Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ εὐλογημένη ἀρετή τῆς σιωπῆς

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης
 Αυτός, που θέλει να μιμηθεί τον πράο και ησύχιο Κύριο, πρέπει να αγαπήσει την ευλογημένη σιωπή.
Τότε μόνο θα μπορεί να προφέρει αδιαλείπτως το πανάγιό Του όνομα και να εργάζεται διαρκώς το θέλημά Του «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς» του και με πόθο άγιο.
Για να αποκτήσεις τη σιωπή και την ησυχία στην καρδιά σου, απόφευγε τις περιττές βιοτικές σκέψεις. Ετσι θά σωθεις και θα συγχορεύεις με Αγγέλους.
Να μιλάς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι ανώτερο της σιωπής.
Ο πολύλογος, έστω κι αν ειναι ρήτορας, πνευματικά δέν ευδοκιμεί.
Η αργολογία εκδιώκει από την καρδιά το χαροποιόν πένθος.

Ὁ διάβολος μπαίνει στόν ἄνθρωπο, ὅταν ὑπάρχει λάσπη στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου (Ἅγιος Παΐσιος)

 Αν ένας άνθρωπος λοξοδρομήσει από τις εντολές του Θεού, τον πολεμούν μετά τα πάθη. Και αν αφήση κανείς τα πάθη να τον πολεμούν, δεν χρειάζεται διάβολος να τον πολεμήση. Και τα δαιμόνια έχουν “ειδικότητα”.
 Χτυπούν τον άνθρωπο τάκ-τάκ, να του βρουν την πάθηση, την αδυναμία, για να τον πολεμήσουν. Θέλει προσοχή, να κλείνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα -τις αισθήσεις-, να μην ανοίγουμε χαραμάδες στον πειρασμό και μπαίνη από εκεί ο εχθρός.
 Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσης έστω και μία σχισμή ανοιχτή, μπορεί να μπή και να σου κάνη ζημιά.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_287.html

Πρωτοπρ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, Ἡ ἐκκλησιολογική διάσταση τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
ΤΗΣ   Στ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ  ΣΥΝΟΔΟΥ
 
Πρωτοπρεσβύτερος  Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος
 
Μαζί με τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας τίμησε και μία δεύτερη «ύψωση». Την ύψωση της αληθείας της Πίστεώς μας κατά της πλάνης και του ψεύδους. Όπως διαβάσαμε στο συναξάριο της εορτής του Σταυρού επιτελείται η μνήμη της Αγίας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου των 170 Αγίων Πατέρων που καταδίκασαν την αίρεση του μονοθελητισμού. Οι εορτές της μνήμης των Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι μία απλή ενθύμηση ενός γεγονότος, αλλά κυρίως υπενθύμιση της ζωντανής παρακαταθήκης στην αγιοπνευματική πορεία της Εκκλησίας του Χριστού.
Επειδή η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού υποβιβάζει αναγκαστικά την εορτή προς τιμήν της Αγίας και Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου, για να τιμηθεί πρεπόντως η εορτή,  οι Πατέρες  όρισαν να μετατίθεται  κατά την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση (Τυπικό Αγ. Συμεών Θεσσαλονίκης). Έτσι και η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος όπως και η Α΄, η  Δ΄ και η  Ζ΄ τιμώνται  κατά την αναστάσιμη και πανηγυρική ημέρα της Κυριακής.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_294.html

“Ἡ ἀκηδία” – Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία

Ακηδία είναι η αθυμία και η ανορεξία που κυριεύει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον απρόθυμο, αμελή ή αδιάφορο για κάθε πνευματικό έργο. Είναι κι αυτή μία από τις θανάσιμες αμαρτίες, σαν πρόξενος πολλών και φοβερών κακών. Η ακηδία προξενεί παραλυσία στο νου και την ψυχή, οκνηρία στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού, και προπαντός μίσος για την προσευχή και την ψαλμωδία. Απ΄αυτή την παράνομη μάνα γεννιούνται δύο ασεβέστατες θυγατέρες. Πρώτη είναι η μικροψυχία, όταν ο άνθρωπος βρίσκει δύσκολο τον πνευματικό αγώνα και ακατόρθωτες τις αρετές, οπότε πέφτει στην αμέλεια και δεύτερη είναι η απόγνωση, όταν, λόγω της αμέλειάς του, χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας. Η απόγνωση είναι η χειρότερη απ΄όλες τις αμαρτίες.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_343.html

Κύριε, μνήσθητι τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν

  Κύριε, άκουσα τον λειτουργό Σου σήμερα να δέεται υπέρ των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων αδελφών ημών.
Κι ο νους μου καρφώθηκε σ’ αυτούς. Θέλω να τους βρω, να τους ανακαλύψω κι ύστερα πύρινη δέηση να αναπέμψω γι’ αυτούς. Ποιοι είναι, Κύριε; Ποιοι είναι αυτοί που δικαιολογημένα στέκουν την ώρα της Θείας Λειτουργίας μακριά από τον Οίκο Σου;
  Είναι σίγουρα αυτοί που η ασθένεια τους κρατά μακριά από τον εκκλησιασμό. Αυτοί που η καρδιά τους λαχταρά, μα το σώμα αρνείται. Η ψυχή σκιρτά να βρεθεί κοντά Σου, μέσα στην ζεστή αγκάλη του Ναού Σου, μα η σαρξ, ασθενής, δεν συγκατανεύει.

Γέροντας Μάξιμος Ἰβηρίτης ὁ Τραπεζούντιος. Θαῦμα Μονῆς Ἰβήρων


http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/09/blog-post_37.html
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_346.html

Πρέπει νά μάθουμε, νά προσευχόμεθα! Ὄχι νά διαβάζουμε. Νά προσευχόμεθα!

Πρέπει νά προσευχόμεθα μέ ἁπλότητα καί φυσικότητα. Σάν νά κουβεντιάζουμε. Νά μήν ἀφήνουμε ποτέ τήν ἀνάγνωσή μας νά καταντάει μηχανική. Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ δουλειά.
Πολλή δουλειά. Συνεχής καί ἀδιάκοπη δουλειά. Ἐπίμονη δουλειά.
Δουλειά ἐπάνω στόν ἑαυτό μας.
Καί νά παρακαλοῦμε: «Δίδαξέ με, Κύριε, νά προσεύχομαι. Δέν ξέρω νά προσεύχομαι». Αὐτός ὁ στεναγμός, αὐτός ὁ λυγμός, πρέπει νά βγαίνει χρόνια ἀπό τό στόμα μας.
Καί ὁ Κύριος θά μᾶς ἐπισκεφθεῖ.
Θά ἔλθει ξαφνικά. Θά διανοιγεῖ ὁ νοῦς μας. Καί θά μᾶς ἀποκαλύψει τό μυστικό: πῶς πρέπει νά προσευχόμεθα, καί τί εἶναι ἡ προσευχή.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_405.html

«Ἡ Ὑπακοή» μέρος δ΄ τελευταῖο

Geron-Iosif-Isihasthis
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:
Γέροντάς μου Ἰωσήφ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης” 
Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Ὅταν ἤμουν ἀρχάριος, εἶχα ἕναν ἐγωϊσμό πάνω ἀπό τό κεφάλι μου. Νόμιζα ὅτι κάτι ἤμουν! ἐπειδή σάν παιδί ζοῦσα ζωή προσεκτική καί εἶχα μητέρα ἀσκήτρια. Ὁ κόσμος, πού δέν ξέρει νά ἐκτιμᾶ τήν πραγματική πνευματική κατάστασι, ἔλεγε πάρα πολλά ἐπαινετικά λόγια καί μέ θεωροῦσε ἁγιασμένο παιδί κι᾿ ἐγώ φούσκωνα τόσο πολύ, πού νόμιζα ὅτι εἶχα φθάσει μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Οἱ ἔπαινοι μοῦ ἔκαναν κακό χωρίς νά τό καταλαβαίνω. Κόλλησα τό μικρόβιο καί δηλητηριάσθηκα ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί τήν κενοδοξία.
Ὅμως οἱ διόπτρες τοῦ Γέροντος, πού ἤξεραν καλά νά βλέπουν τά πράγματα ὅπως ἔχουν, εἴδαν τί θεριό ὑπῆρχε μέσα μου καί βάλθηκε νά τό σκοτώσῃ! Πῆρε λοιπόν, τό μαχαίρι τῆς πειθαρχίας κι᾿ ἀρχισε νά ἀνοίγῃ τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως. Ὅλος σχεδόν ὁ χρόνος τῆς ὑποταγῆς μου δέν ἦταν τίποτε ἄλλο παρά μία σκέτη παιδεία. Ἔπεσα σέ καθηγητή, σέ ἐπιστήμονα. Μέ ψυχολόγησε πέρα ὥς πέρα καί ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα ἄρχισε τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς μου. Καί δέν μέ ἄφηνε σέ χλωρό κλαρί!

Νά ἀγαπάτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί νά μήν πικραίνεσθε λόγω ἐγωισμοῦ




π. Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού.
 Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός · δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί · αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.

http://www.agioritikovima.gr
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/09/blog-post_927.html

Ὑπέροχες διδαχές τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ.

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ

undefined
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Αν ένας λαός ή μία πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό
- Όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, σ’ αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμη η χάρις του Θεού.
- Αφόρητη είναι η ζωή χωρίς αγάπη για τον Θεό. Σκότος και ανία για την ψυχή. Όταν όμως έλθει η αγάπη, τότε είναι αδύνατο να περιγραφεί η χαρά της ψυχής.
- Όποιος γνώρισε την αγάπη του Θεού, αυτός αγαπά όλον τον κόσμο και ποτέ δεν μεμψιμοιρεί, γιατί η πρόσκαιρη θλίψη για τον Θεό προκαλεί αιώνια χαρά.
- Ας ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, και ο Κύριος θα δώσει να γνωρίσουμε την δύναμη της προσευχής του Ιησού.
- Ψυχή που αγαπά τον Κύριο δεν μπορεί να μην προσεύχεται, γιατί την έλκει προς Αυτόν η χάρη που εδοκίμασε στην προσευχή.
- Αν κανείς προσεύχεται στον Κύριο και σκέφτεται άλλα πράγματα, τότε ο Κύριος δεν εισακούει αυτού του είδους την προσευχή.
- Ή αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξ αιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας.
- Τέτοιος είναι ο παράδεισος του Κυρίου. Όλοι θα βρίσκονται μέσα στην αγάπη και από την κατά Χριστόν ταπείνωση όλοι θα χαίρονται να βλέπουν τους άλλους ανώτερούς τους. Η ταπείνωση του Χριστού κατοικεί στους μικρότερους κι αυτοί χαίρονται που είναι μικροί.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2011/10/blog-post_4692.html#more

Νά ὁ δρόμος ! ... Νά, ἡ πύλη !

Γι’ αυτό όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε. 
Με οποία καρδιά, με οποία δύναμη, με οποία διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό. 
http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 23 Σεπτεμβρίου

Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας
πού ἑορτάζουν σήμερα 23 Σεπτεμβρίου  ἐδῶ

23 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη, Ανδρέα, Ιωάννου με τα τέκνα του, Ραΐδος Παρθένου, Ξανθίππης και Πολυξένης, Νικολάου Παντοπώλη, Ιωάννη Νεομάρτυρα, Γρηγορίου Μητροπολίτου, Adamnan.

Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννη

Ἔτσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει: «Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς.
Κάνετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πώρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.
Ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε.
Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ἡ δυσπιστία του, μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς θὰ ἔμενε κωφάλαλος.

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Τετάρτης 23 Σεπτεμβρίου

Ἀπόστολος: ( Γαλ. δ΄ 22-27 )  
22 Γγραπται γρ τι βραμ δο υος σχεν, να κ τς παιδσκης κα να κ τς λευθρας.
23 λλ' μν κ τς παιδσκης κατ σρκα γεγννηται, δ κ τς λευθρας δι τς παγγελας.
24 τιν στιν λληγορομενα. αται γρ εσι δο διαθκαι, μα μν π ρους Σιν, ες δουλεαν γεννσα, τις στν γαρ·
25 τ γρ γαρ Σιν ρος στν ν τ ραβίᾳ, συστοιχε δ τ νν ερουσαλμ, δουλεει δ μετ τν τκνων ατς·
26 δ νω ερουσαλμ λευθρα στν, τις στ μτηρ πντων μν.
27 Γγραπται γρ· εφρνθητι στερα ο τκτουσα, ρξον κα βησον οκ δνουσα· τι πολλ τ τκνα τς ρμου μλλον τς χοσης τν νδρα.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
22 Εἶναι γραμμένον, ὅτι ὁ Ἀβραὰμ εἶχε δύο υἱούς, ἕνα ἀπὸ τὴν δούλην του καὶ ἕνα ἀπὸ τὴν ἐλευθέραν.
23 Ἀλλ’ ὁ υἱὸς τῆς δούλης ἐγεννήθηκε κατὰ τὸν φυσικὸν νόμον, ἐνῷ τῆς ἐλευθέρας ἐγεννήθηκε δυνάμει τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ.
24 Αὐτὰ εἶναι ἀλληγορικά. Αἱ δύο αὐταὶ γυναῖκες εἶναι εἱ δύο διαθῆκαι, ἡ μία ἡ ὁποία προῆλθε ἀπὸ τὸ ὄρος Σινᾶ καὶ γεννᾶ παιδιὰ διὰ δουλείαν·
25 αὐτὴ εἶναι ἡ Ἄγαρ, – διότι ἡ λέξις Ἄγαρ σημαίνει τὸ ὄρος Σινᾶ εἰς τὴν Ἀραβίαν – ἀντιστοιχεῖ δὲ εἰς τὴν σημερινὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι δούλη μαζὶ μὲ τὰ παιδιά της.
26 Ἡ ἄνω ὅμως Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἐλευθέρα, καὶ αὐτὴ εἶναι μητέρα ὅλων μας,
27 διότι εἶναι γραμμένον, Νὰ εὐφρανθῇς ἐσὺ ἡ στεῖρα, ποὺ δὲν γεννᾶς. Βγάλε φωνὴν καὶ φώναξε ἐσύ, ποὺ δὲν κοιλοπονᾶς, διότι θὰ ἔχῃ περισσότερα παιδιὰ ἡ ἐγκαταλειφθεῖσα παρὰ ἐκείνη ποὺ ἔχει ἄνδρα.
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. α΄ 5-25 ) 
Πρρρησις τς γεννσεως ωννου το Βαπτιστο

5 ᾿Εγνετο ν τας μραις ρδου το βασιλως τς ουδαας ερες τις νματι Ζαχαρας ξ φημερας βι, κα γυν ατο κ τν θυγατρων αρν, κα τ νομα ατς λισβετ.
6 σαν δ δκαιοι μφτεροι νπιον το Θεο, πορευμενοι ν πσαις τας ντολας κα δικαιμασι το Κυρου μεμπτοι.
7 Κα οκ ν ατος τκνον, καθτι λισβετ ν στερα, κα μφτεροι προβεβηκτες ν τας μραις ατν σαν.
8 γνετο δ ν τ ερατεειν ατν ν τ τξει τς φημερας ατο ναντι το Θεο,
9 κατ τ θος τς ερατεας λαχε το θυμισαι εσελθν ες τν ναν το Κυρου·
10 κα πν τ πλθος ν το λαο προσευχμενον ξω τ ρ το θυμιματος.
11 φθη δ ατ γγελος Κυρου στς κ δεξιν το θυσιαστηρου το θυμιματος.
12 Κα ταρχθη Ζαχαρας δν, κα φβος ππεσεν π᾿ ατν.
13 Επε δ πρς ατν γγελος· μ φοβο, Ζαχαρα· διτι εσηκοσθη δησς σου, κα γυν σου λισβετ γεννσει υἱόν σοι, κα καλσεις τ νομα ατο ωννην·
14 κα σται χαρ σοι κα γαλλασις, κα πολλο π τ γεννσει ατο χαρσονται.
15 σται γρ μγας νπιον το Κυρου, κα ονον κα σκερα ο μ πίῃ κα Πνεματος γου πλησθσεται τι κ κοιλας μητρς ατο,
16 κα πολλος τν υἱῶν σραλ πιστρψει π Κριον τν Θεν ατν·
17 κα ατς προελεσεται νπιον ατο ν πνεματι κα δυνμει λιο, πιστρψαι καρδας πατρων π τκνα κα πειθες ν φρονσει δικαων, τοιμσαι Κυρίῳ λαν κατεσκευασμνον.
18 Κα επε Ζαχαρας πρς τν γγελον· κατ τ γνσομαι τοτο; γ γρ εμι πρεσβτης κα γυν μου προβεβηκυα ν τας μραις ατς.
19 Κα ποκριθες γγελος επεν ατ· γ εμι Γαβριλ παρεστηκς νπιον το Θεο, κα πεστλην λαλσαι πρς σε κα εαγγελσασθα σοι τατα.
20 Κα δο σ σιωπν κα μ δυνμενος λαλσαι χρι ς μρας γνηται τατα, νθ᾿ ν οκ πστευσας τος λγοις μου, οτινες πληρωθσονται ες τν καιρν ατν.
21 Κα ν λας προσδοκν τν Ζαχαραν, κα θαμαζον ν τ χρονζειν ατν ν τ να.
22 ξελθν δ οκ δνατο λαλσαι ατος, κα πγνωσαν τι πτασαν ἑώρακεν ν τ να· κα ατς ν διανεων ατος, κα διμενε κωφς.
23 Κα γνετο ς πλσθησαν α μραι τς λειτουργας ατο, πλθεν ες τν οκον ατο.
24 Μετ δ τατας τς μρας συνλαβεν λισβετ γυν ατο, κα περικρυβεν αυτν μνας πντε,
25 λγουσα τι οτω μοι πεποηκεν Κριος ν μραις ας πεδεν φελεν τ νειδς μου ν νθρποις.
 ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Πρόρρησις τῆς γεννήσεως Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ

5 Κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἐζοῦσε κάποιος ἱερεύς, ὀνομαζόμενος Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τοῦ Ἀβιὰ καὶ εἶχε γυναῖκα ἀπὸ τὰς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦτο Ἐλισάβετ.
6 Ἦσαν καὶ οἱ δύο δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐζοῦσαν ἄμεμπτον βίον σύμφωνα πρὸς ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διατάξεις τοῦ Κυρίου.
7 Δὲν εἶχαν ὅμως παιδί, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ ἦσαν καὶ οἱ δύο προχωρημένης ἡλικίας.
8 Συνέβη δὲ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τελέσεως τῶν ἱερατικῶν του καθηκόντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεώς του,
9 νὰ πέσῃ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν συνήθειαν τῆς ἱερατικῆς ὑπηρεσίας, ὁ κλῆρος νὰ θυμιάσῃ καὶ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου.
10 Ὁλόκληρον δὲ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ προσευχότανε ἔξω κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος.
11 Τότε ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτὸν ἄγγελος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστεκότανε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος.
12 Καὶ ἐτεράχθηκε ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε καὶ τὸν κατέλαβε φόβος.
13 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος, «Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία, διότι ἡ προσευχή σου ἔχει εἰσακουσθῆ καὶ ἡ γυναῖκά σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ υἱὸν καὶ θὰ τὸν ὀνομάσῃς Ἰωάννην,
14 καὶ θὰ σοῦ εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του, διότι θὰ εἶναι μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
15 Κρασὶ καὶ οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν θὰ πιῇ. Θὰ εἶναι γεμάτος Πνεῦμα Ἅγιον ἀπὸ τὴν κοιλιὰ ἀκόμη τῆς μητέρας του,
16 καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν τους.
17 Καὶ θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἠλία, ὥστε νὰ κάμῃ νὰ γυρίσουν οἱ καρδιὲς τῶν γονέων εἰς τὰ παιδιά τους καὶ οἱ ἀπειθεῖς νὰ ἀποκτήσουν τὸ φρόνημα τῶν δικαίων καὶ ἔτσι νὰ ἐτοιμάσῃ διὰ τὸν Κύριον λαὸν προδιατεθειμένον».
18 Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας εἰς τὸν ἄγγελον, «Πῶς θὰ πεισθῶ γι’ αὐτό; Διότι ἐγὼ εἶμαι ἡλικιωμένος καὶ ἡ γυναῖκά μου προχωρημένης ἡλικίας».
19 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος, «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος παρουσιάζομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἶμαι σταλμένος νὰ σοῦ μιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὴν εὐχάριστη αὐτὴν ἀγγελίαν.
20 Καὶ ἰδοῦ, θὰ εἶσαι βουβός καὶ δὲν θὰ μπορῇς νὰ μιλῇς ἔως τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστεψες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκπληρωθοῦν εἰς τὸν καιρό τους».
21 Καὶ ὁ λαὸς ἀνέμενε τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν, διότι ἀργοποροῦσε πολὺ εἰς τὸν ναόν.
22 Ὅταν ἐβγῆκε, δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς μιλήσῃ καὶ κατάλαβαν ὅτι εἶχε ἰδῆ  ὅραμα εἰς τὸν ναόν. Αὐτὸς δὲ τοὺς ἔκανε νεύματα καὶ παρέμενε βουβός.
23 Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν αἱ ἡμέραι τῆς ἱερατικῆς του ὑπηρεσίας, ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του.
24 Ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γυναῖκά του, ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔκρυβε τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας καὶ ἔλεγε,
25 «Αὐτὸ μοῦ ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὰς ἡμέρας, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων».

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής