Ο ιστορικός της Καινής Διαθήκης, ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς,
αναφερόμενος στο 11ο κεφάλαιο του Βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων για
την παρουσία του Θεού στην Αντιόχεια στην οποία για πρώτη φορά οι
μαθητές του Χριστού ονομάσθηκαν Χριστιανοί, σημειώνει ένα χαρακτηριστικό
γνώρισμα για τη μορφή του Αποστόλου Βαρνάβα.
«Ην ανήρ αγαθός και πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως». Και ακόμη
«παρεκάλει πάντας τη προθέσει της καρδίας προσμένειν τω Κυρίω»1.
Η παράκληση ήταν το ιδιαίτερο γνώρισμα του Αποστόλου. Δηλαδή,
ενίσχυε, προέτρεπε, ενθάρρυνε όλους με θερμή καρδιά και πρόθυμη διάθεση
να μένουν πιστοί και αφοσιωμένοι. Η παράκληση είναι ένα εφόδιο πολύτιμο
και αναγκαίο στη μετάδοση του ευαγγελικού μηνύματος. Αυτήν παρουσιάζει
στην προς Εβραίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος: «Παρακαλείτε εαυτούς
καθ΄ εκάστην ημέραν άχρις ου το σήμερον καλείται» – «Να προτρέπετε ο
ένας τον άλλον κάθε μέρα όσο διαρκεί το σήμερα της παρούσης ζωής»2.
