Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα Σαββάτου 10 Σεπτεμβρίου


Ἀπόστολος: (Α΄Κορ. β΄6- 9 )
Α Κορ. 2,6          Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων·
Α Κορ. 2,6                Και ημείς οι Απόστολοι διδάσκομεν βέβαια σοφίαν, αλλά μεταξύ των ωρίμων και προωδευμένων, από απόψεως πνευματικής, ανθρώπων, όχι όμως την σοφίαν των ανθρώπων του αμαρτωλού τούτου αιώνος ούτε των αρχόντων του κόσμου τούτου, των οποίων η εξουσία είναι προσωρινή και θα καταλυθή.
Α Κορ. 2,7          ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν,
Α Κορ. 2,7                Αλλά λαλούμεν και κηρύσσομεν σοφίαν μυστηριώδη, απρόσιτον εις την ανθρωπίνην διάνοιαν, σοφίαν του Θεού, η οποία μολονότι έχει αποκαλυφθή από τον Θεόν, εις μεν τους πιστούς, δια την ασθένειαν του ανθρωπίνου νου, δεν είναι εις όλον της το βάθος και το πλάτος γνωστή, εις δε τους απίστους και αδιαφωτίστους είναι ακόμη κρυμμένη. Αυτήν την σοφίαν προώρισεν ο Θεός, πριν ακόμη γίνη η εν χρόνω δημιουργία, να την φανερώση, δια να δοξάση ημάς τους πιστούς.
Α Κορ. 2,8          ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν·
Α Κορ. 2,8                Αυτήν δε την σοφίαν κανείς από τους άρχοντας του κόσμου τούτου δεν την έχει γνωρίσει. Διότι αν την είχαν γνωρίσει, δεν θα έφθανάν ποτέ μέχρι τέτοιου σημείου σκοτισμού και καταπτώσεως, ώστε να σταυρώσουν τον Κυριον της δόξης.
Α Κορ. 2,9          ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
Α Κορ. 2,9                Αλλ' εγινε αυτό σύμφωνα με εκείνο που έχει γραφή εις την Παλαιάν Διαθήκην· “εκείνα που έχει ετοιμάσει ο Θεός από καταβολής κόσμου δια τους αγαπώντας αυτόν είναι τέτοια, τα οποία μάτι δεν είδε ποτέ και αυτί δεν έχει ακούσει και ανθρώπινος νους δεν έχει φαντασθή”.
Εὐαγγέλιο: ( Ματ. ι΄37- ια΄1 )
Ματθ. 10,37       Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·
Ματθ. 10,37             Εκείνος που αγαπά τον πατέρα η την μητέρα του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και εκείνος που αγαπά τον υιόν του η την κόρην του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου.
Ματθ. 10,38       καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
Ματθ. 10,38             Και όποιος δεν παίρνει σταθεράν την απόφασιν να υποστή κάθε ταλαιπωρίαν και σταυρικόν ακόμη θάνατον δια την πίστιν του εις εμέ και δεν με ακολουθεί ως αρχηγόν και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για μένα.
Ματθ. 10,39       ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.
Ματθ. 10,39             Εκείνος που εις καιρόν διωγμών θα αποφύγη την θλίψιν και το μαρτύριον, δια να σώση την ζωήν του, θα χάση την αληθινήν και μακαρίαν ζωήν· και όποιος θυσιάσει την ζωήν του ένεκα εμού, θα κερδίση την αληθινήν και μακαρίαν ζωήν.
Ματθ. 10,40       Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με.
Ματθ. 10,40             Εκείνος που σας δέχεται και σας φιλοξενεί ως απεσταλμένους μου, υποδέχεται εμέ· και εκείνος που υποδέχεται εμέ, υποδέχεται 'Εκεινον, που με έστειλε στον κόσμον.
Ματθ. 10,41       ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶ ὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήψεται.
Ματθ. 10,41             Εκείνος που υποδέχεται προφήτην, διδάσκαλον του θείου θελήματος, και τον τιμά ως προφήτην, θα πάρη μισθόν προφήτου από τον Θεόν. Και εκείνος που δέχεται δίκαιον, διότι είναι δίκαιος, θα λάβη μισθόν δικαίου.
Ματθ. 10,42       καὶ ὃς ἐὰν ποτίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ.
Ματθ. 10,42             Και όποιος προσφέρει εις ένα από τους ασήμους τούτους μαθητάς μου έστω και ένα ποτήρι κρύο νερό, σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα χάση τον μισθόν του. (Καθε ένας που με πίστιν υποβοηθεί και συντρέχει, έστω και ολίγον, τους Αποστόλους μου στο έργον των, θα λάβη την ανταμοιβήν του από τον Θεόν).
Ματθ. 11,1        Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν.
Ματθ. 11,1                 Οταν δε ετελείωσε ο Ιησούς να δίδη τας παραγγελίας αυτάς στους δώδεκα μαθητάς του και εκείνοι ήρχισαν την περιοδείαν των, ανεχώρησεν από εκεί δια να διδάξη και κηρύξη εις τας πόλεις των Ιουδαίων.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

‘’Τό ἀλλοιωμένο δυτικό πνεῦμα καί ἡ Ὀρθοδοξία’’ 2ο Μέρος, Πατερική Θεολογία, π. Ἰωάννου Ρωμανίδη.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης







Ἀρχίσαμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, μιά καινούρια ἑνότητα μαθημάτων, κατηχήσεων πιό σωστά, γιατί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μιλᾶμε γιά κατήχηση καί ὄχι ἁπλῶς γιά μία διάλεξη, ἡ ὁποία δέν ἔχει μόνο ἕναν γνωσιολογικό χαρακτήρα, ἀλλά ἕνα χαρακτήρα μυσταγωγικό. Δηλαδή ἕναν χαρακτήρα πού μᾶς βοηθάει στό νά ζήσουμε τό Μυστήριο τοῦ Χριστοῦ καί αὐτόν τόν σκοπό ἔχουν καί τά μαθήματα πού κάνουμε, νά ὁδηγήσουν τίς ψυχές μας στό νά ζήσουμε τόν Χριστό καί ὄχι μόνο νά μάθουμε κάποια πράγματα. Τότε γνωρίζουμε πραγματικά τόν Θεό, ὅταν ζοῦμε τήν ζωή τοῦ Θεοῦ.

Βέβαια θά ποῦμε πράγματα πού ἴσως φαίνονται λίγο παράξενα καί δέν τά ἔχετε ἀκούσει ἄλλη φορά, ἀλλά εἶναι αὐτά τά ὁποῖα πραγματικά μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί εἶναι ἀντίθετα μέ ἐκεῖνα πού ἐπικρατοῦν σήμερα στόν κόσμο καί θά τολμοῦσα νά πῶ καί στούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας. Κάποια πράγματα δηλαδή πού ἔχουν ἐπικρατήσει ὡς ἀντιλήψεις στούς σημερινούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς εἶναι ἀντίθετα μέ αὐτά πού λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Δέν θά πῶ περισσότερα γιατί θά εἶναι θεωρητικά, ἀλλά θά διαπιστώσουμε στήν πορεία πῶς ἐπαληθεύεται αὐτός ὁ λόγος.

Η ΜΟΝΑΧΗ ΚΑΛΛΙΝΙΚΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΗ Ι.Μ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΖΟΥΡΒΑΣ. (1894-1981) "Ἀργότερα ἦλθε στήν Μονή μία δαιμονισμένη κοπέλα. Τό πονηρό πνεῦμα ἀνέφερε τό γεγονός αὐτό ὡς ἐξῆς: «Ἤθελα νά τήν σκοτώσω ἀπό τήν συκιά, ὅμως δέν μπόρεσα, γιατί αὐτή ἡ βλαχάρα (ἔτσι συνήθως ἀποκαλοῦσε τήν Ἁγία Ἄννα) δέν μέ ἄφησε. Ὄχι μόνο τίς μοναχές δέν μ’ ἀφήνει νά πειράξω, ἀλλά οὔτε τό γατάκι τῆς Μονῆς Της!».


Η ΜΟΝΑΧΗ ΚΑΛΛΙΝΙΚΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΗ.

Η κατά κόσμον Κυριακή Παπαγεωργίου γεννήθηκε τό 1894 στο Πόρτο-Χέλι Ερμιονίδος. Οι γονείς της ονομάζονταν Θεόδωρος και Αντωνία. Είχε και δύο άλλες αδελφές, την Σοφία και την Καλλιόπη. Ο Θεόδωρος όμως πέθανε νέος. Η μητέρα της παντρεύτηκε σύντομα τον σεμνό και μορφωμένο Ανδρέα Μπουρλετίδη ο οποίος αγαπούσε ιδιαίτερα την Κυριακή και την αποκαλούσε «Άγγελο Θεού». 
’Ήταν χαριτωμένη και έξυπνη. Σε μικρή ηλικία ήλθε στην Ύδρα για να εργαστεί σε μία πολύ καλή οικογένεια, την οικογένεια τού τότε ειρηνοδίκη τού νησιού, ο οποίος είχε δύο θυγατέρες. Αυτές αγάπησαν τόσο πολύ την Κυριακή, ώστε την αποκαλούσαν αδελφή τους. Πήγαιναν μαζί επισκέψεις σε πνευματικά πρόσωπα. Έτσι γνωρίσθηκε με τον Γέροντα Δανιήλ Σίακο, Ηγούμενο και πνευματικό πατέρα της Ιεράς Μονής «Ζούρβας». Ο σύνδεσμος αυτός έγινε αφορμή, ώστε η νεαρή Κυριακή να διαλέξει τον τόπο πού θα ζούσε ως μοναχή. Η ερημική αλλά αγιασμένη περιοχή της ανατολικής Ύδρας, η επιλεγόμενη «Ζούρβα», έγινε η μόνιμη κατοικία της.

Τά σταφύλια τῆς ἀγάπης.


Γύρω στό 330μ.Χ. ἐγκαταστάθηκε στή Σκήτη ὀ Ἂγις Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος.
Κοντά στόν Ἃγιο μακάριο μαζεύτηκαν σιγά-σιγά χιλιάδες μοναχοί,οἱ ὁποῖοι δέχονταν τίς συμβουλές καί τούς λόγους του. 
Ἀλλά καί πολλοί λαϊκοί ἀπό ὂλη τή Αἲγυπτο ἒρχονταν στόν Ἃγιο τοῦ Θεοῦ,γιά νά δεχθοῦν τούς καρπούς τῆς ἀγάπης του. 
Ἡ φήμη του εἶχε ἁπλωθεῖ σ' ὃλη τή πολιτεία. Μιά μέρα κάποιοι προσκυνητές ἦρθαν στό καλογερικό χωριό γιά νά δοῦν τόν Ἀββᾶ Μακάριο. Μάλιστα τοῦ ἔφεραν σπό τήν πόλη ἕνα καλάθι γεμάτο σταφύλια.Κάθισαν ἀρκετή ὧρα κοντά του,ἄκουσαν τίς πολύτιμες συμβουλές του καί ὠφελημένοι ψυχικά ξεκίνησαν γιά την πόλη.
-Αὐτά εἶναι γι΄σένα,Ἀββᾶ,τοῦ εἶπαν φεύγοντας.

«Ὁ ρόλος τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης στήν κοινωνία τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς α΄ χιλιετίας»


Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος
π. Ἀναστάσιος  K.  Γκοτσόπουλος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν
 
Ἐν ὄψει τῆς  ΙΔ΄ συναντήσεως τῆς  Μικτῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου 
Ὀρθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικῶν στό Chieti 
τῆς Ἰταλίας (15-22.9.2016)
 
Ἀπὸ τὴ μελέτη τῶν πρακτικῶν καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ καθορίσουμε τὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης καὶ τοῦ ἐπισκόπου της στὴν κοινωνία τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων:
Α. Ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης.
1. Εἶναι σαφὲς τὸ αὐξημένο κῦρος καὶ ἡ ἐξαιρετικὴ τιμὴ ποὺ ἀπονεμόταν στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης. Συνακόλουθα, στὸν ἐπίσκοπό της ἡ Ἐκκλησία εἶχε ἀναγνωρίσει πρωτεῖο τιμῆς καὶ προκαθεδρίας στὴν τάξη τῶν τιμηθέντων μὲ πρεσβεῖα Πατριαρχικῶν Θρόνων. Οἱ λόγοι εἶναι σαφεῖς: α) ἦταν ἡ Ἐκκλησία τῆς «μεγαλωνύμου Ρώμης», τῆς πρωτεύουσας τῆς αὐτοκρατορίας, β) ἦταν δραστήρια στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ στὴν συναντίληψη ἄλλων ἐμπεριστάτων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ γ) ἦταν ἡ μοναδικὴ πόλη στὸ δυτικὸ-λατινικὸ κόσμο ποὺ δέχθηκε τὴν παρουσία καὶ τὸ κήρυγμα τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἐκεῖ μαρτύρησαν καὶ ἡ ὁποία διατηροῦσε τοὺς Τάφους τους.
2. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ἐκαυχάτο  ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἀποστολικὴ καταγωγή της ἀπὸ...
τοὺς Πρωτοκορυφαίους, τὴν ὁποία, προϊόντος τοῦ  χρόνου, περιόρισε καὶ διαμόρφωσε σὲ «πέτρειο». Θὰ πρέπει ὅμως νὰ σημειωθεῖ ὅτι σὲ κανένα κανόνα Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ ἀπόδοση πρεσβείων τιμῆς στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης δὲν συνδέεται μὲ τὴν ἀποστολικὴ προέλευσή της, ἡ ὁποία κατὰ τὰ ἄλλα θεωρεῖται δεδομένη.

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ… «ἀνάβει καί σβήνει, καθαίρει, ἀνακαινίζει…»


Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τότε κατοικεῖ μέσα μουὅταν ταπεινώνομαι σὲ ἔσχατο βαθμό ὅταν παραδέχομαι πὼς εἶμαι ἕνας ἄθλιος καὶ τιποτένιος ἄνθρωπος. Ὅπου ἀρχίζει ἡ ἀθλιότητά μας, ἐκεῖ ἀρχίζει καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια τοῦ Θεοῦ μέσα μας.
Ἀνάβει καὶ σβήνει
Μιὰ φορὰ ἄναψα τὸ καντήλι μου καὶ παρατήρησα πώς, ὅταν τελείωσε τὸ λάδι, τὸ φυτίλι πρὶν σβήσει ρούφηξε καὶ λίγο νερὸ ποὺ ὑπῆρχε μέσα. Ὅταν ἔβαλα ξανὰ λάδι καὶ ἄναψα τὸ καντήλι, σὲ λίγο πάλι ἔσβησε, γιατί τὸ φυτίλι εἶχε μέσα νερό. Βούτηξα τὴν ἄκρη τοῦ φυτιλιοῦ μέσα στὸ λάδι καὶ τὸ ἄναψα πάλι. Τὸ νερὸ δὲν ἐπέτρεπε νὰ ἀνάψει καλὰ τὸ καντήλι καὶ ἄναψε κανονικὰ μόνο τότε, ὅταν ἐξαφανίστηκε τὸ νερό.
Τότε εἶδα σ’ αὐτὸ τὸ καντήλι τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, τὴ δική μου καὶ πολλῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἡ φλόγα τῆς θείας χάρης προσπαθεῖ νὰ ἀνάψει τὴ δική μας καρδιά, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἀνάβει γιατί δὲν τὸ ἐπιτρέπουν τὰ πάθη, ἡ λαιμαργία, ἡ μέθη καὶ ἄλλα.

«Ἀπό τίς διδαχές τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περί Προσευχῆς»

Αποτέλεσμα εικόνας για Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Μακεδονίτισσας
 
Λέγει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας:
«Ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὖτος ἐν ῷ στόματι αὐτοῦ καί ἐν τοἶς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ» (Ἡσ. Κθ΄: 13).
Ἀλίμονο ἄν προσευχώμαστε ψεύτικα, δηλαδή μόνο μέ τά χείλη μας, ἐνῶ ἡ καρδιά μας εἶναι γεμάτη πάθη, κατακρίσεις, ἀκαθαρσίες καί κακίες!
**
Νά προσευχώμαστε πρώτιστα, γιά νά λάμψη μέσα μας ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὄχι νά στεκώμαστε στήν προσευχή μέ τόν νοῦ μας προσκολλημένο στίς ματαιότητες τοῦ κόσμου τούτου τοῦ προσωρινοῦ.

**

Οἱ κενόδοξοι ἄνθρωποι πληρώνονται ἐδῶ ἀπό τούς ἀνθρώπους...


Ἔτσι θέλει ὁ Θεός νά ἀνέλθουμε στήἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν: καθώς δέν εὐχαριστῆς τό παιδάκι σου, τό ὁποῖον σέ ὑπηρετεῖ, παρότι ἐκεῖνο δέν ἔχει κάποιο λόγο νά στενοχωρηθῆ, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἐμεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δέν θά ἔχουμε τήν ἀξίωσι νά μᾶς εὐχαριστήση ὁ Θεός, ἐπειδή ἐξεπληρώσαμε τίς ἐντολές Του.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι Αὐτός δέν ἀφήνει ἀπλήρωτο οὔτε ἕνα ποτήρι νερό πού θά τό δώσουμε σέ κάποιον διψασμένον μέ ἀγάπη στό ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Ὁ Ἰησοῦς δέν δέχεται, οὔτε δόξα ἀπό τούς ἄλλους, οὔτε δόξα ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἦτο δοξασμένος ὁ Ἰησοῦς καί μερικές φορές ἀπέφευγε τήν δόξα τοῦ ἑαυτοῦ του.

ΔΥΟ ΑΓΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΘΕΟΦΑΝΩ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΙΤΟΥ. ΚΑΙ Η ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.



9 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Μνήμη Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, Σεβηριανοῦ Μεγαλομάρτυρα, Θεοφάνη Ὁμολογητού, Μνήμη τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Χαρίτωνος, Ἰωσὴφ Θαυματουργοῦ, Kiaran.


Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα οἱ Θεοπάτορες

Ἡ σύναξη τῶν δικαίων γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ὁρίστηκε τὴν ἑπομένη τοῦ γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι αὐτοὶ ἔγιναν πρόξενοι τῆς παγκόσμιας σωτηρίας μὲ τὴν γέννηση τῆς ἁγίας θυγατέρας της. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἐξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις».
Νὰ ἀναφέρουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλιακεὶμ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπόγονός του Δαβίδ. Ἔκπτωτος τοῦ θρόνου, ἰδιώτευε στὴν Ἰουδαία καὶ τὸ περισσότερο χρονικὸ διάστημα στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶχε μέγαρο μὲ βασιλικὸ κῆπο.
Παντρεύτηκε τὴν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν, ἱερέως, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐκαι τῆς Μαρίας, γυναικὸς αὐτοῦ, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Ἐπειδὴ οἱ φυλές, Βασιλικὴ καὶ Ἱερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι ἡ Βασιλεία ἐθεωρεῖτο ἴση μὲ τὴν Ἱεροσύνη, δὲν ἔδιναν οὔτε ἔπαιρναν θυγατέρες ἀπὸ τῆς φυλὲς ποὺ θεωροῦνταν κοινές.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 9 Σεπτεμβρίου


   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 9 Σεπτεμβρίου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής