Ομιλία
αγίου
Βασιλείου του Μεγάλου,
στο χωρίο του Ευαγγελίου "Καθελῶ
μου τάς ἀποθήκας
καί μείζονας οἰκοδομήσω"
(Λουκά 12, 18) και για την πλεονεξία,
σε νεοελληνική απόδοση
1.
Υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Πιο
συγκεκριμένα, ή οι θλίψεις βασανίζουν
τις καρδιές όπως το χρυσάφι στο καμίνι,
και δοκιμάζουν
την υπομονή και την ανθεκτικότητά τους
ή, πολλές φορές, οι ευλογίες και τα πλούτη
της ζωής αυτής γίνονται πεδίο
δοκιμασίας και πειρασμός
για τους περισσότερους. Πράγματι, είναι
εξίσου δυσκατόρθωτο να μη χάσει τη
δύναμή της η ψυχή στις μεγάλες δυσκολίες
της ζωής, όπως και το να μην υπερηφανευθεί
στις ευτυχείς καταστάσεις.
Παράδειγμα
για το πρώτο είδος των πειρασμών είναι
ο μέγας Ιώβ. Αυτός ο ακαταμάχητος αθλητής,
αντιμετώπισε με ακατάβλητο ψυχικό
σθένος και ακλόνητη γενναιότητα καρδιάς
όλη τη χειμαρρώδη διαβολική επιθετικότητα
και βία εναντίον του, και αναδείχθηκε
τόσο ανώτερος από τους πειρασμούς, όσο
ήταν μεγάλα και ανυπέρβλητα τα αγωνίσματα
που του παρουσίασε ο εχθρός.
Παραδείγματα
τώρα για τους πειρασμούς, που προέρχονται
από την ευημερία, υπάρχουν πολλά. Ένα
απ' αυτά είναι και ο
άφρονας πλούσιος της παραβολής του
Ευαγγελίου
που μόλις τώρα αναγνώσαμε.
Ο
πλούσιος αυτός, ενώ είχε πολλά πλούτη
στα χέρια του, επιθυμούσε να αποκτήσει
περισσότερα. Και ο
φιλάνθρωπος Θεός δεν τον καταδίκασε
από την αρχή για την αγνώμονα συμπεριφορά
του, αλλά πάντοτε στον υπάρχοντα πλούτο
του πρόσθετε και άλλον, μήπως τυχόν
κάποτε επερχόταν κορεσμός στην ψυχή
του και οδηγείτο στην ημερότητα και
στην ανθρωπιά.
Ας
δούμε όμως τι μας λέει το χωρίο αυτό:
«Ενός
ανθρώπου πλούσιου τα χωράφια είχαν
μεγάλη σοδειά. Και αυτός έπεσε τότε σε
αγχώδη περισυλλογή και έλεγε: «Τι να
κάνω; Πού να συγκεντρώσω και να αποθηκεύσω
τα εισοδήματά μου;».
Και, ύστερα από μεγάλο ταλανισμό και
βαθιά περισυλλογή, είπε: «Αυτό
θα κάνω: Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου
και θα κτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα
συγκεντρώσω όλα τα γεννήματα και τα
αγαθά μου».
