(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος )
Δια τούτο βέβαια σου έδωσεν ο Θεός το στόμα, δια να ευχαριστής αυτόν,
δια να οικοδομής τον πλησίον, διότι εάν κρημνίζης την οικοδομήν, είναι
καλύτερον να σιγάς και ποτέ να μη ομιλής. Διότι και τα χέρια του
τεχνίτου, όταν μάθουν να κατεδαφίζουν αντί να αποτελειώνουν τους τοί
χους, θα ήτο δίκαιον να αποκόπτωνται. Καθ' όσον και ο ψαλμωδός αυτό
λέγει: «Θα αποκόψη ο Κύριος όλα τα δόλια χείλη». Αυτό είναι η αιτία όλων
των κακών, το στόμα, μάλλον δε όχι το στόμα, άλλ' αυτοί που κάνουν
κακήν χρήσιν αυτού.
Απ' αυτό προέρχονται αι ύβρεις, αι κακολογίαι, αι βλασφημίαι, η φλόγα
των ηδονών, οι φόνοι, αι μοιχείαι, αι κλοπαί, όλα απ' αυτό γεννώνται.
Και πως γεννώνται οι φόνοι; θα ειπή κάποιος.Από την ύβριν έφθασες εις την οργήν, από την οργήν εις τα τραύματα, από
τα τραύματα εις τον φόνον. Πως αι μοιχείαι; Η τάδε σε αγαπά, λέγει, είπε
κάτι δια σε το καλόν, εχάλασε την διάθεσίν σου, έπειτα και εις σε
ανάπτεται η επιθυμία.
Δια τούτο ο Παύλος έλεγεν: «Εάν υπάρχη κάποιος καλός λόγος». Επειδή
λοιπόν τα αμέτρητα λόγια είναι πολλά, ορθώς ωμίλησεν ακαθόριστα,
παραγγείλας να είναι εκείνοι οι λόγοι μας και δίδων τύπον ομιλίας.
