Τιτ. 1,15 Να μη λαμβάνουν υπ' όψιν των όσα περί καθαρών και ακαθάρτων φαγητών διδάσκουν
οι ψευδάδελφοι Ιουδαίοι. Διότι εις μεν τους καθαρούς
κατά την καρδίαν είναι όλα καθαρά· εις δε τους
μολυσμένους από την αμαρτίαν και απίστους τίποτε δεν
είναι καθαρόν, αλλά έχει μολυνθή
ο νους των και η συνείδησίς των.
Τιτ.
1,16 Θεὸν ὁμολογοῦσιν
εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ
ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι.
Τιτ. 1,16 Ομολογούν με τα λόγια, ότι
γνωρίζουν τον Θεόν, με τα έργα των όμως τον αρνούνται. Είναι δε έτσι βδελυροί και αποτρόπαιοι και
απειθείς και δια κάθε καλόν έργον
ανίκανοι και ανάξιοι.
Τιτ.
2,1 Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ.
Τιτ. 2,1 Συ όμως δίδασκε εκείνα που
πρέπει και ταιριάζουν εις την ορθήν και αγίαν διδασκαλίαν.
Τιτ.
2,2 Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ.
Τιτ. 2,2 Διδάσκε
τους γέροντας να είνα προσεκτικοί και άγρυπνοι,
σεμνοί, φρόνιμοι και συνετοί, υγιείς και ρωμαλέοι εις την ορθήν
πίστιν, εις την αγάπην, εις
την υπομονήν.
Τιτ.
2,3 Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ
διαβόλους, μὴ οἴνῳ
πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους,
Τιτ. 2,3 Επίσης τας ηλικιωμένας γυναίκας να είναι εις την εξωτερικήν
των εμφάνισιν και ενδυμασίαν
ιεροπρεπείς, (όπως ταιριάζει εις ευσεβείς ανθρώπους)· να μη παρασύρωνται
εις διαβολάς και συκοφαντίας, να μην είναι υποδουλωμέναι στο πολύ κρασί, να διδάσκουν τα καλά και
αληθινά,
Τιτ.
2,4 ἵνα σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι,
φιλοτέκνους,
Τιτ. 2,4 δια να νουθετούν και
σωφρονίζουν τας νέας, ώστε αυταί να αγαπούν τους
άνδρας των, να άγαπούν τα παιδιά των,
Τιτ.
2,5 σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται.
Τιτ. 2,5 να είναι εγκρατείς, αγναί, νοικοκυρές, που θα φροντίζουν για τα σπίτια των, αγαθαί και καλόκαρδοι, που θα υποτάσσωνται
στους άνδρας των, δια να μη βλασφημήται από αυτούς ο
λόγος του Θεού.
Τιτ.
2,6 Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν,
Τιτ. 2,6 Επίσης τους νεωτέρους να τους νουθετής και να
τους προτρέπης να είναι εγκρατείς και σώφρονες,
Τιτ.
2,7 περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδιαφθορίαν,
σεμνότητα, ἀφθαρσίαν,
Τιτ. 2,7 προσφέρων
τον ευατόν σου κατά πάντα παράδειγμα καλών έργων και φροντίζων, ώστε η διδασκαλία σου να είναι αγνή και καθαρά,
να εμπνέη την σεμνότητα, να είναι σταθερή και
απρόσβλητη από την φθοράν και αλλοίωσιν.
Τιτ.
2,8 λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁ
ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων περὶ ἡμῶν λέγειν φαῦλον.
Τιτ. 2,8 Να είναι λόγος υγιής και απηλλαγμένος από την ασθένειαν
της αιρέσεως, άμεμπτος και ακατάκριτος, ώστε και ο
πολέμιος να εντραπή, μη έχων κανένα κακόν να είπη εις βάρος μας.
Τιτ.
2,9 Δούλους
ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας,
Τιτ. 2,9 Πρότρεπε
τους δούλους να υποτάσσωνται στους κυρίους των, να
είναι προς αυτούς ευάρεστοι εις όλα, να μη αντιλέγουν,
Τιτ.
2,10 μὴ νοσφιζομένους, ἀλλὰ πίστιν πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν.
Τιτ. 2,10 να μη κατακρατούν και
κλέπτουν, αλλά να δείχνουν επάνω εις τα πράγματα πάντοτε κάθε αξιοπιστίαν και εντιμότητα, αγαθήν
και σύμφωνον προς το θέλημα του Θεού, δια να
στολίζουν έτσι εις όλα την διδασκαλίαν του σωτήρος ημών Θεού.
Λουκ.
21,37 Ἦν δὲ τὰς ἡμέρας
ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, τὰς δὲ νύκτας ἐξερχόμενος
ηὐλίζετο εἰς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν·
Λουκ. 21,37 Τας ημέρας δε εκείνας εδίδασκε όπως πρώτα ο Κυριος στο
ιερόν, κατά δε την νύκτα έβγαινεν από την Ιερουσαλήμ και έμενε στο όρος, που
εκαλείτο “όρος των Ελαιών”.
Λουκ.
21,38 καὶ πᾶς ὁ
λαὸς ὤρθριζε πρὸς αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει
ἀκούειν αὐτοῦ.
Λουκ. 21,38 Και όλος ο λαός πρωϊ-πρωϊ ήρχετο εις αυτόν μέσα προς
τας αυλάς του ναού, δια να τον ακούη.
Λουκ.
22,1 Ἤγγιζε δὲ ἡ
ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα.
Λουκ. 22,1 Επλησίαζε δε η εορτή, κατά την οποίαν οι Ισραηλίται
επί επτά ημέρας έτρωγαν ψωμί άζυμο και η οποία ελέγετο πάσχα.
Λουκ.
22,2 καὶ ἐζήτουν οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν
αὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν.
Λουκ. 22,2 Και εζητούσαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, με
ποιόν τρόπον να τον φονεύσουν, χωρίς να εκτεθούν· διότι εφοβούντο τον λαόν.
Λουκ.
22,3 Εἰσῆλθε δὲ ὁ
σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην,
ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα,
Λουκ. 22,3 Εμπήκε δε ο σατανάς στον Ιούδα, τον επονομαζόμενον
Ισκαριώτην, ο οποίος ήτο ένας από τους δώδεκα Αποστόλους.
Λουκ.
22,4 καὶ ἀπελθὼν
συνελάλησε τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ
στρατηγοῖς τὸ πῶς αὐτὸν παραδῶ αὐτοῖς.
Λουκ. 22,4 Και αυτός επήγε και συνενοήθηκε με τους αρχιερείς και
τους γραμματείς και τους στρατηγούς της φρουράς του ναού, πως θα παρέδιδε εις
αυτούς ασφαλώς τον Χριστόν.
Λουκ.
22,5 καὶ ἐχάρησαν, καὶ
συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι·
Λουκ. 22,5 Και εχάρησαν αυτοί, διότι ένας από τους δώδεκα σαν
προδότης θα τους βοηθούσε στο έγκλημά των, και συνεφώνησαν να του δώσουν
χρήματα.
Λουκ.
22,6 καὶ ἐξωμολόγησε,
καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν
αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου.
Λουκ. 22,6 Και αυτός τους διαβεβαίωσε με όλην του την καρδιά, να
τους βοηθήση. Και εζητούσε κατάλληλον ευκαιρίαν να παραδώση εις αυτούς τον
Χριστόν κρυφά από τον λαόν.
Λουκ.
22,7 Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα
τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα,
Λουκ. 22,7 Ηλθε η ημέρα των αζύμων, η οποία ήρχιζε από την δύσιν
της Μ.Πεμπτης και ετελείωνε με την δύσιν της Μ.Παρασκευής. Κατ' αυτήν έπρεπε οι
Εβραίοι να ετοιμάσουν τα άζυμα ψωμιά, να θυσιάσουν δε και να ψήσουν τον
πασχάλιον αμνόν, ώστε να είναι έτοιμος μετά την δύσιν της Παρασκευής, που θα
ήρχιζε η μεγάλη ημέρα του Πασχα.
Λουκ.
22,8 καὶ ἀπέστειλε
Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν
τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.
Λουκ. 22,8 Και έστειλε ο Ιησούς κατά το απόγευμα της Μ.Πεμπτης
τον Πετρον και τον Ιωάννην και τους είπε· “πηγαίνετε και ετοιμάσατέ μας το
Πασχα, δια να φάγωμεν”.
