Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Σαββάτου 16 Σεπτεμβρίου



Ἀπόστολος: (Α΄Κορ. α΄26- β΄5 )
Α Κορ. 1,26        Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς,
Α Κορ. 1,26              Οι κατά κόσμον σοφοί κλείουν ένεκα του εγωϊσμού τα μάτια και τα αυτιά των εις την σοφίαν του Θεού· Αλλωστε κυττάξετε και σεις, αδελφοί, ότι εις την πρόσκλησιν, που σας απηύθυνεν ο Θεός, δεν υπήκουσαν και δεν την εδέχθησαν πολλοί σοφοί κατά κόσμον ούτε πολλοί από εκείνους που έχουν δύναμιν και εξουσίαν ούτε πολλοί με ευγενή και αριστοκρατικήν την καταγωγήν,
Α Κορ. 1,27        ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά,
Α Κορ. 1,27               αλλά τουναντίον ο Θεός εδιάλεξε, δια την καλήν των διάθεσιν, τους απλοϊκούς αυτούς, τους οποίους ο κόσμος θεωρεί μωρούς, δια να καταντροπιάση έτσι τους σοφούς. Και εδιάλεξε τους αδυνάτους κατά κόσμον, δια να καταντροπιάση εκείνους που έχουν ισχύν και επιρροήν.
Α Κορ. 1,28        καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ,
Α Κορ. 1,28              Και εδιάλεξεν ακόμη ο Θεός εκείνους, που έχουν άσημον κατά κόσμον την καταγωγήν, και τους περιφρονημένους εκ μέρους των ανθρώπων του κόσμου· και εκείνους που οι σοφοί και ισχυροί τους αντιπαρέρχονται με περιφρόνησιν, σαν να μη υπάρχουν καν. Τους εδιάλεξεν ο Θεός, δια να καταλύση και να αποδείξη χωρίς καμμίαν αξίαν εκείνους, τους οποίους ο κόσμος θεωρεί μεγάλους και ισχυρούς.
Α Κορ. 1,29        ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Α Κορ. 1,29              Και τούτο, δια να μη ημπορή να καυχηθή ενώπιον του Θεού κανείς απολύτως (ούτε οι κατά κόσμον σοφοί, διότι η σοφία των αποδεικνύεται μωρία ούτε οι πιστοί στον Χριστόν, διότι η σωτηρία των οφείλεται στον Θεόν και όχι εις αυτούς).
Α Κορ. 1,30        ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις,
Α Κορ. 1,30               Από αυτόν δε, τον Θεόν, και χάρις εις αυτόν, και σεις είσθε ενωμένοι με τον Ιησούν Χριστόν και σωσμένοι από αυτόν, ο οποίος έγινε και απεδείχθη εις ημάς τους πιστούς άπειρος σοφία εκ μέρους του Θεού, δικαίωσίς μας χάρις εις την θυσίαν του, αγιασμός και αναγέννησις των καρδιών μας, απελευθέρωσις από την αμαρτίαν και ένδοξος σωτηρία μας.
Α Κορ. 1,31        ἵνα, καθὼς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.
Α Κορ. 1,31               Και τούτο έγινε, δια να πραγματοποιηθή και εις ημάς εκείνο, που έχει γραφή εις την Παλαιάν Διαθήκην· “όποιος καυχάται δια τα καλά που έχει, ας καυχάται δοξάζων τον Θεόν και αποδίδων αυτά εις Εκείνον και όχι στον εαυτόν του”. 
Α Κορ. 2,1          Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ᾿ ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ.
Α Κορ. 2,1                 Και εγώ, αδελφοί μου, όταν ήλθα προς σας εις την Κορινθον, ήλθα να προσφέρω και να κηρύξω την αλήθειαν του Θεού, όχι με ευγλωττίαν, με σοφίαν, με ρητορικά σχήματα και τεχνικάς μεθόδους, με τρόπους που χρησιμοποιούν οι κατά κόσμον σοφοί.
Α Κορ. 2,2          οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον.
Α Κορ. 2,2                Διότι δεν έκρινα ορθόν και δεν ηθέλησα να καταστήσω γνωστόν μεταξύ σας και να κηρύξω τίποτε άλλο, παρά μόνον τον Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον. Αυτόν και μόνον ήλθα φέρων εις σας.
Α Κορ. 2,3          καὶ ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς,
Α Κορ. 2,3                Και ήλθα εις σας εγώ ως αδύνατος άνθρωπος, με φόβον και τρόμον πολύν.
Α Κορ. 2,4          καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως,
Α Κορ. 2,4                Και η διδασκαλία μου και το κήρυγμά μου δεν είχε τίποτε από τας πειστικάς δημηγορίας και τα κτυπητά σχήματα της ανθρωπίνης σοφίας, αλλ' ήτο και έγινε με αποδείξστου Αγίου Πνεύματος, πειστικάς δια τας ψυχάς των ακροατών και με δύναμιν θείαν, όπως εφαίνετο από τα μεγάλα θαύματα, που το συνώδευαν.
Α Κορ. 2,5          ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐν δυνάμει Θεοῦ.
Α Κορ. 2,5                Και τούτο, δια να μη θεμελιώνεται η πίστις σας εις την ματαίαν σοφίαν και ικανότητα των ανθρώπων, αλλ' επάνω εις την ακλόνητον και αιώνιον δύναμιν του Θεού.
Εὐαγγέλιο: ( Ἰωάν. η΄21- 30 )
Ιω. 8,21             Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ με, καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ὑμῶν ἀποθανεῖσθε· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν.
Ιω. 8,21                     Είπε, λοιπόν, πάλιν εις αυτούς ο Ιησούς· “εγώ πηγαίνω προς τον Πατέρα μου, αφού τελειώσω το έργον μου, και θα με αναζητήσετε ως Σωτήρα σας, όταν αι συμφοραί επιπέσουν εναντίον σας, αλλά δια την απιστίαν σας θα αποθάνετε ζυμωμένοι με την αμαρτίαν σας. Δι' αυτό και όπου εγώ πηγαίνω, δεν ημπορείτε σεις να έλθετε”.
Ιω. 8,22             ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· μήτι ἀποκτενεῖ ἑαυτόν, ὅτι λέγει, ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν;
Ιω. 8,22                    Ελεγαν τότε οι Ιουδαίοι· “μήπως θανατώση μόνος του τον ευατόν του; Διότι λέγει, ότι όπου εγώ πηγαίνω, σεις δεν ημπορείτε να έλθετε”.
Ιω. 8,23             καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.
Ιω. 8,23                    Και είπεν προς αυτούς· “σεις είσθε από τα κάτω, από την γην και έχετε γήϊνα και υλικά φρονήματα και ελατήρια. Εγώ όμως είμαι εκ των άνω, από τον ουρανόν με ουράνιον πνευματικόν πλούτον. Σεις είσθε από τον αμαρτωλόν τούτον κόσμον, που ζη μακράν από τον Θεόν. Ενώ εγώ, καίτοι ζω τώρα στον κόσμον, δεν προέρχομαι από τον κόσμον τούτον.
Ιω. 8,24             εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν.
Ιω. 8,24                    Δι' αυτό και σας είπα ότι θα αποθάνετε ζυμωμένοι με τας αμαρτίας σας, διότι είσθε, και επιμένετε να είσθε, άνθρωποι του αμαρτωλού τούτου κόσμου. Εάν δε δεν πιστεύσετε ότι εγώ είμαι ο Μεσσίας, ο αληθινός και μοναδικός Σωτήρ, θα αποθάνετε βυθισμένοι εις τας αμαρτίας σας”.
Ιω. 8,25             ἔλεγον οὖν αὐτῷ· σὺ τίς εἶ; καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· τὴν ἀρχὴν ὅτι καὶ λαλῶ ὑμῖν.
Ιω. 8,25                    Είπαν τότε προς αυτόν· “ποίος είσαι συ, που ισχυρίζεσαι ότι χωρίς σε δεν ημπορούμεν να σωθώμεν;” Και απήντησεν εις αυτούς ο Ιησούς· “είμαι ο,τι ευθύς εξ αρχής και συνεχώς λέγω προς σας.
Ιω. 8,26             πολλὰ ἔχω περὶ ὑμῶν λαλεῖν καὶ κρίνειν· ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστι, κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ᾿ αὐτοῦ, ταῦτα λέγω εἰς τὸν κόσμον.
Ιω. 8,26                    Πολλά ακόμη έχω να πω δια σας και να σας κρίνω, δεν θα τα δεχθήτε όμως. Αλλά εκείνος που με έστειλε, είναι απολύτως αληθινός, και εγώ όσα ήκουσα από αυτόν, αυτά ακριβώς λέγω στον κόσμον, πάντοτε δηλαδή αληθινά και δίκαια”.
Ιω. 8,27             οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῖς ἔλεγεν.
Ιω. 8,27                    Οι Ιουδαίοι όμως δεν αντελήφθησαν ότι τους έκανε λόγον δια τον ουράνιον Πατέρα του.
Ιω. 8,28             εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέ με ὁ πατήρ μου, ταῦτα λαλῶ.
Ιω. 8,28                    Είπε τότε προς αυτούς ο Ιησούς· “όταν υψώσετε επάνω στον σταυρόν τον υιόν του ανθρώπου, τότε θα μάθετε ότι είμαι ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρ του κόσμου και ότι από τον ευατόν μου εγώ δεν κάνω τίποτε απολύτως, αλλά όπως με εδίδαξε ο Πατήρ μου, αυτά ακριβώς λέγω.
Ιω. 8,29             καὶ ὁ πέμψας με μετ᾿ ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέ με μόνον ὁ πατήρ, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε.
Ιω. 8,29                    Και εκείνος, που με έστειλε, είναι μαζή μου. Δεν με αφήκε ποτέ μόνον ο Πατήρ, αλλά έχει συνεχή και αδιατάρακτον επικοινωνίαν με εμέ, διότι εγώ πράττω πάντοτε αυτά που του είναι ευάρεστα”.
Ιω. 8,30             Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.
Ιω. 8,30                    Ενώ δε εδίδασκεν αυτά ο Ιησούς, πολλοί επίστευσαν εις αυτόν.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

«Ἡ ὥρα τῆς Κρίσεώς σου», Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος


ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
μέρος στ΄ «Ἡ ὥρα τῆς Κρίσεώς σου»


Μή λησμονῆς ὅτι εἶσαι θνητός. Ὅτι θ᾿ ἀποθάνης. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγον. Ὁ θνητός ἄνθρωπος, οἱ ἀθάνατοι θεοί. Τό νερό τῆς κλεψύδρας τοῦ χρόνου γρήγορα τελειώνει. Σκέψου. Πότε ἤσουν παιδί, πότε ἔγινες νέο παλληκάρι, πότε ἔφθασες εἰς τήν ὡριμότητα τῆς ἡλικίας ἀπό τήν ὁποία κατοπτεύεις τά γηρατειά σου, τά πιό δύσκολα χρόνια τῆς ζωῆς σου. Ἴσως καί ἐσύ, ὅπως καί ὁ γράφων, ἔζησες τά περισσότερα καί τά καλύτερα χρόνια τῆς ζωῆς σου. Μᾶς ἐναπομένουν τά ὀλιγότερα καί τά δυσκολώτερα. Ἔπειτα δέν μπορεῖς νά ἐξορκίσης τό φάσμα τοῦ θανάτου. Θά ἔλθη μόνο του καί ὁπωσδήποτε.
Τόν θάνατο δέν τόν μελετάει οὔτε τόν ἀναμένει ὁ φιλήδονος ἄνθρωπος. Αὐτός πού τρέφεται μέ τήν κοπριά τῶν ἡδονῶν. Νομίζει ὅτι πάντοτε θά εἶναι νέος καί ὑγιής διά νά μπορῆ νά τρέφεται μέ τά σκουλήκια τῶν ἡδονῶν καί νά πίνη ἀπό τό πικρό ποτήρι τῶν ἀπολαύσεων, τό ὁποῖον εἰς τήν ἀρχή εἶναι γλυκύτατο καί ὀρεκτικώτατο, ὅμως εἰς τό τέλος εἰς τόν πυθμένα εἶναι πικρότερον τοῦ πιό πικροῦ δηλητηρίου καί φέρνει θλῖψι, ἀπελπισία, ἀπόγνωσι. Τόν θάνατο δέν τόν σκέπτεται ἀκόμη ὁ φίλερις, ὁ φιλόνικος, ὁ ἐριστικός. Διαθέτοντας τόν χρόνο του εἰς τίς λογομαχίες γλυστρᾶ ἀπό τά χέρια του ἡ μελέτη καί ἡ πραγματικότητα τοῦ θανάτου.
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ χρήματος, τῶν ἀξιωμάτων, ὁ φιλόδοξος δέν σκέπτεται ὅτι θά ἀποθάνη καί ἐκεῖνα πού ἀπεθησαύρισε τί θά γίνουν; Τί θ᾿ ἀπογίνουν τά χρήματα σου, οἱ καταθέσεις σου, τό πολυτελές σου διαμέρισμα, τό καλοφτιαγμένο σου ἐξοχικό, τό ἀναπαυτικό αὐτοκίνητο σου; Σκέφθηκες ποτέ ἐάν οἱ κληρονόμοι σου θά σέ ἐνθυμοῦνται, θά σέ μακαρίζουν, θά κάμουν λειτουργίες καί μνημόσυνα διά τήν ψυχή σου; Σύ ὅμως ὡς πιστός στρατιώτης τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, ἐνθυμοῦ τόν θάνατόν σου. Ὅταν θ᾿ ἀποθάνης περί τήν ψυχή σου θά γίνη μάχη μεγάλη. Οἱ δαίμονες θά παρουσιάσουν τά χρεόγραφα, τίς ἁμαρτίες πού ἔχεις κάμει καί ἐπίμονα θά ζητοῦν τήν ψυχή σου. Νά τήν ἁρπάξουν μέ τά μαῦρα χέρια τους καί μέ χαιρεκακία νά τήν ἐκσφενδονίσουν εἰς τήν κόλασι, ἐκεῖ πού εἶναι ὁ κλαυθμός καί ὁ τριγμός τῶν ὀδόντων.
Τότε θά τρέμης σάν φθινοπωρινό φύλλο. Θά στρέφης τά μάτια σου δεξιά καί ἀριστερά ζητώντας βοήθεια, ἀλλά κανένας δέν θά ὑπάρχη τότε νά σέ βοηθήση. Οὔτε οἱ φίλοι μέ τούς ὁποίους διασκέδαζες, οὔτε οἱ συγγενεῖς σου μέ τούς ὁποίους συνζοῦσες, οὔτε οἱ ὑπάλληλοί σου πού σέ ἔτρεμαν καί ἐκτελοῦσαν μ᾿ ἕνα σου νεῦμα τίς διαταγές σου, οὔτε τά πλούτη σου οὔτε οἱ δόξες σου θά παρουσιασθοῦν τότε συνήγοροι καί ὑποστηρικτές σου διά νά σέ ἀπαλλάξουν καί νά σέ σώσουν ἀπό τίς πύρινες φλόγες τίς ὁποῖες θά βλέπης καί θά τρέμης καί θά ὀδύρεσαι, καί θά λέγης. Ἄχ! διά τί νά μήν εἶχα ζήσει τήν ζωή τοῦ φωτός;
Ἄχ διατί νά μήν ἔδινα ἐλεημοσύνη ἀπό τά χρήματα πού κέρδιζα μέ τόν τίμιο ἰδρῶτα τοῦ προσώπου μου;
Διατί νά μήν νήστευα, νά ἔκαμα προσευχές, νά ἔχτιζα ἐκκλησίες καί μοναστήρια, νά ἐλεοῦσα ὀρφανά καί πτωχές γρηές;
Τώρα ὅμως ὅλα ἀνώφελα. Σκέψου πολύ καλά αὐτήν τήν πραγματκικότητα. Εἶναι ἡ πιό ἀναμφισβήτητη, ἡ πιό χειροπιαστή. Ἔπειτα οἱ ἄγγελοι θά παρουσιάσουν ὅτι καλό ἔχεις κάμει. Ἐδῶ ἔδωσε ἐλεημοσύνη, ἔδειξε ἀγάπη, ἔκαμε ἀγαθοεργία, εἶπε μιά προσευχή, ἔκαμε νηστεία, καί ὅτι καλό ἐκαμε ἡ ψυχή. Καί ἐάν τά καλά εἶναι περισσότερα, ζυγίζουν βαρύτερα, οἱ ἄγγελοι μέ χαρά μέ ζητωκραυγές καί χειροκροτήματα παίρνουν τήν ψυχή καί τήν ἀνεβάζουν εἰς τούς οὐρανούς διά νά προσκυνήση τόν Βασιλέα τῶν βασιλευόντων, καί Κύριο τῶν κυριευόντων Ἰησοῦ Χριστόν!

Ὦ! πόσο λαμπερός εἶναι ὁ θρόνος του!
Πόση ἔνδοξη ἡ μορφή του!

Ἄγγελοι δεξιά καί ἀριστερά παραστέκουν!
Ἐδῶ καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ κοινή Μητέρα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους! Ἐδῶ καί Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος!
Ἐδῶ καί οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Μάρτυρες, καί οἱ Ὅσιοι καί οἱ Δίκαιοι, καί ὅλοι οἱ σεσωσμένοι! Πόσο θά ζήλεύης τήν δόξα του! Πόσο θά τούς θαυμάζης καί θά τούς ἐπαινεῖς ὅτι περιφρόνησαν τά γήινα, τά πρόσκαιρα καί παρερχόμενα καί μάταια, διά νά κερδίσουν αὐτή τή θέσι, καί νά χαίρωνται τώρα κοντά εἰς τόν δεσπότη Χριστό; Ἐνθυμοῦ τά οὐράνια, τόν θάνατο σου, τήν δίκη σου, καί μήν ἀφίνης τόν χρόνο σου νά κυλάη καί νά φεύγη μάταια! Ἐάν ἔτσι κάμεις καί σύ θά ἔχης μερίδιο μετά τῶν σεσωσμένων, καί κλῆρο εἰς τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Εἴθε ὁ Θεός, ἡ ἄκρα ἀγάπη, πού ἔδωκε τόν μονογενῆ του Υἱόν θυσία ὑπέρ ἡμῶν, νά κατευθύνη τή σκέψι μας καί τήν καρδιά μας σέ λογισμούς εὐσέβειας καί ἔργα σωτηρίας διά νά τύχωμεν τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.


Συνεχίζεται..... 


Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων
ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ
τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.



Λάρισα 2001

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Περὶ σωτηρίας ψυχῆς


Ἀγαπητοὶ,

ὅσοι τὰ τοῦ βίου μάταια καὶ ἀπολλύμενα πράγματα κατελίπετε, ἀγωνίσασθε, ἵνα μὴ πάλιν ἐπ' αὐτὰ τὸν ὑμέτερον νοῦν ἐπιστρέψητε.


Ὁ γὰρ πλοῦτος παρέρχεται, καὶ ἡ δόξα ἀπόλλυται,
καὶ τὸ κάλλος μαραίνεται, καὶ πάντα ἀλλάσσονται,
καὶ ὡς καπνὸς ἀπόλλυνται, καὶ ὡς σκιὰ παράγουσι,
καὶ ὡς ἐνύπνιον ἐξαφανίζονται.


∆ιὰ τοῦτο ἔλεγεν ὁ Σολομών·
Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης·
καὶ ὁ ∆αυῒδ λέγει· Ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωπος.
Πλὴν μάτην ταράσσονται πάντες οἱ τὰ τοῦ παρόντος βίου πράγματα ἀγωνιῶντες·
ὄντως μάτην ταράσσονται, μάτην θορυβοῦνται, μάτην χειμάζονται, ἐπισυνάγοντες καὶ θησαυρίζοντες τὰ μετ' ὀλίγον καταλειπόμενα·ἅπερ λαβεῖν μεθ' ἑαυτῶν οὐ δυνάμεθα, ἀλλὰ πάντα καταλιπόντες, γυμνοὶ ὡς ἐγεννήθημεν πορευσόμεθα πρὸς τὸν φοβερὸν δικαστήν.


Κἂν πάντας τοὺς θησαυροὺς συνάξωμεν, γυμνοὶ, σκοτεινοὶ, ἐλεεινοὶ, σκυθρωποὶ, τετραχηλισμένοι, τεταπεινωμένοι, συντετριμμένοι, ἔμφοβοι, ἔντρομοι, κατηφεῖς, ὀδυνηροὶ, εἰς γῆν τὸ πρόσωπον ἔχοντες, καὶ τοῦτο μετ' αἰσχύνης συγκαλύπτοντες·
οὕτω πορευσόμεθα, οὕτως ἀναστησόμεθα,
οὕτω παραστησόμεθα εἰς ἐκεῖνο τὸ φρικτὸν καὶ πικρὸν ἀπροσωπόληπτον δικαστήριον,
ὅπου ἄγγελοι τρέμουσιν, ὅπου θρόνοι φοβεροὶ τίθενται, ὅπου αἱ βίβλοι τῶν πράξεων ἀνοίγονται,
ὅπου ὁ ποταμὸς τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου,
ὅπου ὁ ἀνήμερος σκώληξ, ὅπου τὸ ἀφώτιστον σκότος, ὅπου ὁ ἀθέρμαντος τάρταρος, ὅπου ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅπου τὸ ἀκατάπαυστον δάκρυον, ὅπου ὁ ἀσίγητος στεναγμὸς, ὅπου τὸ ἀπαραμύθητον πένθος, ὅπου οὐκ ἔστι γέλως, ἀλλὰ θρῆνος· ὅπου οὐκ ἔστι χαρμοσύνη, ἀλλὰ στεναγμός· ὅπου οὐκ ἔστι τρυφὴ, ἀλλὰ κρίσις· ὅπου οὐκ ἔστι φθόγγος, ἀλλὰ τρόμος.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουμε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ ἀμέσως στήν προσευχή μας· ὅποτε δέν ἔχουμε, μᾶς ἀφήνει, γιά νά ἀποκτήσουμε λίγη παλληκαριά»


 – Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για τη γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα» .

– Έχεις δίκαιο· δεν σου έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσεις στις αδελφές, αλλά τις ευχές σού τις έστειλα με άλλον τρόπο. 
Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς τη Μητέρα μας, θα Την παρακαλέσω και πάλι να σε κεράσει Εκείνη με τη γλυκειά Της αγάπη και στοργή και να σου δώσει πολλά θεία δώρα.
 
 – Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.
 
– Να ψέλνεις το «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ» και το «Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά» . Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει. Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.
 
– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήσει κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.
 
– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της. Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει τη μεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφομαι με Χάρη.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Φιλαυτίας ...τό ἀνάγνωσμα!


 

Πηγή

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/09/blog-post_6.html

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἡ διαφορά τῆς κοσµικῆς ἀπό τήν πνευµατική (Λειτουργική) παγκοσµιοποίηση!



ΚΗΡΥΓΜΑ π.  ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ


Τέτοια µέρα, χριστιανοί µου, µᾶς ὑπενθυµίζεται τό πόσο συχνά, ἴσως καί καθηµερινά, δοκιµάζεται ἡ πίστις µας. Εἴδαµε τόν ἀπόστολο Θωµᾶ νά µήν πιστεύη στήν ἐµφάνισι καί στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου, ὅταν ὅλοι οἱ µαθητές ὁµολογοῦσαν ὅτι ¨ἑωράκαµεν τόν Κύριον¨ (Ἰωάν. 20, 25). Γι’ αὐτό, χρειάστηκε µετά ἀπό ὀκτώ ἡµέρες, νά δῆ ¨ἰδίοις ὄµµασι¨ τόν Κύριο, νά Τόν ψηλαφήση, νά δῆ τήν λογχισµένη Του πλευρά καί τούς τύπους τῶν ἥλων στά χέρια Του, γιά νά µπορέση νά πιστέψη.
Ὁ Κύριος ὅµως δέν τόν µακάρισε. Δέν εἶπε ¨εἶσαι µακάριος, τώρα, πού µέ εἶδες καί µέ πίστευσες¨. Ἀλλά εἶπε: ¨µακάριοι οἱ µή ἰδόντες καί πιστεύσαντες¨ (Ἰωάν. 20, 29). Αὐτό τό ¨µακάριοι οἱ µή ἰδόντες καί πιστεύσαντες¨ (Ἰωάν. 20, 29) πολλές φορές τό ζοῦµε σέ κάθε Θεία Λειτουργία, ὅπου µυστικά βιώνεται τό µυστήριο τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί ὅλα ἐκεῖνα τά δραµατικά γεγονότα πού ζήσαµε πρίν ἀπό λίγες ἡµέρες, τήν Μεγάλη Ἑβδοµάδα, ἄν καί µέ τά αἰσθητά µάτια µας, ὅπως καί µέ τά φυσικά αὐτιά µας, οὔτε βλέπουµε οὔτε ἀκοῦµε οὔτε καί ψηλαφοῦµε τίποτα. (Ἐξαίρεσι ἀποτελεῖ ἡ ψηλάφησις τοῦ Σώµατος καί τοῦ Αἵµατος τοῦ Κυρίου διά τῶν χειλέων κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Κοινωνίας.)
Γιά νά µπορέσουµε ὅµως νά καταλάβουµε ὁρισµένες ἀλήθειες, καί µάλιστα σέ συνδυασµό µέ τήν µεγάλη σηµερινή ἡµέρα, θά ἀναφερθοῦµε σέ κάποιους προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέφθηκαν ἕναν ἔµπορο, ἕναν διδάσκαλο, ἕναν δηµοσιογράφο, ἕναν µεγάλο πολιτικό ἄρχοντα κι ἕναν Γέροντα ἀσκητή στό Ἅγιον Ὄρος. Καί ὅλους αὐτούς τούς παρακάλεσαν, ἐπειδή πολύς λόγος γίνεται γιά τήν παγκοσµιοποίησι, νά τούς ποῦν τόν ὁρισµό της ἤ πῶς τήν φαντάζονται νά ἐξαπλώνεται µέχρι καί τήν δύστυχη πατρίδα µας.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος – Περί τῆς Θείας Κοινωνίας.


Αφορμή αυτής της ομιλίας (1987) του π. Αθανασίου Μυτιληναίου που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, ήταν η παρέμβαση ενός βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, του Βασιλείου Αγοράστη, για τον ‘κίνδυνο μόλυνσης’ από την Θεία Μετάληψη.
Η απάντηση που ήρθε από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών κονιορτοποίησε τους ‘ισχυρισμούς’ του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ:
«.. ιατρικώς δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ βεβαιωμένη περίπτωσις απλού πιστού στον οποίον να έχει μεταδοθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως, ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την «κατάλυση» και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός [μέχρι τον πάτο], μαζί με ό,τι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδας κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο. Ούτε ακόμη και τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σίφυλλη και η λέπρα ήτανε ευρύτατα διαδεδομένη. Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν ετίθετο θέμα και για το AIDS. 
Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν… Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω. Εφόσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης και αλληλοσεβασμός στην τήρηση των αποστάσεων εκατέροθεν
Απομονώνω επίσης αυτό το απόσπασμα από την απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης: «Πίνουμε ἀπʹ αὐτά τά ὕδατα τοῦ θανάτου, χωρίς νά ὑποπτευόμαστε τήν καταστροφή μας»


Στίς ἡμέρες μας, οἱ γραμματισμένοι ἄνθρωποι ὑψώνουν ἕνα πελώριο εἴδωλο καί προστάζουν ὅλους νά τό λατρεύουν, λατρεύοντάς το καί οἱ ἴδιοι. Αὐτό τό εἴδωλο εἶναι ἡ φιλολογία τῆς Ἀρνήσεως, τό ἀποκύημα τοῦ ἀπίστου καί ὑπερηφάνου λογικοῦ. 

 Ὁ Ἀρχέκακος σοφίσθηκε ἕνα νέο εἶδος εἰδωλολατρίας μέσα στούς κόλπους τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, μιᾶς εἰδωλολατρίας λεπτεπιλέπτου, πού ἀνταποκρίνεται στίς πνευματικές ροπές τοῦ αἰῶνος.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

(†) Γέροντας Τύχων Ἁγιορείτης : «Τούς ταπεινούς ὁ Θεός τούς εὐλογεῖ μέ τά δύο Του χέρια»


 

Κάθε πρωΐ ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος απ'όλους.
(†) Γέροντας Τύχων

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/08/blog-post_289.html
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

15 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Νικήτα τοῦ Γότθου καί οἱ μαρτυρήσαντες μετ’ αὐτοῦ, Πορφυρίου Μίμου, Φιλοθέου Ὁσίου, Εὕρεσις Λειψάνου Ἁγίου Ἀκακίου, Μαξίμου, τῶν Ἁγίων Δύο Κορῶν, Εὕρεσις Λειψάνου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, Μελετίου Ὁσίου, Συμεών Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Βησσαρίωνος Λαρίσης , Γερασίμου Ὁσίου, Ἰωάννου Νεομάρτυρα, Νικήτα Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Γότθος

Ἦταν ἀπὸ τὸ ἔθνος τῶν Γότθων, ποὺ εἶχαν ἐγκατασταθεῖ πέραν τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ, στὰ χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Ἀπὸ παιδὶ ὁ Νικήτας διδάχθηκε τὴν ἁγία πίστη ἀπὸ τὸ Γότθο ἐπίσκοπο Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος συχνὰ ὑπενθύμιζε στὸ Νικήτα τὰ λόγια του Ἀπ. Παύλου: ‘Μένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Δηλαδή, μένε ἀκλόνητος σ’ ἐκεῖνα ποὺ ἔμαθες. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ γνωρίζεις τὶς Ἅγιες Γραφές, ποὺ μποροῦν νὰ σοῦ μεταδώσουν τὴν ἀληθινὴ σοφία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία διὰ μέσου τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Καὶ ἔτσι ἔγινε.
Ὅταν ὁ ἡγεμόνας Ἀθανάριχος συνέλαβε τὸ Νικήτα καὶ τὸν ἀπείλησε γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἔμεινε ἀμετακίνητος σ’ αὐτὰ ποὺ ἔμαθε ἀπὸ παιδί. Ὁμολόγησε μὲ θάρρος τὸν Χριστὸ μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ὅταν τὸν ἄκουσε ἐξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε ἀμέσως καὶ τοῦ ἔσπασαν τὰ κόκαλα μὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 15 Σεπτεμβρίου


   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 15 Σεπτεμβρίου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής