Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Παρασκευῆς 15 Ἰουλίου

Ἀπόστολος: (Α΄Κορ. ιγ΄11- ιδ΄5 )
Α Κορ. 13,11      ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.
Α Κορ. 13,11              Οταν ήμουν νήπιον, σαν νήπιον ωμιλούσα· είχα φρονήματα και σκέψεις νηπίου και σαν νήπιον εσυλλογιζόμουν και έκρινα. Οταν όμως έγινα άνδρας, κατήργησα και αφήκα πλέον τας νηπιώδεις γνώσεις και τον νηπιώδη τρόπον του σκέπτεσθαι. (Εις την παρούσαν ζωήν έχομεν την ατελή και ανανάπτυκτον διάνοιαν και γνώσιν του νηπίου).
Α Κορ. 13,12      βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.
Α Κορ. 13,12             Διότι τώρα βλέπομεν σαν μέσα σε μεταλλινόν θαμπόν καθρέπτην θαμπά και ακαθόριστα, ώστε να μας μένουν πολλά ασαφή και σκοτεινά, άλυτα προβλήματα και απορίαι, τότε όμως θα ίδωμεν πρόσωπον προς πρόσωπον, φανερά και καθαρά. Τωρα γνωρίζω ένα μέρος της αληθείας, τότε όμως θα αποκτήσω τελείαν επίγνωσιν, θα λάβω τόσον καθαράν και τελείαν γνώσιν, όσον πλήρως και τελείως με έχει γνωρίσει και με ωδήγησεν στον δρόμον της σωτηρίας ο παντογνώστης Θεός.
Α Κορ. 13,13      νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
Α Κορ. 13,13             Εις δε την παρούσαν ζωήν, μένει η πίστις, η ελπίς και η αγάπη, τα τρία αυτά, μεγαλύτερα δε μεταξύ αυτών είναι η αγάπη.
Α Κορ. 14,1        Διώκετε τὴν ἀγάπην· ζηλοῦτε δὲ τὰ πνευματικά, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε.
Α Κορ. 14,1               Λοιπόν, αγωνίζεσθε, με επιμονήν να αποκτήσετε την αγάπην. Να επιθυμήτε με φλογερόν ζήλον τα πνευματικά χαρίσματα· περισσότερον δε από κάθε άλλον το χάρισμα και την ικανότητα να εξαγγέλλετε το θέλημα και την βουλήν του Θεού στους πιστούς.
Α Κορ. 14,2        ὁ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποις λαλεῖ, ἀλλὰ τῷ Θεῷ· οὐδεὶς γὰρ ἀκούει, πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια·
Α Κορ. 14,2              Διότι εκείνος που ομιλεί ξένας γλώσσας, δεν ομιλεί προς τους ανθρώπους, αφού ως ξενόγλωσσον δεν τον εννοούν, αλλ' ομιλεί προς τον Θεόν· διότι κανείς δεν τον ακούει με ενδιαφέρον, αφού δεν τον καταλαβαίνει, εφ' όσον αυτός με το πνεύμα του, που έχει βέβαια τον φωτισμόν και την χάριν του Αγίου Πνεύματος, λαλεί αγνώστους και μυστηριώδεις αληθείας.
Α Κορ. 14,3        ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν.
Α Κορ. 14,3               Εκείνος όμως που εξαγγέλει στους ανθρώπους το θέλημα και την βουλήν του Θεού ομιλεί κατά τρόπον ωφέλιμον και οικοδομητικόν και ενθαρρύνει και παρηγορεί τους πιστούς με την διδασκαλίαν του.
Α Κορ. 14,4        ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ, ὁ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ.
Α Κορ. 14,4              Εκείνος που ομολεί ξένην γλώσσαν, οικοδομείται βέβαι ο ίδιος από τα νοήματά που του εμπνέει το Πνεύμα το Αγιον. Εκείνος όμως που διδάσκει τας αληθείας της πίστεως, οικοδομεί όλο το πλήθος των πιστών, που τον ακούουν.
Α Κορ. 14,5        θέλω δὲ πάντας ὑμᾶς λαλεῖν γλώσσαις, μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε· μείζων γὰρ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλῶν γλώσσαις, ἐκτὸς εἰ μὴ διερμηνεύῃ, ἵνα ἡ ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβῃ.
Α Κορ. 14,5               Και εγώ βέβαια θέλω να ομιλήτε όλοι σας ξένας γλώσσας, αφού τόσον πολύ το επιθυμείτε. Περισσότερον όμως θέλω να έχετε τον πλούτον της γνώσεως του Αγίου Πνεύματος και να εξαγγέλλετε το θέλημα και την βουλήν του Κυρίου. Διότι από απόψεως πνευματικής οικοδομής και εξυπηρετήσεως των πιστών, είναι ανώτερος εκείνος, που διδάσκει, από εκείνον που ομιλεί ξένας γλώσσας, εκτός εάν ο ίδιος εξηγή όσα λέγει, δια να οικοδομηθή εις την αλήθειαν και την αρετήν η Εκκλησία, οι πιστοί.

Εὐαγγέλιο: ( Ματ. ιβ΄1- 8 )
Ματθ. 12,1        Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς σάββασι διὰ τῶν σπορίμων· οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν, καὶ ἤρξαντο τίλλειν στάχυας καὶ ἐσθίειν.
Ματθ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον ο Ιησούς εις ημέραν Σαββάτου επέρασε μέσα από σπαρμένους αγρούς· οι μαθηταί του επείνασαν και ήρχισαν να κόβουν στάχυα, να τα τρίβουν και να τρώγουν τον καρπόν.
Ματθ. 12,2        οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντες εἶπον αὐτῷ· ἰδοὺ οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστι ποιεῖν ἐν σαββάτῳ.
Ματθ. 12,2               Αλλά οι Φαρισαίοι, όταν είδαν το γεγονός, είπαν εις αυτόν· “ιδού, οι μαθηταί σου κάνουν κάτι, που δεν επιτρέπεται να γίνεται κατά την ημέραν Σαββάτου”.
Ματθ. 12,3        ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησε Δαυΐδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ;
Ματθ. 12,3               Ο δε Ιησούς είπεν εις αυτούς· “δεν εδιαβάσατε εις τας Γραφάς τι έκαμεν ο Δαυΐδ, όταν επείνασε αυτός και οι άνθρωποι που ήσαν μαζή του;
Ματθ. 12,4        πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἐξὸν ἦν αὐτῷ φαγεῖν οὐδὲ τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ, εἰ μὴ μόνοις τοῖς ἱερεῦσι;
Ματθ. 12,4               Δηλαδή πως εμπήκε στον οίκον του Θεού, εις την σκηνήν του Μαρτυρίου και έφαγε τους άρτους, που ήσαν τοποθετημένοι εις την τράπεζαν της προθέσεως, ως θυσία στον Θεόν και τους οποίους δεν επετρέπετο ούτε εις αυτόν ούτε στους ανθρώπους που είχε μαζή του να φάγουν, παρά μόνον στους ιερείς. Και όμως, ο Θεός δεν οργίσθη δι' αυτό.
Ματθ. 12,5        ἢ οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι τοῖς σάββασιν οἱ ἱερεῖς ἐν τῷ ἱερῷ τὸ σάββατον βεβηλοῦσι, καὶ ἀναίτιοί εἰσι;
Ματθ. 12,5               Η δεν εδιαβάσατε στον Νομον, ότι κατά τα Σαββατα καταλύουν οι ιερείς το Σαββατον με τας εργασίας που κάνουν μέσα στον ναόν (όταν ανάβουν φωτιά δια το θυσιαστήριον, σφάζουν τα ζώα που θα προσφερθούν ως θυσία κ.λ.π); Και όμως κανείς δεν τους κατηγορεί δι' αυτό.
Ματθ. 12,6        λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦ μεῖζόν ἐστιν ὧδε.
Ματθ. 12,6               Σας λέγω δε τούτο· ότι έδω είναι κάτι πολύ ανώτερον από τον ναόν (διότι εγώ είμαι ο Κυριος του ναού, ο αιώνιος Αρχιερεύς, οι δε μαθηταί μου θα γίνουν οι ιερείς της χάριτος και οι απόστολοί μου).
Ματθ. 12,7        εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν, οὐκ ἅν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους.
Ματθ. 12,7               Και εάν είχατε γνωρίσει καλά τι σημαίνει αυτό που είπε ο Θεός, αγάπην και ευσπλαγχνίαν θέλω και όχι τυπικήν θυσίαν, δεν θα κατεδικάζατε τους αθώους και ανευθύνους μαθητάς μου.
Ματθ. 12,8        κύριος γάρ ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.
Ματθ. 12,8               Επειτα δε μάθετε και τούτο· ότι ο Υιός του ανθρώπου-δηλαδή εγώ-είναι κύριος και του Σαββάτου (και ημπορεί, αν το κρίνη, να τροποποιήση και τον θεσμόν αυτόν. Ο,τι έκαμαν οι μαθηταί το έκαμαν με την ιδικήν μου σιωπηράν συγκατάθεσιν και άρα δεν είναι ένοχοι)”.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

"Ὅποιος κατακρίνει τούς ἄλλους, πέφτει στά ἴδια σφάλματα"

(Άγιος Παΐσιος)
 
-Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;
-Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει.Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.
Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης - Ἀπό παιδί διαβάζει Εὐχές, προσεύχεται καί θεραπεύει!

 Μόλις έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο, άρχισε κιόλας να διαβάζει με ζήλο τα εκκλησιαστικά βιβλία. Τον ενθάρρυνε η μητέρα, μα τον πρόσεξε και ο παπα-Θοδόσης, ο πατήρ Δημήτριος εοδοσίου, που πήγαινε στη Φαράκλα να λειτουργεί κάθε δεύτερη Κυριακή.
Φυσικά, δεν καταλάβαινε τόσο μικρός τα νοήματα. Σε λίγους μήνες –θα πήγαινε στη δευτέρα δημοτικού, οκτώ-εννέα ετών δηλαδή – τα διάβαζε με άνεση. Και όχι μόνο αυτό. Στην ανάγνωση των Ύμνων ή των Ευχών η φωνή του έπαιρνε τόνο αλλιώτικο. Επίσημο θα έλεγες, σοβαρό.
Κι ακόμα περισσότερο, τόνο ιερόπρεπο. Νόμιζες ότι έρχεται από κάπου αλλού, από μακρινή ιερή πηγή.

Γιά τά ζιζάνια τῆς αἵρεσης ‘’Ἑλληνική Ἰεραποστολική Ἕνωση’’

ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ  ΤΑ ΟΝΤΩΣ ΖΙΖΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
 
(Για τα ζιζάνια της αίρεσης  ‘’Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση’’)
 
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
 
Για μια ακόμα φορά η Προτεστάντικη αίρεση με την ονομασία ‘’Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση’’, σπείρει αιρετικά ζιζάνια στους Νομούς Φλωρίνης, Καστοριάς, Κοζάνης και Πιερίας.  Ενθυμούμαστε πως παρόμοιο λυπηρό συμβάν είχε συμβεί στους Νομούς   Θεσσαλονίκης, Κιλκίς και Χαλκιδικής το έτος 2014.  Προς τούτο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε να ενημερώσει τον λαό.
Πρωτίστως πρέπει να τονίσομε ότι αυτά είναι τα ζιζάνια, τα αιρετικά δηλαδή  ζιζάνια και όχι οι επιμένοντες να μην κληθούν οι αιρέσεις ‘’ εκκλησίες’’.   Τώρα τι θα πουν όλοι εκείνοι που επιμένουν να καλούν τις αιρέσεις, εκκλησίες;  Μη ξεχνούμε κιόλας ότι η καλούμενη ‘’Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση’’, θεωρούσε και θεωρεί την Ορθοδοξία με βάση δηλώσεις της ως ‘’πνευματικά δεσμά αιώνων’’.  

«Εἶναι ἀσύλληπτη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον»

http://2.bp.blogspot.com/_Ir0BxevvGe4/TO7d_p3zifI/AAAAAAAAA4s/x9gJP-e3iE0/s800/ag-Io-USA-nef.png
Τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης
Ἁγίου ἸΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,
τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

Τρέξε πρός τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἀντί μικρῶν πραγμάτων σοῦ παρέχει μεγάλα. Ἀλλά οὔτε αὐτά δέν ἀνεχόμεθα νά ἀκούωμεν καί σπεύδομεν ἐκεῖ ὅπου γίνονται συμπλοκαί καί πόλεμος, καί πυγμαχίαι καί δίκαι καί συκοφαντίαι. Ἄρα λοιπόν δέν ἔχει δίκαιον ὁ Θεός νά μᾶς ἀποστρέφεται καί  νά μᾶς τιμωρῇ, ὅταν εἰς ὅλα μᾶς παρέχη τόν ἑαυτόν Του καί ἐμεῖς ἀντιδρῶμεν;
Εἶναι εἰς τόν καθένα ὁπωσδήποτε φανερόν. Διότι,
ἐάν θέλης νά καλλωπισθῆς, λέγει, στολίσου μέ τόν ἰδικόν μου καλλωπισμόν (Α' Κορ. 15, 53)· 
ἐάν θέλης νά ὁπλισθῇς, ὁπλίσου μέ ἰδικά μου ὅπλα (Ρωμ. 13,12)· 
ἐάν θέλης νά ἐνδυθῇς, φόρεσε τό ἰδικόν μου ἔνδυμα (Γαλ. 3, 37)· 

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. " Τό μαστίγιο τοῦ Θεοῦ, γιά νά λογικευτοῦν οἱ παράλογοι. Ὅμως οἱ παράλογοι δέ λογικεύτηκαν. Σπεύδουν ὅλο καί πιό κάτω στήν καταστροφή. "

Θα αντιληφθήκατε, ότι μιλώ μόνο για τους χριστιανικούς λαούς; Όχι χωρίς λόγο, στρατηγέ. Αυτοί έκαναν τον προηγούμενο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί προετοιμάζουν και τον επόμενο πόλεμο. Τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια, από τότε πού ξεκίνησε η μάχη ενάντια στο Χριστό στην Ευρώπη, οι λαοί της Ευρώπης έκαναν περισσότερους πολέμους, πολύ περισσότερους απ’ ότι ο υπόλοιπος κόσμος μαζί.
 Αυτό είναι το μαστίγιο του Θεού, για να λογικευτούν οι παράλογοι. Όμως οι παράλογοι δε λογικεύτηκαν. Σπεύδουν όλο και πιο κάτω στην καταστροφή.

Δύο νέες ἁγιοκατατάξεις στό Πατριαρχεῖο Ρουμανίας


Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Ρουμανίας προχώρησε στην αγιοκατάταξη των Οσίων Νεοφύτου και Μελετίου της Μονής Στανισοάρα. Η μνήμη θα τιμάται στις 3 Σεπτεμβρίου
 
 
ΟΣΙΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΝΙΣΟΑΡΑ

Ο Όσιος Νεόφυτος γεννήθηκε τον 16 ο αιώνα από ευλαβείς γονείς.Από νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στην Μονή Κόζια ενώ μετά από πολλά χρόνια υπακοής και ταπεινής διαβίωσης, με την ευλογία του ηγουμένου,πήγε να ζήσει στην έρημο.Έτσι έσκαψε ένα κελί μέσα σ'έναν βράχο στην δυτική πλευρά του Όρους Σαλμπάτικουλ όπου ασκήτεψε με αδιάλειπτη προσευχή.Έπειτα έλαβε το μέγα σχήμα.
Όλη την εβδομάδα νήστευε και ασκήτευε στην σπηλιά ενώ κάποιες Κυριακές και μεγάλες γιορτές κατέβαινε στοο μοναστήρι για να κοινωνήσει το Άχραντο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Όντας εργάτης της αδιαλείπτου προσευχής,ο μακάριος αυτός και φιλόθεος ασκητής έλαβε από το Άγιο Πνεύμα το χάρισμα των δακρύων και της μεσιτείας για ολόκληρο τον κόσμο.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Λάμπρος Σκόντζος, Ἅγιος ὁσιομάρτυς Γεράσιμος ὁ Μεγαλοχωρίτης


ΑΓΙΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΤΗΣ
 
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ  Θεολόγου – Καθηγητού
 
        Τα Άγραφα έγινα στα χρόνια της τουρκοκρατίας κοιτίδα καλλιέργειας της ελευθερίας και της χριστιανικής πίστεως, λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους. Στην ευρύτερη περιοχή αναδείχτηκαν πολλοί άγιοι και Νεομάρτυρες. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος οσιομάρτυρας Γεράσιμος ο Ευρυτάνας.
       Γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στο Μεγάλο Χωριό της Ευρυτανίας από ευσεβείς γονείς και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Λόγω της φτώχιας τον πήρε ο αδελφός του Αθανάσιος, όταν ήταν 11 ετών, στην Κωνσταντινούπολη και τον έβαλε υπάλληλο σε παντοπωλείο κάποιου συντοπίτη του. Κάποια μέρα το αφεντικό του τον έστειλε να πουλήσει γιαούρτια σε πήλινα δοχεία, τα οποία είχε βάλλει σε ένα ταψί. Όμως, από συνεργία του πονηρού, όπως περπατούσε και διαλαλούσε την πραμάτεια του, σκόνταψε σε μια πέτρα, του έπεσε το ταψί, έσπασαν όλα τα πήλινα δοχεία και χύθηκε το γιαούρτι. Ο μικρός Γεώργιος κάθισε σε μια άκρη και έκλαιε γοερά, φοβούμενος τις συνέπειες από το δύστροπο αφεντικό του. Από ένα αντικρινό παράθυρο τον είδε μια τουρκάλα, σύζυγος ονομαστού αγά, η οποία τον μάζεψε στο σπίτι της, τον παρηγόρησε και του υποσχέθηκε πως αν ήθελε θα τον έκανε σαν ένα από τα παιδιά της.

14 Ιουλίου Συναξαριστής. Ακύλα Αποστόλου, Ιούστου, Ομνησίμου Θαυματουργού, Ιωσήφ Ομολογητού, Ακύλα και Ιλαρίου, Πέτρου του Νέου, Ηρακλείου, Νικοδήμου Οσίου.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὁ σοφὸς διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὁ πάμφτωχος καὶ διαχρονικὸς αὐτὸς φωστήρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ μέγιστος διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους μας, γεννήθηκε στὴν Χώρα τῆς Νάξου τὸ ἔτος 1749 ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους γονεῖς, τὸν Ἀντώνιο καὶ τὴν Ἀναστασία Καλλιβρούτση.
Κατὰ τὴν βάπτισή του ἔλαβε τὸ ὄνομα Νικόλαος.
Νηπιόθεν γαλουχήθηκε μὲ τὰ ζωογόνα νάματα τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς πίστεως καὶ ἀνετράφη «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου», ὅπως παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος (Ἐφεσ. στ’ 4).
Τὴν ἔμφυτη πρὸς τὰ θεία κλήση του, αὔξησε ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸ οἰκογενειακό του περιβάλλον καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν ἐκλεκτή του μητέρα, τὴν δὲ εὐφυΐα του ἐκαλλιέργησε καὶ πολλαπλασίασε ἡ μελέτη καὶ ἡ σπουδή.
Προώδευε στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν γνώση κατὰ τρόπο θαυμαστό.
Κατ’ ἀρχήν, φοίτησε στὴν γενέτειρά του καὶ στὴν Σχολὴ Ἁγίου Γεωργίου περιοχῆς Γρόττας, Χώρας Νάξου, μὲ διδάσκαλο τὸν Ἀρχιμανδρίτη Χρύσανθο, αὐτάδελφο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Τὶς γνώσεις του συμπλήρωσε στὴν περίφημη Εὐαγγελικὴ Σχολὴ τῆς Σμύρνης, ὅπου φοίτησε γιὰ πέντε χρόνια, μὲ διδάσκαλο τὸν Ἰερόθεο Βουλισμά, διευθυντὴ τῆς Σχολῆς αὐτῆς.

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής