρχονται πάλιν εις τα Ιεροσόλυμα και καθώς αυτός
επεριπατούσε εις την αυλήν του ναού, έρχονται προς αυτόν οι αρχιερείς και οι
γραμματείς και οι πρεσβύτεροι
Μαρκ. 11,28 καὶ λέγουσιν αὐτῷ·
ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; ἢ τίς
σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἵνα ταῦτα ποιῇς;
Μαρκ. 11,28 και του λέγουν· “με ποίαν εξουσίαν ενεργείς αυτά; Η
ποιός σου έδωκε την εξουσίαν αυτήν να κάνης αυτά, δηλαδή να διώχνης τους
πωλούντας και αγοράζοντας από το ιερόν”;
Μαρκ. 11,29 ὁ δὲ Ἰησοῦς
ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ἐπερωτήσω ὑμᾶς
κἀγὼ ἕνα λόγον, καὶ ἀποκρίθητέ μοι, καὶ ἐρῶ
ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.
Μαρκ. 11,29 Ο δε Ιησούς απεκρίθη και είπεν εις αυτούς· “Θα σας
ερωτήσω κι' εγώ ένα λόγον. Δώστε μου σεις απόκρισιν εις αυτόν, και τότε θα σας
πω και εγώ, με ποίαν εξουσίαν ενεργώ αυτά.
Μαρκ. 11,30 τὸ βάπτισμα Ἰωάννου
ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων; ἀποκρίθητέ
μοι.
Μαρκ. 11,30 Το βάπτισμα του Ιωάννου (ο οποίος όπως ξεύρετε έδωσε
επίσημον μαρτυρίαν για μένα) ήτο από τον ουρανόν, κατόπιν δηλαδή εντολής του
Θεού, η ήτο απατηλή επινόησις των ανθρώπων; Απαντήστε μου”.
Μαρκ. 11,31 καὶ ἐλογίζοντο
πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ
οὐρανοῦ, ἐρεῖ· διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε
αὐτῷ;
Μαρκ. 11,31 Εκείνοι τότε εσυλλογίζοντο από μέσα των και έλεγαν· “εάν
πούμε, ότι ήτο από τον ουρανόν, θα πη· διατί λοιπόν σεις δεν επιστεύσατε εις
αυτόν;
Μαρκ. 11,32 ἀλλὰ εἴπωμεν,
ἐξ ἀνθρώπων; -ἐφοβοῦντο τὸν λαόν· ἅπαντες
γὰρ εἶχον τὸν Ἰωάννην ὅτι προφήτης ἦν.
Μαρκ. 11,32 Αλλά να είπωμεν, ότι ήτο από μίαν επινόησις ανθρώπων;”-
Εφοβούντο όμως τον λαόν, διότι όλοι ανεξαιρέτως επίστευαν ότι ο Ιωάννης ήτο
προφήτης.
Μαρκ. 11,33 καὶ ἀποκριθέντες
λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· οὐκ οἴδαμεν. καὶ ὁ
Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς· οὐδὲ
ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ
ταῦτα ποιῶ.
Μαρκ. 11,33 Και τότε αυτοί (που ως διδάσκαλοι του λαού έπρεπε να
διακρίνουν το καλόν από το κακόν και να διαφωτίζουν τον λαόν) απήντησαν και
είπαν στον Ιησούν· “δεν ηξεύρομεν από που ήτο το βάπτισμα του Ιωάννου”. Και ο
Ιησούς απεκρίθη και τους είπε· “διότι είσθε δόλιοι και ανειλικρινείς ούτε και
εγώ σας λέγω με ποίαν εξουσίαν πράττω αυτά”.
