Στάρετς Σαμψὼν Σίβερς
Στὴν
ἐξομολόγηση ἔλεγε: Φανταστῆτε ὅτι
μπροστά σας δὲν εἶμαι ἐγώ, ὁ μάρτυρας,
ἀλλὰ ὁ μέγας Δικαστής. Τί θὰ τοῦ ποῦμε;
Εἴμαστε στὸ ναὸ μόνο σωματικά. Ἡ λειτουργία δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ καθόλου. Κι ὅταν τελειώσει, βγαίνουμε χωρὶς νὰ εἴμαστε ἀνανεωμένοι. Χωρὶς νὰ εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπὸ χαρά. Δὲν ἀγαποῦμε τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀργοῦμε στὶς ἀκολουθίες, φεύγουμε ὅτι ὥρα θέλουμε, εἴμαστε ἀδιάφοροι καὶ ἀμέτοχοι.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα. Ἡ αἰτία εἶναι τὰ πάθη.
Ὅταν πρόκειται νὰ πᾷς κάπου, κόρη μου, νὰ προσεύχεσαι πολύ, πρίν. Πρὶν τὸ φαγητὸ ἐπίσης, πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Νὰ εὐχαριστοῦμε ἀδιάκοπα τὸ θεὸ ποὺ ἔχουμε τὴν ὑγεία μας. Δῶρο δικό Του εἶναι. Πρέπει νὰ εἴμαστε ταπεινόφρονες.
Εἴμαστε στὸ ναὸ μόνο σωματικά. Ἡ λειτουργία δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ καθόλου. Κι ὅταν τελειώσει, βγαίνουμε χωρὶς νὰ εἴμαστε ἀνανεωμένοι. Χωρὶς νὰ εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπὸ χαρά. Δὲν ἀγαποῦμε τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀργοῦμε στὶς ἀκολουθίες, φεύγουμε ὅτι ὥρα θέλουμε, εἴμαστε ἀδιάφοροι καὶ ἀμέτοχοι.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα. Ἡ αἰτία εἶναι τὰ πάθη.
Ὅταν πρόκειται νὰ πᾷς κάπου, κόρη μου, νὰ προσεύχεσαι πολύ, πρίν. Πρὶν τὸ φαγητὸ ἐπίσης, πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Νὰ εὐχαριστοῦμε ἀδιάκοπα τὸ θεὸ ποὺ ἔχουμε τὴν ὑγεία μας. Δῶρο δικό Του εἶναι. Πρέπει νὰ εἴμαστε ταπεινόφρονες.
