Λόγος ἐν ταῖς Καλάνδαις
Θὰ σοῦ πάει καλὰ ὅλη ἡ χρονιά, ὄχι ἂν μεθᾶς τὴν πρώτη τοῦ μηνός,
ἀλλὰ ἂν καὶ τὴν πρώτη τοῦ μηνὸς καὶ κάθε μέρα κάνεις αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν στὸν Θεό.
Διότι ἡ ἡμέρα γίνεται κακὴ ἢ καλὴ ὄχι ἀπὸ τὴ δική της φύση, ἀφοῦ δὲν διαφέρει ἡ
μία μέρα ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ δική μας ἐπιμέλεια ἢ ραθυμία. Ἂν κάνεις τὴν ἀρετή, σοῦ ἔγινε καλὴ ἡ μέρα. Ἂν κάνεις τὴν ἁμαρτία,
ἔγινε κακὴ καὶ γεμάτη κόλαση. Ἂν ἐμβαθύνεις σ’ αὐτὰ κι ἔχεις αὐτὲς τὶς
διαθέσεις, θὰ ‘χεις καλὴ ὅλη τὴ χρονιὰ κάνοντας κάθε μέρα προσευχές,
ἐλεημοσύνες. Ἂν ὅμως ἀμελεῖς τὴν προσωπική σου ἀρετὴ κι ἐμπιστεύεσαι τὴν
εὐφροσύνη τῆς ψυχῆς σου στὶς ἀρχὲς τῶν μηνῶν καὶ στοὺς ἀριθμοὺς τῶν ἡμερῶν, θὰ
ἐρημωθεῖς...
Αὐτό, λοιπόν, ἐπειδὴ τὸ ἀντιλήφθηκε ὁ διάβολος κι ἐπειδὴ φροντίζει
νὰ καταλύσει τοὺς κόπους μας γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ νὰ σβήσει τὴν προθυμία τῆς
ψυχῆς, μᾶς ἔμαθε νὰ βάζουμε στὶς μέρες τὴν ἐτικέτα τῆς εὐτυχίας ἢ τῆς
δυστυχίας. Ἕνας ποὺ ἔπεισε τὸν ἑαυτό του ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι κακὴ ἢ καλή, οὔτε
στὴν κακὴ θὰ φροντίσει γιὰ καλὰ ἔργα, διότι τάχα ἄδικα τὰ κάνει ὅλα καὶ χωρὶς
σὲ τίποτα νὰ ὠφελήσει, ἐξαιτίας τῆς κακορρίζικης ἡμέρας· οὔτε στὴν καλὴ πάλι θὰ
τὸ κάνει αὐτό, διότι τάχα σὲ τίποτα δὲν τὸν ἐμποδίζει ἡ προσωπική του ραθυμία,
ἐξαιτίας τῆς καλορρίζικης ἡμέρας, κι ἔτσι καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς θὰ προδώσει
τὴ σωτηρία του.
