Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τοῦ Σαββάτου 1 Αὐγούστου

Ἀπόστολος: τῶν ἁγίων, Κυρ. α΄ ἐπιστ., «Οἱ ἅγιοι πάντες» (῾Εβρ. ια΄ 33-ιβ΄ 2):

33 Οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰρ­γάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέ­τυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφρα­ξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμ­βολὰς ἔκλιναν ἀλλο­τρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπα­νίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύ­χω­σιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­τι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθη­σαν, ἐπειράσθη­σαν, ἐν φό­νῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερού­μενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι,

38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέ­χω­μεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τε­λει­ω­τὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

33 Αὐτοί, ἐπειδή εἶχαν πίστη, καταπολέμησαν καί ὑπέ­ταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τό λαό μέ δικαιοσύνη, πέ­­τυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ὅπως ὁ Δανιήλ, 34 ἔσβησαν τήν καταστρεπτική δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τόν κίνδυνο τῆς σφαγῆς, πῆραν δύναμη κι ἔγιναν καλά ἀπό ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἰσχυροί καί ἀνίκητοι στόν πόλεμο, ἔτρεψαν σέ φυγή τίς ἐχθρικές πα­ρατάξεις καί τά πολυπληθή στρατεύματά τους. 35 Μέ τήν πίστη πού εἶχαν στήν ὑπερφυσική δύναμη τῶν προφητῶν οἱ γυναῖκες πού ἀναφέρει ἡ Παλαιά Δι­α­­­θήκη ξαναπῆραν πίσω ζωντανά τά νε­κρά παιδιά τους πού ἀνέστησαν οἱ προφῆτες. Κι ἄλ­λοι δέθηκαν στό βα­σα­νιστικό ὄργανο πού λεγόταν τύ­μπανο καί δάρθηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, ἐπει­δή δέν δέχθηκαν νά ἀρ­νηθοῦν τήν πίστη τους καί νά ἐλευ­θε­ρωθοῦν ἔτσι ἀπό τό μαρτύριο. Προτίμη­σαν τό σκληρό αὐτό μαρτύριο, γιά νά ἀναστηθοῦν σέ μιά καλύτερη ζωή, παρά νά ἔχουν μιά πρόσκαιρη ἀπο­κα­τά­στα­ση στή ζωή αὐτή. 36 Κι ἄλλοι πάλι δοκίμασαν ἐμπαιγμούς καί μαστιγώσεις, ἀκόμη μάλιστα καί δεσμά καί φυλακίσεις. 37 Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς, θανατώθηκαν μέ σφαγή ἀπό μαχαίρι, περιφέρονταν σάν πλανόδιοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φοροῦσαν γιά ροῦχα προβιές καί γιδοδέρματα, ζώντας μέσα σέ στερήσεις, θλίψεις καί κακοπάθειες. 38 Ὁλόκληρος ὁ κόσμος δέν ἄξιζε ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοί ἄνδρες, κι οὔτε μποροῦσε νά συγκριθεῖ μ’ αὐτούς. Περιπλανιόνταν σέ ἐρημιές καί σέ βουνά, σέ σπηλιές καί σέ τρύπες τῆς γῆς. 39 Κι ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι ἄνδρες, ἄν καί ἔλαβαν ἐγκω­μι­αστική μαρτυρία γιά τήν πίστη τους, δέν ἀπόλαυσαν τήν ὑπόσχεση τῆς οὐράνιας κληρονομιᾶς. 40 Κι αὐτό διότι ὁ Θεός προέβλεψε γιά μᾶς κάτι καλύτερο, ὥστε αὐτοί νά μή λάβουν σέ τέλειο βαθμό τή σωτηρία τους χωρίς ἐμᾶς, ἀλλά νά τή λάβουμε ὅλοι μαζί. Ἔτσι ἐμεῖς βρισκόμαστε τώρα σέ πλεονεκτικότερη θέση ἀπ’ αὐτούς· ὄχι μόνο ἐπειδή ζοῦμε στά χρόνια τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπειδή ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς γιά μᾶς εἶναι μικρότερη. Εχοντας λοιπόν κι ἐμεῖς τριγύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο καί πυκνό σύννεφο ἁγίων ἀνθρώπων πού μαρτύρησαν γιά τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ἄς πετάξουμε ἀπό πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικῶν πραγμάτων καί φρο­ντίδων, ἐπιπλέον μάλιστα καί τήν ἁμαρτία, στήν ὁποία εὔκολα κανείς παρασύρεται. Κι ἄς τρέχουμε μέ ὑπο­­μονή τόν ἀγώνα πού προβάλλει μπροστά μας. 2 Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μή στρέφουμε τά βλέμματά μας καί τήν προσοχή μας παρά μόνο στόν Ἰησοῦ, πού εἶναι ὁ ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεώς μας καί μᾶς τελειοποιεῖ σ’ αὐτήν. Αὐτός, γιά τή χαρά πού εἶχε μπρο­στά του καί θά δοκίμαζε ὅταν μέ τό πάθημά του θά ἔσωζε πολλούς, ὑπέμεινε σταυρικό θάνατο καί πε­ρι­­φρόνησε τή ντροπή καί τήν ἀτίμωση τοῦ θανάτου αὐ­τοῦ. Γι’ αὐτό καί ἔχει καθίσει τώρα στά δεξιά τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.

Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Τετ. γ΄ ἑβδ. Ματθ., «᾿Ιδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς» (Μτθ. ι΄ 16-22):

16 Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑ­­μᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. 17 Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· 18 καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. 19 ὅταν δὲ παραδώσωσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσετε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσετε. 20 οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λα­λοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. 21 Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πα­τὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστή­σονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· 22 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

16 Νά λοιπόν, ἐγώ ὁ Κύριός σας σᾶς ἀποστέλλω γιά νά εἶστε σάν πρόβατα ἥμερα ἀνάμεσα σέ αἱμοβόρους λύκους, μέ τούς ὁποίους μοιάζουν οἱ ἐχθροί τοῦ εὐαγγελίου, οἱ ὁποῖοι εἶναι κυριευμένοι ἀπό τά ἄγρια πάθη τῆς σάρκας. Ἀφοῦ λοιπόν τόσο δεινή θά εἶναι ἡ θέση σας, φροντίστε νά εἶστε φρόνιμοι σάν τά φίδια, ὥστε νά μήν ἐκθέτετε τόν ἑαυτό σας σέ ἀνωφελεῖς καί ἀνόητους κινδύνους, καί ἄκακοι κι ἁπλοί σάν τά περιστέρια. 17 Ἔχοντας ὡς μόνο ὅπλο τή φρόνηση καί τήν ἀκακία αὐτή νά προφυλάγεσθε ἀπ’ τούς ἀνθρώπους. Διότι θά σᾶς παραδώσουν σέ συνέδρια γιά νά καταδικασθεῖτε ἀπ’ αὐτά, καί στίς συναγωγές τους, καί θά σᾶς μαστιγώ­σουν μπροστά στό λαό. 18 Θά σᾶς σύρουν ἀκόμη μπροστά σέ ἡγεμόνες καί σέ βασιλεῖς ὡς κατηγορούμενους γιά μένα, γιά νά δώσετε μαρτυρία γιά τό πρόσωπό μου πού νά τήν ἀκούσουν καί αὐτοί καί οἱ ἐθνικοί, ὥστε νά μήν προφασίζονται ὕστερα ὅτι δέν ἄκουσαν τό κήρυγμά σας. 19 Ὅταν λοιπόν σᾶς παραδώσουν γιά νά προσαχθεῖτε σέ δι­καστήρια ἤ σέ βασιλεῖς, μή ζαλισθεῖτε ἀπό ἀγω­νιώδη φροντίδα γιά τό πῶς θά μιλήσετε ἤ τί θά πεῖτε. Διότι ἐκείνη τήν ὥρα τῆς ἀπολογίας σας θά σᾶς δώσει ὁ Θεός φωτισμό τί νά πεῖτε. 20 Καί θά σᾶς φωτίσει ὁ Θεός τί νά πεῖτε, διότι δέν θά εἶστε σεῖς πού θά μιλᾶτε τότε, ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι κατά χάριν Πατέρας σας. Τό Πνεῦ­μα τοῦ Θεοῦ θά μιλάει ἔχοντας ἐσᾶς ὡς ὄργανά του. 21 Καί δέν θά εἶναι μόνον οἱ ξένοι ἐναντίον σας, ἀλλά καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σας. Θά παραδώσει σέ θάνατο ὁ ἄπιστος ἀδελφός τόν ἀδελφό του πού πίστεψε στό εὐαγγέλιο, κι ὁ ἄπιστος πατέρας τό παιδί του πού πίστεψε, καί θά ἐπαναστατήσουν τά ἄπιστα παιδιά ἐναντίον τῶν πιστῶν γονέων τους γιά νά τούς θανατώσουν. 22 Καί θά σᾶς μισοῦν διαρκῶς ὅλοι γιά χάρη μου. Ἐ­­­κεῖνος ὅμως πού θά δείξει ὑπομονή μέχρι τέλους στίς δοκιμασίες αὐτές, αὐτός θά σωθεῖ.

http://www.osotir.org