Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Δευτέρας 11 Ἰουλίου

Ἀπόστολος: (Β΄Κορ. ς΄1- 10 )
Β Κορ. 6,1          Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς
Β Κορ. 6,1                 Συνεργαζόμενοι δε με τον Θεόν δια να συμφιλιωθή με αυτόν ο κόσμος, σας παρακαλούμεν να προσέξετε, μήπως ματαίως και ανωφελώς δεχθήτε την χάριν του Θεού.
Β Κορ. 6,2          λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας-
Β Κορ. 6,2                Αι ευκαιρίαι της σωτηρίας παρέρχονται. Διότι η Γραφή λέγει· “εις κατάλληλον και ευπρόσδεκτον καιρόν σε ήκουσα και σε εδέχθην και εις περίοδον, που προσφέρεται προς σωτηρίαν, σε εβοήθησα”. Ιδού τώρα είναι ο κατάλληλος και ευπρόσδεκτος καιρός, ιδού τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας.
Β Κορ. 6,3          μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία,
Β Κορ. 6,3                Τωρα και ημείς ως πρεσβευταί του Θεού μεσιτεύομεν και παρακαλούμεν να δεχθήτε την σωτηρίας, χωρίς να δίδωμεν εις κανένα ουδεμίαν αφορμήν προσκόμματος, δια να μη γίνη κατά κανένα τρόπον θέμα μομφής και εμπαιγμού η διακονία, που μας ανέθεσεν ο Κυριος.
Β Κορ. 6,4          ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,
Β Κορ. 6,4                Αλλά τουναντίον εις κάθε περίστασιν και με κάθε έργον συσταίνομεν και προβάλλομεν τους εαυτούς μας σαν γνησίους υπηρέτας του Θεού με πολλήν υπομονήν, με θλίψεις, με ανάγκας, με στενοχωρίας,
Β Κορ. 6,5          ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,
Β Κορ. 6,5                με δαρμούς, με φυλακίσεις, με συνεχείς μετακινήσεις-είτε ένεκα των διωγμών είτε ένεκα των αναγκών του έργου μας-με κόπους, με αγρυπνίας, με νηστείας,
Β Κορ. 6,6          ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,
Β Κορ. 6,6                με αγνότητα από κάθε μολυσμόν, με την άδολον γνώσιν της αληθείας, με την μακροθυμίαν, με ημερότητα και καλωσύνην, με τας δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, με αγάπην ειλικρινή και άδολον,
Β Κορ. 6,7          ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,
Β Κορ. 6,7                με το κήρυγμα, δια του οποίου εξαγγέλεται η αλήθεια, με την δύναμιν του Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά, σαν εκείνα που κρατούν οι επιτιθέμενοι κατά την μάχην, και με τα όπλα τα αριστερά, σαν εκείνα που κρατούν οι αμυνόμενοι με το αριστερόν των χέρι, όπως είναι η ασπίδα.
Β Κορ. 6,8          διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς,
Β Κορ. 6,8                Μαρτυρούμεν και βεβαιώνομεν επάνω εις τα πράγματα ποίοι είμεθα με την δόξαν, την οποίαν ο Θεός και οι πιστοί άνθρωποι μας αποδίδουν, αλλά και με την περιφρόνησιν εκ μέρους των απίστων, με την δυσφήμησιν εκ μέρους των διαβολέων, με τον έπαινον και την καλήν φήμην εκ μέρους των πιστών, με την κατηγορίαν εκ μέρους των απίστων ότι είμεθα απατεώνες και με την ομολογίαν εκ μέρους των πιστών ότι είμεθα ειλικρινείς.
Β Κορ. 6,9          ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι,
Β Κορ. 6,9                Εργάται του Ευαγγελίου ημείς ζώμεν εν μέσω του κόσμου ως άγνωστοι δια την ασημότητα ημών, αλλά και ως πολύ καλά γνωστοί από τους πιστούς δια το έργον μας, ως κινδυνεύοντες κάθε ημέραν να αποθάνωμε, αλλ' ιδού ότι ζώμεν, ως βασανιζόμενοι και τιμωρούμενοι, αλλά και μη θανατούμενοι έως τώρα,
Β Κορ. 6,10        ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.
Β Κορ. 6,10              ως άνθρωποι, που είμεθα συνεχώς βυθισμένοι εις την λύπην, ημείς οι οποίοι εν τούτοις εις την πραγματικότητα πάντοτε χαίρομεν, ως πτωχοί οι οποίοι κάμνομεν πολλούς άλλους πλουσίους, ως άνθρωποι ποι δεν έχομεν τίποτε και όμως κατέχομεν τα πάντα.

Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ζ΄36- 50 )
Λουκ. 7,36         Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου ἀνεκλίθη.
Λουκ. 7,36                Τον παρακαλούσε δε κάποιος από τους Φαρισαίους να φάγη μαζή του. Και αφού εισήλθεν στο σπίτι του Φαρισαίου, εξηπλώθη, κατά συνήθειαν που επικρατούσε τότε, πλησίον της τραπέζης του φαγητού.
Λουκ. 7,37         καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου
Λουκ. 7,37                Και ιδού μία γυναίκα της πόλεως αυτής, η οποία ήτο αμαρτωλή, όταν επληροφορήθη ότι ο Ιησούς τρώγει εις την οικίαν του Φαρισαίου, έφερε ένα αλαβάστρινον δοχείον γεμάτο μύρον.
Λουκ. 7,38         καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ.
Λουκ. 7,38                Και αφού εστάθη πίσω, πλησίον στους πόδας του Ιησού, ανελύθη εις δάκρυα και ήρχισεν να βρέχη τους πόδας του με τα δάκρυά της, και να τους σπογγίζη με τας τρίχας της κεφαλής της. Συγρόνως δε εφιλούσε συνεχώς με βαθείαν ευλάβειαν τους πόδας του και τους ήλειφε με μύρον.
Λουκ. 7,39         ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι.
Λουκ. 7,39                Οταν δε ο Φαρισαίος, που τον είχε καλέσει στο γεύμα, είδε το γεγονός αυτό, είπε μέσα του· Εάν αυτός ήτο προφήτης, θα εγνώριζε ποίας διαγωγής είναι η γυναίκα αυτή που τον εγγίζει, θα εγνώριζε δηλαδή ότι είναι αμαρτωλή.
Λουκ. 7,40         καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν, ὁ δέ φησι· διδάσκαλε, εἰπέ.
Λουκ. 7,40                Και ο Ιησούς απαντών στους διαλογισμούς αυτούς του Σιμωνος είπε· “Σιμων, έχω κάτι να σου πω”. Εκείνος δε είπε· “διδάσκαλε, λέγε”.
Λουκ. 7,41         δύο χρεωφειλέται ἦσαν δανειστῇ τινι. ὁ εἷς ὤφειλε δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα.
Λουκ. 7,41                 “Ησαν δύο χρεωφειλέται προς κάποιον δανειστήν. Ο ένας του εχρεωστούσε πεντακόσια δηνάρια ο δε άλλος πενήντα.
Λουκ. 7,42         μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο· τίς οὖν αὐτῶν, εἰπέ, πλεῖον αὐτὸν ἀγαπήσει;
Λουκ. 7,42                Επειδή δε δεν είχαν αυτοί να εξοφλήσουν το χρέος των, ο δανειστής το εχάρισε και στους δύο. Πες μου. ποιός από τους δύο θα τον αγαπήση περισσότερον;”
Λουκ. 7,43         ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπεν· ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὀρθῶς ἔκρινας.
Λουκ. 7,43                Απεκρίθη δε ο Σιμων και είπε· νομίζω, ότι εκείνος στον οποίον εχάρισε το μεγαλύτερον χρέος”. Ο δε Ιησούς του είπε· “ορθή είναι η κρίσις σου”.
Λουκ. 7,44         καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε.
Λουκ. 7,44                Και αφού εγύρισε προς την γυναίκα, είπε στον Σιμωνα· “βλέπεις αυτήν την γυναίκα; Ηλθα στο σπίτι σου και δεν μου έδωσες νερό να δια το πλύσιμο των ποδιών μου. Αυτή όμως έβρεξε τα πόδια μου με τα δάκρυα της και τα εσπόγγισε με τας τρίχας της κεφαλής της.
Λουκ. 7,45         φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ᾿ ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας.
Λουκ. 7,45                Συ δεν μου έδωσες φίλημα, όπως συνηθίζουν δια τον κάθε φιλοξενούμενον· αυτή δε από την ώραν που εμπήκε στο σπίτι, δεν έπαυσε με πολλήν ευλάβειαν να καταφιλή τους πόδας μου.
Λουκ. 7,46         ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας.
Λουκ. 7,46                Συ δεν μου άλειψες την κεφαλήν ούτε με απλό λάδι. Αυτή δε μου άλειψε τους πόδας με πανάκριβο μύρον.
Λουκ. 7,47         οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ.
Λουκ. 7,47                Ενεκα δε τούτου ακριβώς σου λέγω ότι είναι συγχωρημέναι αι πολλαί αυτής αμαρτίαι, διότι ηγάπησε πολύ εμέ τον Λυτρωτήν, και επόθησε βαθύτατα την λύτρωσίν της. Εκείνος δε που νομίζει ότι ολίγον χρέος έχει απέναντι του Θεού, ολίγον αγαπά”.
Λουκ. 7,48         εἶπε δὲ αὐτῇ· ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι.
Λουκ. 7,48                Είπε δε προς αυτήν ο Ιησούς· “είναι συγχωρημέναι αι αμαρτίαι σου”
Λουκ. 7,49         καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν;
Λουκ. 7,49                Και αυτοί, που παρεκάθηντο μαζή του στο τραπέζι ήρχισαν να σκέπτωνται και να λέγουν από μέσα των· “ποιός είναι αυτός, ο οποίος και αμαρτίας ακόμη συγχωρεί;”
Λουκ. 7,50         εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
Λουκ. 7,50                Είπε δε προς την γυναίκα ο Ιησούς· “η πίστις σου σε έχει σώσει· πήγαινε με ειρηνική και καθαράν την καρδίαν σου στον δρόμον της ειρήνης”.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ ἐκκοσμίκευση τῶν χριστιανῶν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: 

Μᾶς λέει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ὅτι «ὁ κόσμος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄Ἰω. 5,17) καί «ὅστις βουληθεῖ εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται» (Ἰακ. 4,4). Τί σημαίνει «ὁ κόσμος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται»; Σημαίνει ὅτι ἡ βάση τοῦ κόσμου, τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος, εἶναι ὁ πονηρός, ὁ διάβολος.
Τά ἰδανικά τοῦ κόσμου, οἱ στόχοι καί οἱ ἐπιδιώξεις δηλαδή τοῦ κοσμικοῦ ἀνθρώπου εἶναι τρεῖς:
- Πρῶτον ἡ ὕλη, δηλαδή τά ὑλικά ἀγαθά, τά χρήματα καί γενικά οἱ ὑλικές ἀξίες.
- Δεύτερον οἱ σωματικές ἡδονές, δηλαδή ἡ ἀπόλαυση τοῦ σώματος καί τῶν αἰσθήσεων, ἡ ξεκούραση τοῦ σώματος, ἡ ζωή χωρίς κόπο καί ἡ ἀναζήτηση τῆς εὐδαιμονίας καί τῆς καλῆς ζωῆς.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. "Πρῶτο ἡ ὕλη ὡς εἴδωλο." ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Ας προχωρήσουμε παρακάτω. Την αθεΐα ή την απιστία αναπόφευκτα ακολουθεί η ειδωλολατρία. Αφού μόλις ο άνθρωπος αρνηθεί το Θεό γεμίζει το κενό της ψυχής του με κάτι άλλο, το όποιο προσκυνά ως μέγιστη πραγματικότητα ή μέγιστη αξία. 
Ο ασεβής την πίστη πρός τον Έναν Θεό την αντικαθιστά με πολλά είδωλα. Ποτέ κανείς ειδωλολάτρης δεν προσκύνησε μόνο ένα είδωλο. Την ειδωλολατρία συνοδεύει η χαοτική ψυχή του ανθρώπου, ενώ η πίστη στον έναν Θεό φέρνει στήν ψυχή κλασική απλότητα, καθαρότητα και προορισμό. Πόσο όμως ο άνθρωπος μπορεί να δει μέσα στο σημερινό πνευματικό χάος του μεγάλου πλήθους μορφωμένων Ευρωπαίων και Αμερικανών και εάν είναι σε θέση να απαριθμήσει τις πιο βαριές πληγές τους, εκείνων πού πρός το παρόν τώρα έχουν κυρίως πέντε είδωλα στα όποια δεν προσφέρουν τίποτα λιγότερο παρά μόνο τη Θεϊκή τιμή.
Πρώτο η ύλη ως είδωλο.
Δεύτερο το εγώ ως είδωλο.

Ἡ κρυφή ὑπερηφάνεια (Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου)


– Μου είπατε, Γέροντα, ότι έχω κρυφή υπερηφάνεια. Ποιά είναι η κρυφή υπερηφάνεια;
– Είναι η εσωτερική υπερηφάνεια. Και η εσωτερική υπερηφάνεια είναι πολύ χειρότερη από την εξωτερική.

– Γέροντα, τί διαφορά έχει η εξωτερική από την εσωτερική υπερηφάνεια; 
– Η εξωτερική υπερηφάνεια φαίνεται και θεραπεύεται εύκολα. Ο άνθρωπος που έχει εξωτερική υπερηφάνεια φαίνεται και από τα ρούχα του και από το περπάτημά του και από την ομιλία του, και έτσι μπορεί κανείς να του πη καμμιά κουβέντα και να βοηθηθή. Ενώ η κρυφή υπερηφάνεια είναι πολύ ύπουλη και γι᾿ αυτό δύσκολα θεραπεύεται. Κρύβεται και δεν την βλέπουν οι άλλοι· μόνον ένας πεπειραμένος μπορεί να την καταλάβη. Η κρυφή υπερηφάνεια συνήθως υπάρχει στους πνευματικούς ανθρώπους. Και τότε, ενώ έχουν εξωτερικά σχήματα ταπεινά, σχήματα ευλαβείας, μέσα τους κρύβουν του κόσμου την υπερηφάνεια! Βλέπεις, ντύνεται στα κουρέλια το ταγκαλάκι... 

Ἡ πτώση τοῦ Ἐωσφόρου καί τοῦ ἀνθρώπου (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

 

         ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 3 Ἰουλίου 2016
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
1. Λέγαμε στό προηγούμενο κήρυγμά μας, ἀδελφοί χριστιανοί, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος κατά τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως γιά νά ἔχει νόημα ἡ ζωή του καί νά εἶναι πραγματικά ἄνθρωπος πρέπει ἡ καρδιά του νά εἶναι στραμμένη στόν Χριστό καί νά μιμεῖται τήν ζωή του Χριστοῦ. Γιατί ὁ Χριστός σαρκώθηκε καί ἔζησε ἀνάμεσά μας καί μέ τήν ζωή του μᾶς χάραξε πορεία πού πρέπει καί ᾽μεῖς νά ἀκολουθοῦμε. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὁ Χριστός μᾶς ἄφησε «ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α´ Πέτρ. 2,21). Οἱ ἅγιοι ἔγιναν μιμητές τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ» (Α´ Κορ. 11,1).
2. «Κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ», λοιπόν, «κατ᾽ εἰκόνα Χριστοῦ», δημιουργήθηκε ὁ ἄνθρωπος, γιά νά πετύχει τό «καθ᾽ ὁμοίωσιν» μέ Αὐτόν. Ἀλλά ἔπρεπε νά περάσει ἀπό μία ἄσκηση γιά νά τό πετύχει αὐτό. Ἡ ἄσκηση ἦταν νά ὑπακούσει στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί νά μήν φάγει ἀπό τόν ἀπηγορευμένο καρπό. Γιατί δέν θά ἦταν ἀρετή γιά τόν ἄνθρωπο, ἄν τόν ἀνάγκαζε ὁ Θεός νά κάνει τό καλό.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ Ὀρθόδοξος παράδοσις καὶ ὁ σύγχρονος κόσμος Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης (+)

(Ἀπὸ τὴν ὁμιλία ποὺ εἶχε κάμει στὴ Λεμεσὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1981 ὁ πατὴρ Θεόκλητος Διονυσιάτης.)

Τώρα ποὺ εὑρισκόμεθα εἰς τὸν 20ον αἰώνα, εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν μὲ τὰς συγχρόνους ἀντιλήψεις του, μὲ τὰς ἰδιότυπους δομάς του, μὲ τὴν ἀλλοφροσύνην του, μὲ τὴν σύνεσίν του, μὲ τὴν ἀλογίαν του καὶ τὴν λογικήν του, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει νὰ πῆ τίποτε νεώτερον ἀπ' ὅ,τι εἶπε. Ἁπλῶς μπορεῖ νὰ χρησιμοποιῆ μεθόδους διαφόρους αἱ ὁποῖαι ἐπιβάλλονται λόγῳ τῶν συνθηκῶν τοῦ συγχρόνου κόσμου. Ὅ,τι ὅμως εἶπε διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων, συνεχίζει νὰ τὸ λέγη καὶ σήμερα εἰς τὸν κόσμον. Ἐὰν ἀκολουθῶμεν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ τὴν ἐν Ἁγίῶ Πνεύματι διδασκαλίαν των ἀγωνιζόμενοι νὰ οἰκειοθῶμεν αὐτὴν διὰ πείρας, τότε θὰ καταλάβωμεν τί θησαυροὺς ἔχει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ περί ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας ἀναφορά τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Μυστικοῦ


Η ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ
«Οικονομία εστί μίμησις της θείας φιλανθρωπίας»
 
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
 
 «Οικονομία εστί μίμησις της θείας φιλανθρωπίας» (PG 111,213), αναφέρει ο Άγιος Νικόλαος ο Μυστικός (852-925).   Ο εν λόγω Άγιος υπήρξε μαθητής του Αγίου Φωτίου, και συμμμαθητής και σύμβουλος του Αυτοκράτορα Λέοντα του Σοφού. Θα δανειστώ τον χαρακτηρισμό για τον Άγιο Νικόλαο ο Μυστικό, από την ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ότι είναι «εις των μεγαλυτέρων Πατριαρχών του Οικουμενικού Θρόνου».
 Ο Άγιος Νικόλαος ο Μυστικός λοιπόν αρνήθηκε την τετραγαμία του Αυτοκράτορα Λέοντα του Σοφού αφορίζοντας τον και ως εκ τούτου ο Αυτοκράτορας τον απομάκρυνε από τον Πατριαρχικό θρόνο (907), συνηγορούσης προς τούτο και της γνώμης του Πάπα  Σεργίου του Γ΄, μετά που ζητήθηκε η γνώμη του από τον Αυτοκράτορα Λέοντα.  Δεν αφόρισε μόνο  τον Αυτοκράτορα Λέοντα Άγιος Νικόλαος ο Μυστικός, αλλά καθαίρεσε και τον ιερέα Θωμά που τέλεσε τον τέταρτο γάμο του Αυτοκράτορα Λέοντα.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τό Ἅγιο Ὄρος, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, μιά μέρα θά «δώσει» τούς Εὐαγγελικούς κήρυκες, προκειμένου νά Εὐαγγελίσουν ὅλη τήν ἀνθρωπότητα» (Δημ. Παναγόπουλος)




Ο Μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος αναφέρει για τα μελλοντικά γεγονότα..
Αν και ο μακαριστός ιεροκήρυκας διέπρεψε στις ομιλίες δεν υστερεί καθόλου και στα γραπτά του που είναι όντως καταπληκτικά. Αξίζει να τα μελετήσουμε…
Το Άγιο Όρος (θα το δείτε αυτό, εγώ δεν θα ζω), με τις πρεσβείες της Θεοτόκου, μια μέρα θα «δώσει» τούς Ευαγγελικούς κήρυκες, προκειμένου να Ευαγγελίσουν όλη την ανθρωπότητα, ύστερα από τον μεγάλο σπαραγμό και την μεγάλη καταστροφή, πού μας περιμένει και την οποία θα φτιάξουμε μόνοι μας…
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅταν δέν ἀνήκουμε στούς ἑαυτούς μας

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα του Θεού.
Το «καθ’ ομοίωσιν» όμως το έχουν μόνον εκείνοι οι οποίοι με πολλή αγάπη υποδούλωσαν την ελευθερία τους στο Θεό· γιατί όταν δεν ανήκουμε στους εαυτούς μας, τότε είμαστε όμοιοι με Εκείνον που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό Του μέσω της αγάπης. 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Κυριακή Γ΄ Ματθαίου: Ομιλία περί φιλαργυρίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. στ΄ 22-33)
  • Ποια κακά προξενεί η φιλαργυρία;
  • Πώς ο φιλάργυρος αποπλανάται από της πίστεως;
  • Μπορεί ο φιλάργυρος να έχει αγάπη για τον συνάνθρωπό του και για τον Θεό;
  • Το καλό δεν είναι καλό αν δεν γίνεται με καλό σκοπό.
  • Είναι εύκολο να μετανοήσει ένας φιλάργυρος;
  • Με ποιο τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε από το πάθος της φιλαργυρίας;

Διαβάστε την ομιλία από το “Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών”, του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 165 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ
 http://alopsis.gr/
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

10 Ιουλίου Συναξαριστής. 45 Μαρτύρων, Βιάνωρ και Σιλουανού, Ανακομιδή Λειψάνων Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Άσσου, Τιθόη Μαρτυρα, Απολλωνίου από τις Σάρδεις, Των Αγίων Μυρίων της Νιτρίας, Σύναξις Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Αντωνίου Οσίου.

Οἱ Ἅγιοι 45 Μάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν στὴ Νικόπολη τῆς Ἀρμενίας

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Λικίνιος. Κορυφαῖοι ἀπ’ αὐτοὺς ἦταν ὁ Λεόντιος, ὁ Μαυρίκιος, ὁ Δανιὴλ καὶ ὁ Ἀντώνιος.
Ὅταν ὁ Λικίνιος ἐξέδωσε διάταγμα κατὰ τῶν χριστιανῶν, μόνοι τους ᾖλθαν στὸν δοῦκα καὶ φανέρωσαν ὅτι εἶναι χριστιανοί. Σὲ ἐρώτηση τοῦ Λυσία, ποιὸς τοὺς ἔπεισε νὰ μὴ θυσιάζουν στοὺς θεούς, αὐτοὶ ἀπάντησαν: «Ὁ Χριστὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δίδαξε καὶ μᾶς ἔπεισε νὰ μὴ λατρεύουμε θεοὺς ἀνύπαρκτους, καὶ νὰ μὴ προσκυνοῦμε τὰ εἴδωλά τους».
Ὀργισμένος ὁ δοῦκας, διέταξε καὶ τοὺς φυλάκισαν δεμένους χειροπόδαρα, χωρὶς νὰ τοὺς δίδεται καθόλου ψωμὶ καὶ νερό. Οἱ Ἅγιοι πέρασαν τὴ νύκτα προσευχόμενοι. Μεταξὺ ἄλλων, ἔλεγαν: "Εὐλογοῦμε, Κύριε, ἐσένα, τὸ βασιλιὰ τῆς δόξας. Διότι σὺ εἶσαι ἡ ἀληθινὴ ζωή, ποὺ θυσιάστηκες γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἕνωσέ μας, Κύριε, ὥστε ὅλοι μαζὶ μὲ μιὰ ψυχὴ νὰ σὲ ὁμολογήσουμε καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ πεθάνουμε».
Τὸ πρωὶ ὁ Λυσίας, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴ φυλακή, τοὺς ρώτησε ἂν μετάνιωσαν καὶ ἐπανῆλθαν στοὺς θεοὺς τοῦ κράτους. Οἱ Ἅγιοι μὲ ἕνα στόμα ἀπάντησαν: «χριστιανοὶ ἐσμέν». Εἴμαστε χριστιανοί. Μὲ μανία τότε ὁ Λυσίας διέταξε καὶ τοὺς ἔκοψαν χέρια καὶ πόδια, καὶ ἔπειτα τοὺς ἔριξαν στὴ φωτιά.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής