Τρίτη 10 Μαΐου 2016

«Τό Ἅγιο Πνεῦμα»

Τό Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι τό τρίτο πρόσωπο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχή, Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε... εἶναι μιά προσευχή στό Ἅγιο Πνεῦμα. Τήν προσευχή αὐτήν πρέπει νά τήν λέμε, πρίν προσευχηθοῦμε, γιά νά μᾶς φωτίσει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, πῶς νά προσευχηθοῦμε. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Χριστιανός κάνει δύο προσευχές. Προσεύχεται, γιά νά προσευχηθεῖ. Καί ἄν τό Πνεῦμα τό Ἅγιο δέν ἔρθει γιά νά λαλήσει διά τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἀδύνατον ἡ προσευχή τοῦ ἀνθρώπου νά φτάσει στόν οὐρανό. Τό Ἅγιο Πνεῦμα λέγεται καί Παράκλητος, πού σημαίνει παρηγορητής. Λέγεται καί Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί εἶναι Δωρεά τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιτελοῦνται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἀπό τρεῖς παράγοντες ἐξαρτᾶται, ἄν ὁ ἄνθρωπος ἔχει λάβει χάρη Ἁγίου Πνεύματος:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἦταν ἀναπόφευκτη ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα;

Ενσωματωμένη εικόνα 1
Το ότι ένας μαθητής θα γινόταν προδότης, ο Θεός το προγνώριζε. Άλλωστε το προφήτευσε και ο Δαβίδ στην Παλαιά Διαθήκη (Ψαλ. 40,10). Ο Χριστός το προφήτευσε πολλές φορές.
Ο Χριστός το προγνώριζε, αλλά δεν το προκαθόρισε. Το προφήτευσε, επειδή θα γινόταν. Ο Θεός είδε την προδοσία και την προείπε. Δε φταίει η πρόγνωση του Θεού, αλλά η ελευθερία του Ιούδα.
Όταν, μετά τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, πολύ πριν από το Πάθος, μιλούσε ο Χριστός για τη Θεία Κοινωνία, το σώμα και το αίμα Του, μερικοί μαθητές Του είπαν: «σκληρός είναι ο λόγος αυτός» και έφυγαν από κοντά Του. Ο Χριστός τότε είπε στους δώδεκα: «Μήπως θέλετε και σεις να φύγετε;».
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Βλέπω λοιπόν ἀπό τήν εἴσοδο νά μπαίνει ἕνας ἱερέας ψηλοῦ ἀναστήματος μέ μεγάλη γενειάδα καί ράσα πού ἦταν μέν μαῦρα ἀλλά εἶχαν μιά ἰδιαίτερη λάμψη..»

*Ένα ακόμα από τα πολλά θαύματα που έχει κάνει ο Άγιος Ραφαήλ είναι και το παρακάτω.
~ Θα ήθελα να πω για την ευλογία που είχα στη ζωή μου να ζήσω το θαύμα, σε μια δύσκολη στιγμή για εμένα στα 22 μου από τον Άγιο Ραφαηλ. Ήταν φθινόπωρο του 2002 όταν έκανα τα χαρτιά μου για να καταταγω στον στρατό σαν επαγγελματίας οπλίτης. Λίγες μέρες πριν δώσω τις απαιτούμενες εξετάσεις αρρωσταίνω από τα νεφρά μου.
Η διάγνωση των γιατρών στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ριου ήταν οξεία σπειραματονεφριτιδα, κάτι που το παθαίνει ένας στις εκατό χιλιάδες και το ξεπερνούν ελάχιστοι. Συνήθως είναι ο προθάλαμος της αιμοκάθαρσης και της μεταμόσχευσης των νεφρών. Στα 22 μου λοιπόν έμοιαζε να τελειώνει η ζωή μου. Μόνο στην ιδέα πως θα έπρεπε να κάνω αιμοκάθαρση κάθε δυο μέρες αλλά και μεταμόσχευση, γκρεμιζοντουσαν όλα μπροστά μου.
Στην αρχή λοιπόν υπήρχε η ελπίδα από τους γιατρούς πως θα το ξεπερνούσα έτσι απλά, δεν έγινε όμως έτσι.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Μοναχοῦ Νικολάου, Μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἀργύρια χάνοµεν τὴν Ἑλλάδα

Μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἀργύρια χάνοµεν τὴν Ἑλλάδα 
Τοῦ ἁγιορείτου µοναχοῦ Νικολάου 
Ἡ Εὐρωπαϊκὴ κοινότητα ποὺ µᾶς δίνει ἀφειδῶς τὰ ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, καὶ ποὺ πρώτη αὐτὴ ἐψήφισε τὸ νόµο τῆς ντροπῆς γιὰ τοὺς Σοδοµίτες, καὶ µᾶς συνέστησε καὶ ἐµᾶς νὰ τὴν ἀκολουθήσουµε ὡς πιστὴ παραµάνα µας, ἰδοὺ µᾶς ἑτοιµάζουν καὶ ἕτερο δεινό, ποὺ εἶναι ὁ ἐποικισµὸς τῆς «ψωροκώσταινας» ἀπὸ διάφορες φυλὲς καὶ φουρνιὲς προσφύγων. Πῶς πρέπει νὰ ἀντιµετωπίσουµε τὶς προκλήσεις αὐτές; Νὰ βγάλουµε τοὺς σταυροὺς καὶ τὰ ἐγκόλπια ἀπὸ τὸ στῆθος;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Παραιτήθηκε ὁ Μητροπολίτης Κηφισίας ἀπό μέλος τῆς ἀντιπροσωπίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Μ. Σύνοδον.

Γιατί παραιτήθηκε ο Μητροπολίτης Κηφισίας


Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος παρητήθη από μέλος της αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Μ. Σύνοδον.

 
Ο Σεβασμιώτατος εζύγισε με σύνεσιν την κατάστασιν, καθώς ήδη είχον αρνηθή να συμμετάσχουν οι Σεβ. Ν. Σμύρνης, Κυθήρων και Πειραιώς, και επέλεξε τον ίδιον δρόμον. Πράγματι, πολλοί Ιεράρχαι επαναλαμβάνουν εις κατ’ ιδίαν συνομιλίας την φράσιν «μαριονέττες» δια τον επιφυλασσόμενον ρόλον εις όσους μεταβούν εις το Κολυμπάρι, αν τελικώς συγκληθή η Μ. Σύνοδος.

π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν...»

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου 
πατρός Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ
 
1. Μὲ τὰ ἀπαισιότερα συναισθήματα ἀντιμετωπίζεται συνήθως ὁ θάνατος. Ὁ πολιτισμός μας, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο καυχόμαστε, δὲν μᾶς ἔχει ἐξοικειώσει μὲ τὴν μεγαλύτερη καὶ τραγικότερη πραγματικότητα στὴ ζωή μας, τὸν θάνατο. Οὔτε μᾶς ἔχει συμφιλιώσει μαζί του. Γι᾿ αὐτὸ λείπει στὴ σημερινὴ κοινωνία μία ρεαλιστικὴ φιλοσοφία τοῦ θανάτου. Βέβαια, σ᾿ αὐτὸ συντρέχουν διάφοροι λόγοι. Ὁ ὀλιγόπιστος φοβᾶται τὸν θάνατο, διότι βλέπει τὴν ἀνετοιμότητά του νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ. Ὁ ἄπιστος ἢ ἄθεος, ποὺ στηρίζει ὅλες τὶς ἐλπίδες του στὸν κόσμο αὐτό, βλέπει τὸν θάνατο σὰν καταστροφή. Γι᾿ αὐτὸ ἀποφεύγει νὰ μιλεῖ γιὰ τὸν θάνατο ἢ χλευάζει τὸν θάνατο, ἀλλὰ στὸ βάθος τὸν φοβᾶται. Ὅπως τὸν φοβοῦνται οἱ οἰκονομικὰ εὔρωστοι, διότι θὰ τοὺς κάμει νὰ χάσουν ὅσα ἔχουν, ἀλλὰ καὶ οἱ προλετάριοι τοῦ κόσμου μας, μολονότι διατείνονται, ὅτι βλέπουν τὸν θάνατο σὰν σωτηρία. Διότι γι᾿ αὐτούς, κυρίως, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Δ. Σολωμού: «Γλυκειὰ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος μαυρίλα».
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἐπικίνδυνο γιά τό ποίμνιο οἰκουμενιστικό καί ἀντιορθόδοξο φυλλάδιο ἀπό τήν Ἱ. Μητρόπολη Γερμανίας


Αιρετίζουσα προπαγάνδα από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας
«Πασχαλινή κατήχηση»του ποιμνίου
της Γερμανίας,ώστε να δεχθεί με ανοιχτές αγκάλες την«Νέα Εκκλησία»!
Το κείμενο ή φυλλάδιο που ακολουθεί αποσπασματικά είναι συμπαραγωγή της παπικής «επισκοπικής συνόδου»της Γερμανίας και της αντίστοιχης ορθοδόξου και έχει τον τίτλο «Πάσχα η κύρια γιορτή της Εκκλησίας σε Ανατολή και Δύση» "Ostern - DasHauptfestderKircheinOstundWest". Όπως βλέπουμε από τον τίτλο για τους συγγραφείς αυτού του κειμένου, παπικούς και «ορθοδόξους» η Εκκλησία είναι ήδη μία (για να μην μας λένε οι εν Ελλάδι επίσκοποι, ότι δεν πάμε για ένωση με τους παπικούς).
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἡ κατανόηση τῆς Ἀναστάσεως

Η κατανόηση της Αναστάσεως
Του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών, Δρος Θεολογίας
 
Η Ορθόδοξος Εκκλησία πανηγυρίζει την εκ νεκρών Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου· «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας».
Ο θάνατος και η Ανάσταση του «σαρκωθέντος δι᾽ ημάς» Θεού Λόγου αποτελούν το θεμέλιο της λυτρώσεως και σωτηρίας του ανθρώπου. Ο Απόστολος Παύλος το διατρανώνει με παρρησία: «Εάν ομολογήσης εν τω στόματί σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση» (Ρωμ. 10, 9).
Η Ανάσταση συνιστά την βεβαία απόδειξη ότι η επί του Σταυρού θυσία του Θεανθρώπου για την σωτηρία του πλάσματός Του εξασφάλισε την παλιγγενεσία του ανθρώπου.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 10 Μαΐου

  Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 10 Μαΐου ἐδῶ

http://hristospanagia.gr

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Τετάρτης 11 Μαΐου


 Ἀπόστολος: ( Πράξ. δ΄13- 22 )
Πραξ. 4,13         Θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ Πέτρου παῤῥησίαν καὶ Ἰωάννου, καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον, ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ Ἰησοῦ ἦσαν,
Πραξ. 4,13                Εκείνοι βλέποντες το θάρρος του Πετρου και του Ιωάννου και έχοντες υπ' όψιν των, ότι ήσαν αγράμματοι άνθρωποι του λαού, κατελαμβάνοντο από θαυμασμόν δια την σοφίαν και την δύναμιν του λόγου των και συγχρόνως ανεγνώριζαν και παρεδέχοντο ότι αυτοί ήσαν μαζή με τον Ιησούν.
Πραξ. 4,14         τὸν δὲ ἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖς ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον, οὐδὲν εἶχον ἀντειπεῖν.
Πραξ. 4,14               Βλέποντες δε θεραπευμένον τον τέως χωλόν να στέκεται μαζή με αυτούς, δεν είχαν και δεν εύρισκαν να αντείπουν τίποτε.
Πραξ. 4,15         κελεύσαντες δὲ αὐτοὺς ἔξω τοῦ συνεδρίου ἀπελθεῖν, συνέβαλλον πρὸς ἀλλήλους
Πραξ. 4,15                Αφού δε τους διέταξαν να βγουν έξω από την αίθουσαν του συνεδρίου, ήρχισαν να συζητούν μεταξύ των και να ανταλλάσσουν τας σκέψεις των.
Πραξ. 4,16         λέγοντες· τί ποιήσομεν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις; ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον γέγονε δι᾿ αὐτῶν, πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν Ἱερουσαλὴμ φανερὸν καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνήσασθαι·
Πραξ. 4,16               Λεγοντες· “τι να κάμωμεν με αυτούς τους ανθρώπους; Διότι, ότι μεν βέβαια έγινε από αυτούς θαύμα γνωστόν και αναντίρρητον, είναι πλέον φανερόν εις όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, και δεν ημπορούμεν να το αρνηθούμεν.
Πραξ. 4,17         ἀλλ᾿ ἵνα μὴ ἐπὶ πλεῖον διανεμηθῇ εἰς τὸν λαόν, ἀπειλῇ ἀπειλησώμεθα αὐτοῖς μηκέτι λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων.
Πραξ. 4,17                Δια να μη διαδοθή όμως περισσότερον μεταξύ του λαού το θαύμα, ας τους απειλήσωμεν με μεγάλας τιμωρίας, ώστε να μη ομιλούν εις κανένα πλέον των ανθρώπων δια το όνομά του, δηλαδή δια τον Χριστόν”.
Πραξ. 4,18         καὶ καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν αὐτοῖς τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ.
Πραξ. 4,18               Και αφού τους εκάλεσαν πάλιν εις την αίθουσαν, τους έδωσαν την εντολήν να μη κηρύττουν πλέον και να μη διδάσκουν πίστιν στο όνομα του Ιησού Χριστού.
Πραξ. 4,19         ὁ δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀποκριθέντες πρὸς αὐτοὺς εἶπον· εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλον ἢ τοῦ Θεοῦ κρίνατε.
Πραξ. 4,19               Αλλά ο Πετρος και ο Ιωάννης απεκρίθησαν προς αυτούς και είπαν· “εάν είναι ορθόν και δίκαιον ενώπιον του Θεού, να υπακούωμεν περισσότερον εις σας παρά στον Θεόν, σκεφθήτε και κρίνετε μόνοι σας.
Πραξ. 4,20         οὐ δυνάμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν.
Πραξ. 4,20               Διότι ημείς δεν ημπορούμεν να μη κηρύττωμεν αυτά που είδαμε και ακούσαμε”.
Πραξ. 4,21         οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούς, μηδὲν εὑρίσκοντες τὸ πῶς κολάσονται αὐτούς, διὰ τὸν λαόν, ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι·
Πραξ. 4,21               Εκείνοι όμως, αφού διετύπωσαν και νέας απειλάς, τους απέλυσαν, αφ' ενός μεν διότι δεν εύρισκαν τίποτε το ένοχον, δια να τους τιμωρήσουν, αφ' ετέρου δε εξ αιτίας του λαού, διότι όλοι εδόξαζαν τον Θεόν, δια το θαυμαστόν αυτό γεγονός της θεραπείας του χωλού.
Πραξ. 4,22         ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσαράκοντα ὁ ἄνθρωπος ἐφ᾿ ὃν ἐγεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως.
Πραξ. 4,22               Εδικαιολογείτο δε ο θαυμασμός του λαού, διότι ο εκ γενετής χωλός, στον οποίον έγινε το θαύμα της θεραπείας, ήτο σαράντα ετών και πλέον.

Εὐαγγέλιο: ( Ἰωάν. ε΄17- 24 ) 
Ιω. 5,17             ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς· ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι.
Ιω. 5,17                     Ο Ιησούς όμως απεκρίθη στους Ιουδαίους, που αυτά εκέπτοντο εναντίον του· “ο Πατήρ μου εργάζεται ακατάπαυστα έως τώρα (διότι δεν εδημιούργησε μόνον αλλά και κυβερνά τον κόσμον). Και εγώ ο Υιός του εργάζομαι συνεχώς δια την σωτηρίαν των ανθρώπων (χωρίς να διακόπτω το έργον μου ούτε και το Σαββατον)”.
Ιω. 5,18             διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ.
Ιω. 5,18                     Δι' αυτά τα λόγια που ήκουσαν εζητούσαν ακόμη περισσότερον οι Ιουδαίοι να τον φονεύσουν, διότι όχι μόνον κατέλυε την αργίαν του Σαββάτου, αλλά και έλεγε ότι έχει ιδικόν του, κατά ένα αποκλειστικόν και μοναδικόν τρόπον, Πατέρα τον Θεόν και έκαμνε τον ευατόν του ίσον με τον Θεόν.
Ιω. 5,19             ἀπεκρίνατο οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸς ποιεῖν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ οὐδέν, ἐὰν μή τι βλέπῃ τὸν πατέρα ποιοῦντα· ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ.
Ιω. 5,19                     Απεκρίθη τότε ο Ιησούς και τους είπε· “σας διαβεβαιώνω, ότι δεν ημπορεί ο Υιός να πράττη από τον ευατόν του τίποτε, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα να πράττη. Υπάρχει απόλυτος ομοφωνία μεταξύ Πατρός και Υιού, διότι εκείνα που ενεργεί ο Πατήρ, κατά τον αυτόν τρόπον, τα ίδια πράττει και ο Υιός.
Ιω. 5,20             ὁ γὰρ πατὴρ φιλεῖ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν αὐτῷ ἃ αὐτὸς ποιεῖ, καὶ μείζονα τούτων δείξει αὐτῷ ἔργα, ἵνα ὑμεῖς θαυμάζητε.
Ιω. 5,20                    Διότι ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και φανερώνει εις αυτόν πλήρως και τελείως όλα όσα πράττει στον ουρανό και την γην. Και του δίδει το δικαίωμα τα ίδια και αυτός να πράττη. Και θα του φανερώση ακόμη μεγαλύτερα και σπουδαιότερα από αυτά, που έως τώρα είδατε, δια να θαυμάζετε και σεις ακόμη, που μένετε εις την απιστίαν σας.
Ιω. 5,21             ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἐγείρει τοὺς νεκροὺς καὶ ζωοποιεῖ, οὕτω καὶ ὁ υἱὸς οὓς θέλει ζωοποιεῖ.
Ιω. 5,21                     Διότι, όπως ο Πατήρ ανασταίνει τους νεκρούς και τους δίδει ζωήν, έτσι και ο Υιός έχει απεριόριστον εξουσίαν να δίδη ζωήν εις οποίον θέλει και κρίνει άξιον.
Ιω. 5,22             οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ,
Ιω. 5,22                    Εχει δε ακόμη το δικαίωμα ο Υιός να κρίνη τους πάντας, διότι ο Πατήρ δεν κρίνει και δεν δικάζει κανένα, αλλά όλην την εξουσίαν της κρίσεως την έχει δώσει στον Υιόν.
Ιω. 5,23             ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν υἱόν, καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα. ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.
Ιω. 5,23                     Και έδωκεν όλα αυτά στον Υιόν, δια να τιμούν και προσκυνούν τον Υιόν όλοι, όπως τιμούν και προσκυνούν τον Πατέρα. Εκείνος που δεν τιμά τον Υιόν, δεν τιμά ούτε τον Πατέρα, ο οποίος τον έστειλεν στον κόσμον.
Ιω. 5,24             ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.
Ιω. 5,24                    Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος ο οποίος ακούει την διδασκαλίαν μου και πιστεύει στον Πατέρα, που με έστειλε, αυτός έχει κερδήσει την αιώνιον ζωήν και δεν θα περάση από δίκην και κρίσιν, αλλά έχει μεταβή πλέον από τον πνευματικόν θάνατον της αμαρτίας εις την αιώνιον ζωήν.


«Εὐλογημένε, λένε τό "Χριστός Ἀνέστη!"»


Ήταν άνοιξη, ο Γέροντας Παΐσιος άκουγε τα πουλιά έξω να κελαϊδάνε και 
με ρωτάει: 
«Τί λένε, τώρα, τα πουλάκια;» 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

10 Μαΐου Συναξαριστής. Σίμωνος Ἀποστόλου, τῶν Ἁγίων Αὐταδέλφων Μαρτύρων Ἀλφειοῦ, Κυπρίνου καὶ Φιλαδέφλου, Ἐράσμου καὶ Ὀνησίμου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν δεκατεσσάρων Μαρτύρων, Ἠσυχίου Ὁμολογητοῦ, Ἰσιδώρου τοῦ «μωροῦ», τῶν Ὁσίων Πασσαρίωνος, Ἀγαπίου καὶ Φιλήμονος, Κομγαλλίου Ὁσίου, πάροδος ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ, Σίμωνος Ἐπισκόπου, Λαυρεντίου Ὁσίου, Εὐσταθίου Μάρτυρος, ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Βασιλείου Ἐπισκόπου τοῦ Θαυματουργοῦ, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «τῶν ἀδελφῶν τοῦ Κιέβου»


Ὁ Ἅγιος Σίμων ὁ Ζηλωτὴς ὁ Ἀπόστολος (ἑορτὴ Σίμωνας)
  Ὁ Ἀπόστολος Σίμων, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἀδελφὸς τοῦ Ἰούδα τοῦ Λεββαίου, εἶχε τὴν ἐπωνυμία Καναναῖος ἢ Κανανίτης. Ἡ ἐπωνυμία αὐτὴ δὲν φανερώνει τὴν καταγωγὴ τοῦ Ἀποστόλου Σίμωνος ἀπὸ τὴ Χαναᾶν ἢ τὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἡ λέξη «Καναναῖος» εἶναι Χαλδαϊκὴ καὶ σημαίνει «Ζηλωτής». Πράγματι ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὸν προσονομάζει ὡς «Ζηλωτή».
Οἱ ζηλωτὲς ἀποτελοῦσαν μία ξεχωριστὴ κοινωνικὴ τάξη στὴν Ἰουδαϊκὴ κοινωνία κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτελοῦνταν ἀπὸ λαϊκοὺς ἀγωνιστές, οἱ ὁποῖοι μάχονταν ἐναντίον τῶν Ρωμαίων κατακτητῶν, συνεχίζοντας τὴν παράδοση τῶν Μακκαβαίων ἐπαναστατῶν. Ὅμως συχνά, πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, ἐκμεταλλεύονταν τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα καὶ καταντοῦσαν τύραννοι τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ τους. Προέβαιναν σὲ παράνομες πράξεις βίας καὶ λῃστειῶν γιὰ ἴδιο ὄφελος καὶ γι’ αὐτὸ τὸν 1ο αἰῶνα μ.Χ. εἶχε ἀναπτυχθεῖ λαϊκὴ δυσαρέσκεια κατὰ τοῦ κινήματος τῶν ζηλωτῶν. Οἱ συσταυρούμενοι μὲ τὸν Κύριο λῃστὲς ἦταν ζηλωτές.

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής