ΟΜΙΛΙΑ
ΚΓ΄
Γέροντος
Ἐφραίμ
Φιλοθεΐτου
Εὐλογημένα
μου
παιδιά,
Ἡ
ἀγάπη
τοῦ
Θεοῦ
καί
ἡ
ἄπειρη
εὐσπλαχνία
Του
πού
ἀγάπησε
τόν
ἄνθρωπο
μέχρι
σταυρικῆς
θυσίας,
εὐδόκησε,
ὥστε
καί
αὐτήν
τήν
χρονιά
νά
ὁδηγήση
τά
βήματά
μου
–καίτοι
κατά
πάντα
ἀνάξιος
καί
ταλαίπωρος
ἄνθρωπος
ἐγώ–
κοντά
σας
μέ
αἰσθήματα
πολύ
μεγάλης
πατρικῆς
ἀγάπης
καί
στοργῆς,
πρᾶγμα,
τό
ὁποῖον
πιστεύω
ἀκράδαντα
ὅτι
συμβαίνει
καί
στίς
δικές
σας
καρδιές
ἀπέναντι
τῆς
ἐλεεινότητός
μου.
Κάποια
μέρα
στό
μοναστήρι
μου,
πού
κάναμε
μιά
κοινή
πατερική
ἀνάγνωσι,
κάτι
μέ
ἐντυπωσίασε,
μπορῶ
νά
πῶ
τρομακτικά,
διά
τό
βάθος
τοῦ
νοήματος
μιᾶς
φράσεως,
πού
ἦταν
ἡ
ἑξῆς:
«Οἴμοι,
ὅταν
ἀνοιχθοῦν
τά
βιβλία
τῶν
συνειδήσεων
ἐνώπιον
τοῦ
Θεοῦ!»
Τρόμαξα
πάρα
πολύ,
ὅσο
μπόρεσα
νά
ἐμβαθύνω
στήν
σκέψι
τοῦ
ἁγίου
πατρός
τῆς
Ἐκκλησίας
πού
τήν
ἔγραψε.
Ἄραγε
πῶς
ἐνοοῦσε
τό:
«βιβλία
τῶν
συνειδήσεων!»
