Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Πέμπτης 20 Αὐγούστου


Ἀπόστολος (Β΄ Κορινθ. ζ΄1-10)  
1 Ταῦτας ον χοντες τς παγγελας, γαπητο, καθαρσωμεν αυτος π παντς μολυσμο σαρκς κα πνεματος, πιτελοντες γιωσνην ν φβ Θεο.
2 Χωρσατε μς· οδνα δικσαμεν, οδνα φθεραμεν, οδνα πλεονεκτσαμεν.
3 Ο πρς κατκρισιν λγω· προερηκα γρ τι ν τας καρδαις μν στε ες τ συναποθανεν κα συζν.
4 Πολλ μοι παρρησα πρς μς, πολλ μοι καχησις πρ μν· πεπλρωμαι τ παρακλσει, περπερισσεομαι τ χαρ π πσ τ θλψει μν.
5 Κα γρ λθντων μν ες Μακεδοναν οδεμαν σχηκεν νεσιν σρξ μν, λλ᾿ ν παντ θλιβμενοι· ξωθεν μχαι, σωθεν φβοι.
6 λλ᾿ παρακαλν τος ταπεινος παρεκλεσεν μς Θες ν τ παρουσίᾳ Ττου·
7 ο μνον δ ν τ παρουσίᾳ ατο, λλ κα ν τ παρακλσει παρεκλθη φ᾿ μν, ναγγλλων μν τν μν πιπθησιν, τν μν δυρμν, τν μν ζλον πρ μο, στε με μλλον χαρναι,
8 τι ε κα λπησα μς ν τ πιστολ, ο μεταμλομαι, ε κα μετεμελμην· βλπω γρ τι πιστολ κενη, ε κα πρς ραν, λπησεν μς.
9 Νν χαρω, οχ τι λυπθητε, λλ᾿ τι λυπθητε ες μετνοιαν· λυπθητε γρ κατ Θεν, να ν μηδεν ζημιωθτε ξ μν.
10 γρ κατ Θεν λπη μετνοιαν ες σωτηραν μεταμλητον κατεργζεται· δ το κσμου λπη θνατον κατεργζεται.
  ΕΡΜΗΝΕΙΑ
1 Ἐπειδὴ λοιπὸν ἔχομεν αὐτὰς τὰς ὑποσχέσεις, ἀγαπητοί, ἂς καθαρίσωμεν τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ κάθε μολυσμὸν σαρκὸς καὶ πνεύματος, τελειοποιούμενοι εἰς τὴυν ἁγιωσύνην μὲ φόβον Θεοῦ. 
 2 Κάνετε χῶρον γιὰ μᾶς στὴν καρδιά σας, κανένα δὲν ἀδικήσαμε, κανένα δὲν καταστρέψαμε, κανένα δὲν ἐκμεταλλευθήκαμε.
3 Δὲν τὰ λέγω αὐτὰ διὰ νὰ σᾶς κατακρίνω, διότι εἶπα προηγουμένως ὅτι εἶσθε μέσα στὶς καρδιές μας, ἑνωμένοι εἰς τὸν θάνατον καὶ τὴν ζωήν.
4 Ἔχω πολὺ θάρρος ἀπέναντί σας, ὑπερηφανεύομαι πολὺ γιὰ σᾶς. Εἶμαι γεμάτος ἀπὸ παρηγοριά, ἔχω ξεχειλίσει ἀπὸ χαρὰν παρ’ ὅλην μας τὴν θλῖψιν.
5 Διότι πραγματικά, ὅταν ἤλθαμεν εἰς τὴν Μακεδονίαν, τὸ σῶμά μας δὲν εὑρῆκε καμμίαν ἀνάπαυσιν, ἀλλὰ παντοῦ θλίψεις. Ἀπὸ ἔξω πόλεμοι, ἀπὸ μέσα φόβοι.
6 Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ποὺ παρηγορεῖ τοὺς ταπεινούς, μᾶς ἐπαρηγόρησε μὲ τὸν ἔρχομὸν τοῦ Τίτου.
7 Ὄχι μόνον δὲ μὲ τὸν ἐρχομὸν του ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν παρηγορίαν ποὺ ἔλαβε κοντά σας. Μᾶς ἀνήγγειλε τὸν σφοδρὸν πόθον σας, τὰ κλάματά σας, τὸν ζῆλόν σας γιὰ μένα, ὥστε νὰ χαρῶ ἀκόμη περισσότερον,
8 διότι ἂν καὶ σᾶς ἐλύπησα μὲ τὴν ἐπιστολήν μου, δὲν μετανοῶ – ἂν καὶ εἶχα μετανοήσει – διότι βλέπω ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, ἔστω καὶ προσωρινῶς, σᾶς ἐλύπησε.
9 Τώρα χαίρω, ὄχι διότι ἐλυπηθήκατε, ἀλλὰ διότι ἡ λύπη σας κατέληξε εἰς μετάνοιαν. Ἐλυπηθήκατε ὅπως θέλει ὁ Θεός, ὥστε δὲν ζημιωθήκατε σὲ τίποτε ἀπὸ μᾶς.
10 – Διότι ἡ λύπη, ὅπως τὴν θέλει ὁ Θεός, παράγει μετάνοιαν, ἡ ὁποία καταλήγει εἰς σωτηρίαν, διὰ τὴν ὁποίαν κανεὶς ποτὲ δὲν μετανοεῖ. Ἡ λύπη ὅμως ἡ κοσμικὴ παράγει θάνατον. –
Εὐαγγέλιο (Μαρκ. α΄ 29-35) 
29 Κα εθως κ τς συναγωγς ξελθντες λθον ες τν οκαν Σμωνος κα ᾿Ανδρου μετ ακβου κα ωννου.
30 δ πενθερ Σμωνος κατκειτο πυρσσουσα. Κα εθως λγουσιν ατ περ ατς.
31 Κα προσελθν γειρεν ατν κρατσας τς χειρς ατς, κα φκεν ατν πυρετς εθως, κα διηκνει ατος.
32 ψας δ γενομνης, τε δυ λιος, φερον πρς ατν πντας τος κακς χοντας κα τος δαιμονιζομνους.
33 Κα ν πλις λη πισυνηγμνη πρς τν θραν.
34 Κα θερπευσε πολλος κακς χοντας ποικλαις νσοις, κα δαιμνια πολλ ξβαλε, κα οκ φιε λαλεν τ δαιμνια, τι δεισαν ατν Χριστν εναι.
35 Κα πρω ννυχα λαν ναστς ξλθε κα πλθεν ες ρημον τπον, κκε προσηχετο.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ 
29 Ὅταν ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν συναγωγήν, ἦλθαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Σίμωνος καὶ τοῦ Ἀνδρέα μαζὶ μὲ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην.
30 Ἡ πενθερὰ τοῦ Σίμωνος ἦτο κατάκοιτη ἀπὸ πυρετὸν καὶ ἀμέσως τοῦ μιλοῦν γι’ αὐτήν.
31 Καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασε, τὴν ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὴν ἐσήκωσε. Καὶ ὁ πυρετὸς τὴν ἄφησε καὶ τοὺς ὑπηρετοῦσε.
32 Ὅταν ἐβράδυασε καὶ ἔδυσε ὁ ἥλιος, τοῦ ἔφεραν ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς δαιμονισμένους
33 καὶ ὅλη ἡ πόλις εἶχε μαζευθῆ κοντὰ εἰς τὴν πόρτα.
34 Καὶ ἐθεράπευσε πολλοὺς ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ διάφορες ἀσθένειες καὶ πολλὰ δαιμόνια ἔβγαλε καὶ δὲ ἄφηνε τὰ δαιμόνια νὰ μιλοῦν, διότι τὸν ἐγνώριζαν ὅτι εἶναι ὁ Χριστός.
35 Τὸ πρωΐ, ἐνῷ ἦτο ἀκόμη νύχτα, ἐσηκώθηκε, ἐβγῆκε ἔξω καὶ ἐπῆγε εἰς ἕνα ἀπόμερον τόπον καὶ ἐκεῖ προσευχότανε.

Ὀρθόδοξοι Πνευματικοί Λόγοι: "Οἱ αὐτοκράτορες κατάλαβαν τί σημαίνει Ὀρθοδοξία"

   "...Οἱ αὐτοκράτορες (ὁ Μέγας Κωνσταντίνος, ὁ Μέγας Θεοδόσιος καί ἀρκετοί ἄλλοι) εἶναι πράγματι μεγάλοι, διότι κατάλαβαν τί σημαίνει Ὀρθοδοξία. Κατάλαβαν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι κάτι ἄλλο. Δέν εἶναι θρησκεία, ἀλλα εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου. Γι' αὐτό καί φτιάχνει σωστούς πολίτες καί κοινωνικά σωστούς ἀνθρώπους. Σκέφτηκαν, λοιπόν, οἱ αὐτοκράτορες: «Τέτοιους ἀνθρώπους θέλουμε γιά τό κράτος». Ἔτσι ἀγκάλιασαν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν ἔκαναν ἐπίσημη θρησκεία ... ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ ὑπόλοιποι".

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 

Συνεχίζεται...
Ἀπό τό βιβλίο: "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ", Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, σελ. 34  http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/

www.hristospanagia.gr

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν  π. Σάββα Ἁγιορείτη γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.

Ἡ σχέση μας μέ τόν Πνευματικό μας πατέρα -Μοναχοῦ Ἀγαθαγγέλου Ἅγιον Ὅρος



Η σχέση μας με τον πνευματικό μας πατέρα.

Πολύ συχνά ακούμε μέσα στους κύκλους της Εκκλησίας να μιλούν οι πιστοί για τον πνευματικό τους πατέρα. Ο καθένας έχει μια ιστορία να πει για τον δικό του πνευματικό, τις περισσότερες φορές μάλιστα με τέτοιο τρόπο που σου δίνει να καταλάβεις πως δεν υπάρχει καλύτερος πνευματικός από τον δικό του. Τελικά, όμως, μήπως υπερεκτιμάμε τον πνευματικό μας ή μήπως δεν καταλαβαίνουμε την πραγματική του αξία; Ποια είναι η σχέση μας μαζί του ή ποια πρέπει να είναι η σχέση μας μαζί του; Κάποιος μεγάλος γέροντας κάποτε, όταν τον ρώτησα να μου πει πως να βρω τον κατάλληλο πνευματικό μου απάντησε :

Περί πνευματικῆς ἀναισθησίας

undefined

† αρχιμανδρίτου ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 «Αναισθησία εστὶ νενεκρωμένη αίσθησις, εκ χρο­νίας νόσου και αμελείας εις αναισθησίαν καταλήξασα.»
(Άγ. Ιωάννης ο Σιναΐτης, Κλίμαξ.)
«Οίδα σου τα έργα, ότι όνομα έχεις ότι ζης, και νεκρός ει. γίνου γρηγορών…»
(Αποκ. 3,1-2)
Σωματικές αισθήσεις, βλάβες και νέκρωσή τους.
Εάν κάποτε διαπιστώσουμε ότι μία αίσθησή μας δεν ανταποκρίνεται λειτουργικώς, ανησυχούμε και καταφεύγουμε στον γιατρό. Όταν επί παραδείγματι τα μάτια μας αλλοιώνουν το σχήμα ή το χρώμα των αντικειμένων, ή ακόμη τα αυτιά μας δεν μπορούν να συλλάβουν χαμηλής εντάσεως ή υψηλής συχνότητος ήχους, ομοίως ανησυχούμε, και καταφεύγουμε στον γιατρό. Εάν υπάρχει αυτή η κατάσταση, εάν δηλαδή οι αισθήσεις δεν μας πληροφορούν επακριβώς αλλά ασθενούν, τότε αντιλαμβάνεσθε ότι δεν μπορούμε να έχουμε εικόνα του εξωτερικού μας κόσμου. αλλά εάν δεν έχουμε εικόνα του εξωτερικού μας κόσμου, δεν μπορούμε να προσαρμοσθούμε σ’ αυτόν.

Ὁ Ὅσιος πατήρ ἡμῶν Ἠλίας Διαμαντίδης ὁ Μυροβλήτης

Ο πατήρ Ηλίας Διαμαντίδης γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Χουρμικιάντο των Σουρμένων του Πόντου, το οποίο απέχει οκτώ ώρες με το καΐκι από την Τραπεζούντα.
Οι γονείς του, Παναγιώτης και Αθηνά, ήταν φτωχοί αλλά με φόβο Θεού. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Κωνσταντίνο, τον Γεώργιο και τον Ηλία. Το 1888 αφού στερέωσε τα παιδιά της στην ευλάβεια εκοιμήθη η Αθηνά. Ο Παναγιώτης ξαναπαντρεύτηκε και πήρε μια γυναίκα βάρβαρη και κακιά, την Καντίνα. Η μητρυιά κακομεταχειριζόταν και βασάνιζε τον μικρό Ηλία. Με δάκρυα διηγείτο αργότερα πολύ εμπιστευτικά σε μια ορφανή τα βάσανα της παιδικής του ηλικίας, με σκοπό να την στηρίξη.
Η μητρυιά του τον κρεμούσε ανάποδα σε δένδρο επί μια ώρα και παρακολουθούσε ανάλγητη το μαρτύριο του, ενώ εκείνος την παρακαλούσε με δάκρυα να τον λύση. Τον ξεγύμνωνε και με ένα μάτσο τσουκνίδες τον χτυπούσε στα απόκρυφα μέρη.

Ἡ ἱστορία γιά τό θαῦμα τῶν Ἁγίων Πέντε Φωτιστῶν

CyrilMethodius01
Άγιοι Πέντε ονομάζονται οι πέντε μαθητές των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, και είναι: ο Άγιος Κλήμης, ο Άγιος Ναούμ, ο Άγιος Αγγελάριος, ο Άγιος Γκόραζντ και ο Άγιος Σάββας. Έως σήμερα τα λείψανα του Αγίου Κλήμη φυλάσσονται στην Αχρίδα και του Αγίου Ναούμ στο μοναστήρι του Αγίου Ναούμ. Μας διηγείται ο κ. Πρνιάτοβιτς, ο πιο φημισμένος έμπορας του Σαράγιεβο: «Όταν ήμουν επίτροπος της παλαιάς εκκλησίας στο Σαράγιεβο αρρώστησα θανάσιμα από οστρακιά. Η αρρώστια μου έφερε την οικογένειά μου σε απελπισία. Οι γιατροί στέκονταν γύρω μου μερόνυχτα. Ανέβαζα υψηλό πυρετό και λιποθυμούσα. Όποτε συ­νερχόμουν λίγο, ήξερα ότι πεθαίνω.

Μαθήματα Ὀρθόδοξης Κατήχησης (3ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)


             IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
Δημητσάνα, Πέμπτη 18 Ἰουνίου 2015
 
ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ

[Μέ βάση καί πηγή τό σπουδαῖο ἔργο A CATECHETICAL HANDBOOK OF THE EASTERN ORTHODOX CHURCH τοῦ συγγραφέως D.H. Stamatis, ἔκδοσις Light & Life Publishing Company (συνιστοῦμε θερμά στούς γνῶστες τῆς Ἀγγλικῆς τήν ἀπόκτηση τοῦ βιβλίου), καί μέ ἄλλα ἐπίσης βοηθήματα, ἀρχίζω μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά δίνω, προφορικῶς πρῶτα καί γραπτῶς ἔπειτα, στόν λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ὅπου διακονῶ, μία σειρά ἑβδομαδιαίων κατηχητικῶν μαθημάτων. Ἡ κατήχηση αὐτή θά εἶναι κατά πολύ πληρέστερη ἀπό τήν ἄλλη πού ἔγραψα πρό πολλῶν ἐτῶν μέ τόν τίτλο ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ καί μέ διαφορετικό τρόπο καί περιεχόμενο πρός ἐκείνη γραμμένη.
Τά ἁγιογραφικά καί πατερικά χωρία πού θά παραθέτω θά γράφονται στήν γλώσσα τοῦ κειμένου μέ τήν παράκληση νά τά διαβάζουν οἱ ἀναγνῶστες ἐπανειλημμένως, ὥστε νά τά ἀποστηθίσουν.]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ
(Συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
3. Ὀνόματα πού ἀποδίδονται στόν Ἰησοῦ Χριστό
Μερικά ἀπό τά ὀνόματα καί τούς τίτλους πού ἀποδίδει ἡ Ἁγία Γραφή στόν Ἰησοῦ Χριστό εἶναι τά ἑξῆς:
(α) Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. «Ὁ Θεός αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός» (Φιλιπ. 2,9-11).

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Με απαλό τρόπο να βάλουμε στο νου μας τον Χριστό λέγοντας την ευχή


Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου - Με απαλό τρόπο να βάλουμε στο νου μας τον Χριστό λέγοντας την ευχή
Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Με απαλό τρόπο να βάλουμε στο νου μας τον Χριστό λέγοντας την ευχή
Η νοερά προσευχή γίνεται μόνο από εκείνον που έχει αποσπάσει την χάρι του Θεού. Δεν πρέπει να γίνεται με τη σκέψη, «να τη μάθω, να την καταφέρω, να τη φθάσω», γιατί μπορεί να οδηγηθούμε στον εγωισμό και στην υπερηφάνεια. Χρειάζεται πείρα, λαχτάρα, αλλά και σύνεση, προσοχή και φρόνηση, για να είναι η προσευχή καθαρή και θεάρεστη. Ένας λογισμός, «είμαι προχωρημένος», τα χαλάει όλα. Τι να υπερηφανευθούμε; Δεν έχομε τίποτα δικό μας. Αυτά τα θέματα είναι λεπτά.

Να προσεύχεσθε χωρίς να σχηματίζετε στο νου σας εικόνες. Να μη φαντάζεσθε τον Χριστό. Οι Πατέρες ετόνιζαν το ανεικόνιστον στην προσευχή. Με την εικόνα υπάρχει το ευόλισθον, διότι ενδέχεται στην εικόνα να παρεμβληθεί άλλη εικόνα. Ενδέχεται και ο πονηρός να κάνει παρεμβολές και να χάσομε την χάρι.

Η ευχή να γίνεται μέσα μας με το νου και όχι με τα χείλη, για να μη δημιουργείται διάσπαση και ο νους να πηγαίνει από δω κι από κει. Με έναν απαλό τρόπο εμείς να βάλομε στο νου μας τον Χριστό, λέγοντας απαλά απαλά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Να μη σκέπτεσθε τίποτα, παρά μόνο τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Τίποτ’ άλλο. Τίποτα. Ήρεμα, με τα μάτια ανοικτά, για να μην κινδυνεύετε από φαντασίες και πλάνες, με προσοχή και αφοσίωση να στρέφεσθε στον Χριστό. Να λέτε την ευχή με τρόπο απαλό και όχι συνέχεια, αλλά όταν υπάρχει διάθεση και ατμόσφαιρα κατανύξεως, η οποία είναι δώρο της θείας χάριτος. Χωρίς την χάρι αυτοϋπνωτίζεσαι και μπορεί να πέσεις σε φώτα και πλάνη και παράκρουση.

Να μη γίνεται η ευχή αγγάρια. Η πίεση μπορεί να φέρει μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Κάτι γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγάρια, αλλά δεν είναι υγιές. Ούτε να χρησιμοποιείτε τεχνητούς τρόπους. Δεν χρειάζεται ούτε μικρό σκαμνάκι, ούτε σκύψιμο της κεφαλής, ούτε κλείσιμο των ματιών. Λένε πολλοί: «Κάτσε σ’ ένα μικρό σκαμνάκι, σκύψε και στύψου και συγκεντρώσου». Αλλά πού… Δοκιμάστε να δείτε. Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα, για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια, όταν έχει θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στο δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο. Να μη δένεσθε με τον τόπο. Το παν είναι ο έρωτας στον Χριστό. Άμα η ψυχή σας επαναλαμβάνει με λατρεία, με πόθο τις πέντε λέξεις, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», δεν χορταίνει. Είναι λέξεις αχόρταστες! Σ’ όλη σας τη ζωή να τις λέτε. Κρύβουν τόσους χυμούς!

Προσευχή καί μνησικακία............Ἱερομόναχου Γρηγορίου Ἁγιορείτου



"Αν η καρδιά μας τρέφει κάποια αντιπάθεια για οποιονδήποτε άνθρωπο, η προσευχή μας δεν είναι ευπρόσδεκτη από τον Θεό. Η προσευχή του ανθρώπου που δεν συγχωρεί μένει άκαρπη, χωρίς καθόλου ωφέλεια. Ένας μεγάλος εργάτης της προσευχής, ο αββάς Ισαάκ, γράφει πολύ παραστατικά: «Αυτός που προσεύχεται και μνησικακεί, μοιάζει με εκείνον που σπέρνει στην θάλασσα και περιμένει να θερίση». Η προσευχή, λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, «είναι καιρός συγχωρήσεως και στεναγμού, όχι οργής. Είναι καιρός δακρύων και όχι θυμού, καιρός κατανύξεως και όχι αγανάκτησης».
Μερικές φορές το αίσθημα της αντιπάθειας και της μνησικακίας γι' αυτόν πού μάς έβλαψε είναι καλά κρυμμένο μέσα στην καρδιά μας. Νομίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτε με τον αδελφό, απλά δεν θέλουμε νά έχουμε καμία σχέση μαζί του. Το κριτήριο με το όποιο θά εξετάσουμε τον εαυτό μας αναφέρει ο γέροντας Παίσιος:

Ὁ προβολέας τοῦ διαβόλου

Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Στο εξωτερικό αρχονταρίκι του κελιού του ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε πονεμένους και μπερδεμένους ανθρώπους και σπάραζε η καρδιά του. Ήθελε να τους βοηθήσει ουσιαστικά, αρχίζοντας με τη διδασκαλία κι επισφραγίζοντας την προσπάθεια με θερμή προσευχή το βράδυ. Γνώριζε πολύ καλά ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να βοηθήσει κανέναν, πίστευε, όμως, ότι ο Θεός όλα μπορεί να τα κάνει, για αυτό και προσευχόταν με πόνο.
Το έργο του ήταν δύσκολο, γιατί συναντούσε την αντίδραση του διαβόλου. Ό Γέροντας είχε διαπιστώσει πολλές φορές ότι ο διάβολος με λύσσα πολεμούσε το πνευματικό του έργο.
Κάποτε είχαν πάει στο καλύβι του δυο άνθρωποι, πού αντιμετώπιζαν σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Ο Γέροντας τους άκουσε με προσοχή και άρχισε να τους αναφέρει διάφορα παραδείγματα, προκειμένου να τονώσει την πίστη τους στο Θεό. Έβλεπε ότι οι άνθρωποι αυτοί διψούσαν να τον ακούσουν.
Όταν η συζήτηση είχε φτάσει στο «ευαίσθητο σημείο», εμφανίστηκε στο σύρμα του φράχτη μια ομάδα επισκεπτών.

Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν

Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν. 
Να τηρώμεν τας εντολάς του πνευματικού.
Να προσευχώμεθα αδειαλείπτως. 

Να έχωμεν την μνήμην θανάτου και δυνατός ο Θεός να μας αξιώση της άλλης ζωής κοντά Του, δια να συγχαίρωμεν με τους αγίους, εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

http://elderephraimarizona.blogspot.ca/2015/06/blog-post_24.html

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής