Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Σαββάτου 13 Μαΐου

 Ἀπόστολος: ( Πράξ. ιβ΄1- 11 )
Πραξ. 12,1         Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
Πραξ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.
Πραξ. 12,2         ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ.
Πραξ. 12,2               Εξετέλεσε δε δια μαχαίρας τον απόστολον Ιάκωβον, αδελφόν του ευαγγελιστού Ιωάννου.
Πραξ. 12,3         καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς Ἰουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·
Πραξ. 12,3                Και όταν είδε ότι αυτό ήτο ευχάριστον στους Ιουδαίους, απεφάσισε εν συνεχεία να συλάβη και τον Πετρον. Ησαν δε τότε αι ημέραι των αζύμων, δηλαδή της εορτής του πάσχα.
Πραξ. 12,4         ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ.
Πραξ. 12,4               Και αφού τον συνέλαβε, τον έβαλε εις την φυλακήν, παραδώσας αυτόν εις τέσσαρες τετράδες στρατιωτών να τον φρουρούν υπευθύνως, επειδή ήθελε έπειτα από το πάσχα να τον δικάση ενώπιον του λαού.
Πραξ. 12,5         ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ.
Πραξ. 12,5                Ετσι, λοιπόν, ο Πετρος εφρουρείτο μέσα εις την φυλακήν. Από όλην όμως την Εκκλησίαν εγίνετο συνεχώς μακρά και θερμή προσευχή δι' αυτόν στον Θεόν.
Πραξ. 12,6         Ὅτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ Ἡρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν.
Πραξ. 12,6               Οταν δε επρόκειτο να τον φέρη ο Ηρώδης στο δικαστήριον, την νύκτα εκείνη ο Πετρος εκοιμάτο μεταξύ δύο στρατιωτών δεμένος μαζή με αυτούς με δύο αλυσίδες. Και επί πλέον φρουροί εμπρός εις την θύραν εφρουρούσαν την φυλακήν.
Πραξ. 12,7         καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων. ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν.
Πραξ. 12,7                Και ιδού άγγελος Κυρίου έξαφνα εισήλθε και φως έλαμψε στο κελλί, όπου εκοιμάτο ο Πετρος. Εκτύπησε την πλευράν του Πετρου, τον εξύπνησε και του είπε· “σήκω γρήγορα”. Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.
Πραξ. 12,8         εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. ἐποίησε δὲ οὕτω. καὶ λέγει αὐτῷ· περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι.
Πραξ. 12,8               Και είπεν ο άγγελος προς αυτόν· “ζώσε τον χιτώνα σου και δέσε τα πέδιλά σου”. Και ο Πετρος έκαμε έτσι. Και του λέγει ο άγγελος· “φόρεσε τώρα το ιμάτιόν σου και ακολούθησέ με”.
Πραξ. 12,9         καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν.
Πραξ. 12,9               Και εξελθών ο Πετρος ακολουθούσε τον άγγελον και δεν είχεν ακόμη εννοήσει ότι ήτο πραγματικότης αυτό, που εγίνετο δια μέσου του αγγέλου. Ενόμιζε ότι βλέπει κάποιο όραμα.
Πραξ. 12,10       διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς, καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ῥύμην μίαν, καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπ᾿ αὐτοῦ.
Πραξ. 12,10              Αφού δε επέρασαν την πρώτην και την δευτέραν φρουράν, ήλθαν εις την σιδερένιαν θύραν, που ωδηγούσε προς την πόλιν, η οποία και ανοίχθηκε δι' αυτούς μόνη της. Αφού εβγήκαν, επέρασαν μαζή ένα δρόμον και αμέσως έφυγε από αυτόν ο άγγελος.
Πραξ. 12,11       καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων.
Πραξ. 12,11              Συνήλθε τότε ο Πετρος και είπε· “τώρα καταλαβαίνω καλά, ότι πράγματι έστειλε ο Κυριος τον άγγελόν του και με έβγαλε από τα χέρια του Ηρώδου και με εγλύτωσε από κάθε κακόν, που ο λαός των Ιουδαίων επερίμενε να μου γίνη”.
Εὐαγγέλιο: ( Ἰωάν. η΄31- 42 ) 
Ιω. 8,31             Ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε,
Ιω. 8,31                     Προς αυτούς, λοιπόν, τους Ιουδαίους που είχαν πιστεύσει, είπεν ο Ιησούς και τα εξής· “εάν σεις μείνετε ακλόνητοι εις την διδασκαλίαν μου και την εφαρμόζετε εις την ζωήν σας, τότε θα είσθε αληθινοί μαθηταί μου
Ιω. 8,32             καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.
Ιω. 8,32                    και θα γνωρίσετε, όχι μόνον από την διδασκαλίαν μου, αλλά και από την προσωπικήν σας πείραν, την αλήθειαν και η αλήθεια θα σας ελευθερώση από την τυραννίαν και τον θάνατον, που φέρνει η αμαρτία”.
Ιω. 8,33             ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε;
Ιω. 8,33                     Εκείνοι δεν ενόησαν τα λόγια του, ενόμισαν ότι τους αποκαλεί δούλους ξένων κατακτητών, και με έξαψιν είπον· “ημείς είμεθα απόγονοι του Αβραάμ προωρισμένοι να κατακτήσωμεν τον κόσμον και ποτέ έως τώρα δεν εγίναμεν δούλοι εις κανένα. Πως, λοιπόν, συ λέγεις ότι θα γίνετε ελεύθεροι;” (Και έλεγον αυτά λησμονούντες ότι το έθνος των εις πολλούς κατακτητάς είχεν υποδουλωθή, όπως και τώρα στους Ρωμαίους).
Ιω. 8,34             ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας.
Ιω. 8,34                    Τους απήντησεν ο Ιησούς· “σας διαβεβαιώνω ότι καθένας, που πράττει την αμαρτίαν και μένει αμετανόητος εις την αμαρτίαν, είναι δούλος της αμαρτίας.
Ιω. 8,35             ὁ δέ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
Ιω. 8,35                     Ο δε δούλος δεν μένει εις την οικίαν του κυρίου του, κληρονόμος και ιδιοκτήτης. Ο Υιός όμως μένει πάντοτε εις την οικίαν, διότι έχει κληρονομικώς από τον πατέρα του αυτά τα δικαιώματα.
Ιω. 8,36             ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.
Ιω. 8,36                    Εάν λοιπόν ο σαρκωθείς Υιός του Θεού σας ελευθερώση από την αμαρτίαν, τότε πράγματι θα είσθε ελεύθεροι.
Ιω. 8,37             οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν.
Ιω. 8,37                     Γνωρίζω ότι είσθε απόγονοι του Αβραάμ. Αλλά δεν του ομοιάζετε και ζητείτε να με φονεύσετε, διότι η διδασκαλία μου δεν εισχωρεί εις την ψυχήν σας, που είναι δούλη της αμαρτίας.
Ιω. 8,38             ἐγὼ ὃ ἑώρακα παρὰ τῷ πατρί μου λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ὃ ἑωράκατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν ποιεῖτε.
Ιω. 8,38                    Εγώ εκείνο που έχω ιδεί πλησίον του ουρανίου Πατρός μου αυτό και διδάσκω. Και σεις αυτό που είδατε και εμάθατε πλησίον του πατρός σας, τον οποίον δεν θέλω να ονομάσω, αυτό κάνετε”.
Ιω. 8,39             ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραὰμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε.
Ιω. 8,39                    Απεκρίθησαν και του είπαν· “ο πατήρ μας είναι ο Αβραάμ και όχι εκείνος τον οποίον υπονοείς συ”. Είπαν εις αυτούς· “εάν πράγματι ήσασθε τέκνα του Αβραάμ, θα εκάνατε τα έργα του Αβραάμ.
Ιω. 8,40             νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν.
Ιω. 8,40                    Τωρα δε ζητείτε να με φονεύσετε, άνθρωπον ο οποίος σας είπα την αλήθειαν, που έχω ακούσει από τον Θεόν. Αυτό το εγκληματικόν έργον ο Αβραάμ δεν το έκανε.
Ιω. 8,41             ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν.
Ιω. 8,41                     Σεις πράττετε τα έργα του πατρός σας, δηλαδή του διαβόλου”. Είπαν τότε εις αυτόν· “ημείς δεν έχομεν γεννηθή από παράνομον επιμιξίαν με τους ειδωλολάτρας. Δεν έχομεν πατέρα τον διάβολον. Ενα πατέρα έχομεν, τον Θεόν”.
Ιω. 8,42             εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ᾿ ἐκεῖνός με ἀπέστειλε.
Ιω. 8,42                    Απεκρίθη εις αυτούς ο Ιησούς· “εάν πράγματι ο Θεός ήτο πατήρ σας, θα αγαπούσατε εμέ· διότι εγώ έχω προέλθει από τον Θεόν και έχω έλθει εις σας με την ενανθρώπησίν μου. Διότι και στον κόσμον δεν ήλθα από τον ευατόν μου, αλλά με έστειλεν Εκείνος.

«Ἡ ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀληθινή ταπείνωση»-Ἁγίου Πορφυρίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀληθινή ταπείνωση»

Ἁγίου Πορφυρίου

Ὁμιλία στίς 29-05-2011

Λέγαμε τήν προηγούμενη φορά, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ,  γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν τέλεια ἐμπιστοσύνη πρός τό θέλημα Αὐτοῦ, πού μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τό ἄγχος καί τή στενοχώρια. Ἔλεγε ὁ ἅγιος Σιλουανός ,ὅτι ἡ ψυχή πού στεναχωριέται εἶναι σημάδι ὅτι δέν ἔχει παραδοθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁλοκληρωτικά. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πάλι μᾶς λέει «θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι» (Β΄Κορ. 4,8). Ὑπάρχει μία διαφορά. Θλίψη εἶναι αὐτό πού μᾶς συμβαίνει ἀπ’ ἔξω, οἱ διάφοροι πειρασμοί, οἱ διάφορες δυσκολίες. Ἀντίθετα, στενοχώρια εἶναι κάτι πού ἔρχεται ἀπό μέσα μας, τό δημιουργοῦμε ἐμεῖς, δηλαδή τό ὁποῖο μποροῦμε καί νά μήν τό δημιουργήσουμε. Αὐτή ἡ δὐναμη τῆς ψυχῆς πού λέγεται «λύπη» εἶναι ἕνα πάθος ἀδιάβλητο, ὅπως εἶναι ἡ πείνα, ἡ δίψα, ἡ διάθεση πού ἔχουμε γιά ὕπνο κλπ. Εἶναι κάτι πού μᾶς δόθηκε μετά τήν πτώση.

Ἡ κακή διαχείριση τῆς λύπης, ὅπως καί τῆς πείνας, τῆς δίψας, τῆς διάθεσης γιά ἀνάπαυση, εἶναι ἁμαρτία. Ὅταν δηλαδή φᾶμε ὑπερβολικά ἤ φᾶμε ὄχι μέ σκοπό νά ζήσουμε, ἀλλά μέ σκοπό νά ἀπολαύσουμε, νά τρυφήσουμε, νά γεμίσουμε μέ σαρκική ἡδονή, τότε διαπράττουμε ἁμαρτία. Ἀντίστοιχα καί ἡ λύπη, ὅταν χρησιμοποιηθεῖ γιά λάθος λόγο, γίνεται ἁμαρτωλή λύπη.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«– Δέν θέλω τίποτα παπούλη. Μόνο νά μέ βοηθήσεις νά μείνω πάντα κάτω ἀπ’ τό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ»


 Ὁ Θεὸς δὲν θέλει τίτλους… Μὲ τὶς ἀρετὲς βαδίζουμε κοντά Του. Ἡ ἀνάγκη γιὰ ψυχικὸ ξεκούρασμα κοντὰ σὲ ἅγιες μορφὲς μὲ ἔφερε πρὶν δώδεκα χρόνια κοντά του. Ἕνα παλιὸ πνευματικό του παιδὶ μὲ σύστησε στὸ μακαριστὸν Γέροντα. 

– Γέροντα, τοῦ εἶπε, σοῦ ἔφερα τὴ γυμνασιάρχη μου. 
Ἀντέδρασα χωρὶς νὰ τὸ θέλω. 
– Γιατί ἀναφέρεις τίτλους; τῆς εἶπα. Ἐδῶ εἶμαι ἡ Παναγιώτα. Αὐτό ἀρκεῖ.
Παράξενο. Ὁ Γέροντας εὐχαριστήθηκε. Γύρισε καὶ μὲ κοίταξε βαθιὰ στὰ μάτια καὶ γέλασε σὰν μικρὸ ἀθῶο παιδί. 
– Αὐτὸ ποὺ εἶπες, εἶναι σωστό, εἶπε. Ἡ Μαρία δὲν καταλαβαίνει ὅτι ὁ Θεὸς δὲν τὰ θέλει αὐτά. Μὲ τὶς ἀρετὲς βαδίζουμε κοντά Του. 
Κάθισα δίπλα του. Ἄνοιξα τὴν καρδιά μου κι ἐκεῖνος ἄκουγε. Εἶχα τὴν αἴσθηση ὅτι προσευχόταν, ἐνῶ συγχρόνως μετροῦσε τὸν σφυγμό μου. Πῆρα τὴν ἅγια εὐχή του καὶ ἔφυγα ἀπὸ κοντά του μὲ δάκρυα στὰ μάτια. 
Ξαναπῆγα πολλὲς φορὲς κοντὰ στὸν Γέροντα. Κι ἔτρεχα ἐκεῖ νὰ βρῶ γαλήνη καὶ βοήθεια σ’ ὅλες τὶς δυσκολίες ποὺ συναντοῦσα. Εἶχα πάντα τὴ σιγουριὰ πὼς ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς του ἦταν τόση, ποὺ ὁ Θεὸς ἔκανε ὅ,τι τοῦ ζητοῦσε. 
Πῆρα μετάθεση γιὰ τὴν Ἀμαλιάδα, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἔστελναν τὸν ἄνδρα μου λόγω προαγωγῆς σὲ γυμνασιάρχη σ’ ἕνα ἄλλο χωριὸ τῆς Πελοποννήσου. Τὴν ὥρα ποὺ τὰ παιδιά μου δὲν μποροῦσαν νὰ μετακινηθοῦν, γιατὶ φοιτοῦσαν σὲ σχολεῖα ποὺ δὲν ὑπῆρχαν ἀντίστοιχα στὴν ἐπαρχία. Πῆγα λυπημένη στὸν Γέροντα. Συμμετεῖχε ὁλόψυχα στὰ προβλήματά μου. Τὰ ἔκανε δικά του.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Παναγιώτα Χατζηκτωρῆ: τὸ ἁγιασμένο βίωμά της δίνει λύση στὸ πολυσυζητημένο θέμα τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων


Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἀσκητὲς μέσα στὸν κόσμο Β΄» Ἅγ. Ὅρος.  
Ἡ Παναγιώτα Χατζηκτωρῆ, εἶναι μία σύγχρονη ἀσκητικὴ μορφή. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ μητέρα, ζοῦσε τὸν Θεὸ καὶ ἦταν σχεδὸν ἀγράμματη. Δίνει λοιπὸν σὲ ὅλους ἐμᾶς τοὺς κατὰ κόσμον μορφωμένους καὶ πτυχιούχους πολλὰ μαθήματα καὶ διδάγματα. 
Τὰ παρακάτω περιστατικὰ τῆς ζωῆς της ἀποτυπώνουν τὴν πραγματικότητα ὅσον ἀφορᾶ τὰ λειτουργικὰ κείμενα. Ὅτι δηλαδή, μόνο μὲ τὴν Θεία χάρη καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μπορεῖ κανεὶς νὰ κατονοήσει τὰ Θεία νοήματα κι ἂς εἶναι τελείως ἀγράμματος. Οὔτε πτυχία, οὔτε τίποτε… 
Μεταφέρουμε κομμάτι ἀπὸ τὸν βίο τῆς ἁγιασμένης ψυχῆς:
Ξυπνοῦσε νωρὶς καὶ πρῶτα ἄρχιζε τὰ πνευματικά της. Ὅπως ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε νὰ στέκεται ὄρθια, δὲν καθόταν νὰ διαβάζη, ἀλλὰ ἔβαζε μία τσάντα μὲ μία καρέκλα, ἀκουμποῦσε πάνω τὸ προσευχητάρι καὶ διάβαζε ὄρθια. Διάβαζε συλλαβιστὰ ὅλο τὸ προσευχητάρι καὶ αὐτὸ κρατοῦσε πολλὲς ὧρες. Τὸ προσευχητάρι της ἄρχιζε μὲ τὸν Ἑσπερινὸ καὶ τελείωνε μὲ τὸ Ἀπόδειπνο. Καὶ ἡ γιαγιὰ ξεκινοῦσε τὸ πρωΐ τὴν ἀκολουθία μὲ τὸν Ἑσπερινὸ καὶ τελείωνε μὲ τὸ Ἀπόδειπνο· ἔτσι φαίνεται ὅτι κατάλαβε πὼς τῆς εἶπε ὁ Πνευματικός της νὰ κάνη. Ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ κάνη μεγάλες μετάνοιες, ἔκανε μικρὲς μὲ σταυρούς, ὅσες μποροῦσε.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ σιωνίτης ὑμνωδός....Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου, ἕτος 1855. Παρεκκλήσιο τῆς μαστιγώσεως.


http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Γιά τό καθῆκον. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς


Γιά τό καθήκον

Στούς πλούσιους υπενθυμίζουμε τό καθήκον τους καί τούς παρακαλούμε νά παράσχουν τήν βοήθειά τους σέ όσους τήν αναμένουν. Οί γονείς πού έχουν τά παιδιά τους χορτασμένα καί καλοντυμένα καί μέσα σε δωμάτια ζεστά, άς έχουν ύπόψιν πώς ύπάρχουν παιδιά των όποιων οί γονείς δεν είναι σε θέση νά τούς έξασφαλίσουν ούτε τήν κόρα τού ψωμιού, ούτε τά ζεστά ρούχα, ούτε τά στεγνά υποδήματα, ούτε καί τό άνετο στρώμα, ούτε καί τό ζεστό δωμάτιο καί ας πράξουν ό,τι μπορούν γι’ αυτά τά παιδιά.


Ή ήθική τού καθήκοντος είναι ή ήθική τού δούλου καί τού σκλάβου.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Γιατί κάποιες εὐχές τῆς Θείας Λειτουργίας λέγονται μυστικά;


 «Θὰ ἤθελα νὰ πῶ δύο λόγια γιὰ τὴν μυστικὴ ἀνάγνωση τῶν εὐχῶν τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς, ἀλλὰ καὶ ἄλλων εὐχῶν τῆς θείας Λειτουργίας. Τὸ θέμα ἀνακινεῖται συχνὰ σὲ θεολογικὲς καὶ λειτουργικὲς συζητήσεις, εἴτε γραπτῶς σὲ ἄρθρα, εἴτε προφορικῶς σὲ ὁμιλίες καὶ εἰσηγήσεις σὲ Συνέδρια. Καὶ ἡ μὲν συζήτηση δὲν θὰ ἐνοχλοῦσε, ὡς καλοπροαίρετη ἐνασχόληση μὲ τὸ θεολογικὸ περιεχόμενο τῶν εὐχῶν, στὴν πράξη ὅμως δημιουργεῖ μία ἀταξία, γιὰ νὰ μὴν πῶ σύγχυση, ὄχι ἁπλῶς ὡς πρὸς τὴ λατρεία, ἀλλὰ ὡς λανθασμένη προσέγγιση τοῦ μυστηρίου. 

Ἡ θεία Εὐχαριστία οὔτε ἀκρόαμα εἶναι, οὔτε θέαμα, οὔτε θεατρικὸ δρώμενο. Μπορεῖ φαινομενικὰ νὰ δείχνει ὅτι ἔχει αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, ἀλλὰ κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν τὴν προσδιορίζει. Εἶναι πράξη. Καὶ μάλιστα εἶναι μυστηριακὴ πράξη, ἀφοῦ ἐνεργεῖται μὲ τὴν παρουσία καὶ διὰ τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσεγγίσουμε, πολὺ περισσότερο νὰ κατανοήσουμε τὸ περιεχόμενο αὐτῆς τῆς ἱερῆς πράξης. Μόνον νὰ τὴν ζήσουμε ἔχουμε τὴ δυνατότητα, καὶ αὐτὸ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι' αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια τὸ καθαυτὸ μυστικὸ στοιχεῖο τῆς θείας ἱερουργίας φυλασσόταν, ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς ἀμύητους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἀτελεῖς ὡς πρὸς τὴν πίστη, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ὅσους δὲν λάμβαναν μέρος στὴ θεία Κοινωνία, δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς μετανοοῦντες ὅπως τοὺς ὀνόμαζαν, οἱ ὁποῖοι παρέμεναν στὸ Νάρθηκα τοῦ ναοῦ. Τὰ κείμενα αὐτὰ τὰ ἔλεγαν καὶ τὰ ἄκουγαν μόνον ὅσοι εἶχαν τὴ δωρεὰ τῆς χειροτονίας, δηλαδὴ οἱ ἱερεῖς.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος καί ἡ σχέση του μέ τούς μαθητές τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς


http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Μεγάλη εἶναι ἡ ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ


Άγιος Λουκάς Κριμαίας

Μεγάλη είναι η αγκαλιά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τόσο μεγάλη, που δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Ο Κύριος έχει στην αγκαλιά Του όλους όσους υποφέρουν στη ζωή τους, 
από τις θλίψεις και τις στενοχώριες.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

12 Μαΐου Συναξαριστής. Ἐπιφανίου Ἀρχιεπισκόπου, Καλλιτρόπου Ὁσίας, Δομιτίλλης Μάρτυρος, Ἀχιλλέως καὶ Νερέου Μαρτύρων, Παγκρατίου Μάρτυρος, Δρακοντίου Ἐπισκόπου, Φιλίππου τοῦ Ἀργυρίου, Γερμανοῦ Πατριάρχου, Θεοδώρου Ὁσίου, Θεοφάνους Ἀρχιεπισκόπου, Ἰωάννου Νεομάρτυρα, Θεοφάνους Ἐπισκόπου, Εὐθυμίου Πατριάρχου, Νικήτα Σιναΐτου, τῶν ἁγίων εἰς τὸν λόφον τῶν ἱερέων μαρτυρησάντων, Ἐρμογένους Ἱερομάρτυρα, Διονυσίου Ραντονέζ, Ἰωάννου Νεομάρτυρα, Ἀντωνίου Ὁσίου, Νεκταρίου τῆς Ὄπτινα, τῶν Ἁγίων μαρτύρων εἰς Μπούτοβο Ρωσίας, εὕρεση ἱερῶν λειψάνων Ἁγίας Εἰρήνης Παρθενομάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Βησανδούκη τὸ 310 μ.Χ., κοντὰ στὴν Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ πάμφτωχη οἰκογένεια Ἰουδαίων ἀγροτῶν. Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀκόμη ἕνα παιδί, τὴν Καλλίτροπο.
Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ὁ Ἅγιος ἔχασε τὸν πατέρα του καὶ ἔμεινε ὀρφανός.
Χάρη στὴ διδασκαλία δυὸ περίφημων γιὰ τὴν γραμματική τους κατάρτιση καὶ τὸ ἀσκητικὸ ἦθος μοναχῶν, τοῦ Λουκιανοῦ καὶ τοῦ Ἰλαρίωνος, προσελκύεται στὸν Χριστιανισμὸ καὶ βαπτίζεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανό.

Στὴν συνέχεια πηγαίνει στὴν ἔρημο τῆς Παλαιστίνης καὶ ζεῖ κοντὰ στοὺς ἐπιφανέστερους ἀσκητές, ἀσκούμενος στὴν ἐγκράτεια, τὴν ἄσκηση καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν, γενόμενος ὑπόδειγμα γιὰ τοὺς συνασκητές του. Ἡ φήμη του καὶ οἱ ἀρετές του δὲν ἄργησαν νὰ διαδοθοῦν καὶ γρήγορα ἀναδείχθηκε, τὸ 367 μ.Χ., Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, στὴν ὁποία κατέφυγε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ὅταν τὸ πλοῖο ποὺ ἐπέπλεε πρὸς τὴν Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, ἔφθασε στὴν Κύπρο.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 12 Μαΐου


   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 12 Μαΐου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής