Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 23 Ἀπριλίου


 Ἀπόστολος: ( Πράξ. ιβ΄1- 11 )
Πραξ. 12,1         Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
Πραξ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.
Πραξ. 12,2         ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ.
Πραξ. 12,2               Εξετέλεσε δε δια μαχαίρας τον απόστολον Ιάκωβον, αδελφόν του ευαγγελιστού Ιωάννου.
Πραξ. 12,3         καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς Ἰουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·
Πραξ. 12,3                Και όταν είδε ότι αυτό ήτο ευχάριστον στους Ιουδαίους, απεφάσισε εν συνεχεία να συλάβη και τον Πετρον. Ησαν δε τότε αι ημέραι των αζύμων, δηλαδή της εορτής του πάσχα.
Πραξ. 12,4         ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ.
Πραξ. 12,4               Και αφού τον συνέλαβε, τον έβαλε εις την φυλακήν, παραδώσας αυτόν εις τέσσαρες τετράδες στρατιωτών να τον φρουρούν υπευθύνως, επειδή ήθελε έπειτα από το πάσχα να τον δικάση ενώπιον του λαού.
Πραξ. 12,5         ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ.
Πραξ. 12,5                Ετσι, λοιπόν, ο Πετρος εφρουρείτο μέσα εις την φυλακήν. Από όλην όμως την Εκκλησίαν εγίνετο συνεχώς μακρά και θερμή προσευχή δι' αυτόν στον Θεόν.
Πραξ. 12,6         Ὅτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ Ἡρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν.
Πραξ. 12,6               Οταν δε επρόκειτο να τον φέρη ο Ηρώδης στο δικαστήριον, την νύκτα εκείνη ο Πετρος εκοιμάτο μεταξύ δύο στρατιωτών δεμένος μαζή με αυτούς με δύο αλυσίδες. Και επί πλέον φρουροί εμπρός εις την θύραν εφρουρούσαν την φυλακήν.
Πραξ. 12,7         καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων. ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν.
Πραξ. 12,7                Και ιδού άγγελος Κυρίου έξαφνα εισήλθε και φως έλαμψε στο κελλί, όπου εκοιμάτο ο Πετρος. Εκτύπησε την πλευράν του Πετρου, τον εξύπνησε και του είπε· “σήκω γρήγορα”. Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.
Πραξ. 12,8         εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. ἐποίησε δὲ οὕτω. καὶ λέγει αὐτῷ· περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι.
Πραξ. 12,8               Και είπεν ο άγγελος προς αυτόν· “ζώσε τον χιτώνα σου και δέσε τα πέδιλά σου”. Και ο Πετρος έκαμε έτσι. Και του λέγει ο άγγελος· “φόρεσε τώρα το ιμάτιόν σου και ακολούθησέ με”.
Πραξ. 12,9         καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν.
Πραξ. 12,9               Και εξελθών ο Πετρος ακολουθούσε τον άγγελον και δεν είχεν ακόμη εννοήσει ότι ήτο πραγματικότης αυτό, που εγίνετο δια μέσου του αγγέλου. Ενόμιζε ότι βλέπει κάποιο όραμα.
Πραξ. 12,10       διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς, καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ῥύμην μίαν, καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπ᾿ αὐτοῦ.
Πραξ. 12,10              Αφού δε επέρασαν την πρώτην και την δευτέραν φρουράν, ήλθαν εις την σιδερένιαν θύραν, που ωδηγούσε προς την πόλιν, η οποία και ανοίχθηκε δι' αυτούς μόνη της. Αφού εβγήκαν, επέρασαν μαζή ένα δρόμον και αμέσως έφυγε από αυτόν ο άγγελος.
Πραξ. 12,11       καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων.
Πραξ. 12,11              Συνήλθε τότε ο Πετρος και είπε· “τώρα καταλαβαίνω καλά, ότι πράγματι έστειλε ο Κυριος τον άγγελόν του και με έβγαλε από τα χέρια του Ηρώδου και με εγλύτωσε από κάθε κακόν, που ο λαός των Ιουδαίων επερίμενε να μου γίνη”.
Εὐαγγέλιο: ( Ἰωάν. κ΄19- 31 ) 
Ιω. 20,19           Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν.
Ιω. 20,19                  Κατά την ημέραν εκείνην, την πρώτην της εβδομάδος, ενώ πλέον είχε βραδυάσει και αι θύραι του σπιτιού, όπου ευρίσκοντο συγκεντωμένοι οι μαθηταί, ήσαν κλεισμέναι δια τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν έξαφνα ο Ιησούς, εστάθη στο μέσον και τους λέγει· “ειρήνη ας είναι εις σας”.
Ιω. 20,20           καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.
Ιω. 20,20                  Και αφού είπε τούτο, έδειξεν εις αυτούς τα χέρια και την πλευράν του, δια να ίδουν τα σημάδια των πληγών και πιστεύσουν ότι αυτός είναι ο διδάσκαλός των. Και τότε οι μαθηταί, όταν είδαν τον Κυριον αναστημένον, εχάρησαν.
Ιω. 20,21           εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.
Ιω. 20,21                  Είπε, λοιπόν, τότε εις αυτούς ο Ιησούς· “ειρήνη εις σας. Οπως έστειλεν εμέ ο Πατήρ, δια να τελειώσω το έργον της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι και εγώ στέλνω σας, να μεταφέρετε στους ανθρώπους την σωτηρίαν”.
Ιω. 20,22           καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον·
Ιω. 20,22                  Και αφού είπε τούτο, εφύσησε εις τα πρόσωπα των την ζωογόνον πνοήν της νέας ζωής και τους είπε· “λάβετε Πνεύμα Αγιον.
Ιω. 20,23           ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
Ιω. 20,23                  Εις όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα είναι συγχωρημένες και από τον Θεόν. Εις όποιους όμως τις κρατείτε άλυτες και ασυγχώρητες, θα μείνουν αιωνίως ασυγχώρητες”.
Ιω. 20,24           Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.
Ιω. 20,24                  Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα, ο οποίος ελέγετο εις την ελληνικήν Διδυμος, δεν ήτο μαζή τους, όταν ήλθε ο Ιησούς.
Ιω. 20,25           ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.
Ιω. 20,25                  Ελεγαν, λοιπόν, εις αυτόν οι άλλοι μαθηταί· “είδαμε τον Κυριον”. Εκείνος όμως τους είπε· “εάν δεν ίδω εις τα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, και αν δεν βάλω το χέρι μου εις την πλευράν, που την ετρύπησε η λόγχη, δεν θα πιστεύσω”.
Ιω. 20,26           Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν.
Ιω. 20,26                  Και έπειτα από οκτώ ημέρας ήσαν πάλιν οι μαθηταί μέσα στο σπίτι και ο Θωμάς μαζή με αυτούς. Ερχεται, λοιπόν, ο Ιησούς έξαφνα, ενώ οι πόρτες ήσαν κλεισμένες, εστάθηκε στο μέσον και είπε· “ειρήνη υμίν”.
Ιω. 20,27           εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός.
Ιω. 20,27                  Επειτα λέγει στον Θωμάν· “φέρε το δάκτυλό σου εδώ, ιδέ και με τα μάτια σου τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλε το εις την πλευράν μου, ψηλάφησε και ιδέ τα σημάδια των καρφιών και της λόγχης, και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός”.
Ιω. 20,28           καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου.
Ιω. 20,28                  Απήντησε τότε ο Θωμάς και είπε εις αυτόν· “Πιστεύω, Κυριε, ότι συ είσαι ο Κυριος μου και ο Θεός μου”.
Ιω. 20,29           λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
Ιω. 20,29                  Λεγει εις αυτόν ο Ιησούς· “επίστευσες, διότι με είδες· μακάριοι θα είναι απ' εδώ και πέρα στους αιώνας των αιώνων, εκείνοι οι οποίοι καίτοι δεν με είδαν, επίστευσαν”.
Ιω. 20,30           Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ·
Ιω. 20,30                  Εκτός από το θαύμα αυτό της αναστάσεως και από όσα άλλα θαύματα είχε κάμει προηγουμένως ο Ιησούς, έκαμε και πολλά άλλα, εμπρός στους μαθητάς του, τα οποία απεδείκνυαν την θεότητά του και το έργον του, και τα οποία δεν είναι γραμμένα στο ιερόν τούτο βιβλίον.
Ιω. 20,31           ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.
Ιω. 20,31                   Αυτά δε, που εξιστορήσαμεν, εγράφησαν, δια να πιστεύσετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και ίνα πιστεύοντες αυτόν με φωτισμένην και ενεργόν πίστιν, έχετε, ως παντοτεινόν κτήμα σας, εν τω ονόματι αυτού, την αιωνίαν ζωήν”.

Διδαχή τήν Κυριακή τοῦ Αντίπασχα γιά τόν Χριστιανισμό (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)


«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. 20, 29)

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ είναι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει». Αυτά τα λόγια είπε ο Κύριος στον πιστό μαθητή Του, που αρνήθηκε να πιστέψει στην ανάστασή Του, όταν οι αδελφοί του, οι απόστολοι, του τη γνωστοποίησαν. Αυτά τα Λόγια είπε ο Κύριος στον μαθητή Του, που είχε δηλώσει ότι δεν θα πίστευε στην ανάστασή Του, ώσπου να βεβαιωνόταν με τις αισθήσεις του γι’ αυτό το τόσο θαυμαστό και τόσο σημαντικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα γεγονός. «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας!» (Ιω. 20, 25), έλεγαν με χαρά στον άγιο Θωμά οι άλλοι απόστολοι, στους οποίους εμφανίστηκε ο Κύριος την ημέρα της αναστάσεώς Του, όταν βράδιασε. Οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι με κλειδωμένες τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τους Ιουδαίους, που μόλις είχαν διαπράξει τη θεοκτονία κι έπαιρναν ήδη μέτρα εναντίον της προαναγγελμένης αναστάσεως του Ιησού (Βλ. Ιω. 20, 19). Ο Κύριος είχε μπει στο σπίτι χωρίς ν’ ανοίξει τις πόρτες.

Ἅγιος Λουκᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας (†) - Τό μυστήριο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας


Το μυστήριο της βασιλείας του Θεού στην καρδιά μας

Είπεν ο Κύριος· «Ούτως εστίν η βασιλεία του Θεού, ως αν άνθρωπος βάλη τον σπόρον επί της γης, και καθεύδη και εγείρηται νύκτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και μηκύνηται ως ουκ οίδεν αυτός
αυτoμάτη γαρ η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, είτα στάχυν, είτα πλήρη σίτον εν τω στάχυϊ» (Μκ. 4:26-28).
Ποια είναι αυτή η Βασιλεία του Θεού, για την οποία μιλάει εδώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός; Αυτή για την οποία είπε· «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Λκ. 17, 21).
Με το παράδειγμα του σπόρου που βλασταίνει και στη συνέχεια γίνεται στάχυ, ο Κύριος μάς αποκαλύπτει το μεγάλο μυστήριο, το μυστήριο που τελείται μέσα στην ψυχή του κάθε χριστιανού, όταν αυτή γίνεται κοινωνός της Βασιλείας των Ουρανών.

Παναγία ἡ Μακελαρίτισσα: «Νά πᾶς τό γρηγορότερο ἐκεῖ, νά βγάλεις τήν Εἰκόνα μου καί νά χτίσης ἐκεῖ ἐκκλησία, γιατί πολύ σύντομα, ἡ Σπηλιά αὐτή, θά γίνει στό ὄνομά μου μεγάλο γυναικεῖο Μοναστήρι»


«Να πάς το γρηγορότερο εκεί, να βγάλεις την Εικόνα μου και να χτίσης εκεί εκκλησία, γιατί πολύ σύντομα, ή Σπηλιά αύτη, θα γίνει στο όνομα μου μεγάλο γυναικείο Μοναστήρι»
«Το άγιασμα αυτό θα τρέχει πάντοτε κατά τις θείες Λειτουργίες και εκείνοι πού με πίστη θα το πίνουν θα θεραπεύονται και θα γίνονται, τελείως καλά από οτιδήποτε αρρώστια»

Πως εμφανίστηκε στην Παρασκευή Ναϊσοπούλου η Υπεραγία Θεοτόκος και η αγία της εικόνα της Παναγίας Μακελαρίτισσας.

Κάπου μισή ώρα μετά τη Μεγαλόπολη είναι το Λεοντάρι• ακολουθώντας το δρομολόγιο Λεοντάρι – Φαλαισία – Πετρίνα – Σπανέικα και πεζοπορώντας, περί το μισάωρο, φθάνουμε στο Μοναστήρι, το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε, ερχόμενοι από Σπάρτη… μισή ώρα μετά το χωριό Λογκανίκο. Η Μονή Αμπελακίου βρίσκεται σε μια χαράδρα νοτιοανατολικά του Ταΰγετου. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο μοναστήρι, που, αν και η τοποθεσία δεν ευνοεί -φωλιάζει ανάμεσα σε απόκρημνα βράχια- οι Μοναχές κατάφεραν να το μεταβάλουν σε έναν «επίγειο παράδεισο».

Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς : Ἡ ἐκκλησία εἶναι μία, οἱ αἱρέσεις εἶναι πολλές!

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ διαχρονικοὶ θεματοφύλακες καὶ ὑπερασπιστὲς τῆς ἀλήθειας. Ἡ ἐμμονή τους στὴ διαφύλαξή της ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τὴν κακοδοξία ἔγκειται στὸ ὅτι ἡ ἀλήθεια εἶναι συνώνυμη μὲ τὴ σωτηρία. Ἡ σύγχρονη μάστιγα τοῦ οἰκουμενισμοῦ θέτει ἐδῶ καὶ χρόνια σὲ σκληρὴ δοκιμασία καὶ ἀμφισβήτηση τὴν ἀλήθεια γιʼ αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία.
 Ἀφήνουμε τὸν σύγχρονο ἅγιο καὶ ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τὸν π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς νὰ ἐκθέσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὡς ἀπάντηση στὴν φρικτὴ ἐκτροπὴ τῶν οἰκουμενιστῶν: «Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον μία, ἀλλὰ καὶ μοναδική. Ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξουν πολλὰ σώματα κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν ἐν αὐτῷ πολλὲς Ἐκκλησίες.
Ἐν τῷ θεανθρωπίνῳ αὐτοῦ σώματι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ μοναδική, ὅπως ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Χριστός, εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός. Διʼ αὐτὸν τὸν λόγον διαίρεσις, σχίσμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πρωτίστως ἕνα πράγμα ὀντολογικῶς ἀδύνατον.

Ἅγιον Ὄρος, ἕνα λιμάνι σωτηρίας


'Αγιο Όρος, ένα λιμάνι σωτηρίας

Γέροντος Εφραίμ, Προηγουμένου Ι. Μονής Φιλοθέου
 
Η σημερινή ομιλία μας θα έχει σαν θέμα το Άγιον Όρος. Το Άγιον Όρος είναι ένας τόπος ξεχωριστός. Είναι ένας προορισμένος τόπος, όπου μονάζουν, είναι αφιερωμένοι άνθρωποι του Θεού. 
Άνθρωποι που θέλησαν να δουλεύσουν για την αγάπη του Θεού, να τον λατρέψουν με όλες τις δυνάμεις τους, με σκοπό να αγιάσουν τους εαυτούς των και συγχρόνως να βοηθήσουν τον κόσμο με τις προσευχές τους και με το καλό τους παράδειγμα. Το να γίνει κανείς μοναχός, δεν είναι τόσο εύκολο. Πρωτίστως είναι κλήσις Θεού. Η κλήσις Θεού δεν είναι και υποχρεωτική. Τον τόπο αυτό, το Άγιον Όρος, τον έχει διαλέξει η Παναγία μας. Μάλλον της εδόθη κλήρος, όταν οι Απόστολοι έβαλαν κλήρους σε ποιον τόπο ο καθένας θα κηρύξει το Χριστό. Της Παναγίας μας ο κλήρος έπεσε το Όρος του Άθωνος. Το Όρος αυτό, κατά την Αγιορειτική παράδοση, το επισκέφθηκε η Παναγία, όταν ήταν κατοικούμενο από ειδωλολάτρες. Όταν οι ειδωλολάτρες αντίκρυσαν την Παναγία Μητέρα, εθαύμασαν για την καλλονή της και είπαν ότι μόνο μια θεά θα μπορούσε να έχει τέτοια ομορφιά. Η Παναγία μας το ευλόγησε το Όρος αυτό και, σαν δικό της περιβόλι, το γέμισε από αφιερωμένους ανθρώπους, ζώντας εν παρθενία και αγνότητι.

Πῶς μποροῦμε νά δοῦμε τήν Ἀνάσταση;_Περίοδος Πεντηκοσταρίου_mp3


Π. Σάββας 2008-05-04_ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ _ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ_mp3

http://www.hristospanagia.gr/?p=62370



Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-05-2008 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ὅσιος Σεραφείμ τῆς Βύριτσα - Κοντά στούς πονεμένους ἀνθρώπους




Μέχρι την τελευταία του πνοή ο άγιος Σεραφείμ, ο φιλόστοργος αυτός γέροντας της Βύριτσα (1866–1949), στάθηκε με απέραντη αγάπη στον άνθρωπο, στον κάθε άνθρωπο. Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου έβλεπε καθαρά και ακατάπαυστα τον «ελάχιστο αδελφό του Ιησού» (πρβλ. Ματθ. 25, 40 και 45), σύμφωνα και με τον περίφημο λόγο του αββά Απολλώ: «Είδες τον αδελφό σου, είδες τον Κύριο και τον Θεό σου» (βλ. «Το Γεροντικόν», εκδ. «Αστήρ», 1970, σελ. 20-21). Όλοι οι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» (πρβλ. Ματθ. 11, 28) έβρισκαν κοντά του ανάπαυση. Για όλους είχε έτοιμο τον καλό, τον παρηγορητικό και παραμυθητικό λόγο. Άλλοι έβρισκαν απάντηση στα δυσεπίλυτα προβλήματά τους. Σ’ άλλους άνοιγε δρόμους, εκεί που τα πάντα ήταν κλειστά. Σ’ άλλους, με τη χάρη του Θεού, προέβλεπε τη μελλοντική τους πορεία και τους νουθετούσε κατάλληλα. Άλλοι έβρισκαν τη γιατρειά από ανίατες αρρώστιες. Άλλους τους βοηθούσε να βρουν σπίτι, γιατί υπήρχε τότε τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα και οι άνθρωποι έφταναν σε απόγνωση. Ο κατάλογος των ευεργετημένων από το γέροντα είναι μακρύς. Οι επόμενες μαρτυρίες προέρχονται απ’ αυτή την τελευταία περίοδο της ζωής του.
Η Λιουμπώφ Νικολάγιεβνα Σπυριντόβνα κληρονόμησε από τον π. Σεραφείμ τη βαθιά πίστη και την αγάπη στον Θεό. Για χρόνια διακονούσε στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι και, σαν μια άλλη Προφήτιδα Άννα, «δεν απομακρυνόταν από το ναό, λατρεύοντας το Θεό με νηστείες και δεήσεις, νύχτα και μέρα» (Λουκ. 2, 37). Όλοι εκεί τη γνωρίζουν και την αγαπούν. Χαίρονται να την ακούνε να μιλάει και με πολλή ταπείνωση να επαναλαμβάνει:
–Δεν κρίνω ποτέ κανένα! Θεός φυλάξοι! Εγώ η ίδια είμαι τόσο χάλια, τόσο χάλια!
Οι μαρτυρίες που μας καταθέτει για τον στάρετς Σεραφείμ, τόσο αυτή η ίδια όσο και πολλοί άλλοι στη θέση της, είναι πολύ σημαντικές και τα περιστατικά εξίσου πολύ συγκλονιστικά:

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Μόνον ὁ Θεός εἶναι καρδιογνώστης καί μόνο σέ ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει τί ἔχουμε στίς καρδιές μας»


Φωτογραφία του ηλιας Στεφανου χαιντουτη.
– Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι διαβολάκι τί έχουμε στην καρδιά μας;
– Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζη και καρδιές!
Μόνον ο Θεός είναι καρδιογνώστης και μόνο σε ανθρώπους του Θεού 
αποκαλύπτει ορισμένες φορές πάλι ο Θεός – γιά το καλό μας – τί έχουμε στις καρδιές μας. 
Το ταγκαλάκι γνωρίζει τις πονηριές και τις κακίες που φυτεύει στα δικά του όργανα, δεν ξέρει τους καλο λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σʹ αυτά, πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψη ο Θεός να τα καταλάβη και αυτά,πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηΔέν! 

Ἡ ἑορτή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς


Από το Ωρολόγιον το Μέγα

Έξω από την Κωνσταντινούπολη, προς τα μέρη των Επτά Πύργων, υπήρχε παλιά ναός πάρα πολύ μεγάλος και ωραίος στο όνομα της Θεοτόκου, ο οποίος είχε ανεγερθεί κατά τα μέσα του ε’ αιώνα από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, τον επονομαζόμενο Μακέλλη, κοντά σε κάποια πηγή, της οποίας το νερό έκαμε κατά καιρούς πολλές θεραπείες και θεράπευσε κάθε είδους αρρώστιες με τη χάρη της Θεοτόκου, από την οποία και επονομάστηκε Ζωοδόχος, ή μάλλον Ζωηφόρος Πηγή. Αυτού του ναού τα εγκαίνια επιτελεί σήμερα η Εκκλησία του Χριστού.
Ο ναός όμως αυτός, μετά την πτώση της Βασιλεύουσας, κατεδαφίστηκε με άνωθεν διαταγή και τα υλικά του μεταφέρθηκαν για την κατασκευή του τεμένους Σουλτάν Βαγιαζίτ, έτσι που από την παλιά εκείνη ομορφιά τίποτε άλλο δεν απέμεινε, παρά μόνο ένα πολύ μικρό και ευτελές παρεκκλήσι, όλο σχεδόν χωμένο στα ερείπια, που είχε είκοσι πέντε σκάλες για την κατάβαση και φεγγίτες ψηλά στη στέγη, από τους οποίους έπαιρνε λίγο φως.

22 Απριλίου Συναξαριστής. Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου, Ναθαναὴλ Ἀποστόλου, Νεάρχου Μάρτυρος, Γαΐου Ἐπισκόπου, Πλάτωνος Ἱερομάρτυρα.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Συκεώτης

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Συκέα ἢ Συκεῶν τῆς Ἀναστασιοπόλεως, πρώτης πόλεως τῆς ἐπαρχίας Ἀγκυρανῶν καὶ ἦταν υἱὸς τῆς πόρνης Μαρίας καὶ τοῦ Κοσμᾶ, ἀποκρισάριου τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ.
Ἡ ἐκ πορνείας γέννηση τοῦ Ὁσίου δὲν ἐμπόδισε τὸν Θεὸ νὰ τὸν ἀναδείξει Ἀρχιερέα τιμιότατο καὶ νὰ τὸν πλουτίσει μὲ παράδοξες θεοσημεῖες καὶ θαυματουργίες. Στὸ σχολεῖο προέκοπτε στὴ μάθηση καὶ σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ἔδειξε κλίση στὸ μοναχικὸ βίο.
Μία νύχτα καὶ ἐνῷ ὁ Ὅσιος εἶχε γίνει δωδεκαετής, ἐμφανίσθηκε σὲ αὐτὸν ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος καὶ ἀφοῦ τὸν ξύπνησε τοῦ εἶπε: «Σήκω, Θεόδωρε, ἔφθασε ὁ ὄρθρος, πᾶμε νὰ προσευχηθοῦμε». Ὁ Ὅσιος εἶχε τόση εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, ὥστε κάθε μεσημέρι φεύγοντας ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀνέβαινε στὸ γειτονικὸ πετρῶδες ὄρος, ὅπου ἦταν τὸ προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τὸν ὁδηγοῦσε ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος μὲ τὴ μορφὴ ἐνὸς παλικαριοῦ.
Ὁ Ὅσιος ἀκολούθησε τὴ μοναχικὴ πολιτεία σὲ νεαρὴ ἡλικία μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου Ἀναστασιοπόλεως Θεοδοσίου. Λίγο ἀργότερα χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος. Ἀμέσως ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔλαβε τὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ στὴ μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Χουζιβᾶ.

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής