Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι
Πρώτα πρώτα πρέπει να πω ότι, όπως η ύπαρξη του Θεού, έτσι και η
αθανασία της ψυχής είναι, για έναν υγιή νου, αλήθεια ολοφάνερη και
αναμφισβήτητη. Οι μαρτυρίες της Αγίας Γραφής γι’ αυτή την αλήθεια είναι
πολλές.
Στην Παλαιά Διαθήκη είναι χαρακτηριστικές οι εκφράσεις με τις οποίες δηλώνεται ο θάνατος:
«Ο Ιακώβ… έφυγε και πήγε να προστεθεί στο λαό του (ο οποίος είχε φύγει νωρίτερα απ’ αυτόν τον κόσμο)» (Γεν. 49:33).
Ο Ιακώβ, νομίζοντας ότι κάποιο θηρίο είχε κατασπαράξει το γιο του Ιωσήφ,
θρηνούσε κι έλεγε: «Πενθώντας θα κατέβω στο παιδί μου, στον άδη» (Γεν.
37:35). «Ο Δαβίδ κοιμήθηκε και προστέθηκε στους προγόνους του» (Γ’ Βασ.
2:10).
Τη ζωντανή τους πίστη στην αθανασία της ψυχής εκφράζουν ο Ψαλμωδός, ο
Εκκλησιαστής και ο Σολομών: «Εγώ δικαιωμένος θα δω το πρόσωπό Σου· θα
χορτάσει η ψυχή μου βλέποντας τη δόξα Σου» (Ψαλμ. 16:15). «Με τη βουλή
Σου με καθοδήγησες (σ’ ετούτη τη ζωή) και με δόξα με παίρνεις (στην άλλη
ζωή)» (Ψαλμ. 72:24). «Και τότε το χώμα (δηλαδή το σώμα) θα επιστρέψει
στη γη, όπου και όπως ήταν πριν πλαστεί, ενώ η ψυχή θα επιστρέψει στον
Θεό που την έδωσε» (Εκκλ. 12:7). «Ο Θεός θα κρίνει όλες τις πράξεις μας,
είτε αγαθές είναι είτε κακές, ακόμα και τις πιο απόκρυφες» (Εκκλ.
12:14). «Το θάνατο δεν τον έκανε ο Θεός, ούτε ευχαριστιέται με τον
αφανισμό των ζωντανών. Η δικαιοσύνη του Θεού είναι πηγή αθανασίας» (Σοφ.
Σολ. 1:13, 15).
Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, σύμφωνα με τη μαρτυρία του
αποστόλου Παύλου «διακήρυξαν ότι είναι «ξένοι και περαστικοί» πάνω στη
γη. Ασφαλώς, όσοι εκφράζονται έτσι, δείχνουν πως επιζητούν μια μόνιμη
πατρίδα…, μια καλύτερη πατρίδα, δηλαδή επουράνια » (Εβρ. 11:13-14, 16).
