Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Παρασκευῆς 13 Ἰανουαρίου


Ἀπόστολος: (Ἑβρ. ια΄8- 14 )
Εβρ. 11,8           Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται.
Εβρ. 11,8                   Ενεκα της πίστεώς του ο Αβραάμ, καλούμενος από τον Θεόν, υπήκουσε να εξέλθη και να φύγη από την πατρίδα του και νε μεταβή στον τόπον, τον οποίον επρόκειτο να λάβη ως κληρονομίαν του από τον Θεόν. Και πράγματι εξήλθε, χωρίς και να γνωρίζη που πηγαίνει.
Εβρ. 11,9           Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·
Εβρ. 11,9                   Χαρις εις αυτήν την πίστιν του κατώκησεν εις την γην, που του είχε υποσχεθή ο Θεός, σαν εις ξένην περιοχήν και έζησε μέσα εις σκηνάς μαζή με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήσαν συγκληρονόμοι της ιδίας υποσχέσεως του Θεού.
Εβρ. 11,10         ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.
Εβρ. 11,10                 Και τούτο, διότι επερίμενε με πίστιν και ελπίδα ακλόνητον την επουράνιον πόλιν, με τα αδιάσειστα και αιώνια θεμέλια της, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο ίδιος ο Θεός.
Εβρ. 11,11         Πίστει καὶ αὐτὴ Σάῤῥα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον.
Εβρ. 11,11                  Χαρις εις την πίστιν της και αυτή η στείρα και πολύ ηλικιωμένη Σαρρα, επήρε δύναμιν, ώστε να καταβληθή και ζωογονηθή εις αυτήν σπέρμα· και μολονότι είχε περάσει πλέον η ηλικία της, εγέννησε τέκνον, επειδή εθεώρησε κατά πάντα αξιόπιστον εκείνον, που της είχε υποσχεθή, ότι θα αποκτούσε υιόν.
Εβρ. 11,12         διὸ καὶ ἀφ᾿ ἑνὸς ἐγεννήθησαν, καὶ ταῦτα νενεκρωμένου, καθὼς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει καὶ ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης ἡ ἀναρίθμητος.
Εβρ. 11,12                 Δια την πίστιν αυτήν της Σαρρας και του Αβραάμ εγεννήθησαν από έναν άνθρωπον, τον Αβραάμ, νεκρωμένον πλέον εξ αιτίας του γήρατος αναρίθμητοι απόγονοι σαν τα άστρα του ουρανού κατά το πλήθος και σαν την άμμον της σακροθαλασσιάς, που είναι αδύνατον να μετρηθή.
Εβρ. 11,13         Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μὴ λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόῤῥωθεν αὐτὰς ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς.
Εβρ. 11,13                 Ολοι αυτοί απέθαναν στερεωμένοι εις την πίστιν και εις την ελπίδα, που γεννά η πίστις, χωρίς εν τούτοις να λάβουν τας επαγγελίας. Αλλά τας είδαν από μακράν και τας εδέχθησαν με όλην των την ψυχήν και ωμολόγησαν με τα έργα των και με τα λόγια των, ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επάνω εις την γην.
Εβρ. 11,14         οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσι.
Εβρ. 11,14                 Διότι αυτοί που έλεγαν τέτοια λόγια, εφανέρωναν καθαρά, ότι δεν επανεπαύοντο εις την επίγειον πατρίδα, αλλ' εζητούσαν την μόνιμον και χαρμόσυνον πατρίδα, δηλαδή τον ουρανόν.
Εὐαγγέλιο: (Λουκ. κ΄1- 8 )
Λουκ. 20,1         Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐκείνων διδάσκοντος αὐτοῦ τὸν λαὸν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εὐαγγελιζομένου ἐπέστησαν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς σὺν τοῖς πρεσβυτέροις
Λουκ. 20,1                Μιαν από τας μεγάλας εκείνας ημέρας καθώς ο Κυριος εδίδασκε εις τας αυλάς του Ναού τον λαόν και εκήρυττε το χαρμόσυνον μήνυμα της σωτηρίας, ήλθαν έξαφνα κοντά του αποφασιστικοί οι αρχιερείς και οι γραμματείς μαζή με τους πρεσβυτέρους
Λουκ. 20,2         καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, ἢ τίς ἐστιν ὁ δούς σοι τὴν ἐξουσίαν ταύτην;
Λουκ. 20,2                και του είπαν· “πες μας, με ποιά εξουσία κάμνεις αυτά η ποιός σου έδωκε την εξουσίαν αυτήν, ώστε, εκτός των άλλων, να διώχνης και τους εμπορευομένους από τον ναόν;”
Λουκ. 20,3         ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ ἕνα λόγον καὶ εἴπατέ μοι·
Λουκ. 20,3                Απεκρίθη δε και είπεν εις αυτούς ο Κυριος· “και εγώ θα σας υποβάλω μίαν ερώτησιν, εις την οποίαν σαν διδάσκαλοι με εξουσίαν και κύρος που θέλετε να είσθε, πρέπει να μου απαντήσετε.
Λουκ. 20,4         τὸ βάπτισμα Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων;
Λουκ. 20,4                Το βάπτισμα του Ιωάννου ήτο από τον ουρανόν, εγίνετο κατόπιν εντολής του Θεού, η ήτο απλή και άνευ σημασίας επινόησις ανθρώπων”.
Λουκ. 20,5         οἱ δὲ συνελογίσαντο πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ, διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ;
Λουκ. 20,5                Εκείνοι δε εσκέφθησαν μεταξύ των και είπαν ότι, εάν είπωμεν εξ ουρανού, δηλαδή από τον Θεόν, θα μας πη· διατί δεν επιστεύσατε εις αυτόν;
Λουκ. 20,6         ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, πᾶς ὁ λαὸς καταλιθάσει ἡμᾶς· πεπεισμένος γάρ ἐστιν Ἰωάννην προφήτην εἶναι.
Λουκ. 20,6                Εάν δε είπωμεν, ότι ήτο επινόησις ανθρώπων και επομένως ο Ιωάννης δεν ήτο προφήτης, απεσταλμένος δηλαδή από τον Θεόν, όλος ο λαός θα μας λιθοβολίση αγρίως, διότι όλοι έχουν ακλόνητον την πεποίθησιν, ότι ο Ιωάννης είναι προφήτης του Θεού.
Λουκ. 20,7         καὶ ἀπεκρίθησαν μὴ εἰδέναι πόθεν.
Λουκ. 20,7                Και, αυτοί, οι επίσημοι διδάσκαλοι του Ισραήλ, κατησχημένοι απήντησαν, ότι δεν ξεύρουν, από που ήτο το βάπτισμα του Ιωάννου.
Λουκ. 20,8         καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.
Λουκ. 20,8                Και τότε ο Ιησούς τους είπεν· “ούτε εγώ σας λέγω με ποίαν εξουσίαν κάμνω αυτά”.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Περί ταπείνωσης 1», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



Νά εὐχηθοῦμε σέ ὅλους καλή καί εὐλογημένη χρονιά, ἄν καί γιά τήν Ἐκκλησία ἡ χρονιά ἀρχίζει τήν 1η Σεπτεμβρίου, ἡ ὁποία ὅμως προσλαμβάνει καί τά κοσμικά δεδομένα. Ὁ Χριστός μας ἦρθε στήν γῆ γιά νά κάνει Ἐκκλησία ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ὅλη τήν κτίση. Ἔτσι λοιπόν εὐχόμαστε κι ἐμεῖς αὐτήν τήν χρονιά νά τήν περάσουμε ἐν μετανοία καί ἐν ἐξομολογήσει. Τότε θά εἶναι πραγματικά καλή ἡ χρονιά.
Ἐξομολόγηση ἀφενός σημαίνει νά ἐξομολογούμαστε καί νά μετανοοῦμε καί ἀφετέρου νά δοξάζουμε τόν Θεό. Ἄλλωστε αὐτός εἶναι ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου, νά δοξάζει τόν Θεό. Αὐτό γίνεται μέ τό νά μετέχουμε στόν Θεό καί στήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς ἀπό μόνοι μας δέν μποροῦμε νά δοξάσουμε τόν Θεό, οὔτε ὁ Θεός δοξάζεται ἀπό ἐμᾶς. Ὁ Θεός δοξάζεται ἀπό μόνος Του, εἶναι αὐτοδόξαστος καί δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν δική μας δοξολογία. Ὅμως ὁ Θεός ζητάει νά Τόν δοξάζουμε, γιά νά δοξαζόμαστε καί μεῖς ἀπό Αὐτόν. Λέει κάπου στήν Ἁγία Γραφή «τούς δοξάζοντάς με, δοξάσω» (Α΄Βασ. 2,30). Οἱ Ἅγιοι αὐτό ἀκριβῶς ἔκαναν. Προσπαθοῦσαν νά δοξάσουν τόν Θεό μέ τήν ζωή τους, τήν προσευχή τους, τήν μετάνοιά τους, τά ἔργα τους ἀποφεύγοντας τήν ἀνθρώπινη δόξα καί τότε ὁ Χριστός τούς δόξαζε. Ὅσο αὐτοί ζητοῦσαν νά κρυφτοῦν, τόσο ὁ Θεός τούς δόξαζε, ἐπειδή ἦταν ταπεινοί ἄνθρωποι.

Γέροντος Βιταλίου . Ἐμπειρικές διδαχές γιά μοναχούς καί λαϊκούς (+18 Νοεμβρίου 1992)


Γέροντος Βιταλίου 1992
Εμπειρικές διδαχές γιά μοναχούς καί λαϊκούς

* «Πρέπει ο κάθε μοναχός, καί πιο πολύ εγώ πού ακόμα είμαι δόκιμος, να υπακούει με ταπείνωση έως θανάτου τόν γέροντά του. Εκτός από δύο περιπτώσεις - αν ο γέροντάς του πέσει σε αίρεση ή αν πέσει στήν σαρκική αμαρτία. Η σωτηρία για τον δόκιμο δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο η υπακοή. ’Αν δεν κάνει υπακοή ας μην περιμένει γιά τον εαυτό του σωτηρία, αλλά να ετοιμάζεται γιά βάσανο».
*        «Το δικό μας θέλημα μόνο κακό μάς κάνει, ενώ η υπακοή μάς ανασταίνει», έλεγε ο πατήρ Βιτάλιος στα πνευματικά του παιδιά. «Σήμερα κανείς δεν έχει υπακοή», έλεγε καί προσπαθούσε να καλλιεργήσει αυτή την αρετή στα πνευματικά του παιδιά....
*        «Ο ταπεινός άνθρωπος είναι δυνατότερος καί από τούς πιο δυνατούς».
*        «Σ’ όλη την ζωή μας πρέπει να μαθαίνουμε την ταπείνωση», έλεγε ο πατήρ Βιτάλιος.
*        "Ένα απ’ τά πιο αγαπημένα του πατερικά χωρία ήταν αυτό: «Μόνο τότε θα μπορέσεις να Αποκτήσεις την γνήσια ταπείνωση, όταν καταλάβεις πώς είσαι γιά όλα Ανάξιος, ανάξιος γιά να έχεις καλό φαγητό, να φοράς καλά ρούχα, να έχεις σπίτι καλό καί μαλακό στρώμα, ανάξιος να σε τιμούν οι άνθρωποι καί να κάθεσαι στην πρώτη θέση και μόνο γιά ένα πράγμα θα θεωρείς άξιο τόν εαυτό σου – για κάθε δυστυχία». ’Έτσι ένιωθε ο πατήρ Βιτάλιος.

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος


Τα Καλογέρια έλεγαν στον Γέροντα να αγοράσουν βακαλάο, μια που δεν βρήκαν ψάρια. Ο Γέροντας τους έλεγε: – Κάντε υπομονή, ο Άγιος Σπυρίδων θα μας φέρει ψάρια. Και συνέχεια έκανε κομποσκοίνι. Ενώ είχαν χάσει πια την υπομονή τους τα Καλογέρια και ήταν καταστεναχωρημένα, γιατί η ώρα είχε πλησιάσει και έπρεπε να μαγειρέψουν, ακούνε ξαφνικά να χτυπάν την πόρτα. Ανοίγουν και τι να ιδούν! Δύο ψαράδες με δυό πανέρια γεμάτα ψάρια να ζητάνε τον Γέροντα. Φώναξαν οι υποτακτικοί τον Γέροντα, αλλά οι ψαράδες είπαν:
– Δεν είναι αυτός ο Γέροντας. Σ’ εμάς ήρθε ένας άλλος Γέροντας και μας είπε: “Να πάτε τα ψάρια στο Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος, που πανηγυρίζει, και θα πληρωθείτε με καλή τιμή. Αν θέλετε, να σας δώσω και καπάρο”.

Ὅροι 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά τίς αἱρέσεις. (Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός)


Φωτογραφία του χρήστη Μοναχός Μακαριος Κουτλουμουσιανος.

Όροι 7 Οικουμενικών Συνοδων για τις αιρέσεις.
 
 Οι πρώτες 7  Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι, οι Όροι Πίστεως και Ιεροί Κανόνες αυτών είναι Δόγμα για την Εκκλησία. Σύμφωνα με Όρο των Θεοφόρων Πατέρων των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, δεν μπορεί έως της συντέλειας του αιώνος να συνέλθει άλλη Οικουμενική Σύνοδος και να αλλάξει ή να αθετήσει το παραμικρό, από τα ήδη γραφόμενα και θεσπισμένα που είναι μέσα σε Αυτές, διότι εκπίπτει και γίνεται Αιρετική.
 Οι Θεόπνευστοι Οικουμενικοί διδάσκαλοι μας, είναι πολύ αυστηροί με τις Αιρέσεις και τους αμετανόητους Αιρετικούς. Στα Πρακτικά της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου οι Πατέρες ορίζουν σχετικά :
"Η  Αίρεσις χωρίζει από την Εκκλησία κάθε άνθρωπο. Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα. Ημείς τη αρχαία θεσμοθεσία της Καθολικής Εκκλησίας επακολουθούμεν, ημείς τους προστιθέντας τι ή αφαιρούντας εκ της Καθολικής Εκκλησίας Αναθεματίζομεν".

Ἡ ψυχή καί τό πνεῦμα


ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

 

          ΙΑ.1. Μια φορά εξέφρασα την επιθυμία να μάθω από τι αποτελείται η ανθρώπινη φύση καθώς και τον προορισμό του ανθρώπου. Ο Γέροντας μου απάντησε:
          - Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα (αφ' ενός), ψυχή και πνεύμα (αφ' ετέρου). Το σώμα έχει πέντε αισθήσεις: όραση, ακοή, γεύση, οσμή, αφή. Έχει και δύο ένστικτα: της επιβίωσης και του πολλαπλασιασμού.
          Η ψυχή είναι όπως αναπνέουμε. Όμοια (είναι κάπως) και στα ζώα και στα ερπετά. Διαθέτει διάνοια, συναίσθημα και επιθυμία. Τη διάνοια ο Θεός την έβαλε στο νου. Το συναίσθημα στην καρδιά. Την επιθυμία σ' όλο το σώμα. Τις επιθυμίες διευθύνει η βούληση, η οποία δεν έχει όργανο. Είναι σ' όλο το σώμα. Όταν μας κυριεύει η επιθυμία για κάτι, τότε όλο το σώμα συνεγείρεται. Η ψυχή θέλει να ικανοποιήσει το ένα ή το άλλο συναίσθημα. Το αθάνατο πνεύμα έχει τρία χαρακτηριστικά: το φόβο του Θεού, τη συνείδηση, τη λαχτάρα για τον Θεό. Όλα αυτά δεν τα έχουν τα ζώα και τα ερπετά. Η ψυχή είναι στο αίμα. Αλλά δεν είναι αίμα.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ποιούς καί πῶς ὠφελοῦν τά μνημόσυνα;


Αποτέλεσμα εικόνας για Θεόδωρος Ζήσης

ΠΟΙΟΥΣ  ΚΑΙ  ΠΩΣ ΩΦΕΛΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ;
 
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
 
Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ  και τα μετά θάνατον
Τώρα να επανέλθουμε στο θέμα ποιούς ωφελούν και πως ωφελούν τα μνημόσυνα. Υπάρχει η εξής δυ­σκολία σχετικά με το θέμα των μνημοσύνων. Είπαμε και σε προηγούμενες ενότητες ότι οι ψυχές των κεκοιμημένων μετά τον χωρισμό τους από το σώμα διακρίνονται βασικώς σε δύο κατηγορίες.
Πρώτον, στις ψυχές εκείνων που αμάρτησαν θανάσιμα και έφυγαν αμετανόητοι από αυτήν την ζωή, με απιστία, με ασέβεια και με θανά­σιμα αμαρτήματα, οι οποίες ψυχές παραλαμβάνονται από τους δαίμονες και οδηγούνται στην κόλαση.
Και δεύτερον, στις ψυχές των αγίων και των δικαίων, αυτοίν οι οποίοι πέρασαν όλη τους την ζωή εν μετανοία, εν φι­λανθρωπία και εν αγάπη, όλη τους η ζωή ήταν μία αφιέ­ρωση στον Θεό και στους συνανθρώπους, και οι οποίες παραλαμβάνονται από τους αγγέλους και οδηγούνται στον παράδεισο.
Υπάρχει όμως και μία άλλη, μέση τάξη ψυχών.
Με την μέση τάξη των ψυχών σχετίζεται ένας διάλογος που έγινε ανάμεσα στην Ορθόδοξη Ανατολική και στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, και με την μέση αυτή τάξη των ψυχών συνδέεται η διδασκαλία της Ρω­μαιοκαθολικής Εκκλησίας για το καθαρτήριο πυρ.
Ποια είναι αυτή η μέση τάξη; 

Ἡ προσευχή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου λίγο πρίν τό μαρτύριο


Παρόμοια καί ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος (3ος- 4ος αί.), αφού καταφρόνησε μέ τη χάρη του Χριστού όλα τά φρικτά βασανιστήρια πού επινόησε η κακία των δημίων του, αφού ανέστησε μπροστά στα μάτια τους έναν νεκρό, αφού κατέστρεψε τά είδωλα μόνο μέ την επίκληση του ονόματος του Χριστού, φτάνοντας στον τόπο του μαρτυρικού του θανάτου, έκανε τούτη την προσευχή: «Δοξασμένος να είσαι, Κύριε καί Θεέ μου, πού δεν μέ παρέδωσες σάν θήραμα στους διώκτες μου καί δεν έδωσες χαρά στους εχθρούς μου, αλλά λύτρωσες την ψυχή μου σάν πουλί από την παγίδα των κυνηγών. Καί τώρα, Κύριε, άκουσέ με καί παραστάσου μου την τελευταία μου τούτη ώρα Φύλαξε την ψυχή μου από τόν άρχοντα του αέρα, τον απαίσιο αντίπαλο Σου, καί από τά ακάθαρτα πνεύματα πού τόν ακολουθούν.

..Μερικοί νομίζουν σφαλερά πώς ἡ μνήμη τοῦ θανάτου δηλητηριάζει τή ζωή.


Αποτέλεσμα εικόνας για μνημη θανατου
..Μερικοί νομίζουν σφαλερά πώς η μνήμη του θανάτου δηλητηριάζει τή ζωή. 
Δέν τή δηλητηριάζει.

12 Ιανουαρίου Συναξαριστής,Τατιανής Μάρτυρος, Πέτρου Αβεσαλαμίτου, Μερτίου Μάρτυρος, των Αγίων Οκτώ Μαρτύρων, Ευθασίας Μάρτυρος, Τιγρίου Πρεσβυτέρου και Ευτροπίου, των Αγίων Ζωτικού, Ρογάτου, Μοδεστού και Καστουλίου, Αρκαδίου Μάρτυρος, Φιλοθέου Μάρτυρος, Εϊλιανού εκ Ρώμης, Ηλιού Θαυματουργού, Ευπραξίας Οσίας, Μνήμη Ναού Αγίου Αλεξάνδρου, Βενεδίκτου, Μαρτινιανού Οσίου, Γαλακτίωνος Οσίου, Θεοδοσίου εκ Ρωσίας, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της Μεσοπαντητίσσης εν Κρήτη, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου του Ακαθίστου, Βασιλείου Ιερομάρτυρος.

Η Αγία Τατιανή η Μάρτυς

Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.
Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 12 Ἰανουαρίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 12 Ἰανουαρίου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής