Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Πέμπτης 9 Φεβρουαρίου


Ἀπόστολος: ( A΄'Ιωάν. α΄ 8 - β΄6 )
Α Ιω. 1,8           ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
Α Ιω. 1,8                    Εάν είπωμεν, ότι δεν έχομεν αμαρτίαν, εξαπατώμεν τους εαυτούς μας και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει μέσα μας.
Α Ιω. 1,9           ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.
Α Ιω. 1,9                    Εάν όμως, με αυτογνωσίαν και συναίσθησιν της ενοχής μας, ομολογούμεν τας αμαρτίας μας, είναι αξιόπιστος ο Θεός, δια την τήρησιν της υποσχέσεώς του περί της αφέσεως των αμαρτιών μας, είναι δε και δίκαιος, ώστε βάσει της θυσίας του Υιού του, να συγχωρήση τας αμαρτίας μας και να μας καθαρίση από κάθε αδικίαν.
Α Ιω. 1,10          ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.
Α Ιω. 1,10                  Εάν είπωμεν, ότι δεν έχομεν αμαρτήσει, είναι ως εάν να διαψεύδωμεν τον Θεόν (ο οποίος βεβαιώνει εις την Αγία Γραφήν ότι· Παντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ εστί ποιών χρηστότητα, ουκ εστίν έως ενός). Και εν τοιαύτη περιπτώσει ο λόγος και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει έντος ημών. 
Α Ιω. 2,1           Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε· καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν πατέρα, Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον·
Α Ιω. 2,1                    Παιδάκιά μου, αγαπητά μου παιδιά, σας τα γράφω αυτά, δια να αποφύγετε την αμαρτίαν. Εάν όμως κανείς παρασυρθή και αμαρτήση, ας μη απελπισθή κάτω από το βάρος της αμαρτίας. Διότι έχομεν πλησίον του ουρανίου Πατρός μεσίτην και συνήγορον απείρου αξίας, καθό απολύτως δίκαιον και αναμάρτητον, τον Ιησούν Χριστόν.
Α Ιω. 2,2           καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου.
Α Ιω. 2,2                   Και αυτός με την λυτρωτικήν του θυσίαν εξιλεώνει τον Θεόν δια της αμαρτίας μας· και όχι μόνον δια τας ιδικά μας αμαρτίας, αλλά και δια τας αμαρτίας όλου του κόσμου (εφ' όσον όλος ο κόσμος ήθελε πιστεύσει εις αυτόν).
Α Ιω. 2,3           Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν.
Α Ιω. 2,3                   Και δια τούτο ακριβώς, διότι εθυσίσε τον ευατόν του, ίνα ημείς λάβωμεν εξιλέωσιν των αματιών μας, γνωρίζομεν τον Χριστόν και συνδεόμεθα με αυτόν. Από αυτήν δε την στενήν γνωριμίαν και σχέσιν πληροφορούμεθα, ότι τον έχομεν γνωρίσει καλώς, εάν τηρούμεν τας εντολάς του.
Α Ιω. 2,4           ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστί, καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν·
Α Ιω. 2,4                   Εκείνος που λέγει, έχω γνωρίσει πλέον και συνδεθή με τον Θεόν, αλλά δεν τηρεί τας εντολάς αυτού, αυτός είναι ψεύστης και δεν υπάρχει μέσα του η αλήθεια.
Α Ιω. 2,5           ὃς δ᾿ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν.
Α Ιω. 2,5                   Εκείνος όμως που υπηρετεί το θέλημα του Χριστού, αισθάνεται και έχει βεβαίαν την πληροφορίαν, ότι πράγματι η αγάπη του Θεού υπάρχει πλήρης και τελεία μέσα του. Κατ' αυτόν δε τον τρόπον και γνωρίζομεν, ότι είμεθα ηνωμένοι με αυτόν.
Α Ιω. 2,6           ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν.
Α Ιω. 2,6                   Εκείνος που λέγει, ότι μένει και ζη εν τω Χριστώ, έχει καθήκον να ζη και φέρεται, όπως έζησε και συμπεριεφέρθη μεταξύ μας ο Χριστός.
Εὐαγγέλιο: ( Μάρκ. ιγ΄ 31 - ιδ΄2 )
Μαρκ. 13,31       ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ ἐμοὶ λόγοι οὐ μὴ παρελεύσονται.
Μαρκ. 13,31             Ο ουρανός και η γη, που σας φαίνωνται τόσο σταθερά και αμετακίνητα, θα περάσουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα περάσουν, αλλά θα πραγματοποιηθούν ακριβώς.
Μαρκ. 13,32       Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ, οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ.
Μαρκ. 13,32             Ως προς δε την ημέραν εκείνην η την ώραν, που θα γίνη η δευτέρα παρουσία, κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς ούτε οι άγγελοι που είναι στον ουρανόν ούτε ο Υιός, ως άνθρωπος, ειμή μόνον ο Πατήρ. (Ο Υιός, ως Θεός λόγος γνωρίζει τα πάντα και τον χρόνον της δευτέρας παρουσίας).
Μαρκ. 13,33       Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν.
Μαρκ. 13,33             Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε· διότι δεν γνωρίζετε πότε είναι καιρός της παρουσίας του Κυρίου.
Μαρκ. 13,34       ὡς ἄνθρωπος ἀπόδημος, ἀφεὶς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, καὶ δοὺς τοῖς δούλοις αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν, καὶ ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ τῷ θυρωρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ.
Μαρκ. 13,34             Και δια να ενοήσετε καλύτερον, θα συμβή κάτι ανάλογον με ένα ξενητεμένον άνθρωπον, ο οποίος αφήκε το σπίτι του, εξουσιοδότησε τους δούλους του να το χρησιμοποιούν και στον θυρωρόν έδωσε την εντολήν να είναι άγρυπνος και να περιμένη. (Ετσι και ο Μεσσίας, ετακτοποίησε τα της Εκκλησίας του και έχει δώσει εντολήν να είναι όλοι άγρυπνοι και έτοιμοι, δια να τον υποδεχθούν, όταν έλθη).
Μαρκ. 13,35       γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται, ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ·
Μαρκ. 13,35             Αγρυπνείτε λοιπόν και προσέχετε, διότι δεν γνωρίζετε πότε ο κύριος του σπιτιού έρχεται, αργά το βραδύ η το μεσονύκτιον η τα χαράματα, όταν θα λαλούν οι πετινοί η το πρωϊ.
Μαρκ. 13,36       μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας.
Μαρκ. 13,36             Αγρυπνείτε, μήπως τυχόν έλθη αιφνιδίως και σας εύρη να κοιμάσθε.
Μαρκ. 13,37       ἃ δὲ ὑμῖν λέγω, πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε.
Μαρκ. 13,37             Αυτά δε που λέγω εις σας, τα λέγω εις όλους. Γρηγορείτε”. 
Μαρκ. 14,1         Ἦν δὲ τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας. καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν.
Μαρκ. 14,1               Επειτα από δύο ημέρας, ήτο Πασχα και τα άζυμα. Και εζητούσαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, πως με απάτην και χωρίς θόρυβον να τον πιάσουν και να τον θανατώσουν.
Μαρκ. 14,2         ἔλεγον δὲ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, μήποτε θόρυβος ἔσται τοῦ λαοῦ.
Μαρκ. 14,2               Ελεγαν δε να μη τον συλλάβουν κατά την εορτήν, μήπως και γίνη θόρυβος και ταραχή του λαού (δεδομένου, ότι πολλοί ήσαν εκείνοι, που εθαύμαζαν και εσέβοντο και περιεστοίχιζαν τον Χριστόν).

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: « Αὐτὸ εἶναι ὁ ἀνθρώπινος βίος. Ἄμμος ἡ φιλοδοξία, ἄμμος ἡ ἐξουσία, ἄμμος ὁ πλοῦτος, ἄμμος καθετὶ ποὺ ἀπολαμβάνουν σωματικὰ οἱ ἄνθρωποι μὲ κόπο»


«Ἐὰν κάποιος, κυριευθεῖ ἀπὸ τὴν πλεονεξία, καὶ σὰν ἄλλη θάλασσα, ἐπεκτείνει τὴν ὑπερβολικὴ ἐπιθυμία γιὰ τὰ κέρδη, ποὺ τρέχουν μέσα σὲ αὐτὴν ἀπὸ παντοῦ μὲ τρόπο ἄπληστο, αὐτός, βλέποντας πρὸς τὴν πραγματικὴ θάλασσα, ἂς θεραπεύσει τὸ πάθος του.
Γιατί, ὅπως ἐκείνη δὲν ξεπερνάει τὸ ὅριό της, μολονότι δέχεται ἀμέτρητες ποσότητες ὑδάτων, ποὺ εἰσρέουν σὲ αὐτήν, ἀλλὰ παραμένει στὸ ἴδιο σημεῖο, σὰν νὰ μὴν ἔχει προστεθεῖ σὲ αὐτὴν καμία νέα ποσότητα νεροῦ, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν παραμένει στὰ ὅριά του, ἀπολαμβάνοντας τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποία ἀποκτᾶ, δὲν μπορεῖ νὰ συναυξάνει μαζὶ μὲ τὸν πλοῦτο τῶν ἀγαθῶν καὶ τὴ λαιμαργία τῆς ἀπόλαυσης. 
Ἀλλά, ἐνῶ δὲν σταματᾶ ἡ εἰσροὴ τῶν ἀγαθῶν μέσα του, διατηρεῖ στὰ μέτρα τῆς τὴν ἐπιθυμία τῆς ἀπόλαυσης. Ἐφόσον, λοιπόν, δὲν μπορεῖ ἡ ἀπόλαυση νὰ ξεπεράσει τὰ φυσικά της ὅρια, γιὰ ποιὸ λόγο νὰ ἐπιδιώκουμε τὶς πλέον αὐξήσεις τῶν ἐσόδων, τὴ στιγμὴ ποῦ ποτὲ δὲν προσφέρουμε ἀπὸ τὸ πλεόνασμα, τὸ ὁποῖο προκύπτει ἀπὸ τὰ νεότερα κέρδη, προκειμένου νὰ ἐλεήσουμε τοὺς ἄλλους; 

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ὅ,τι ἐμεῖς δὲν μποροῦμε, θὰ τὸ κάνει ἡ χάρις Του»


Μιὰ μοναχή, ποὺ ἤθελε πολὺ τὴν τάξη, εἶπε στὸν Γέροντά της ἀγανακτισμένη:
— Ἡ τάδε ἀδελφή μᾶς ἀναστατώνει στὸ μοναστήρι μὲ τὶς δυσκολίες της καὶ τὸ χαρακτήρα της. Δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ὑποφέρομε.
Κι ὁ Γέροντας ἀπάντησε:
— Ἐσὺ εἶσαι χειρότερη ἀπ' αὐτήν.
Ἡ μοναχὴ στὴν ἀρχὴ ἀντέδρασε καὶ ἐξεπλάγη, ἀλλὰ μετὰ τὶς ἐξηγήσεις τοῦ Γέροντα τὸ κατάλαβε καὶ εὐχαριστήθηκε πολύ. Τῆς εἶπε, δηλαδή, ὁ Γέροντας:
— Ἐνῶ ἐκείνη τὴν κυριεύει τὸ κακὸ πνεῦμα καὶ φέρεται ἄσχημα, κυριεύει κι ἐσένα, ποὺ εἶσαι τάχα σὲ καλύτερη κατάσταση, καὶ σᾶς παίζει καὶ τὶς δύο. Ἡ ἀδελφὴ ἔρχεται σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση χωρὶς νὰ τὸ θέλει, ἀλλὰ κι ἐσὺ μὲ τὴν ἀντίδρασή σου καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς ἀγάπης σου κάνεις τὸ ἴδιο. Ἔτσι οὔτε κι αὐτὴν ὠφελεῖς κι ἐσὺ βλάπτεσαι.
Μὲ τὴ σιωπή, τὴν ἀνοχὴ καὶ τὴν προσευχὴ ὠφελοῦμε τὸν ἄλλον μυστικὰ.

«Ἅγιε Νικόλαε, νά ἀνέβης μαζί μέ τό νερό, ἐάν θέλης νά σοῦ ἀνάβω τό κανδήλι»


Στην Σκήτη των Ιβήρων, ο Γερο-Νικόλαος από την Συνοδία των Μαρκιανών μου διηγήθηκε για έναν Πατέρα, που είχε και αυτός παιδική απλότητα, ότι κάποτε, όταν είχε στερέψει το πηγάδι τους, είχε κατεβάσει την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο ξηροπήγαδο, με το σχοινί δεμένη από τον χαλκά, και είπε:

Σκέψεις καί προβληματισμοί ἐπί τοῦ κειμένου "ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ"


Σεβασμιώτατοι Άγιοι Ιεράρχες,
σεπτά μέλη της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος,
ασπαζόμεθα την δεξιάν σας και κλίνοντες γόνυ υιϊκώς, καταθέτομεν στην Αγιότητά σας τον έμπονο προβληματισμό μας, πάνω στο περιεχόμενο του κειμένου προς τον λαό, το οποίο εκδώσατε προς ενημέρωση του ποιμνίου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Άγιοι Ιεράρχες, μας διακατέχει καλή διάθεση και θέληση απέναντι στα γεγονότα. Πολύ πριν τον Ιούνιο του 2016, διαβάζοντας τα προσυνοδικά τότε κείμενα, προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε την πραότητα και την ησυχαστική προσευχή, προς φωτισμό , πρώτα ημών των αναξίων δούλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και έπειτα υμών των αναδειχθέντων εις τον ύψιστο βαθμό της Αρχιεροσύνης. 
Δεν αγανακτήσαμε, δεν κινήσαμε ουρανό και γη, συγκρατήσαμε τα πνευματικά μας τέκνα από το να εκδηλώσουν τα όποια συναισθήματα Ιεράς Οργής, τα οποία, φυσικώ τω τρόπω, δημιουργούνται στην καρδιά κάθε πραγματικά πιστού, όταν βλέπει, ότι η Πίστη του κινδυνεύει από επιθέσεις ποικίλων επιβούλων, εχθρών φανερών ή κρυφοδαγκανιάρηδων.
Άγιοι πατέρες, περιμέναμε στην Σύνοδο της Κρήτης να δούμε Μάρκους  Ευγενικούς. Περιμέναμε να δούμε ομολογητές της Πίστεως.  Περιμέναμε να δούμε Επισκόπους όντως ορθοτομούντας τον Λόγον της Αληθείας.

Ἡ ἀποστασία τοῦ νέου Ἰσραήλ ἀπό τόν Σωτήρα στούς ἔσχατους χρόνους θά εἶναι μεγάλη.Τόσο ἐκτεταμένη θά εἶναι ἡ ἀποστασία καί τόσο «θά πληθύνει ἡ κακία» ἐξαιτίας της, ὥστε «ἡ Ἀγάπη τῶν περισσοτέρων θά ψυχρανθεῖ».


Ή αποστασία τού νέου Ισραήλ από τόν Σωτήρα στούς έσχατους χρόνους θα είναι μεγάλη. Σύμφωνα μέ την αποστολική πρόρρηση, πρώτα θα γίνει ή αποστασία καί έπειτα, ώς συνέπεια καί καρπός της, ή εμφάνιση «τού ανθρώπου της αμαρτίας, του υιού της απώλειας» ό όποιος θα έχει τό θράσος να παραστήσει τόν αναμενόμενο Μεσσία καί θα ζητήσει να τόν προσκυνήσουν σάν θεό. Καί θα τόν προσκυνήσουν όσοι θα έχουν προετοιμάσει τόν εαυτό τους γιά την υποδοχή του Αντίχριστου μέ τή φανερή ή μυστική αποστασία από τόν Χριστό. Τόσο εκτεταμένη θα είναι ή αποστασία καί τόσο «θα πληθύνει ή κακία» εξαιτίας της, ώστε «ή Αγάπη των περισσοτέρων θα ψυχρανθεί». Αυτό σημαίνει: Τά σκάνδαλα καί τά παραδείγματα της αμαρτίας θα αυξηθούν τόσο, ώστε θα ελκύσουν στήν αμαρτωλή ζωή αναρίθμητους ανθρώπους. Ή πίστη στον Χριστό θα έχει περιοριστεί σε ελάχιστους, όπως προείπε ό ίδιος ό Κύριος: «Όταν έρθει ό Υιός τού Ανθρώπου, θα βρει άραγε πιστούς στη γή;».

Γιατί ἀλλάζει τό ὄνομά του κάποιος ὅταν γίνεται μοναχός;(Ἁγίου Νεκταρίου)


Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους. Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους. Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα. Η αλλαγή του ονόματος, μας βοηθά να ξεχνούμε το παρελθόν και συνεχώς υπενθυμίζει την μεταβολή που έγινε σ’ αυτόν που άλλαξε τον τρόπο της ζωής του και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις, που οφείλει να εκπληρώνει με πολλή αγάπη και προθυμία.
  Το όνομα είναι τόσο πολύ συνδεδεμένο με το πρόσωπο, ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε την προσωπικότητά μας από αυτό. Γι’ αυτό και η ενθύμηση του ενός φέρνει στην μνήμη το άλλο και η αναφορά στο ένα γίνεται ταυτόχρονα και προς το άλλο. Εφόσον έχουμε το παλιό όνομα υπάρχει αναπόσπαστη η μνήμη του παλαιού ανθρώπου, αντίθετα όταν ακούμε το νέο όνομα υπάρχει μνήμη του νέου ανθρώπου.

«Κι ἔχεις συμφιλιωθεῖ μέ τόν Θεό;». Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ.


Σε μια άλλη περίπτωση, ο μακάριος συνάντησε έναν περαστικό γαιοκτήμονα, στά δάση του Κιτάγιεφ και του είπε:
«Που πηγαίνεις;».
«Στό σπίτι Μπάτουσκα».
«Κι έχεις συμφιλιωθή με τον Θεό;».
Ο γαιοκτήμονας ένοιωσε μπερδεμένος, αλλά προχώρησε παρακάτω χωρίς να δώση απάντηση.
  «Δεν συμφιλιώθηκες;» του είπε ο Στάρετς ακολουθώντας τον. «Μάθε τότε, ότι ήρθες εδώ καλά, αλλά όταν γυρίσης στό σπίτι δεν θάσαι το ίδιο!».
Καί τι έγινε; Στό ταξίδι της επιστροφής, ακριβώς μετά τις πύλες της πόλης, τ’ άλογα αφήνιασαν κι αναποδογύρισαν την άμαξα. Ο γαιοκτήμονας έπεσε πάνω σέ μια πέτρα και σκοτώθηκε.
Καί μιά άλλη περίπτωση.

«Σῶσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς, τῆς Οἰκονομίας τό ὄντως μέγα Μυστήριον,....»


Προσόμοιον. Ἦχος Β΄.
Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν.

Σῶσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς, τῆς Οἰκονομίας τό ὄντως μέγα Μυστήριον, χάριν ἐξεπλήρωσας, ὧ Ἰησοῦ Ἀγαθέ, καί τιμῇ ἐξηγόρασας τόν σύμπαντα Κόσμον, Αἵματος τιμίου σου, Χριστέ γλυκύτατε·
ὅθεν σοῦ δεόμεθα πίστει, στήριξον ἡμᾶς Ἰησοῦ μου, ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, Ὑπεράγαθε.


Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.


http://hristospanagia3.blogspot.gr/

8 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Θεοδώρου Στρατηλάτου, Ζαχαρίου Προφήτου, Μάρθας καὶ Μαρίας αὐταδέλφων, Λυκαρίωνος Ὁσιομάρτυρα, Νικηφόρου καὶ Στεφάνου Μαρτύρων, Περγέτου Μάρτυρος, Ἀγαθαγγέλου, Φιλαδέλφου καὶ Πολυκάρπου, Σάββα Ἀρχιεπισκόπου, Μακαρίου Ἐπισκόπου.

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στρατηλάτης ὁ Μεγαλομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος καταγόταν ἀπὸ τὰ Εὐχάιτα καὶ ἔζησε στὴν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου, στὴν ἀρχαία χώρα τῆς Βιθυνίας, ἐπὶ Λικινίου (307-323 μ.Χ.). Κατεῖχε ἀνώτερο βαθμὸ στὸ στρατὸ τῆς Ἀνατολῆς. Στὸ Συναξάρι ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «στρατιωτικὸς ἔνδοξος, ὡραῖος τὴν παράστασιν, εἴλκυεν εἰς φιλίαν τοὺς πάντας καὶ διὰ τῆς λαμπρότητος τοῦ λόγου σαγήνευε τοὺς ἀκούοντας».
Ὅταν ὁ Λικίνιος διέτριβε στὴ Νικομήδεια, ἄκουσε περὶ τοῦ Θεοδώρου ὅτι εἶναι Χριστιανὸς καὶ βδελύσσεται τὰ εἴδωλα. Ἀμέσως ἀπέστειλε στὴν Ἡράκλεια ἀνώτερους ἀξιωματούχους, γιὰ νὰ τὸν συνοδεύσουν μὲ τιμὴ στὴ Νικομήδεια.
 Ἀλλὰ ὁ Θεόδωρος διεμήνυσε διὰ τῶν ἰδίων ἀπεσταλμένων στὸν Λικίνιο, ὅτι γιὰ πολλοὺς λόγους ἡ παρουσία του στὴν Ἡράκλεια ἦταν συμφέρουσα καὶ τὸν προέτρεπε νὰ μεταβεῖ ἐκεῖ.
Ἀποδεχθεῖς τὴν πρόταση ὁ Λικίνιος μετέβη στὴν Ἡράκλεια, ὅπου τὸν προϋπάντησε μὲ λαμπρότητα ὁ Θεόδωρος, πρὸς τὸν ὁποῖο ὁ Λικίνιος ἅπλωσε τὸ χέρι, ἐλπίζοντας ὅτι διὰ τοῦ Θεοδώρου θὰ προσείλκυε τοὺς Χριστιανοὺς στὴ θρησκεία τῶν εἰδώλων.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 8 Φεβρουαρίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 8 Φεβρουαρίου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής